ماده ۱ – خانه سازمانی خانه‌‌ای است که از طرف وزارتخانه ها یا مؤسسات دولتی و یا وابسته به دولت در اختیار متصدیان مشاغل معینی در دوره تصدی آن شغل برای سکونت گذارده می شود.
ماده ۲ – شرایط و طرز استفاده از خانه های سازمانی و مبلغی که استفاده‌کننده باید بپردازد و همچنین ترتیب تخلیه آن به موجب آیین‌‌نامه‌‌ای خواهد بود که ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این قانون از طرف وزارت دارایی و وزارت آبادانی و مسکن تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
[آیین‌نامه مربوط به شرایط و طرز استفاده از خانههای سازمانی، مصوب ۱۳۶۳]
ماده ۳ – در صورتی که استفاده‌کننده از خانه سازمانی ظرف مهلت مقرر خانه را تخلیه نکند تا روز تخلیه و تحویل حقوق و مزایای او و در مورد مستخدم بازنشسته یک چهارم حقوق بازنشستگی او به نفع سازمان مربوط برداشت می شود.
ماده ۴ – ادارات پرداخت‌‌کننده حقوق در مرکز و شهرستانها مکلفند مبلغی را که استفاده‌کننده از خانه سازمانی در ازاء استفاده از آن باید بپردازد ماهیانه از حقوق و سایر دریافتی‌های او کسر و بلافاصله به حساب مربوطه تحویل نمایند.
ماده ۵ – خانههای سازمانی مشمول هیچ یک از مقررات قانون مالک و مستأجر و همچنین انجام تشریفات ثبتی مربوط به مقررات اجاره و استجاره نخواهد بود.
تبصره- [الحاقی ۱۳۵۱/۳/۲۹]
خانههای سازمانی که در بخش خصوصی از طرف صاحبان صنایع و معادن و واحدهای تولیدی در اختیار کارکنان و کارگران کارخانجات و معادن و واحدهای تولیدی گذارده میشود از حیث طرز استفاده و تخلیه مشمول مقررات این قانون و آئین نامه اجرایی آن می باشد.
ماده ۶ – خانههای سازمانی نیروهای مسلح شاهنشاهی مشمول مقررات مربوط به خود خواهد بود.
قانون بالا مشتمل بر شش ماده که در تاریخ ۱۳۴۶/۳/۱ به تصویب مجلس سنا رسیده بود در جلسه روز سه شنبه شانزدهم خرداد ماه یکهزار و سیصد و چهل و شش شمسی مورد تصویب مجلس شورای ملی قرار گرفت.
رییس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی