[به موجب قانون مربوط به خدمت پزشکان و پیراپزشکان، مصوب ۱۳۷۵/۲/۱۲ لغو شده است.]
ماده ۱ – [اصلاحی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
کلیه افراد ایرانی با تحصیلات فوق دیپلم و بالاتر که پس از تاریخ ۱۳۶۷/۴/۱ از مراکز آموزش عالی گروه پزشکی (دولتی و غیر دولتی) در داخل و یا خارج از کشور فارغ‌التحصیل شده یا می‌شوند و خدمت آنان از سوی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مورد نیاز اعلام می‌گردد مکلفند حداکثر مدت ۵ سال اول پس از فراغت از تحصیل خود را در داخل کشور و در مناطق مجاز به ترتیبی خدمت نمایند که در هر حال سه پنجم آن در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و تشکیلات تابعه آن انجام پذیرد.
تبصره ۱ – [اصلاحی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
نحوه و مدت شمول این قانون در مورد مشمولین موضوع ماده فوق برای مدتی کمتر از ۵ سال بر حسب نوع مدرک تحصیلی، محرومیت نقاط (شهر، بخش، روستا) به تفصیل آیین‌نامه‌ای خواهد بود که حداکثر ظرف مدت ۲ ماه پس از تصویب این قانون توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و تهیه به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
[آیین‌نامه ماده یک اصلاحی قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب ۱۳۶۷، مصوب ۱۳۷۴/۶/۲۹]
تبصره ۲ – [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
منظور از مناطق غیر مجاز در این قانون، شهرهای تهران بزرگ (تهران، اسلام‌شهر، شهر ری، شمیرانات، و لواسانات)، ورامین، کرج، شهریار، قزوین، مشهد، تبریز، شیراز، اصفهان می‌باشد.
تبصره ۳ – [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
در صورتی که نیازهای بهداشتی درمانی تعدادی از نقاط مجاز موضوع این قانون از نظر نیروی انسانی بهداشتی درمانی تأمین گردد، آن گونه نقاط می‌توانند با تشخیص وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی از شمول نقاط مجاز موضوع این قانون مستثنی گردند.
تبصره ۴ – [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
خدمت آن عده از مشمولین موضوع ماده فوق که از مدرک تحصیلی در رشته‌های علوم پایه پزشکی و پیراپزشکی و فوق تخصص در دیگر رشته‌ها برخوردار می‌باشند، در واحدهای بهداشتی، درمانی و آموزش دولتی شهرهای غیر مجاز موضوع این قانون بلااشکال است.
تبصره ۵ – [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
کسانی که خدمت موضوع این قانون را به انجام رسانند و همچنین کسانی که دارای پروانه دائم پزشکی بوده و یا واجد شرایط تحصیل پروانه دائم می‌باشند در صورتی که مدارک تحصیلی جدیدی اخذ نمایند مشمول خدمات موضوع این قانون نمی‌باشند.
تبصره ۶ – [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور می‌توانند اعضاء هیأت علمی مورد نیاز خود را از طریق استفاده از قانون نحوه تأمین هیأت علمی مورد نیاز دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور مصوب ۱۳۶۵.۳.۱ و قانون نحوه تشکیل پیام‌آوران بهداشت مصوب ۱۳۶۹.۹.۲۰ مجلس شورای اسلامی تأمین نمایند مشروط بر این که آن گونه اعضاء هیأت علمی یک سال اول خدمت قانونی خود را در نقاط مجاز موضوع این قانون انجام دهند.
تبصره ۷ – [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
پزشکان عمومی ذکور مشمول موضوع ماده فوق موظفند یک سال از خدمات قانونی خود را در مراکز بهداشتی و درمانی روستاها و بخشهای کشور انجام دهند.
تبصره ۸ – [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
مراکز تحقیقاتی دارویی و آزمایشگاههای کنترل و کارخانجات داروسازی مستقر در مناطق غیر مجاز موضوع این قانون می‌توانند با موافقت معاونین دارویی و پژوهشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی حسب مورد از خدمات قانونی داروسازان مشمول ماده فوق استفاده نمایند، خدمات قانونی آن گونه مشمولین از نظر محاسبه خدمات خارج از مرکز و امتیاز مشابه سایر واحدهای آموزشی و پژوهشی همان نقاط مربوطه خواهد بود.
تبصره ۹ – [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
مستخدمین رسمی دولت مشمولین موضوع ماده فوق که متعهد خدمت در سایر وزارتخانه‌ها و سازمانها و مؤسسات و شرکتهای دولتی مربوطه هستند موظفند قبل از انجام خدمت مورد تعهد خود در دستگاه مربوطه، خدمات قانونی موضوع این قانون را انجام دهند.
ماده ۲ – بانوان متأهل مشمول خدمت خارج از مرکز و همسران و فرزندان شهداء، اسراء و مفقودین جنگ و جانبازان انقلاب اسلامی و نیز مادرانی که سرپرستی یا حضانت فرزند خود را عهده‌دار هستند می‌توانند خدمت ماده ۱ این قانون را در هر نقطه از کشور انجام دهند.
تبصره ۱ – [الحاقی ۱۳۷۴/۸/۱۷]
در صورتی که تعداد افراد موضوع ماده یک این قانون و اصلاحی آن نسبت به میزان نیاز مازاد اعلام گردد، در انتخاب افراد مازاد، ایثارگران شامل: جانبازان، آزادگان، رزمندگان با حداقل ۶ ماه سابقه خدمت داوطلبانه در جبهه، همسر و فرزندان شهدا، اسرا و مفقودین انقلاب اسلامی و جنگ تحمیلی و جانبازان ازکارافتاده کلی در اولویت قرار خواهند داشت و ایثارگران مذکور ضمن برخورداری از پروانه دائم اجازه کار و مطب،می‌توانند در رشته‌های تحصیلی و تخصصی مربوطه با حق استفاده از سهمیه در رشته‌های تحصیلی و تخصصی مربوطه با حق استفاده از سهمیه رزمندگان موضوع قانون مصوب ۱۳۷۱.۹.۱۱ شرکت نمایند.
تبصره ۲ – [الحاقی ۱۳۷۴/۸/۱۷]
تأسیس مطب در تهران و شهرهای مراکز استان که دارای دانشگاه است مستلزم کسب حداقل سیصد (۳۰۰) امتیاز می‌باشد.
ماده ۳ – کارکنان ثابت نیروهای مسلح مشمول این قانون، خدمت مربوط را در نقاط مورد نیاز نیروهای مسلح انجام خواهند داد و صدور پروانه دائم موکول به ارائه گواهی پنج سال خدمت در مناطق مجاز و یا حداکثر هفت سال و نیم (۷.۵) سال خدمت در مناطق غیر مجاز می‌باشد.
تبصره – مدت خدمت دوره ضرورت و دوره احتیاط مشمولان این قانون که در حرفه پزشکی و پیراپزشکی انجام شده یا بشود از کل خدمت مقرر در این قانون کسر می‌گردد.
ماده ۴- کسانی که خدمت دوره ضرورت را انجام داده و یا از خدمت معاف باشند، موظفند حداکثر یک ماه پس از فراغت از تحصیل یا اعلام ارزشیابی مدرک تحصیلی خارج از کشور به منظور تعیین وضعیت خود از لحاظ شمول خدمت موضوع این قانون خود را به وزارت بهداشت، درمان و‌آموزش پزشکی معرفی نمایند.
ماده ۵- مشمولان این قانون مادام که تعهدات خود را انجام نداده‌اند، مجاز به دخالت در امور پزشکی به طور آزاد نمی‌باشند مگر با اجازه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
تبصره – [اصلاحی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
مشمولین موضوع این قانون مادام که خدمات قانونی خود را شروع ننموده‌اند مجاز به دخالت در امور پزشکی نمی‌باشند.
ماده ۶- [اصلاحی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
تحویل مدرک تحصیلی و ریزنمرات و صدور هر گونه تأییدیه و گواهینامه فارغ‌التحصیلی برای مشمولان موضوع این قانون، مادامی که خدمات موضوع این قانون را انجام نداده باشند مجاز نمی‌باشد.
تبصره ۱ – [لغو ۱۳۷۰/۵/۱۳]
تبصره ۲ – [لغو ۱۳۷۰/۵/۱۳]
ماده ۷ – به منظور توزیع عادلانه پزشک و حرف وابسته به پزشکی و پیراپزشکی در سطح کشور و تأمین نیروی انسانی گروه پزشکی و پیراپزشکی مورد نیاز مناطق روستایی و عشایری و بخش‌ها و شهرستان‌های فاقد دانشکده پزشکی، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی موظف است از تاریخ تصویب این قانون همه‌ساله حداکثر تا ۴۰% از کل ظرفیت پذیرش دانشجو برای کلیه رشته‌های گروه پزشکی را به داوطلبان دیپلمه بومی (محلی) واجد شرایط اختصاص دهد تا این قبیل فارغ‌التحصیلان معادل دو برابر مدت تحصیل خود را صرفاً در مناطق مزبور و در واحدهای بهداشتی – درمانی و آموزش پزشکی انجام دهند.
تبصره ۱- [لغو ۱۳۷۰/۵/۱۳]
تبصره ۱- [اصلاحی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
نحوه سهمیه‌بندی بر اساس میزان کل جمعیت، شرایط عمومی و اختصاصی داوطلب، شرایط اخذ تعهد خدمت، چگونگی صدور پروانه اشتغال به کار آنان و همچنین سایر موارد به موجب آیین‌نامه اجرایی که به تصویب وزیر بهداشت، درمان پزشکی خواهد رسید، تعیین می‌گردد.
تبصره ۲- [اصلاحی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
فارغ‌التحصیلان سهمیه مناطق مختلف آزمون‌های سراسری سنوات پس از انقلاب فرهنگی موظفند تعهدات خود را بر اساس مناطق خدمتی که آیین‌نامه آن به تصویب وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خواهد رسید، انجام دهند.
ماده ۸ – آیین‌نامه‌های اجرایی این قانون به تصویب وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خواهد رسید.
ماده ۹- لایحه قانونی مصوب ۱۳۶۴/۳/۲۸ مجلس شورای اسلامی در مورد فارغ‌التحصیلان رشته دامپزشکی [قانون شمول قانون خدمت نیروی انسانی درمانی و بهداشتی مصوب ۱۳۵۸/۹/۲۴ شورای انقلاب و اصلاحات بعدی به فارغ‌التحصیلان رشته دامپزشکی] کماکان به قوت خود باقی است و آیین‌نامه اجرایی آن توسط وزارت کشاورزی (سازمان دامپزشکی کشور) تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
ماده ۱۰- [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
به موجب این قانون به دانشگاههای علوم پزشکی و سازمانهای منطقه‌ای بهداشت و درمان استانها که در تأمین کادر پزشکی و پیراپزشکی مورد نیاز درمانگاههای اورژانس و بخشهای اورژانس شهرستانها با اشکال روبرو شوند اجازه داده می‌شود تا با همکاری نظام پزشکی محل نسبت به تأمین کادر پزشکی و پیراپزشکی مورد نیاز واحدهای فوق‌الذکر شهرستان مربوطه از کادر پزشکی و پیراپزشکی مقیم آن شهرستان (شاغل در بخش دولتی و غیر دولتی) اقدام نمایند.
تبصره ۱ – آن عده از مشمولین موضوع ماده فوق که بر اساس تشخیص نظام پزشکی مرکز استان مربوطه اشتغال به حرفه پزشکی نداشته و یا به دلیل بیماری قادر به همکاری با درمانگاهها و بخشهای اورژانس موضوع ماده فوق نباشند از شمول ماده فوق مستثنی خواهند بود.
تبصره ۲ – با متخلفین از موضوع ماده فوق بر اساس ضوابط و مقررات انتظامی نظام پزشکی رفتار خواهد شد.
تبصره ۳ – آیین‌نامه اجرایی ماده فوق ظرف مدت ۲ ماه توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با همکاری سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایران به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
[آیین‌نامه اجرایی ماده ۱۰ الحاقی به قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان، مصوب ۱۳۷۱/۶/۲۲]
ماده ۱۱- [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
سابقه کار اجرایی و قانونگذاری و اسارت مشمولین موضوع این قانون و قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و دندانپزشکان و داروسازان مصوب ۱۳۶۰.۳.۴ مجلس شورای اسلامی به شرح زیر جزو مدت خدمات قانونی مقرر شده در این قانون و قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز فوق‌الذکر محسوب می‌گردد.
الف – هر سال سابقه اسارت آزادگان مشمول خدمات قانونی فوق‌الذکر معادل انجام دو سال خدمت قانونی مقرر شده در قوانین مذکور خواهد بود.
ب – هر یک سال سابقه خدمت مشمولین قانونی فوق‌الذکر در مسئولیتهای مختلف اجرایی (حداقل در مسئولیت مدیر کلی یا سرپرستی اداره کل استان، ریاست یا سرپرستی سازمان یا نهاد انقلابی استان بودن) معادل انجام خدمت قانونی مقرر شده در قوانین مذکور خواهد بود.
ج – هر یک سال سابقه خدمت مشمولین خدمات قانونی فوق‌الذکر در امر قانونگذاری معادل انجام یک سال خدمت قانونی مقرر شده در قوانین مذکور‌خواهد بود.
تبصره – منظور از سوابق اسارت و کار اجرایی و قانونگذاری مقرر شده در ماده فوق شامل سوابقی است که مشمولین خدمات قانونی مذکور پس از پیروزی انقلاب اسلامی در امور فوق‌الذکر داشته‌اند.
ماده ۱۲- [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
مشمولین قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و دندانپزشکان و داروسازان مصوب ۱۳۶۰.۳.۴ مجلس شورای اسلامی می‌توانند از تسهیلات و مزایای مقرر شده در قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب ۱۳۶۷.۱.۳۰ مجلس شورای اسلامی و اصلاحیه‌ها و الحاقیه‌های بعدی آن استفاده نمایند و نیز خدمات قانونی خود را حسب مورد در نقاط مجاز مذکور در مواد ۱ و ۲ قانون خدمت پزشکان و پیراپزشکان مصوب ۱۳۶۷.۱.۳۰ مجلس شورای اسلامی و اصلاحیه‌ها و الحاقیه‌های بعدی آن انجام دهند.
تبصره ۱ – خدمات قبلی مشمولین قانون خدمت خارج از مرکز پزشکان و پیراپزشکان و داروسازان به قوت خود باقی است و جزو خدمات قانونی آنها محسوب می‌گردد.
تبصره ۲ – مدت خدمت خارج از مرکز آن عده از مشمولین تبصره ماده ۶ قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و پیراپزشکان و دندانپزشکان و داروسازان مصوب ۱۳۶۰.۳.۴ مجلس شورای اسلامی که بخواهند خدمت خارج از مرکز خود را در نقاط موضوع ماده ۲ این قانون (نقاط غیر مجاز این قانون) انجام دهند از ۳ سال به حداکثر ۵ سال اصلاح می‌گردد.
ماده ۱۳- [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
مشمولین قانون راجع به استفاده از خدمات پزشکان و دندانپزشکانی که موفق به گذراندن امتحان نهایی در وزارت فرهنگ و آموزش عالی و‌اخذ مدارک لازم نشده‌اند مصوب ۱۳۵۸.۱۰.۲۹ شورای انقلاب اسلامی، فارغ‌التحصیل در رشته تخصصی مربوطه محسوب می‌گردند و از مزایای مقرر شده برای سایر فارغ‌التحصیلان رشته همطراز بهره‌مند خواهند شد و حسب مورد با توجه به تاریخ اتمام دوره تخصصی مربوطه مشمول انجام خدمت قانونی مقرر در این قانون یا قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و دندانپزشکان و داروسازان مصوب ۱۳۶۰.۳.۱۴ مجلس شورای اسلامی خواهند شد.
تبصره – آن عده از مشمولین ماده فوق که قبل از تصویب این قانون پروانه دائم پزشکی اخذ نموده‌اند و مایلند از تسهیلات و مزایای ماده فوق استفاده نمایند موظف به انجام حداقل یک سال خدمت در نقاط مجاز موضوع این قانون می‌باشند.
ماده ۱۴- [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
به موجب این قانون فارغ‌التحصیلان رشته‌های گروه پزشکی خارج از کشور با توجه به نوع مدرک تحصیلی و مدت استفاده از ارز و دیگر خدمات دولتی مشمول انجام خدمات قانونی موضوع این قانون و قانون اصلاح خدمت خارج از مرکز پزشکان و دندانپزشکان و داروسازان مصوب ۱۳۶۰.۳.۴ مجلس شورای اسلامی به شرح زیر خواهند شد:
الف – پزشکان و دندانپزشکان و داروسازانی که دارای مدرک تخصصی در یکی از رشته‌های مربوطه می‌باشند و خدمت وظیفه عمومی را انجام داده یا از انجام آن معاف هستند و در طول تحصیل خود در خارج از کشور از مزایای ارز دولتی برخوردار نبوده‌اند از انجام خدمات موضوع این قانون معاف خواهند بود و وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی مجاز است پروانه دائم پزشکی برای آنان صادر نماید.
ب – آن عده از پزشکان و دندانپزشکان و داروسازانی که بر اساس ضوابط کشورهای محل تحصیل، متخصص در یکی از رشته‌های مربوطه شناخته می‌شوند لکن به هنگام ارزشیابی مدارک تحصیلی آنان نیاز به تکمیل دوره مربوطه (حداکثر یک سال) داشته باشند، پس از گذراندن دوره تکمیلی مذکور و موفقیت در امتحان مربوطه مشمول مفاد بند الف خواهند شد و از مزایای مربوطه استفاده خواهند کرد.
ج – آن عده از پزشکان و دندانپزشکان و داروسازانی که در بین دوره دستیاری تخصصی وارد کشور می‌شوند و دوره دستیاری تخصصی خود را تا اخذ تخصص در رشته مربوطه در ایران ادامه می‌دهند، در صورتی که از مزایای ارز دولتی بهره‌مند نگردیده باشند، خدمات قانونی موضوع این قانون را برابر سنوات آموزش آنها در ایران، به انجام خواهند رساند.
د – آن عده از پزشکان عمومی و دندانپزشکان عمومی و دکترهای حرفه‌ای علوم آزمایشگاهی تشخیص طبی و داروسازان عمومی که در طول دوره تحصیل خود در خارج از کشور از مزایای ارز دولتی بهره‌مند نگردیده باشند، مشمول انجام دو سال خدمت پزشکی در نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران یا تشکیلات تابعه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی خواهند شد و تعهد خدمتی دیگری را نخواهند داشت.
ه – آن عده از فارغ‌التحصیلان رشته‌های گروه پزشکی مشمول خدمات موضوع این قانون که در طول دوره تحصیل خود در خارج از کشور، مدتی از مزایای ارز دولتی بهره‌مند گردیده باشند، موظفند به ازاء هر سال استفاده از ارز دولتی، یک سال در نقاط مجاز موضوع این قانون خدمت نمایند و پس از اتمام تعهدات قانونی خود، در صورتی که از گروه دارای پروانه باشند، پروانه دائم پزشکی دریافت خواهند نمود.
ماده ۱۵- [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
مشمولان این قانون از لحاظ حقوق و مزایا و امور رفاهی (مرخصی‌های استحقاقی، استعلاجی، بدون حقوق، پاداش، کمک‌های غیر نقدی و سایر مزایا) تابع قوانین و مقررات استخدامی کشوری می‌باشند و چنانچه به دستگاه دیگر معرفی گردند که دارای مقررات استخدامی خاص باشد تابع ضوابط حقوقی و رفاهی آن دستگاه (خدمت گیرنده) خواهند بود.
تبصره ۱ – مشمولان این قانون که به طور تمام وقت و بدون کار انتفاعی خصوصی خدمت می‌نمایند، چنانچه از گروه دارای پروانه باشند (پزشک، دندانپزشک، داروساز، دکتر حرفه‌ای علوم آزمایشگاهی تشخیص طبی) مجازند از اضافه‌کاری و حق محرومیت از مطب طبق آیین‌نامه اجرایی که وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تدوین خواهد نمود استفاده نمایند و در صورتی که از گروه بدون پروانه باشند می‌توانند از مزایای دو نوبت کار موظف (کار و اضافه‌کار) بهره‌مند گردند.
تبصره ۲ – مشمولین موضوع این قانون می‌توانند در حین انجام خدمت قانونی مربوطه به استخدام پیمانی یا رسمی دستگاه مربوطه درآیند.
ماده ۱۶ – [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
آن عده از مشمولین این قانون که به سن بالای ۵۰ سالگی رسیده باشند از انجام خدمات موضوع این قانون معاف خواهند بود و پروانه دائم پزشکی دریافت خواهند نمود.
تبصره – آن عده از پزشکان و دندانپزشکان و داروسازان و دکترهای حرفه‌ای علوم آزمایشگاهی تشخیص طبی که در سن ۴۵ تا ۵۰ سالگی و نیز آن عده از پیراپزشکانی که در سن ۴۰ تا ۵۰ سالگی مدرک جدیدی اخذ نمایند، در صورتی که به خاطر مدرک قبلی مربوطه مشمول انجام خدمات قانونی‌نباشند، از خدمات دولتی موضوع این قانون معاف خواهند بود.
ماده ۱۷- [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
بهداشتکاران دهان و دندان و کاردانهای (تکنیسین‌ها) بهداشت و مبارزه با بیماریها به شرطی مشمول انجام خدمات قانونی موضوع این قانون نخواهند بود که خدمات مقرر شده در قوانین خاص مربوط به خود را انجام داده باشند.
ماده ۱۸- [الحاقی ۱۳۷۰/۵/۱۳]
به منظور تربیت پزشک متخصص مورد نیاز مناطق محروم و نیازمند کشور از تاریخ تصویب این قانون وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی موظف است به هنگام پذیرش دستیار تخصصی، سهمیه‌های جداگانه‌ای را برای مناطق محروم و نیازمند کشور اختصاص دهد. دستیاران تخصصی استفاده‌کننده از سهمیه مذکور موظفند پس از اتمام دوره تخصصی مربوطه به میزان دو برابر طول دوره تخصصی مربوطه در نقاط مذکور خدمت نمایند.
تبصره ۱ – دستیاران استفاده‌کننده از سهمیه موضوع ماده فوق که دارای پروانه دائم پزشکی هستند برابر مدت دوره تخصصی مربوطه در نقاط مذکور خدمت خواهند نمود.
تبصره ۲ – دستیاران تخصصی موضوع ماده فوق موظفند قبل از شروع دوره دستیاری تعهد ثبتی لازم را جهت خدمت در نقاط مذکور در ماده فوق به سازمانهای منطقه‌ای بهداشت و درمان استانهای مربوطه بسپارند و رسید آن را به دانشگاه ذیربط تحویل دهند.
تبصره ۳ – بانوان متأهل استفاده‌کننده از سهمیه مذکور موظفند بهنگام ثبت نام، در دوره تخصصی مربوطه، رضایت‌نامه همسر را به دانشگاه مربوطه تحویل دهند.
تبصره ۴ – ازدواج بانوان مجرد پس از شروع دوره دستیاری، مانع انجام خدمات مورد تعهد آنها در نقاط مقرر شده در ماده فوق نخواهد بود، این گونه دستیاران موظفند پس از ازدواج، رضایت‌نامه همسر را مشابه مشمولین تبصره ۳ ماده فوق به دانشگاه ذیربط تحویل دهند.
تبصره ۵ – آن عده از دستیارانی که با استفاده از قانون نحوه تأمین هیأت علمی مورد نیاز دانشگاهها و مؤسسات آموزش عالی کشور انتخاب و وارد دانشگاهها می‌گردند از شمول ماده فوق مستثنی و تابع مقررات خاص مربوط به خود خواهند بود.
تبصره ۶ – نحوه انتخاب مناطق محروم و نیازمند موضوع این ماده بر اساس اولویتها مطابق جدولی خواهد بود که توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
[تعیین جدول مربوط به چگونگی تعیین مناطق محروم و نیازمند جهت خدمت پزشکان و پیراپزشکان]
تبصره ۷ – آیین‌نامه اجرایی ماده فوق حداکثر ظرف مدت ۲ ماه پس از تصویب این قانون توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با همکاری کمیسیون بهداری و بهزیستی مجلس تهیه و به مرحله اجرا در خواهد آمد.
قانون فوق مشتمل بر نه ماده و هشت تبصره در جلسه علنی روز سه‌شنبه سی‌ام فروردین ماه یک هزار و سیصد و شصت و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۶۷.۲.۲۱ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رییس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی