ماده اول – [به موجب بند ه ماده واحده قانون اصلاح قانون مطبوعات، مصوب ۱۳۲۷ لغو شد.]
[از تاریخ تصویب این قانون، کسانی میتوانند صاحب امتیاز یا مدیر یا سردبیر روزنامه یا مجله باشند که علاوه بر شرایط مقرره در قانون مطبوعات مصوب ۶ محرم ۱۳۲۶، صلاحیت آنان را از لحاظ تمکن مالی و سرمایه علمی و اخلاقی، شورای عالی فرهنگ با رعایت نوع روزنامه یا مجله که میخواهند منتشر کنند و سمتی که در آن خواهند داشت تصدیق نماید.
صاحبان امتیاز و مدیران و سر دبیران فعلی روزنامه‌ها و مجلات نیز مشمول این قانون میباشند و هیچکس نمیتواند بیش از امتیاز یک روزنامه یا مجله داشته باشد.]
ماده دوم – ماده ۳۴ قانون مطبوعات مصوب ۶ محرم ۱۳۲۶ بطریق زیر اصلاح میشود.
ماده ۳۴ – توهین و ناسزا و هتک احترام و شرف و کسر اعتبارات افراد یا هیئت‌ها و مطلقاً هر گونه تخفیف و تحقیر نسبت به آنها با شکایت مدعی خصوصی در دادگاه جنحه (و خارج از نوبت) مطرح و محرک و نویسنده و ناشر از هشت روز تا شش ماه حبس و از پانصد ریال تا پنجاه هزار ریال جریمه نقدی و از هشت روز تا سه سال بتوقیف روزنامه محکوم خواهد شد و دادگاه میتواند متخلف را به یک یا هر سه مجازات مذکوره محکوم نماید.
در صورتی که جرائم مذکوره بوسیله اوراق چاپی یا هر گونه اوراق دیگر بعمل آمده باشد با مراجعه مدعی خصوصی آن اوراق ضبط و محرک و نویسنده و ناشر آن نیز مشمول مقررات فوق خواهد بود.
تبصره – در صورتی که نویسنده یا مدیر روزنامه بتواند از عهده اثبات نسبتی که داده است برآید از مجازات معاف خواهد شد.
ماده سوم – شورای عالی فرهنگ آیین‌نامه تنظیم خواهد نمود که پس از تصویب هیئت وزیران به موقع اجرا گذارده خواهد شد.
رأی شورای عالی فرهنگ به اکثریت قاطع است و هیچیک از کارمندان شورای مزبور حق ندارند رأی خود را به دیگری برگذار نمایند.
[آیین‌نامه اجرای قانون مطبوعات]
رئیس مجلس شورای ملی – حسن اسفندیاری