هیئت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۳۶/۴/۵ بر حسب پیشنهاد شماره مورخ وزارت صنایع و معادن نظر به ماده ۲۶ قانون معادن مصوب ۲۸ اردیبهشت ۱۳۳۶ آیین‌نامه اکتشاف معادن مشتمل بر ۲۲ ماده و ۶ تبصره تصویب نمودند.
[…]
ماده ۷-
تبصره – [الحاقی ۱۳۵۸/۱/۲۲]
در صورتی که اکتشاف‌کننده ضمن انجام فعالیتهای اکتشافی مدت اعتبار پروانه اکتشاف را برای تکمیل عملیات کافی نداند می‌تواند در فاصله ۱۸۰ تا ۱۲۰ روز قبل از انقضاء مهلت پروانه با ارسال گزارش جامعی از عملیات انجام شده و برنامه اکتشافی درخواست تمدید اعتبار پروانه را بنماید وزارت صنایع و معادن پس از بازدید محل در صورت تأیید یا اصلاح برنامه اکتشافی می‌تواند اعتبار پروانه اکتشاف را فقط یک بار و برای حداکثر دو سال با دریافت حق صدور تمدید نماید. پروانه اکتشافهای موجود که در تاریخ تصویب این تبصره مدت اعتبار آنها کمتر از ۱۲۰ روز می‌باشد مشمول محدودیت زمانی فوق برای درخواست تمدید نمی‌باشند مشروط بر این که دارندگان این پروانه حداکثر ظرف مدت ۶۰ روز از تاریخ اول اردیبهشت ماه ۱۳۵۸ تقاضای تمدید و گزارش مربوطه را به دفتر وزارت صنایع و معادن تسلیم نموده باشند.
[…]
ماده ۹ – [اصلاحی ۱۳۵۸/۴/۲۵]
دارنده پروانه اکتشاف می‌تواند پروانه اکتشاف خود را به اشخاص ایرانی که شورای عالی معاد صلاحیت او را تأیید نماید کلاً واگذار نماید پروانه‌های اکتشافی که بدون موافقت شورای عالی معادن واگذار یا به وسیله وکالت‌نامه منتقل شود از درجه اعتبار ساقط و پروانه خود به خود باطل است واگذار کننده مکلف است پس از جلب موافقت شورای عالی معادن پروانه خود را جهت ظهرنویسی به وزارت صنایع و معادن تسلیم دارد.
ماده ۱۱- [اصلاحی ۱۳۴۵/۱/۲۴]
حداکثر وسعت زمین مورد درخواست هر پروانه اکتشاف طبق تبصره ۲ ماده ۷ قانون معادن ۴۰ کیلومتر مربع خواهد بود و بهر شخص حقیقی و یا حقوقی ایرانی که تقاضا نماید و دارای صلاحیت مالی و فنی باشد یک یا چند پروانه بتناسب صلاحیت مالی و فنی آنها به تشخیص شورایعالی معادن داده خواهد شد.