[به موجب ماده ۲۰ آیین‌نامه اجرایی قانون مجازات اشتغال به حرفه کاریابی و مشاوره شغلی بدون داشتن پروانه کار، مصوب ۱۴۰۱/۱۱/۱۲ لغو شده است.]
شماره: ٢٣٢۶٨٩/ت۴٠٣۵١ک – ۱۳۸۷/۱۲/۱۱
وزیران عضو کمیسیون امور اجتماعی و دولت الکترونیک در جلسه مورخ ۱۳۸۷/۱۰/۱ بنا به پیشنهاد شماره 38989 مورخ 17/4/1387 وزارت کار و امور اجتماعی و به استناد تبصره (4) ماده واحده قانون مجازات اشتغال به حرفه کاریابی و مشاوره شغلی بدون داشتن پروانه کار – مصوب 1380- و با رعایت تصویبنامه شماره 164082/ت373هـ مورخ 10/10/1386 آیین‌نامه اجرایی قانون یادشده را به شرح زیر تصویب نمودند:
فصل اول- کلیات و تعاریف
ماده 1 – در این آیین‌نامه اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط بکار می روند:
الف – مؤسسه کاریابی : مؤسسات مشاوره شغلی و کاریابی غیردولتی (خصوصی و تعاونی) که توسط اشخاص صالح برای راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان کار و کارفرمایان، شناسایی فرصت های شغلی در داخل و خارج از کشور و انجام خدمات مورد نیاز تحکیم کننده روابط سه جانبه کارگر، کارفرما و دولت تأسیس شده و یا خواهند شد و به دو دسته عمومی و تخصصی تقسیم می شوند.
ب – مؤسسه کاریابی عمومی: مؤسساتی که حوزه فعالیتشان به تأمین نیرو و ارایه خدمات مشاوره عمومی برای کارجویان و کارفرمایان اختصاص می یابد.
پ – مؤسسه کاریابی تخصصی: مؤسساتی که حوزه فعالیتشان به یکی از بخش های تخصصی کشاورزی ، صنعت و معدن و ساختمان و جز اینها مربوط می شود که در صورت افزایش تقاضای نیروی کار متخصص و دارای مهارت به سایر بخش های تخصصی قابل تسری است.
ت – مشاور: فردی که مسئولیت ارایه مشاوره شغلی بر اساس فنون علمی مشاوره به جویندگان کار و کارفرمایان را با توجه به وضعیت بازار کار و حوزه فعالیت مؤسسه بر عهده دارد.
ث – کاریاب: فردی که انجام امور مربوط به شناسایی فرصت های شغلی، کارفرمایان موجود در حوزه جغرافیایی و نوع فعالیت ها را به منظور جذب فرصت های شغلی برعهده دارد.
ج – کارفرما: فردی که برای انجام فعالیت های شغلی خود حداقل یک نفر مزد بگیر و یا حقوق بگیر در استخدام داشته باشد.
چ – کارجو: فردی که آمادگی برای کار داشته و اقدامات مشخصی را به منظور جستجوی اشتغال مزدبگیری یا خود اشتغالی به عمل آورده باشد.
ح- دفتر کاریابی مرکزی: محل معینی که از طرف مدیر مؤسسه کاریابی به عنوان مرکز اصلی فعالیت کاریابی در نظر گرفته می شود و فعالیت کاریابی در آن به صورت متمرکز و مستقل انجام می گیرد و می تواند با رعایت ضوابط مندرج در ماده ( 12 ) این آیین‌نامه نسبت به ایجاد شعبه یا نمایندگی در داخل یا خارج از کشور اقدام نماید.
خ – شبکه ملی بازار کار: سامانه واحد الکترونیکی که وزارت با هدف به هنگام سازی ثبت اطلاعات بازار کار در ارتباط با کارجویان و کارفرمایان و نیز ایجاد نظام مبادله اطلاعات بین دستگاه های اجرایی و بخش غیر دولتی در زمینه فرصت های شغلی و نیروی کار راه اندازی نماید.
د – انجمن: انجمن صنفی کارفرمایی مؤسسات کاریابی و مشاوره شغلی غیردولتی که براساس ضوابط و مقررات این آیین‌نامه و ماده (131) قانون کار تشکیل می گردد.
ذ- کانون : متشکل از انجمن های صنفی مؤسسات کاریابی غیردولتی سراسر کشور که در اداره کل تشکل های کارگری و کارفرمایی وزارت به ثبت رسیده است.
ر- وزارت: وزارت کار و اموراجتماعی
ز – اداره کل استان: اداره کل کار و اموراجتماعی استان مربوط
ژ- قانون: قانون مجازات اشتغال به حرفه کاریابی و مشاوره شغلی بدون داشتن پروانه کار – مصوب 1380 –
س- هیئت مرکزی: هیئت موضوع ماده (7) این آیین‌نامه
ش – هیئت استانی: هیئت موضوع ماده (9) این آیین‌نامه
ش – خدمات مشاور عمومی: راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان کار و تامین نیروی کار کارفرمایان در مشاغل عمومی
ص – خدمات مشاوره تخصصی: راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان کار و تامین نیروی کار کارفرمایان در رشته های شغلی
ض – خدمات مشاوره حقوقی: ارایه مشاوره به جویندگان کار و کارفرمایان در زمینه حقوق کار مانند روابط کار، بازرسی کار و طبقه بندی مشاغل
ماده 2 – هرگونه فعالیت در امور کاریابی بدون اخذ مجوز از وزارت ممنوع است.
ماده 3- سازمان ها، دستگاه ها و نهادهای دولتی وغیردولتی در زمینه اعزام نیروی کار به خارج از کشور مکلف به رعایت دستورالعمل تدوین شده توسط وزارت و هماهنگی با آن خواهند بود .
ماده 4- رسانه های گروهی اعم از نشریات، جراید و صدا و سیما در انتشار تقاضای کارجویان و کارفرمایان (به استثنای آگهی مؤسسات دولتی و نهادهای عمومی برای استخدام کارکنان) برای تأمین نیروی کار صرفاً در چارچوب دستورالعمل ابلاغی وزارت مجاز به انتشار تقاضاها می باشند.
ماده 5 – مجوز فعالیت مؤسسه کاریابی داخلی پس از تایید صلاحیت فردی و حرفه ای متقاضیان در هیئت استانی، توسط اداره کل استان مربوط و مجوز مؤسسه کاریابی خارجی توسط وزارت صادر می گردد.
ماده 6- انتقال مجوز مؤسسه کاریابی ناشی از فوت، ازکارافتادگی و نظیر آن تنها در چارچوب ضوابط ابلاغی هیئت مرکزی مجاز می باشد.
ماده 7 – هیئت مرکزی مرکب از افراد زیر است که به منظور انجام وظایف مندرج در ماده (8) این آیین‌نامه در محل وزارت تشکیل می شود:
الف – مدیر کل دفتر هدایت نیروی کار و کاریابی های وزارت (رییس)
ب – معاون فنی و آموزشی سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور
پ – نماینده کانون
ت – مدیر کل تنظیم روابط کار وزارت
ث – مدیرکل فعالیت های اقتصادی وزارت امور خارجه ( ویژه کاریابی های خارجی)
ج – نماینده بنیاد شهید وامور ایثارگران
چ – مدیر کل وزارتخانه ها و سازمان های مستقل مرکزی حسب مورد
تبصره 1 – رییس هیئت مرکزی می تواند دو نفر از صاحبنظران را بنا به مورد (بدون حق رأی) به جلسه دعوت نماید.
تبصره 2 – احکام اعضا توسط وزیر کار و اموراجتماعی صادر می گردد.
تبصره 3 ـ جلسات با حضور دو سوم اعضاء، رسمی و رأی اکثریت حاضرین ملاک است.
ماده 8 – وظایف هیئت مرکزی به شرح زیر است:
الف _ تهیه برنامه های سالانه و پنجساله توسعه کمی وکیفی مؤسسات کاریابی ها
ب – تهیه شاخص های ارزیابی عملکرد مؤسسات کاریابی
پ – بررسی سایر امور قابل واگذاری به مؤسسات کاریابی
ت _ تعیین ضوابط و شرایط مربوط به مکان، امکانات و تجهیزات و کارکنان موردنیاز مؤسسات کاریابی
ث – نظارت بر عملکرد هیئت های استانی
ج – تجدیدنظر در آراء صادره از سوی هیئت های استانی
چ- تایید نهایی در خواست متقاضیان ایجاد مؤسسات کاریابی خارجی
ماده 9 – هیئت استانی مرکب از افراد زیر می باشد :
الف – مدیر کل کار و امور اجتماعی استان (رییس)
ت – مدیرکل آموزش فنی و حرفه ای استان
ث _ نماینده انجمن
ج _ مدیر کل صنایع و معادن استان
چ- مدیر کل هماهنگی امور اقتصادی معاونت برنامه‌ریزی استانداری
تبصره 1 – در صورت عدم تأسیس انجمن استانی، مدیر کل کار و امور اجتماعی استان یک نفر نماینده از بین کاریابی های فعال استان معرفی خواهد نمود.
تبصره 2 – رییس هیئت می تواند از نمایندگان دستگاه های ذی‌ربط ( حسب مورد ) به منظور بررسی درخواست اشخاص متقاضی ایجاد کاریابی تخصصی بدون حق رای دعوت بعمل آورد.
تبصره 3 – احکام اعضا توسط مدیرکل استان و حکم رییس هیئت توسط معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت صادر می گردد.
تبصره 4 – جلسات با حضور دو سوم اعضاء، رسمی و رأی اکثریت حاضرین ملاک است.
ماده 10 – وظایف هیئت استانی به شرح زیر است:
الف- بررسی و تأیید صلاحیت فردی و حرفه ای اشخاص متقاضی ایجاد مؤسسه کاریابی داخلی درچارچوب این آیین‌نامه و ضوابط و شرایط ابلاغی هیئت مرکزی
ب – رسیدگی به موارد تخلف مؤسسات کاریابی
پ – ارزیابی عملکرد مؤسسات کاریابی در چارچوب این آیین‌نامه و ضوابط ابلاغی هیئت مرکزی
ث – اعلام نظر در مورد درخواست ایجاد دفتر نمایندگی کاریابی
ج – تعیین شاخص های ظرفیت ایجاد مؤسسات کاریابی در هر شهرستان در چارچوب دستورالعمل ابلاغی هیئت مرکزی
چ- تعیین گرایش های تخصصی و رتبه مؤسسات کاریابی در چهارچوب ضوابط و شرایط ابلاغی هیئت مرکزی
ماده 11 – وظایف اداره کل استان در اجرای این آیین‌نامه به شرح زیر است:
الف – اخذ اطلاعات و آمار عملکرد ماهانه مؤسسات کاریابی و ارسال به مرکز آمار و اطلاعات بازار کار وزارت
ب – نظارت بر درج آگهی نیازمندی های بازار کار در جراید، رسانه های جمعی و سایت های اینترنتی
پ – انجام نظارت و بازرسی های مستمر از مؤسسات کاریابی.
ت – ارسال منظم گزارش وضعیت کاریابی ها به دفتر هدایت نیروی کار و کاریابی ها
ث– اخذ درخواست متقاضیان ایجاد موسسه کاریابی و بررسی اولیه صلاحیت فردی و حرفه ای آنان جهت ارایه به هیئت استانی
ج – شناسایی مؤسسات کاریابی غیرمجاز و اعلام جرم علیه ایشان در مراجع ذی صلاح و پیگیری آن به منظور جلوگیری از ادامه فعالیت آنان مطابق قانون
چ – تعیین تکلیف کارجویان ثبت نام شده در مؤسسات کاریابی که مجوز آنها لغو گردیده و یا تمدید نشده است.
ح – برگزاری دوره آموزشی توجیهی (کوتاه مدت) برای مدیر و کارکنان مؤسسه کاریابی قبل از شروع فعالیت
ماده 12 – حوزه فعالیت مؤسسات کاریابی داخلی محدود به شهرستان محل استقرار دفتر مؤسسه کاریابی می باشد. ایجاد دفتر نمایندگی در استان و یا سایر استان ها منوط به احراز شرایط زیر است:
الف – موافقت مدیر کل کار و امور اجتماعی استان مقصد پس از اخذ نظر هیئت استانی
ب – اتصال به شبکه ملی بازار کار بین دفتر نمایندگی و دفتر مرکزی کاریابی
پ – معرفی افراد واجد شرایط نمایندگی
تبصره – هرگونه تغییر و تحول در مکان و مشخصات کاریابی با هماهنگی اداره کل استان خواهد بود.
ماده 13 _ حوزه فعالیت مؤسسات کاریابی خارجی محدود به کشور هدف بوده و در صورت ایجاد دفتر نمایندگی در کشور مذکور و یا هرگونه تغییر و تحول آن در دفتر، مؤسسه کاریابی موظف است مراتب را به اطلاع هیئت مرکزی برساند.
تبصره 1 – وزارت می تواند در صورت توانایی مؤسسات کاریابی، تعداد کشورهای هدف اختصاصی به مؤسسات کاریابی را افزایش دهد.
تبصره 2 – در صورت عقد تفاهم نامه توسط دولت جمهوری اسلامی ایران با کشور هدف، مؤسسات کاریابی بنا به تشخیص وزارت می توانند نسبت به اعزام نیروی کار به خارج از کشور اقدام نمایند.
فصل دوم- ضوابط تشکیل مؤسسات کاریابی
ماده 14 – شرایط متقاضیان ایجاد مؤسسات کاریابی ( اعم از عمومی و تخصصی ) به شرح زیر تعیین می شود:
الف – تابعیت جمهوری اسلامی ایران و تدین به یکی از ادیان رسمی کشور
ب – داشتن حداقل سن (30) سال تمام
پ- نداشتن سابقه کیفری مؤثر به تأیید مراجع ذی صلاح
ت – دارا بودن مدرک تحصیلی حداقل کارشناسی ترجیحاً در یکی از رشته های مدیریت، علوم اجتماعی، علوم تربیتی، حقوق، علوم اقتصادی و روانشناسی
تبصره – متقاضیان ایجاد مؤسسه کاریابی تخصصی، علاوه بر داشتن مدرک تحصیلی حداقل کارشناسی در رشته های مرتبط با حوزه فعالیت لازم است با قوانین و مقررات حوزه تخصصی آشنا باشند.
ث – دارا بودن کارت پایان خدمت یا معافیت دایم (برای آقایان)
ج –ارایه گواهی طی دوره آموزش آشنایی با قوانین و مقررات مربوط به بازار کار و کاریابی از موسسات آموزشی معتبر
چ – داشتن سابقه و تجربه کاری در زمینه فعالیت کسب و کار حداقل به مدت پنج سال
ح – اشخاص حقوقی متقاضی فعالیت در چهار چوب این آیین‌نامه باید موضوع فعالیت را در اساسنامه خود ثبت نمایند.
خ – داشتن تسلط به یکی از زبان های خارجی معتبر دنیا متناسب با زبان های کشورهای هدف برای کاریابی های خارجی
ماده 15 – متقاضیان ایجاد مؤسسات کاریابی عمومی که با درخواست آنان موافقت شده است موظف به استخدام حداقل یک نفر مشاور کاریابی مرد و یک نفر مشاور کاریابی زن می باشند و موظفند ظرف دو ماه نسبت به تهیه و معرفی مکان مناسب و تامین امکانات مربوط اقدام نمایند.در غیر این صورت تقاضای آنان لغو می شود.
تبصره – متقاضیان ایجاد مؤسسه کاریابی داخلی تخصصی علاوه بر داشتن کارکنان مورد اشاره در ماده (15) موظف به استخدام حداقل یک نفر کارشناس جهت انجام مشاوره تخصصی به کارجویان و کارفرمایان در حوزه مربوط می باشند.
ماده 16 – ایثارگران متقاضی تأسیس مؤسسه کاریابی در شرایط مساوی دارای اولویت می باشند.
ماده 17 – کاریابی فعالیتی مستقل محسوب می شود و تجمیع آن با سایر مشاغل ممنوع است و در صورت مبادرت به چنین اقدامی مجوز مؤسسه کاریابی توسط هیئت استانی لغو خواهد شد.
ماده 18- مدت اعتبار مجوز مؤسسه کاریابی از تاریخ صدور پنج سال است و تمدید آن منوط به ارزیابی و تأیید عملکرد مؤسسه کاریابی توسط هیئت استانی می باشد.
فصل سوم- حدود اختیارات و وظایف مؤسسات کاریابی
ماده 19- وظایف مؤسسات کاریابی عبارت است از:
الف- شناخت بازار کار داخلی (ویژه مؤسسات کاریابی داخلی) و شناخت بازار کار خارجی (ویژه مؤسسات کاریابی خارجی)
ب- ثبت نام از کارجو
پ- شناسایی فرصت های شغلی داخل در محدوده استقرار فعالیت مؤسسه کاریابی
ت- ارایه خدمات مشاوره و راهنمایی شغلی به جویندگان کار و کارفرمایان
ث- معرفی و بکارگماری کار جویان واجد شرایط در واحدهای پذیرنده
ج- تهیه گزارش های تخصصی دوره ای مربوط به بازار کار محدوده فعالیت مؤسسه کاریابی و ارایه آن به مراجع ذی‌ربط
چ- راهنمایی و معرفی جویندگان کار فاقد مهارت به مراکز آموزش فنی و حرفه ای به منظور فراگرفتن مهارت های موردنیاز بازار کار با هماهنگی اداره کل استان
ح- ورود اطلاعات بازار کار به شبکه ملی بازار کار به صورت به هنگام و بهره برداری از اطلاعات آن
خ- ارسال به موقع اطلاعات و آمار عملکرد ماهانه به اداره کل استان براساس ضوابط وزارت
د- حفظ و نگهداری اطلاعات شغلی و هویتی جویندگان
ذ – استفاده از شبکه ملی سراسری بازار کار
ر – هماهنگی با سازمان آموزش فنی و حرفه ای کشور به منظور توسعه دوره های آموزشی مهارت متناسب با نیازهای داخلی و خارجی
ژ- مبادله اطلاعات با سایر مؤسسات کاریابی به منظور تأمین نیروی کار مناسب کارفرمایان
س – ارسال نسخهای از قرارداد منعقده با کارجو و کارفرمای خارجی به اداره کل استان
ماده 20 – مؤسسات کاریابی می توانند با هماهنگی و تایید اداره کل اشتغال اتباع خارجی وزارت، نسبت به بکارگماری نیروی کار خارجی در چارچوب دستورالعمل ابلاغی اقدام نمایند.
ماده 21 – هر یک از مؤسسات کاریابی در چارچوب شرایط و ضوابط اعلامی از سوی هیئت مرکزی مجاز به تامین نیروی انسانی مورد نیاز کارفرمایان جهت بهره مندی از معافیت های قانونی می باشند
ماده 22 – مؤسسات کاریابی مجاز به انجام فعالیت های پیمانکاری در قالب شرکت های خدمات پشتیبانی نیروی انسانی نمی باشند، لیکن می توانند نسبت به معرفی پیمانکاران به متقاضیان مربوط در چارچوب ضوابط اعلامی وزارت اقدام نمایند.
ماده 23- ایجاد بانک اطلاعاتی از فرصت های شغلی و جویندگان کارتوسط اشخاص حقیقی و حقوقی صرفاً با مجوز وزارت امکان پذیرخواهد بود .
ماده 24- مؤسسات کاریابی در صورت ارایه خدمات مشاوره ای موضوع بندهای ش ، ص و ض ماده ( 1 ) این آیین‌نامه به عنوان کاریابی رتبه یک و در صورت ارایه خدمات مشاوره ای موضوع بندهای ( ص ) و ( ض ) ماده (1) به عنوان کاریابی رتبه دو و در صورت ارایه خدمات موضوع بند ش ماده ( 1 ) به عنوان کاریابی رتبه سه محسوب می شوند.
ماده 25- تعرفه حق الزحمه مشاوره و ثبت نام حضوری کارجو در مؤسسه کاریابی هر سال توسط هیئت مرکزی و تأیید وزارت (حداکثر تا نیمه اسفند ماه سال قبل ) تعیین و ابلاغ خواهد شد.
تبصره 1- در صورت عدم تعیین حق الزحمه موضوع این ماده در موعد مقرر در این ماده، ملاک همان حق الزحمه سال قبل خواهد بود.
تبصره 2- مؤسسات کاریابی مجاز به دریافت وجه ثبت نام از کارجویانی که خود رأساً اقدام به ثبت نام در شبکه ملی بازار کار نمایند نمی باشند. در صورت بکارگماری این قبیل کارجویان حق ثبت نام توسط وزارت به مؤسسات کاریابی پرداخت خواهد شد .
ماده 26 – تعرفه حق الزحمه مؤسسه کاریابی بابت بکارگماری کارجویان در داخل کشور براساس مدت انتظار کارجو (فاصله زمانی ثبت نام تا بکارگماری وی) و نیز مدت اشتغال وی که مورد درخواست کارفرما است در فرصت شغلی معرفی شده توسط هیئت مرکزی تعیین و ابلاغ خواهد شد.
ماده 27- تعرفه حق الزحمه بکارگماری کارجو در خارج از کشور برای قرارداد کار یک ساله و بیشتر، معادل حداقل حقوق پایه مورد تایید سفارت ایران در کشور هدف و برای قرارداد کار کمتر از یک سال به صورت تناسبی محاسبه و توسط وزارت به مؤسسات کاریابی ابلاغ می شود .
ماده 28- مؤسسات کاریابی حق دریافت هیچ گونه وجهی به غیراز تعرفه های موضوع این آیین‌نامه را از کارجویان نخواهند داشت.
تبصره 1- درصورت انصرا ف کارجو بعد از ثبت نام، وجه دریافت شده بابت ثبت نام مسترد نمی گردد.
تبصره 2- در صورت تمایل کارجو به استفاده از خدمات رفاهی در کشور هدف، نظیر اسکان، ایاب و ذهاب و غیره، هزینه ها طی قرارداد جداگانه ای براساس توافق دو طرف محاسبه و از سوی کار جو به مؤسسه کاریابی پرداخت می گردد.
تبصره 3- در صورت انصراف کارجو از زمان تشکیل پرونده تا زمان صدور روادید، مشروط به اینکه انصراف ناشی از تعلل مؤسسه کاریابی در انجام وظایف محوله نباشد کارجو موظف است ده درصد (10% ) و در صورت انصراف پس از دریافت روادید، یک سوم از حداقل حقوق دریافتی در کشور هدف را به مؤسسه کاریابی بپردازد.
ماده 29- مؤسسه کاریابی می تواند به منظور وصول حق الزحمه خود در زمان معرفی به کار از کارجو تضمین و تأمین لازم را در قالب سفته اخذ نماید.
تبصره – میزان تضمین اخذ شده از کارجو نباید بیشتر از یک برابر حداقل حقوق اعلام شده از سوی شورای عالی کارو برای مؤسسه کاریابی خارجی بر اساس حداقل حقوق تعیین شده توسط کشور هدف باشد.
فصل چهارم- نظام نظارتی و کنترلی
ماده 30- رسیدگی به موارد تخلف هر یک از مؤسسات کاریابی براساس این آیین‌نامه با دعوت از مدیر مؤسسه کاریابی در هیئت استانی انجام می شود.
تبصره – عدم حضور مدیر مؤسسه کاریابی مانع از رسیدگی نخواهد شد.
ماده 31- موارد قابل رسیدگی موضوع ماده (30) این آیین‌نامه به شرح زیر است:
الف- افشای هرگونه اطلاعات مربوط به کارجو به غیراز نام و نام خانوادگی، سن، جنس، سوابق تحصیلی، مهارتی و شغلی
ب- انتشار و تبلیغ هرگونه آگهی اغواکننده با هدف سوءاستفاده از جویندگان کار
پ- ارایه هرگونه اطلاعات و آمار غیرواقعی به مراجع ذی‌ربط
ت- فقدان عملکرد و غیرفعال بودن مؤسسه کاریابی
ث- عدم رعایت تعرفه های اعلام شده درخصوص دریافت حق الزحمه
ج- اخذ تضمین غیر از موارد احصاء شده در ماده (29) این آیین‌نامه
چ- اعمال تبعیض در معرفی جویندگان کار واجد شرایط با تخصص و سوابق مشابه به واحدهای پذیرنده نیروی کار
ح- اشتغال به فعالیت دیگری به غیر از امر کاریابی در محل مؤسسه کاریابی
خ- عدم ارایه راهنمایی و مشاوره شغلی به جویندگان کار و کارفرمایان
د- عدم نصب تابلو، مجوز و منشور راهنمای استفاده از خدمات کاریابی در مؤسسه کاریابی
ذ- عدم ارایه به موقع آمار و اطلاعات درخواستی به مراجع ذی صلاح
ر- عدم رعایت قوانین کار و تأمین اجتماعی
ز- هرگونه محکومیت کیفری مؤثر که منجر به محرومیت از حقوق اجتماعی گردد.
ژ- معرفی کارجو به کافرمایان بدون توجه به شرایط اعلام شده از سوی طرفین
ماده 32- تخطی مؤسسات کاریابی از مفاد این آیین‌نامه و سایر ضوابط مربوط به قانون کار تخلف محسوب شده و برابر مجازاتهای تعیین شده در آیین‌نامه انضباطی که توسط وزارت تهیه خواهد شد با متخلفان برخورد خواهد گردید و در صورت لزوم، موارد از طریق مراجع ذی‌ربط و محاکم قضایی تحت پیگیرد قرار می گیرد.
تبصره – اداره کل استان موظف است موضوع لغو مجوز مؤسسه کاریابی متخلف را به طور مشروح به کلیه استانها اعلام نماید تا در سایر استانها از قبول درخواست مجدد آن خودداری شود. موضوع لغو مجوز مؤسسه کاریابی توسط اداره کل استان مربوط، از طریق جراید و یا به طرق مقتضی جهت آگاهی عمومی اعلام می شود.
فصل پنجم- ضوابط انتخاب و معرفی مؤسسات کاریابی نمونه
ماده 33- مؤسسات کاریابی نمونه پس از بررسی عملکرد سالانه آنها براساس شاخص های مصوب هیئت مرکزی و ابلاغ آن به سازمان استان انتخاب می شوند.
ماده 34- در صورت پیش بینی اعتبار برای کمک و تجهیز کاریابی ها در قانون بودجه کل کشور براساس ضوابط تعیین شده توسط وزارت، از طریق اداره کل استان به مؤسسات کاریابی که مطابق این آیین‌نامه فعالیت نموده باشند، با رعایت قوانین و مقررات مربوط کمک و یارانه پرداخت می شود.
ماده 35- به منظور هماهنگی سیاست ها و برنامه‌ریزی، هدایت و نظارت بر روند اعزام نیروی کار به خارج از کشور و تعیین کشورهای هدف، کارگروهی متشکل از نمایندگان تام الاختیار وزارتخانه های امور خارجه، کشور، بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران، سازمان تأمین اجتماعی، انجمن صنفی دفاتر مشاوره شغلی و کاریابیهای خارجی به ریاست معاون توسعه کارآفرینی و اشتغال وزارت تشکیل می گردد.
ماده 36- نمایندگی های جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور، نیازهای بازار کار و طرح‌های اشتغالزا را در کشور هدف هر سال به وزارت اعلام می نمایند.
ماده 37- وزارت موظف است نسبت به اجرای موافقتنامه ها و یادداشت های تفاهم منعقده با همتایان خود در کشورهای مختلف در زمینه اعزام نیروی کار به خارج از کشور و آموزش های غیردولتی فعال در زمینه مشاوره شغلی و کاریابی های خارجی اقدام لازم را به عمل آورد.
ماده 38- این آیین‌نامه جایگزین آیین‌نامه اجرایی قانون مجازات اشتغال به حرفه کاریابی و مشاوره شغلی بدون داشتن پروانه کار، موضوع تصویبنامه شماره 25489/ت30079هـ مورخ 14/5/1383 می‌شود.
این تصویبنامه در تاریخ 7/12/1387 به تأیید مقام محترم ریاست جمهوری رسیده است.
پرویز داودی – معاون اول رئیس جمهور