[به موجب ماده ۲۱ آیین‌نامه اجرایی قانون اجازه تاسیس مطب، مصوب ۱۳۶۳/۱۱/۱۷ لغو شده است.]
شماره ۹۲۲۳۰ – ۱۳۶۲/۱۲/۹
هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۶۲/۱۱/۲۶ آیین‌نامه اجرایی “قانون اجازه تأسیس مطب مصوب ۱۳۶۲/۵/۱۸ مجلس شورای اسلامی” را در 8 ماده و 4 تبصره به‌شرح زیر تصویب نمودند.
فصل اول ـ تعاریف
ماده 1 ـ مطب ـ به محلی اطلاق می‌گردد که پزشک به طور خصوصی (غیر دولتی) و انتفاعی مستمراً بیماران خود را پذیرفته، معاینه، مداوا و یا دستورات بهداشتی صادر می‌کند.
تبصره 1 ـ تشخیص عنوان مطب، مستمر و انتفاعی بودن آن به عهده وزارت بهداری است.
تبصره 2 ـ منظور از کلمه پزشک در این آیین‌نامه، پزشکان، دندان‌پزشکان و متخصصین رشته‌های مختلف پزشکی و دندان‌پزشکی است.
ماده 2 – شهر محل طبابت ـ عبارت از محدوده‌ای است که براساس تقسیمات کشوری بدین عنوان شناخته شده و یا می‌شود.
فصل دوم ـ مقررات اجرایی
ماده 3 – کلیه پزشکانی که در حال حاضر در نقاط مختلف کشور مشغول طبابت آزاد هستند و قبل از تاریخ 1362.5.18 با رعایت قوانین مربوطه مطب داشته‌اند، باید ظرف مدت ۳ ماده از تاریخ تصویب این آیین‌نامه برای صدور پروانه مطب در همان محل پرسش‌نامه مربوطه را تکمیل و همراه با مدارک زیر به وزارت بهداری ارسال دارند تا در مورد صدور پروانه مطب برای همان محل اقدام گردد.
الف ـ فرم تکمیل شده درخواست مربوطه
ب ـ فتوکپی مصدق دانش‌نامه دکترای پزشکی یا دندان‌پزشکی
ج ـ فتوکپی مصدق مدرک تخصصی و فوق تخصصی
(در مورد فارغ‌التحصیلان سال‌های اخیر گواهی‌نامه موقت و یا هرگونه مدرک معتبر دیگر).
د ـ چهار قطعه عکس 4 × 3 که در همان سال گرفته شده باشد.
ه‍ـ فتوکپی مصدق پروانه دایم و یا موقت پزشکی
و ـ فتوکپی گواهی انجام خدمت موضوع لایحه قانونی مصوب 58.9.24 شورای انقلاب برای مشمولین قانون مذکور.
ز ـ تکمیل فرم مربوطه به داشتن مطب تا تاریخ تصویب قانون تأسیس مطب مصوب 62.5.18 به تأیید نظام پزشکی محل و یا سازمان منطقه‌ای بهداری استان مربوطه در محل‌هایی که نظام پزشکی وجود ندارد.
ح ـ فتوکپی مصدق صفحه اول شناسنامه (و سایر صفحات در صورت وجود تغییراتی در مندرجات شناسنامه).
ط ـ فتوکپی مصدق اجازه نامه و سند رسمی طبابت و یا قرارداد با مؤسسه درمانی خصوصی انتفاعی و یا غیر انتفاعی.
[اجازه تمدید مهلت مذکور در ماده ۳ آیین‌نامه اجرایی قانون تأسیس مطب]
ماده 4 ـ برای کسانی که قبل از شروع جنگ تحمیلی در مناطق جنگی و یا سایر استان‌ها مطب داشته‌اند و بعد از 1359.7.1 به تهران آمده و مطب دایر کرده‌اند پروانه موقت صادر خواهد شد که اعتبار آن فقط تا پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران خواهد بود.
ماده 5 ـ کلیه پزشکانی که پس از تاریخ 1362.5.18 بخواهند در هر نقطه از کشور مطب تأسیس نمایند باید مدارک مذکور در ماده 3 را همراه با درخواست خود به وزارت بهداری ارسال و پس از اخذ پروانه اقدام به تأسیس مطب نمایند.
تبصره 1 ـ ضوابط صدور پروانه تأسیس مطب با درنظر گرفتن تعداد پزشکان موجود در هر محل و با توجه به جمعیت و نوع تخصص و امکانات بهداشتی و درمانی موجود در آن محل و تعداد کل پزشکان کشور توسط وزارت بهداری تهیه و تدوین و اعلام می‌گردد.
تبصره 2 ـ وزارت بهداری برای پزشکان عضو هیأت علمی دانشگاه‌ها و مراکز آموزش عالی کشور با معرفی وزارت فرهنگ و آموزش عالی و یا وزارت بهداری مادامی که در این مراکز خدمت می‌نمایند خارج از ضوابط فوق پروانه تأسیس مطب صادر خواهد کرد.
ماده 6 ـ برای هیچ پزشکی بیش از یک پروانه مطب در یک زمان صادر نخواهد شد و پروانه صادره فقط در محدوده شهر یا دهستان مربوطه معتبر است.
ماده 7 ـ تغییر محل مطب به شهرهایی که تراکم پزشک کمتر است ضمن حفظ حق تأسیس مطب در محل قبلی با موافقت وزارت بهداری مجاز خواهد بود.
ماده 8 ـ پزشکانی که به طور تمام وقت در استخدام سازمان‌های دولتی بوده‌اند و به همین علت تا تاریخ تصویب قانون اجازه تأسیس مطب مصوب 1362.5.18 مجلس شورای اسلامی حق تأسیس مطب نداشته‌اند پس از بازنشستگی و یا در صورت عدم امکان ادامه برنامه‌های تمام وقت مصوب بدون داشتن حق مطب (موضوع لایحه قانونی مصوب 58.10.12 و تصویب‌نامه قانونی مصوب 58.6.8 شورای انقلاب) ، اجاره تأسیس مطب را در شهر محل خدمت بدون رعایت ضوابط فوق خواهند داشت.
میرحسین موسوی – نخست‌وزیر