که در تاریخ ۲۹ مهرماه ۳۰۹ شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسیده و در تاریخ ۴ آبان ماه بصحه ملوکانه موشح گردیده است.
ماده اول – اشخاصی که مشمول یکی از فقرات ۴ و ۵ ماده اول از قانون تابعیت مصوب ۱۶ شهریور ۳۰۸ بوده ولی در تاریخ اجرای قانون مزبور سن آنها از هیجده سال تمام تجاوز کرده باشد میتوانند تابعیت پدر خود را اختیار کنند مشروط بر اینکه در ظرف یک سال از تاریخ تصویب این قانون، اظهاریه کتبی تقدیم وزارت امور خارجه نمایند بانضمام تصدیق دولت متبوع پدرشان مشعر بر اینکه آنها را تبعه خود میشناسند.
ماده دوم – اشخاصی که مشمول فقره 5 از ماده اول قانون تابعیت مصوب 16 شهریور 308 میباشند برای اینکه تبعه ایران شناخته شوند باید بلافاصله بعد از رسیدن به سن 18 سال تمام لااقل یک سال دیگر در ایران اقامت کرده باشد و الا قبول شدن آنها به تابعیت ایران بر طبق مقرراتی خواهد بود که بموجب قانون 16 شهریور 308 برای تحصیل تابعیت ایران مقرر است – ماده 4 و مابعد ولو اینکه اشخاص مزبور بعداً به ایران مراجعت کرده و در آنجا اختیار اقامت کرده باشند.
این قانون که مشتمل بر دو ماده است در جلسه بیست و نهم مهر ماه یک هزار و سیصد و نه شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – دادگر