ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک خلق کره مشتمل بر یک مقدمه و نوزده ماده و یک ضمیمه به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل هوایی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک خلق کره
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری دموکراتیک خلق کره با تمایل به انعقاد موافقتنامه‌ای به منظور تأسیس و به کار انداختن سرویس‌های هوایی بین سرزمین‌های خود و ماوراء این سرزمین‌ها نسبت به مواد زیر موافقت نمودند:
ماده ۱ – تعاریف
به جز در مواردی که فحوای عبارت معنی دیگری را ایجاب نماید از لحاظ این موافقتنامه:
الف – عبارت “مقامات هواپیمایی” در مورد دولت جمهوری اسلامی ایران اطلاق می‌شود
به “سازمان هواپیمایی کشوری” و هر شخص یا مقامی که مجاز به انجام وظایف فعلی آن
سازمان و یا وظایف مشابه آن باشد و در مورد دولت جمهوری دموکراتیک خلق کره به
“اداره هواپیمایی کشوری‌جمهوری دموکراتیک خلق کره” و هر مقامی که مجاز به انجام
وظایف فعلی آن “اداره” یا وظایف مشابه آن باشد.
ب – عبارت ” شرکت هواپیمایی تعیین شده” اطلاق می‌شود به یک شرکت هواپیمایی که به
موجب ماده ۳ موافقتنامه حاضر تعیین شده و اجازه فعالیت‌یافته باشد.
ج – عبارت “ظرفیت” در مورد یک هواپیما اطلاق می‌شود به میزان بارگیری مؤثر
هواپیما در یک مسیر یا قسمتی از مسیر و عبارت “ظرفیت” در مورد”سرویس موافقت شده”
اطلاق می‌شود به ظرفیت هواپیما در چنین سرویسی ضربدر دفعات پرواز چنین هواپیما طی
زمان معین و در تمام یا قسمتی از‌مسیر.
د – عبارت ” سرزمین” در مورد یک دولت اطلاق می‌شود به مناطق خاکی و آب‌های
سرزمینی مجاور آن که تحت حاکمیت و سلطه آن دولت است.
ه – عبارت “سرویس هوایی” – “سرویس هوایی بین‌المللی” – “شرکت هواپیمایی” و
“توقف به منظورهای غیر ترافیک” به ترتیب دارای همان معانی است که در ماده ۹۶
کنوانسیون بین‌المللی هواپیمایی کشوری منعقده در شیکاگو در هفتم دسامبر ۱۹۴۴ به
این عبارت داده شده است.
تفاهم حاصل است که عناوین مواد این موافقتنامه معانی هیچ یک از مقررات آن را به نحوی از انحاء محدود نمی‌کند یا توسعه نمی‌دهد.
ماده ۲ – حقوق ترافیک
1 – هر یک از طرفین متعاهد، حقوق تصریح شده در موافقتنامه حاضر را به منظور تأسیس
سرویس‌های هواپیمایی بین‌المللی منظم به وسیله شرکت‌هواپیمایی تعیین شده طرف
متعاهد دیگر به شرح ذیل به طرف متعاهد دیگر اعطاء می‌نماید.
الف – پرواز بدون فرود از فراز سرزمین طرف متعاهد دیگر.
ب – توقف در سرزمین مذکور به منظورهای غیر بازرگانی.
ج – توقف در سرزمین مذکور در نقاطی که برای آن مسیر در جدول مسیر (پیوست به
موافقتنامه حاضر) به منظور پیاده و سوار کردن مسافر و بارو پست در ترافیک بین‌المللی مشخص گردیده است.
2 – هیچ یک از مفاد موافقتنامه حاضر به نحوی تلقی نخواهد شد که در نتیجه شرکت
هواپیمایی یکی از طرفین متعاهد محق باشد در سرزمین طرف‌متعاهد دیگر در قبال مزد یا
کرایه مسافر و بار و پست مقصد نقطه دیگری در سرزمین طرف متعاهد دیگر حمل کند.
3 – در مناطق جنگی یا تحت اشغال نظامی یا در مناطقی که این عملیات در جریان است،
انجام این قبیل سرویس‌ها منوط به تصویب مقامات صالح نظامی خواهد بود.
ماده ۳ – تعیین و اجازه
1 – هر یک از طرفین متعاهد جق دارد یک شرکت هواپیمایی را برای انجام سرویس‌های مورد توافق در مسیرهای مشخصه تعیین و مراتب را کتباً به طرف متعاهد دیگر اعلام نماید.
2 – پس از دریافت اعلامیه تعیین – طرف متعاهد دیگر – با رعایت مفاد بندهای (۳) و
(۴) ماده حاضر به شرکت هواپیمایی تعیین شده بدون تأخیر اجازات مربوطه را اعطاء خواهد نمود.
3 – مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد می‌توانند از شرکتی که توسط طرف متعاهد دیگر
تعیین شده بخواهند که مقامات مزبور را قانع سازد که شرایط مقرر در قوانین و
مقرراتی که معمولاً برای انجام سرویس‌های هواپیمایی بین‌المللی توسط مقامات مزبور
بر اساس مقررات کنوانسیون بین‌المللی هواپیمایی کشوری شیکاگو مورخ هفتم دسامبر ۱۹۴۴ اعمال می‌گردد، حائز می‌باشد.
4 – هر یک از طرفین متعاهد حق دارد در هر مورد که قانع نشده باشد که مالکیت و
کنترل شرکت هواپیمایی مربوطه در دست طرف متعاهد یا اتباع طرف متعاهدی است که شرکت
مزبور را تعیین نموده، از اعطای اجازه بهره‌برداری موضوع بند (۲) ماده حاضر امتناع ورزد.
ماده ۴ – تعلیق و لغو
1 – هر یک از طرفین متعاهد حق دارد در موارد مشروحه ذیل، اجازه بهره‌برداری صادره
را لغو یا استفاده از حقوق مشخصه در ماده ۲ موافقتنامه حاضر را در مورد شرکتی که
توسط طرف متعاهد دیگر تعیین گردیده معلق نماید.
الف – در هر موردی که قانع نشده باشد مالکیت مطلق و کنترل مؤثر آن شرکت هواپیمایی
در دست طرف متعاهد یا اتباع طرف متعاهدی است که شرکت مذکور را تعیین نموده.
ب – در موردی که شرکت هواپیمایی مذکور قوانین و یا مقررات طرف متعاهدی را که این حقوق را اعطاء نموده است، رعایت نکند.
ج – در موردی که شرکت هواپیمایی مذکور به هر نحوی از انحاء عملیات بهره‌برداری را بر خلاف مقررات موافقتنامه حاضر انجام دهد.
2 – جز در مواردی که لغو یا تعلیق در بند (۱) ماده حاضر به صورت فوری برای جلوگیری از نقض بیشتر قوانین یا مقررات لازم باشد، اعمال این حق فقط پس از مشاوره با طرف متعاهد دیگر انجام خواهد گرفت.
ماده ۵ – شمول قوانین و مقررات
1 – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد ناظر به ورود و خروج هواپیماهایی که به امر
هوانوردی بین‌المللی اشتغال دارند یا ناظر به عملیات هوانوردی چنین هواپیماهایی
حین پرواز بر فراز یا در داخل سرزمین طرف متعاهد مذکور می‌باشند، نسبت به
هواپیماهای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر مجری خواهد بود.
2 – قوانین و مقررات یک طرف متعاهد که در سرزمین خود ناظر به ورود و خروج و اقامت
مسافرین و کارکنان و بار یا پست هوایی از قبیل تشریفات ورود و خروج و مهاجرت است و
همچنین مقررات گمرکی و بهداشتی در مورد مسافرین و کارکنان و بار و پست حمل شده
توسط هواپیمای شرکت هواپیمایی تعیین شده طرف متعاهد دیگر در زمانی که در سرزمین
مذکور باشد، اعمال خواهد شد.
3 – هر یک از طرفین متعاهد نسخه‌هایی از قوانین و مقررات مربوطه مندرج در این ماده را بنا بر تقاضا، در اختیار طرف متعاهد دیگر خواهد گذاشت.
ماده ۶ – معافیت از حقوق گمرکی و سایر عوارض
1 – هواپیماهای شرکت تعیین شده یک طرف متعاهد که در سرویس‌های بین‌المللی پرواز
می‌نمایند و همچنین مواد سوخت و روغن موتور و سایر مواد مصرفی فنی و وسایل یدکی و
لوازم مورد نیاز جاری و خوار و بار موجود در هواپیماهای شرکت هواپیمایی یک طرف
متعاهد که مجاز به استفاده از‌مسیرها و سرویس‌های موضوع موافقتنامه حاضر می‌باشند،
به هنگام ورود و خروج از سرزمین طرف متعاهد دیگر بر اساس عمل متقابل از
پرداخت‌حقوق گمرکی و هزینه‌های بازرسی و سایر حقوق و مالیات‌های ملی معاف خواهد
بود، حتی اگر مواد مذکور زمانی به مصرف برسد که این هواپیماها بر‌فراز آن سرزمین در پرواز باشند.
2 – سوخت و روغن موتور و مواد مصرفی فنی و وسایل یدکی و لوازم مورد نیاز جاری و
خوار و بار وارد شده به سرزمین یک طرف متعاهد توسط طرف متعاهد دیگر یا اتباع او که
صرفاً به منظور استفاده در هواپیماهای طرف متعاهد اخیرالذکر می‌باشد، بر اساس عمل
متقابل از پرداخت حقوق‌گمرکی و هزینه‌های بازرسی و سایر حقوق و مالیات‌های ملی معاف خواهد بود.
3 – سوخت و روغن موتور و مواد مصرفی فنی و وسایل یدکی و لوازم مورد نیاز جاری و
خوار و بار که در سرزمین یک طرف متعاهد بار هواپیمای شرکت هواپیمایی یک طرف متعاهد
می‌شود و در سرویس‌های بین‌المللی مورد استفاده قرار می‌گیرد، بر اساس عمل متقابل
از پرداخت حقوق گمرکی و‌مالیات و هزینه‌های بازرسی و سایر حقوق و مالیات‌های ملی معاف خواهد بود.
4 – لوازم جاری هوانوردی و همچنین مواد و لوازم نگاهداری شده در هواپیمای شرکت
هواپیمایی تعیین شده هر یک از طرفین متعاهد، تنها با موافقت مقامات گمرکی در
سرزمین طرف متعاهد دیگر قابل تخلیه است. در این صورت می‌توان این مواد را تا زمانی
که طبق مقررات گمرکی مجدداً صادر شود‌و یا ترتیب دیگری در مورد آن داده شود، تحت نظارت مقامات نامبرده قرار داد.
ماده ۷ – تسهیلات و عوارض فرودگاه
هر یک از طرفین متعاهد می‌تواند برای استفاده از فرودگاه‌ها و سایر تسهیلات تحت
کنترل خود عوارض عادلانه و مناسبی را وضع نموده یا اجازه و وضع آن را بدهد. معهذا
هر یک از طرفین متعاهد موافقت دارد که این عوارض از آنچه هواپیماهای ملی آن طرف
متعاهد یا هواپیماهای کشورهای ثالث‌که در سرویس‌های مشابه بین‌المللی تردد
می‌نمایند و برای استفاده از این فرودگاه‌ها و تسهیلات می‌پردازند، تجاوز نکند.
میزان این عوارض در صورت درخواست مقامات هواپیمایی طرف متعاهد مقابل به اطلاع آنان رسانیده خواهد شد.
ماده ۸ – مقررات ظرفیت و تصویب برنامه‌های پرواز
1 – شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده به وسیله طرفین متعاهد از رفتار عادلانه و
متساوی برخوردار خواهند شد تا بتوانند برای انجام سرویس‌های توافق شده در مسیرهای
مشخص از فرصت‌های متساوی بهره‌مند باشند.
2 – در انجام سرویس‌های مورد توافق، شرکت هواپیمایی تعیین شده هر یک از طرفین
متعاهد منافع شرکت هواپیمایی طرف متعاهد دیگر را منظور نظر خواهند داشت تا من غیر
حق در سرویس‌های طرف دیگر در تمامی یا قسمتی از همان مسیرها اثر نامطلوب ایجاد نشود.
3 – هدف اصلی سرویس‌های مورد توافق که توسط شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف
متعاهد انجام می‌شود، تأمین ظرفیت کافی با ضریب بار‌مناسب است. برای رفع
نیازمندی‌های حمل مسافر و بار و پست جاری و آنچه برای آینده مناسب قابل پیش‌بینی
باشد، بین سرزمین طرف متعاهد تعیین‌کننده شرکت هواپیمایی و سرزمین طرف متعاهد دیگر.
4 – با رعایت اصول مشروحه در بنده‌های ۱ و ۲ و ۳ این ماده، شرکت هواپیمایی تعیین
شده یک طرف متعاهد همچنین می‌تواند ظرفیتی را برای نیازمندی‌های ترافیک بین
سرزمین‌های کشورهای ثالث مندرج در جدول مسیرها ضمیمه موافقتنامه حاضر و سرزمین طرف متعاهد دیگر، تأمین نماید.
5 – ظرفیتی که عرضه می‌شود از جمله تعداد سرویس‌ها و نوع هواپیماهای مورد استفاده
شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد در سرویس‌های مورد توافق بر اساس توصیه
شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده مورد موافقت مقامات هواپیمایی قرار خواهد گرفت.
شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده چنین توصیه‌ای را پس از شور بین خود و رعایت اصول بندهای ۱ و ۲ و ۳ این ماده به عمل خواهند آورد.
6 – در صورت عدم توافق بین شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد، مسائل
مشروحه در بند ۵ فوق از طریق توافق بین مقامات هواپیمایی‌طرفین متعاهد حل و فصل
خواهد گردید. تا زمانی که این توافق حاصل نگردیده، ظرفیت عرضه شده توسط شرکت‌های
هواپیمایی تعیین شده بدون‌تغییر باقی خواهد ماند.
7 – شرکت هواپیمایی تعیین شده هر یک از طرفین متعاهد حداقل سی روز قبل از شروع
سرویس در مسیرهای مشخصه برنامه‌های پرواز را به مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر
برای تصویب تسلیم خواهند نمود و در مورد تغییرات بعدی نیز از همین قرار عمل خواهد
شد. این محدودیت زمانی را‌می‌توان در موارد خاص با تصویب مقامات نامبرده کاهش داد.
ماده ۹ – شناسایی گواهینامه‌ها و پروازها
گواهینامه‌های قابلیت پرواز و گواهینامه‌های صلاحیت و پروانه‌هایی که توسط یک طرف
متعاهد صادر شده یا اعتبار یافته و هنوز به قوت خود باقی باشد، توسط طرف متعاهد
دیگر برای بهره‌برداری مسیرها و سرویس‌های موضوع موافقتنامه حاضر معتبر شناخته
خواهد شد. مشروط بر آنکه شرایط صدور یا معتبر ساختن این گواهینامه‌ها و پروانه‌ها
مساوی یا بیش از حداقل استانداردهای فعلی یا آتی باشد که به موجب کنوانسیون
بین‌المللی هواپیمایی کشوری منعقده در شیکاگو در هفتم دسامبر ۱۹۴۴ وضع شده یا
خواهد شد. در هر حال هر یک از طرفین متعاهد این حق را برای خود‌محفوظ می‌دارد که
در مورد پرواز از فراز سرزمین خود از شناسایی گواهینامه صلاحیت و پروانه‌هایی که
به نام اتباع او توسط طرف متعاهد دیگر یا هر‌دولت دیگری صادر شده باشد، خودداری نماید.
ماده ۱۰ – نمایندگی
شرکت هواپیمایی تعیین شده یک طرف متعاهد حق داشتن نمایندگی خود را در سرزمین طرف متعاهد دیگر دارا می‌باشد.
تعداد کارکنان هر نمایندگی با توافق شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد
معین گردیده و به تصویب مقامات هواپیمایی طرفین خواهد رسید.کارکنان هر نمایندگی
قوانین و مقررات لازم‌الاجرا در کشور طرف متعاهدی را که دفتر نمایندگی در آن واقع است، رعایت خواهند نمود.
در صورت تعیین نماینده کل یا نماینده کل فروش، این نماینده باید شرکت هواپیمایی
تعیین شده طرف متعاهد دیگر باشد. مگر آنکه بین دو شرکت هواپیمایی تعیین شده به نحو دیگری توافق شده باشد.
ماده ۱۱ – تعرفه‌های حمل و نقل هوایی
1 – نرخهای مورد اجرا توسط شرکت‌های هواپیمایی طرفین متعاهد در سرویس‌های مورد
توافق، در سطح معقولی خواهد بود که با توجه به کلیه عوامل مربوطه از جمله هزینه
بهره‌برداری و سود معقول و خصوصیات سرویس و نرخهای شرکت‌های هواپیمایی دیگر که در
تمام یا قسمتی از همان‌مسیرها سرویس‌های برنامه‌ای انجام می‌دهند، وضع می‌گردد.
2 – نرخهای موضوع بند یک این ماده بین شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد
با در نظر گرفتن نرخهای مربوطه که در سرویس‌های بین‌المللی مورد عمل می‌باشد، مورد توافق قرار خواهد گرفت.
3 – نرخ‌هایی که بدین ترتیب مورد توافق قرار می‌گیرد، لااقل شصت روز قبل از تاریخ
پیشنهادی اجرا برای تصویب به مقامات هواپیمایی طرفین متعاهد تسلیم خواهد گردید.
این محدودیت زمانی به شرط موافقت مقامات مذکور قابل کاهش است.
4 – در صورتی که شرکت‌های هواپیمایی طرفین متعاهد نتوانند درباره نرخهای قابل
اجرا به توافق برسند و یا در صورتی که یک طرف متعاهد شرکت‌هواپیمایی خود را به
منظور انجام سرویس‌های مورد توافق تعیین ننموده باشد و یا چنانچه در فاصله سی روز
اول از دوره شصت روزه موضوع بند ۳ماده حاضر، مقامات هواپیمایی یک طرف متعاهد عدم
رضایت خود را از هر یک از نرخهای توافق شده بین شرکت‌های هواپیمایی طرفین متعاهد
به‌مقامات هواپیمایی طرف متعاهد دیگر اعلام دارد، مقامات هواپیمایی طرفین متعاهد
اهتمام خواهند نمود در مورد نرخهای مناسب به توافق برسند. ولی‌در هر حال هیچ نرخی
قبل از تصویب مقامات هواپیمایی طرفین متعاهد به موقع اجرا در نخواهد آمد.
5 – نرخهای تعیین شده به موجب ماده حاضر تا زمانی که نرخهای جدید به موجب مفاد این ماده جانشین آنها نشده باشد، به قوت خود باقی خواهد‌ماند.
ماده ۱۲ – انتقال وجوه
انتقال وجوه دریافتی توسط شرکت‌های هواپیمایی تعیین شده طرفین متعاهد به موجب
مقررات ارزی مورد عمل در دو کشور انجام خواهد شد. چنانچه نظام پرداخت‌های بین
طرفین متعاهد به موجب موافقتنامه خاصی تعیین شده باشد، مفاد موافقتنامه مذکور در
این خصوص حاکم خواهد بود. طرفین کلیه مساعی خود را جهت تسهیل انتقال چنین وجوهی مبذول خواهند داشت.
ماده ۱۳ – تسلیم آمار
مقامات هواپیمایی هر یک از طرفین متعاهد اطلاعات و آمار مربوط به ترافیک حمل شده
در سرویس‌های مورد توافق توسط شرکت هواپیمایی تعیین‌شده خود را در به سوی سرزمین
طرف متعاهد دیگر یا از آن سرزمین را به قسمتی که معمولاً توسط شرکت هواپیمایی تعیین
شده برای مقامات‌هواپیمایی ملی خود تهیه می‌گردد، بنا بر تقاضا اختیار مقامات طرف
متعاهد دیگر قرار خواهد داد. کلیه اطلاعات اضافی مورد درخواست مقامات هواپیمایی یک
طرف متعاهد از طرف متعاهد دیگر در صورت تقاضا مورد شور و توافق بین طرفین متعاهد قرار خواهد گرفت.
ماده ۱۴ – مشاورات و اصلاحات
1 – هر یک از طرفین متعاهد یا مقامات هواپیمایی آن می‌تواند در هر زمان از طرف متعاهد دیگر یا مقامات هواپیمایی او تقاضای مشاوره نماید.
2 – مشاوره مورد تقاضای یک طرف متعاهد یا مقامات هواپیمایی او در فاصله شصت روز از
تاریخ دریافت تقاضا آغاز خواهد شد.
3 – هر نوع اصلاح در موافقتنامه حاضر پس از آنکه طرفین متعاهد انجام تشریفات
قانونی مربوط به انعقاد و لازم‌الاجرا شدن موافقتنامه‌های بین‌المللی را به یکدیگر اطلاع داده باشند، لازم‌الاجرا خواهد شد.
4 – اصلاحات وارده بر جدول مسیر ضمیمه موافقتنامه حاضر، ممکن است مستقیماً بین
مقامات هواپیمایی طرفین متعاهد مورد توافق قرار گیرد. این اصلاحات پس از تأیید از
طریق تبادل یادداشت دیپلماتیک لازم‌الاجرا خواهد گردید.
ماده ۱۵ – حل اختلافات
1 – هر گاه در مورد تفسیر یا اجرای موافقتنامه حاضر بین طرفین متعاهد اختلافی بروز نماید، طرفین متعاهد در مرحله اول اهتمام خواهند نمود تا اختلاف را از طریق مذاکرات حل و فصل نماید.
2 – چنانچه طرفین متعاهد نتوانند به موجب بند ۱ فوق در مورد حل اختلاف به نتیجه
برسند اختلاف به یک محکمه داوری سه نفره ارجاع خواهد شد که هر یک از طرفین متعاهد
یک داور را معین خواهد کرد و دو داور تعیین شده درباره داور سوم توافق خواهند
نمود. هر یک از طرفین متعاهد ظرف شصت روز پس از وصول تقاضای ارجاع اختلاف به محکمه
داوری از طریق دیپلماتیک به تعیین داور خود مبادرت خواهد نمود و داور سوم نیز
ظرف‌شصت روز بعد از آن تعیین خواهد شد. چنانچه هر یک از طرفین متعاهد ظرف مدت مقرر
داور خود را تعیین نکند، بنا به تقاضای هر یک از طرفین متعاهد رییس شورای سازمان
بین‌المللی هواپیمایی کشوری بر حسب مورد داور یا داورها را تعیین خواهد نمود مشروط
به این که چنانچه رییس‌شورای سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری از اتباع هر یک از
طرفین متعاهد باشد از نایب رییس ارشد شورا و در صورتی که نامبرده نیز از اتباع یکی
از‌طرفین متعاهد باشد، از عضو مقدم شورا که در چنین وضع تابعیتی نباشد، درخواست
خواهد شد که حسب مورد داور یا داورها را تعیین نماید. در هر‌حال داور سوم از اتباع
یک دولت ثالث خواهد بود و به عنوان رییس محکمه داوری عمل خواهد نمود.
3 – محکمه داوری آیین‌نامه کار خود را تعیین و درباره نحوه تقسیم مخارج داوری اتخاذ تصمیم خواهد نمود.
4 – طرفین متعاهد تعهد می‌نمایند تصمیمات متخذه به موجب ماده حاضر را رعایت کنند.
ماده ۱۶ – فسخ
هر یک از طرفین متعاهد می‌تواند در هر موقع قصد خود را مبنی به فسخ موافقتنامه
حاضر کتباً به طرف دیگر اعلام کند. این اعلام همان زمان به اطلاع سازمان بین‌المللی
هواپیمایی کشوری خواهد رسید. در این صورت موافقتنامه دوازده ماه پس از دریافت
اعلام فسخ توسط طرف متعاهد دیگر فسخ‌خواهد شد مگر آنکه اعلام فسخ قبل از انقضای
این مدت با تراضی طرفین پس گرفته شود. در صورت عدم اعلام وصول از سوی طرف متعاهد
دیگر، اعلام فسخ چهارده روز پس از وصول آن توسط سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری دریافت شده تلقی خواهد شد.
ماده ۱۷ – مطابقت با کنوانسیون‌های چند جانبه
چنانچه کنوانسیون یا موافقتنامه چند جانبه‌ای در مورد هر دو طرف متعاهد لازم‌الاجرا گردد، موافقتنامه حاضر طبق مقررات ماده ۱۴ به نحوی اصلاح خواهد شد تا با مقررات چنین کنوانسیون یا موافقتنامه‌ای تطبیق نماید.
ماده ۱۸ – ثبت
این موافقتنامه و کلیه اصلاحات وارده بر آن در سازمان بین‌المللی هواپیمایی کشوری به ثبت خواهد رسید.
ماده ۱۹ – لازم‌الاجرا شدن
این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یک از طرفین به طرف دیگر از مجاری
دیپلماتیک دایر بر این که اقدامات لازمه را طبق مقررات قوانین اساسی خود درباره
لازم‌الاجرا شدن موافقتنامه حاضر به عمل آورده است، به موقع اجراء گذارده خواهد شد.
بنا به مراتب، نمایندگان امضاء‌کننده زیر که از طرف دول متبوعه خود مجاز می‌باشند
موافقتنامه حاضر را که در یک مقدمه و نوزده ماده و یک ضمیمه تنظیم گردیده است، امضاء نمودند.
این موافقتنامه در دو نسخه در تاریخ ۲۷ مرداد ماه ۱۳۶۵ هجری شمسی مطابق با ۱۸ اوت
1986 میلادی در تهران به زبانهای فارسی، کره‌ای و‌انگلیسی که هر سه متن دارای اعتبار یکسان است، تنظیم گردیده.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران از طرف دولت جمهوری دموکراتیک خلق کره
ضمیمه – مسیرها
قسمت اول
شرکت هواپیمایی تعیین شده دولت جمهوری اسلامی ایران محق است سرویس‌های هوایی در هر دو جهت در نقاط ذیل بر قرار نماید:
نقاط مبداء نقاط واسطه مقصد نقاط ماوراء
ایران یک نقطه که بعداً مشخص خواهد گردیده پیونگ‌یانگ یک نقطه که بعداً مشخص خواهد شد
قسمت دوم
شرکت هواپیمایی تعیین شده دولت جمهوری دموکراتیک خلق کره محق است سرویس‌های هوایی در هر دو جهت در نقاط ذیل بر قرار نماید:
نقاط مبداء نقاط واسطه مقصد نقاط ماوراء
جمهوری دموکراتیک یک نقطه که بعداً مشخص تهران یک نقطه که بعداً خلق کره خواهد گردید مشخص خواهد گردید
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به موافقتنامه مشتمل بر نوزده ماده و جدول مسیر در جلسه علنی روز چهارشنبه بیست و هشتم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و شصت و هفت مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۶۷.۳.۹ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
رییس مجلس شورای اسلامی – اکبر هاشمی