برخی از مواد لایحه قانونی اصلاح پاره‌ای از مواد قانون کار کشاورزی مصوب ۵۹.۲.۲۰ به شرح زیر اصلاح میگردد.
اول – [اعلام نسخ ۱۴۰۳/۶/۲۷]
ماده ۱ به شرح زیر تغییر مینماید:
ماده ۱ – کارگر کشاورزی از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان به موجب قرارداد کتبی و شفاهی با کارفرما یا نماینده او تعهد نماید در مقابل دریافت حقوق و یا مزد به یک و یا چند از مشاغل کشاورزی اشتغال داشته و کار نماید.
دوم – بند ه ماده ۲ به شرح زیر تغییر مینماید:
ه – کلیه فعالیتهای جنگل، مرتع و پارکهای جنگلی
سوم – [اعلام نسخ ۱۴۰۳/۶/۲۷]
ماده ۳ – به شرح زیر تغییر مینماید
ماده ۳ – قرارداد کار کشاورزی که در این قانون قرارداد کار نامیده میشود عبارت است از قوانین کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر متعهد میشود در قبال دریافت حقوق و یا مزد از کارفرما و یا نماینده او در مدت معین و یا مدت نامحدود برای کارفرما و یا نماینده او کار انجام دهد.
چهارم – [اعلام نسخ ۱۴۰۳/۶/۲۷]
ماده ۲۱ و تبصره آن به شرح زیر تغییر مینماید:
ماده ۲۱ – کارگری که قرارداد او از طرف کارفرما فسخ و یا اخراج میگردد، هر گاه شش ماه متوالی و یا یک سال شش ماه متناوب نزد کار فرما کار کرده باشد، کارفرما موظف است در موقع فسخ قرارداد و یا اخراج برای هر سال ۲۰ روز آخرین مزد و یا حقوق را به عنوان مزایای کار به او پرداخت کند.
علاوه بر مزایای فوق، در مورد کارگران اخراجی، مراجع رسیدگی و حل اختلاف میتوانند با توجه به علت فسخ قرارداد کار، سنوات خدمت، میزان دستمزد، سن، عائله و سایر شرایط طبق جدولی که وزارت کار و امور اجتماعی تهیه و به تصویب هیأت وزراء میرساند که حداکثر از مزد سه سال کارگر تجاوز نکند به عنوان خسارت اخراج تعیین نمایند و کارفرما مخیر به پرداخت این خسارت یا بازگرداندن کارگر به کار، با پرداخت مزد ایام بلاتکلیفی او خواهد بود.
تبصره: در صورتی که اخراج کارگر به تشخیص هیأت حل اختلاف، در اثر تقصیر او در انجام وظیفه باشد هیچگونه حقی به او تعلق نخواهد گرفت.