مصوب ۱۳۵۹/۲/۲۰
ماده واحده – پاره‌ای از مواد قانون کار کشاورزی مصوب 1353 به شرح زیر اصلاح میشود:
ماده 1 – [اصلاحی ۱۳۵۹/۴/۱۵]
کارگر کشاورزی از لحاظ این قانون کسی است که به هر عنوان به موجب قرارداد کتبی و شفاهی با کارفرما یا نماینده او تعهد نماید در مقابل دریافت حقوق و یا مزد به یک و یا چند از مشاغل کشاورزی اشتغال داشته و کار نماید.
ماده 2 – مشاغل کشاورزی عبارتند از:
الف – کلیه کارهای مربوط به کاشت، داشت، برداشت و آبیاری
ب – بهره‌برداری از باغات میوه انواع نباتات و اشجار و پرورش گل و گیاهان زیستی.
ج – فعالیتهای مربوط به دامداری و دامپروری و تولید و پرورش ماکیان (مرغ، بوقلمون و…).
د – کلیه فعالیتهای مربوط به شیلات، پرورش ماهی، زنبور عسل، کرم ابریشم و صنعت نوغان.
ه – [اصلاحی ۱۳۵۹/۴/۱۵]
کلیه فعالیتهای جنگل، مرتع و پارکهای جنگلی
و – کارگاه‌های فنی و تعمیرگاه‌های وابسته به مجتمع‌های کشاورزی.
ح – سایر فعالیتها در بخش کشاورزی بنا به تشخیص شورای عالی کار کشاورزی
تبصره – کلیه کارگران و کسانی که در واحدهای کشاورزی به یک یا چند شغل از مشاغل فوق‌الذکر اعم از دستی یا ماشینی مشغول به کار باشند مشمول قانون کار کشاورزی می‌گردند.
ماده 3 – [اصلاحی ۱۳۵۹/۴/۱۵]
قرارداد کار کشاورزی که در این قانون قرارداد کار نامیده میشود عبارت است از قوانین کتبی یا شفاهی که به موجب آن کارگر متعهد میشود در قبال دریافت حقوق و یا مزد از کارفرما و یا نماینده او در مدت معین و یا مدت نامحدود برای کارفرما و یا نماینده او کار انجام دهد.
ماده 7 – ساعت کار کارگران نباید از 8 ساعت در شبانه روز یا 48 ساعت در هفته
تجاوز نماید و اوقات استراحت و صرف غذا جزو ساعت کار محسوب‌نمی‌شود.
تبصره 1 – کارفرما می‌تواند با توجه به طبیعت کار و عرف محل و فصول مختلف به موجب قرارداد کار ساعت کار را کمتر از 8 ساعت تعیین کند و در سایر روزها ساعات کار را افزایش دهد مشروط به این که جمع ساعت کار در چهار هفته متوالی از 192 ساعت تجاوز ننماید.
تبصره 2 – کار اضافی در ازاء دریافت مزدی یا حقوق اضافی با توافق طرفین مجاز خواهد بود حداکثر ساعات کار اضافی در مورد مشاغل مختلف کشاورزی به موجب آیین‌نامه‌ای که به تصویب شورای مالی کار کشاورزی خواهد رسید تعیین میشود.
ماده 9 – تعطیلات رسمی با استفاده از مزدی حذف یا حقوق مطابق تعطیلات رسمی کشور و مصوبات شورای انقلاب یا مجلس شورای اسلامی می‌باشد.
تبصره – کارگران کشاورزی در آن قسمت در کارها که طبیعت آن تعطیل بردار نیست به تشخیص کارفرمایان می‌باید در ایام تعطیل در محل کار خود حاضر شده و در عوض در روزهای دیگر تعطیل و یا اضافه کاری دریافت دارند.
ماده 10 – ایام مرخصی کارگران کشاورزی مانند تمام کارگران سراسر کشور 12 روز در سال می‌باشد.
تبصره 1 – روزهای تعطیل رسمی جزو ایام مرخصی کارگران محسوب نخواهد شد.
تبصره 2 – زمان استفاده از مرخصی مزبور در هر سال با موافقت طرفین تعیین خواهد شد.
ماده 21 – [اصلاحی ۱۳۵۹/۴/۱۵]
کارگری که قرارداد او از طرف کارفرما فسخ و یا اخراج میگردد، هر گاه شش ماه متوالی و یا یک سال شش ماه متناوب نزد کار فرما کار کرده باشد، کارفرما موظف است در موقع فسخ قرارداد و یا اخراج برای هر سال 20 روز آخرین مزد و یا حقوق را به عنوان مزایای کار به او پرداخت کند.
علاوه بر مزایای فوق، در مورد کارگران اخراجی، مراجع رسیدگی و حل اختلاف میتوانند با توجه به علت فسخ قرارداد کار، سنوات خدمت، میزان دستمزد، سن، عائله و سایر شرایط طبق جدولی که وزارت کار و امور اجتماعی تهیه و به تصویب هیأت وزراء میرساند که حداکثر از مزد سه سال کارگر تجاوز نکند به عنوان خسارت اخراج تعیین نمایند و کارفرما مخیر به پرداخت این خسارت یا بازگرداندن کارگر به کار، با پرداخت مزد ایام بلاتکلیفی او خواهد بود.
تبصره: [اصلاحی ۱۳۵۹/۴/۱۵]
در صورتی که اخراج کارگر به تشخیص هیأت حل اختلاف، در اثر تقصیر او در انجام وظیفه باشد هیچگونه حقی به او تعلق نخواهد گرفت.
ماده 23 – در صورتی که اختلاف بین کارگر و کارفرما از طریق مذاکره و سازش حل نشود ظرف 15 روز از تاریخ بروز اختلاف شاکی می‌تواند شکایت خود را کتباً به نماینده وزارت کار و امور اجتماعی برای رسیدگی تسلیم نماید. نماینده وزارت کار و امور اجتماعی پس از رسیدگی بر طبق قانون کار کشاورزی اتخاذ تصمیم خواهد نمود. تصمیم نماینده مزبور جز در مورد مزد و فسخ قرارداد کار قطعی و لازم‌الاجرا است.
(تصمیم نماینده مزبور در مورد فسخ قرارداد و مزد او جنبه تسویه خواهد داشت).
تبصره – طرز تشکیل و رسیدگی به شکایات در جلسه تصمیم‌گیری و نحوه صدور آراء به موجب آیین‌نامه‌ای که به تصویب شورای مالی کار کشاورزی خواهد رسید تعیین میشود.
ماده 25 – اعضای شورای حل اختلاف هر منطقه عبارتند از:
نماینده وزارت کار و امور اجتماعی، نماینده وزارت کشاورزی و عمران روستایی،
نماینده وزارت دادگستری، نماینده کارفرمایان و کارگران در شورای حل اختلاف کشاورزی، طرز تشکیل و محل جلسات و حدود مناطق و سایر مقررات مربوط و نحوه رسیدگی شورای حل اختلاف به موجب آیین‌نامه‌ای که به تصویب شورای عالی کار کشاورزی خواهد رسید تعیین میشود.
آراء شورای حل اختلاف که با اکثریت آراء صادر به شود قطعی و لازم‌الاجرا است.
ماده 26 – تصمیمات قطعی نماینده وزارت کار و امور اجتماعی و شورای حل اختلاف لازم‌الاجرا بوده و به وسیله مأمورین اجرای دادگستری به مورد اجرا گذارده خواهد شد و قواعد مربوط به آن به موجب آیین‌نامه که بنا به پیشنهاد وزارتین کار و دادگستری به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید تعیین میگردد.
ماده 31 – در وزارت کار و امور اجتماعی شورایی به نام شورای عالی کار کشاورزی تشکیل میشود که اعضای آن عبارتند از:
1 – وزیر کار و امور اجتماعی.
2 – معاون وزارت کشاورزی و عمران روستایی
3 – معاون وزارت کشور
4 – معاون وزارت نیرو
5 – معاون وزارت دادگستری
6 – دو نفر از کارفرمایان کشاورزی با انتخاب وزارتین کشاورزی و کار و امور اجتماعی.
7 – دو نفر نماینده کارگران به انتخاب وزیر کار و تأیید وزارت کشاورزی.
بند 5 به ماده 32 قانون کار کشاورزی به شرح زیر اضافه میگردد:
5 – وزارت کشاورزی و عمران روستایی در مواقعی که اصلاح آیین‌نامه‌های مربوط به این قانون یا وضع مقررات جدیدی را لازم تشخیص دهد، مراتب را به وزارت کار و امور اجتماعی اعلام می‌نماید تا از طریق آن وزارتخانه برای بررسی و اتخاذ تصمیم به شورای عالی کشاورزی ارجاع گردد.