مصوب 1358.5.21
فصل اول – تعاریف
ماده 1 – اصطلاحاتی که در این قانون به کار برده شده از نظر اجرای این قانون به شرح زیر تعریف می‌شوند:
الف: فرودگاه: به محلی اطلاق می‌شود که در قلمرو حاکمیت دولت ایران احداث شده و آماده فرود، توقف و پرواز هواپیما باشد.
ب: حداکثر وزن مجاز هواپیما: منظور حداکثر وزن مجاز هواپیما هنگام بلند شدن می‌باشد که در گواهینامه معتبر صلاحیت پرواز هواپیما ذکر شده و در صورتی که چنین گواهینامه‌ای در دسترس نباشد، حداکثر وزن مجاز هواپیما همان است که در نشریه کارخانه سازنده هواپیما یا نشریات معتبر بین‌المللی (به انتخاب سازمان هواپیمایی کشوری) درج گردیده است.
ج: روز: فاصله زمانی بین طلوع و غروب آفتاب در فرودگاه مربوطه می‌باشد.
د: شب: فاصله زمانی بین غروب و طلوع آفتاب در فرودگاه مربوطه می‌باشد.
ه: توقف: منظور توقف هواپیما در فاصله بین هر فرود و برخاستن می‌باشد.
و: هواپیمای خصوصی: عبارت از هواپیمایی است که گواهینامه صلاحیت پرواز آن مشروط بر عدم استفاده هواپیما در حمل و نقل عمومی صادر شده باشد و برای پروازهای خصوصی بدون قصد انتفاع بازرگانی مورد استفاده قرار گیرد.
ز: پرواز توریستی: پروازی است که به طور دربست اختصاص به تورهای مسافربری جهت بازدید از ایران دارد.
ح: پرواز دانشجویی: پروازی است که به طور دربست اختصاص به دانشجویان ایرانی دارد.
فصل دوم – طبقه‌بندی فرودگاههای کشوری
ماده 2 – به منظور محاسبه بهای خدمات مندرج در این قانون فرودگاههای کشور به شرح زیر طبقه‌بندی می‌گردند.
الف: کلیه فرودگاههای بین‌المللی و غیر بین‌المللی کشور که دارای سرویس تقرب می‌باشند.
ب: فرودگاه‌هایی که دارای باند اسفالت می‌باشند.
ج: سایر فرودگاههای کشور.
فصل سوم – بهای خدمات فرودگاهی و پروازی
ماده 3 – بهای خدمات فرود
هواپیماهای مشمول این قانون برای هر دفعه فرود در فرودگاههای زیر برای هر هزار کیلوگرم وزن بایستی وجوه زیر را بپردازند.
الف: فرودگاههای ردیف الف ماده 2 برای هر هزار کیلوگرم 300 (سیصد) ریال
ب: فرودگاههای ردیف ب ماده 2 برای هر هزار کیلوگرم 250 (دویست و پنجاه) ریال
ج – فرودگاههای ردیف ج ماده 2 برای هر هزار کیلوگرم 150 (یک صد و پنجاه) ریال
تبصره 1 – حداقل دریافتی برای هر فرود 3000 (سه هزار) ریال خواهد بود.
تبصره 2 – در فرودگاه بین‌المللی مهرآباد بین ساعات 9 شب الی 8 صبح (محلی) بیست و پنج درصد اضافه دریافت خواهد گردید.
تبصره 3 – از کلیه هواپیماهای دربست، و فوق‌العاده (اضافه از برنامه منظم پرواز) به استثنای پروازهای دربست دانشجویی و توریستی بیست و پنج درصد اضافه دریافت خواهد گردید.
ماده 4 – بهای توقف
هواپیماهای مشمول این قانون بایستی بابت مازاد بر 2 ساعت توقف در فرودگاه وجوه زیر را بپردازند.
الف: برای هر ساعت توقف اضافی بین ساعات 5 تا 21 (محلی) در فضای باز ده درصد بهای فرود مندرج در ماده 3
ب: برای هر ساعت توقف اضافی بین ساعات 21 تا 5 (محلی) در فضای باز بیست درصد بهای فرود مندرج در ماده 3
ج: برای هر ساعت توقف اضافی در آشیانه سی درصد بهای فرود مندرج در ماده 3
تبصره 1 – برای ساعاتی که هواپیما به دستور مقامات صلاحیتدار ناگزیر از توقف باشد بهای توقف دریافت نمی‌گردد.
تبصره 2 – پروازهای توریستی تا 24 ساعت از پرداخت بهای توقف معاف می‌باشند.
تبصره 3 – در محاسبه ساعات توقف کمتر از نیم ساعت محاسبه نخواهد شد و سی دقیقه به بالا یک ساعت محسوب می‌گردد.
تبصره 4 – در مواردی که هواپیما بدون جهت قانونی و یا ضرورت فنی بیش از یک ماه در فضای باز یا بیش از یکه هفته در آشیانه توقف نماید و از طرف مالک و یا متصدی حمل و نقل و یا خلبان هواپیما هیچگونه مراجعه و اعلامی نشود و یا ترتیب پرداخت بدهی بابت خدمات مقرر در این قانون را ندهد سازمان هواپیمایی کشوری مجاز است نسبت به جابجا کردن هواپیما پس از مدتهای مذکور نسبت به ضبط آن ظرف سه ماه اقدام نماید، هر گونه هزینه جابجایی هواپیما به عهده مالک آن خواهد بود.
ماده 5 – بهای خدمات روشنایی
برای هر دفعه استفاده هواپیماهای مشمول این قانون از سیستم روشنایی، وجوه زیر دریافت می‌گردد.
الف: در فرودگاه بین‌المللی مهرآباد 7000 (هفت هزار) ریال
ب: در سایر فرودگاههای ردیف الف ماده 2 5000 (پنج هزار) ریال
ج: در فرودگاههای ردیف ب و ج ماده 2 3000 (سه هزار) ریال
د: برای هر بار حرکت در محوطه فرودگاه که منجر به برخاستن هواپیما نگردد و لیکن از قسمتی از وسائل روشنایی استفاده نماید. 2000 (دو هزار) ریال
ماده 6 – بهای استفاده از وسائل ناوبری و مخابراتی و سرویسهای مراقبت پرواز در پروازهای عبوری بدون توقف در ایران از هر هواپیمای مشمول این قانون وجوه زیر دریافت می‌گردد
الف: از هواپیماهای با حداکثر وزن مجاز کمتر از 10000 (ده هزار) کیلوگرم وجهی دریافت نمی‌شود
ب: هواپیماهای از 10000 (ده هزار) کیلوگرم تا 50000 (پنجاه هزار) کیلوگرم 5000 (پنج هزار) ریال
ج – هواپیماهای از 50000 (پنجاه هزار) کیلوگرم تا 100000 (یک صد هزار) کیلوگرم 7000 (هفت هزار) ریال
د: هواپیماهای از 100000 (یک صد هزار) کیلوگرم به بالا 20000 (بیست هزار) ریال
ماده ۷- [اصلاحی ۱۳۶۴/۱۱/۶]
1 – از هر مسافر خارجی غیر از ترانزیت در موقع ترک ایران مبلغ یک هزار و پانصد (1500) ریال.
2 – از هر یک از اتباع ایرانی که در خارج از کشور مسافرت می‌نمایند مبلغ یک هزار (1000) ریال.
3 – از هر یک از مسافرین هواپیمایی که از فرودگاههای داخلی کشور تردد می‌نمایند به استثنای اطفال زیر دو سال مبلغ دویست و پنجاه (250) ریال.
[ماده 7 – عوارض فرودگاهی
از مسافر خارجی غیر ترانزیت در موقع ترک ایران مبلغ 750 (هفت صد و پنجاه) ریال بابت عوارض فرودگاهی دریافت می‌گردد.]
ماده 8 – هزینه صدور گواهینامه ثبت وسائل پروازی برای هر دفعه صدور گواهینامه ثبت و تابعیت وسائل پروازی وجوه مندرج در جدول زیر اخذ می‌گردد:
حداکثر وزن هواپیما – عوارض به ریال
الف: تا 2750 (دو هزار و هفتصد و پنجاه) کیلو گرم 10000 (ده هزار) ریال
ب: تا 5700 (پنج هزار و هفتصد) کیلوگرم 20000 (بیست هزار) ریال
ج: تا 12500 (دوازده هزار و پانصد) کیلوگرم25000 (بیست و پنج هزار) ریال
د: تا 45000 (چهل و پنج هزار) کیلوگرم 50000 (پنجاه هزار) ریال
ه: بیش از 45000 (چهل و پنج هزار) کیلوگرم75000 (هفتاد و پنج هزار) ریال
———————————————————————
تبصره 1 – در صورتی که مالک وسیله پروازی تغییر کند گواهینامه ثبت باید طبق مقررات آیین‌نامه ثبت و تابعیت وسائل پروازی به نام مالک جدید صادر گردد و هزینه مربوطه از مالک جدید دریافت می‌گردد
ماده 9 – هزینه صدور گواهینامه صلاحیت پرواز وسائل پروازی برای بازرسی و صدور گواهینامه صلاحیت پرواز نسبت به وسائل پروازی که در ایران به ثبت رسیده است وجوه زیر دریافت می‌شود:
1 – هواسر (گلایدر – بالن) وزن حداکثر تا 1000 ( هزار) کیلوگرم 10000 (ده هزار) ریال
بیش از 1000 ( هزار) کیلوگرم 15000 (پانزده هزار) ریال
2 – سایر انواع هواپیماها حداکثر وزن تا 2750 (دو هزار و هفتصد
و پنجاه) کیلوگرم 30000 (سی هزار) ریال
حداکثر وزن تا 5700 (پنج هزار و هفتصد)
کیلوگرم 75000 (هفتاد و پنج هزار ریال)
حداکثر وزن تا 12500 (دوازده هزار و پانصد)
کیلوگرم 90000 (نود هزار) ریال
کیلو گرم به بالا حداکثر وزن از 12500 (دوازده
هزار و پانصد) نسبت به هر یک هزار کیلو گرم
مبلغ چهار صد ریال و کمتر از یک هزار کیلوگرم
یک هزار کیلوگرم محسوب است.
تبصره: هزینه صدور گواهینامه صلاحیت پرواز موقت کمتر از یک هفته فقط برای یک بار مجانی خواهد بود و برای دفعات بعد و یا مدت موقت بیشتر از یک هفته مطابق با جدول ماده 9 دریافت می‌گردد.
ماده 10 – هزینه تمدید اعتبار گواهینامه صلاحیت پرواز
الف: وجوهی که برای تمدید اعتبار گواهینامه صلاحیت پرواز هر وسیله پروازی تعلق می‌گیرد معادل وجوهی است که طبق ماده 9 قانون باید پرداخت شود.
ب: وجوه مقرر در بند الف برای تمدیدهای موقت بیش از یک هفته می‌باشد و در مورد تمدیدهای موقت کمتر از یک هفته فقط یک بار وجهی‌دریافت نخواهد شد و برای دفعات بعد وجوه مقرر در ماده 9 دریافت می‌گردد.
ماده 11 – هزینه صدور و تمدید اعتبار گواهینامه‌های خلبانی و سایر پرسنل هواپیمایی
به منظور آزمایش و صدور گواهینامه‌های خلبانی و سایر گواهینامه‌های فنی هواپیمایی وجوه مندرج در جدول زیر دریافت می‌گردد.
ردیف خلبان و خدمه آزمایش آزمایش تمدید شناسایی
پرواز زمینی پروازی گواهینامه گواهینامه خارجی
———————————————————————-
1 گواهینامه
خلبانی شخصی 2500 ریال 2000 ریال 800 ریال 1500 ریال
2 گواهینامه
بازرگانی 5000 ریال 2500 ریال 500 ریال 3000 ریال
3 گواهینامه
حمل و نقل 7000 ریال 5000 ریال 1000 ریال 4000 ریال
4 گواهینامه
خلبانی هواسر
(گلایدر) 500 ریال 1000 ریال 200 ریال 3000 ریال
5 گواهینامه
مهندسی پرواز 5000 ریال 4000 ریال 500 ریال 2750 ریال
6 گواهینامه
سایر خدمه پرواز 1000 ریال – 500 ریال 800 ریال
7 درج اختیار و
و امتیاز مخصوص
در گواهینامه هر
مرتبه 2000 ریال 2000 ریال – 1500 ریال
8 اجازه‌نامه هر
موقت گواهینامه
خلبانی 2000 ریال 2500 ریال 1000 ریال 1000 ریال
———————————————————————-
ردیف گروه آزمایش تمدید شناسایی اعتبار
زمینی زمینی گواهینامه گواهینامه خارجی
———————————————————————-
1 گواهینامه مکانیک هواپیما 1500 ریال 300 ریال 1000 ریال
2 گواهینامه آلات دقیق الکترونیک و الکتریک 1500 ریال 300 ریال 1000 ریال
3 درج اختیار مخصوص گواهینامه هر مرتبه 1000 ریال – 750 ریال
4 اجازه‌نامه موقت مکانیک هواپیما، آلات دقیق، الکترونیک و الکتریک 1200 ریال 700 ریال 1200 ریال
تبصره 1 – برای صدور تأییدیه هر نوع گواهینامه 300 (سیصد) ریال
تبصره 2 – برای صدور المثنی هر نوع گواهینامه بار اول 1000 ( هزار) و برای دفعات بعد هر بار 1500 (یک هزار و پانصد) ریال
تبصره 3 – برای آزمایش پروازی چنانچه از هواپیمای دولتی استفاده گردد وجوه مندرج در جدول زیر دریافت می‌گردد.
الف: هواپیمای یک‌موتوره ساعتی 15000 (پانزده هزار) ریال
ب: هواپیمای دوموتوره ساعتی 25000 (بیست و پنج هزار) ریال
ج: هواپیمای دوموتوره جت ساعتی 30000 (سی هزار) ریال
د: پرواز با دستگاه مخصوص (لینک) ساعتی 5000 (پنج هزار) ریال
ماده 12 – عوارض متفرقه
الف: حق اشتراک کتاب اطلاعات هوانوردی (AIP) 3000 (سه هزار) ریال
ب: ارسال اصلاحیه‌های بعدی کتاب فوق سالیانه برای هر نسخه 1500 (یک هزار و پانصد) ریال
ج: صدور گواهینامه ایجاد باند یا فرودگاه خصوصی 2500 (دو هزار و پانصد) ریال
د: صدور پروانه بهره‌برداری هوایی موضوع ماده 17 قانون هواپیمایی کشوری مصوب سال 1328 100000 (صد هزار) ریال
ه: صدور اجازه‌نامه تأسیس آموزشگاه‌های تعلیماتی هواپیمایی با رعایت مفاد ماده 17 قانون هواپیمایی کشوری مصوب سال 1328 200000 (بیست هزار) ریال
و: صدور اجازه‌نامه پروازهای بازرگانی موضوع قسمت اخیر ماده 17 قانون هواپیمایی کشوری مصوب سال 1328 25000 (بیست و پنج هزار) ریال
ز: صدور اجازه‌نامه تعمیرگاه‌های فنی هواپیما 40000 (چهل هزار) ریال
ح: اضافه کردن اختیارات تعمیرگاه فنی هواپیما 10000 (ده هزار) ریال
فصل چهارم – معافیت‌ها
ماده 13 – علاوه بر معافیت‌های مندرج در متن این قانون در موارد زیر بهای خدمات و هزینه‌های مندرج در این قانون دریافت نمی‌گردد:
الف: هواپیماهای متعلق به دولت که به منظورهای غیر بازرگانی پرواز می‌نمایند.
ب: هواپیماهای متعلق به رؤسای کشورها یا مقامات دولتی دعوت شده به وسیله دولت ایران و نمایندگان سیاسی و وابسته‌های سفارتخانه‌های مقیم ایران که به منظور غیر بازرگانی پرواز می‌نمایند.
ج – هواپیماهایی که بنا به توصیه یکی از سازمانهای دولتی ایران به منظور همکاریهای نظامی یا اقتصادی یا کشاورزی و غیره در فرودگاههای ایران به پرواز غیر انتفاعی مبادرت می‌نمایند.
د: هواپیماهایی که به منظور تجسس و نجات در موارد سانحه در ایران پرواز می‌نمایند.
ه: پروازهای آزمایشی که بنا به دستور سازمان هواپیمایی کشوری به منظور احراز صلاحیت پرواز هواپیما صورت می‌گیرد.
و: فرودهایی که بنا به دستور مقامات صلاحیتدار ایران به منظور کنترل پرواز صورت می‌گیرد.
ز: حق اشتراک کتاب اطلاعات هواپیمایی کشوری (AIP) و حق تمدید آن در مورد سازمانهای دولتی ایران و مقامات دولتی هواپیمایی کشورهای خارجی
ح: عوارض صدور و تمدید گواهینامه برای کارکنان سازمان هواپیمایی کشوری.
ماده 14 – ده‌درصد از درآمد حاصل از اجرای این قانون جهت تأمین قسمتی از هزینه‌های رفاهی کارمندان سازمان هواپیمایی کشور تشخیص داده خواهد شد که آیین‌نامه مربوطه ظرف 2 ماه توسط سازمان هواپیمایی کشوری تهیه و به تصویب دولت خواهد رسید.
[آیین‌نامه اجرایی لایحه قانونی تعیین بهای خدمات فرودگاهی و پروازی]
ماده 15 – از تاریخ تصویب این قانون، تعرفه جدید عوارض فرود و توقف و سایر خدمات و عوارض مربوط به گواهینامه‌های فنی و هواپیماها و کارکنان پروازمصوب 1346 و سایر مقررات مغایر با این قانون ملغی است.