‌قانون اصلاح پاره‌ای از مواد قانون تشکیل نیروی پایداری و الحاق دو تبصره به ماده ۹ و یک ماده به قانون مذکور

تاریخ تصویب: ۱۳۵۷/۰۸/۰۲
تاریخ انتشار: ۱۳۵۷/۰۸/۰۲

‌ماده واحده – مواد ۲ و ۸ و ۱۲ قانون تشکیل نیروی پایداری مصوب ۱۳۴۷.۱۰.۳۰ (۲۵۲۷ شاهنشاهی) به شرح زیر اصلاح و دو تبصره به ماده ۹‌ الحاق و ماده ۷ نسخ و یک ماده به عنوان ماده ۱۵ به قانون مذکور اضافه می‌شود.

۱ – ماده ۲ – به شرح زیر اصلاح می‌شود:
‌ماده ۲ – کلیه اتباع دولت شاهنشاهی ایران که سن آنان حداقل ۱۵ سال تمام بوده و دارای شرایط لازم برای خدمت در نیروی پایداری باشند می‌توانند به‌ عضویت نیروی مزبور درآیند شرایط لازم برای خدمت و قبول عضویت در آیین‌نامه اجرایی این قانون تعیین می‌شود.

۲ – بندهای ب و ج ماده ۸ به شرح زیر اصلاح می‌شود:
ب – درجه‌داران بازنشسته ارتش شاهنشاهی و ژاندارمری کشور شاهنشاهی و هم ردیفان آنان.
ج – افسران و درجه‌داران شاغل ارتش شاهنشاهی و ژاندارمری کشور شاهنشاهی.

۳ – تبصره‌های زیر به عنوان تبصره‌های ۱ و ۲ به ماده ۹ اضافه می‌شود.
‌تبصره ۱ – اعضای نیروی پایداری موضوع این ماده و داوطلبان عضویت نیروی پایداری موضوع ماده ۶ در مدت آموزش و تمرینات و عملیات از جیره‌ روزانه و وسایل حمل و نقل و زیست نیز استفاده خواهند نمود.

‌تبصره ۲ – به افسران و درجه‌داران و همردیفان بازنشسته که در نیروی پایداری خدمت می‌کنند فوق‌العاده بدی آب و هوا و فوق‌العاده محرومیت از‌ تسهیلات زندگی و فوق‌العاده محل خدمت به مأخذ مقرر برای افسران و درجه‌داران و همردیفان شاغل و به نسبت حق‌الزحمه دریافتی آنان پرداخت‌ می‌شود.
‌هزینه سفر و فوق‌العاده انتقال و فوق‌العاده مأموریت آنان نیز به میزان پرداختی به پرسنل همدرجه شاغل در نیروهای مسلح شاهنشاهی قابل پرداخت‌ می‌باشد.

۴ – در ماده ۱۲ کلمه “‌دبیرخانه” به عبارت “‌نیروی پایداری استان یا شهرستانی که کارت عضویت از آن دریافت داشته” اصلاح می‌شود.

۵ – ماده ۱۴ به شرح زیر اصلاح می‌شود:
‌آیین‌نامه اجرایی این قانون به پیشنهاد وزارت کشور به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.

۶ – ماده زیر به عنوان ماده ۱۵ به قانون تشکیل نیروی پایداری اضافه می‌شود:
‌ماده ۱۵ – افسران و درجه‌داران و همردیفان بازنشسته که در نیروی پایداری خدمت می‌کنند از لحاظ استفاده از مرخصی مشمول مقررات مربوط به‌ مرخصی افسران و درجه‌داران و همردیفان شاغل در نیروهای مسلح شاهنشاهی می‌باشند.


‌قانون فوق مشتمل بر یک ماده پس از تصویب مجلس سنا در جلسه روز چهارشنبه ۱۳۵۷.۲.۲۰ (۲۵۳۷ شاهنشاهی) در جلسه روز سه‌شنبه دوم آبان‌ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و هشت شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.

‌رییس مجلس شورا ملی – دکتر جواد سعید