ماده ۱ – افراد مسلح گارد هنگام نگهبانی در موارد زیر حق استعمال اسلحه خواهند داشت:
الف – در صورتی که جان نگهبان در خطر باشد.
ب – موقعی که محل یا حوزه نگهبانی به وسیله متجاوز در خطر باشد.
ج – در مواقع اضطراری به منظور اعلام خطر با شلیک تیر هوایی.
د – هر گاه عابری در محوطه تحت حفاظت به سه اخطار (ایست) نگهبان توجه ننماید.
ه – وقتی که دستور استعمال اسلحه وسیله سلسله مراتب گارد از طریق یک رده بالاتر به نگهبان صادر و ابلاغ گردد.
تبصره – در موارد فوق نگهبان باید سعی کند حتی‌المقدور به نقاط غیر حساس بدن تیراندازی نماید.
ماده ۲ – سلسله مراتب که مجاز به صدور دستور استعمال اسلحه می‌باشد به شرح زیر است:
الف – پاس‌بخش.
ب – رییس پاسدار یا رییس پاسگاه.
ج – افسر نگهبان که از بین افسران – افسریاران – ستوان‌یاران – استواران شاغل یا
بازنشسته نیروهای مسلح شاهنشاهی و یا افراد گارد هر یک از‌صنایع که به موجب ضوابط
و شرایط خاص آموزشهای لازم را برای این منظور فرا گرفته باشند.
د – رییس حفاظت مؤسسه (در صورتی که افسر شاغل یا بازنشسته باشد).
ه – رییس حفاظت منطقه (در صورتی که افسر شاغل یا بازنشسته باشد).
و – رییس کل حفاظت (در صورتی که افسر شاغل یا بازنشسته باشد).
تبصره – هر یک از واحدهای صنایع مذکور در ماده یک قانون مجازات اخلالگران در صنایع طبق سازمان مصوب مربوط می‌توانند تمام یا قسمتی‌از سلسله مراتب مندرج در ماده ۲ را بر حسب نیازهای سازمانی در اختیار داشته باشند.
ماده ۳ – در مورد خدمات پاسداری و نگهبانی کلیه قوانین و مقررات آیین‌نامه‌های نیروهای مسلح شاهنشاهی درباره سلسله مراتب مذکور در ماده ۲ و در مورد افراد گارد واحدها و شرکتها اجرا می‌گردد و سایر ترتیبات راجع به پاسداری و نگهبانی طبق دستورالعملهایی خواهد بود که به وسیله هر یک از واحدها و شرکتها تهیه و به موقع اجرا گذارده می‌شود.
آیین‌نامه فوق مشتمل بر سه ماده و دو تبصره به استناد ماده ۷ قانون مجازات اخلالگران در صنایع پس از تصویب کمیسیونهای نظام و دادگستری مجلس شورای ملی در جلسات ۹ و ۱۳ اردیبهشت ماه ۱۳۵۴ به ترتیب در جلسات بیست و نهم اردیبهشت ماه و هفتم خرداد ماه یک هزار و سیصد و پنجاه و چهار شمسی به تصویب کمیسیونهای جنگ و دادگستری مجلس سنا رسید.
رییس مجلس سنا- جعفر شریف‌امامی