فصل اول – کلیات
ماده ۱ – امور استخدامی کلیه شرکتهای موضوع بند (پ) ماده ۲ قانون استخدام کشوری که تا این تاریخ ایجاد شده یا بعداً ایجاد شوند مشمول این مقررات خواهند بود مگر در موارد زیر:
الف – سازمان مرکزی تعاون روستایی ایران.
مقررات استخدامی سازمان مذکور با رعایت تبصره ماده ۱۱۲ قانون استخدام کشوری به تصویب مراجع مقرر در اساسنامه مربوط خواهد رسید.
ب – شرکتهای وابسته به وزارت جنگ.
وضع استخدامی کارمندان غیر نظامی شرکتهای مذکور بنا به تشخیص وزارت جنگ حسب مورد تابع این مقررات یا مقررات آیین‌نامه استخدام کارمندان غیر نظامی در ارتش شاهنشاهی خواهد بود.
ج – بانکهای دولتی که دارای مقررات استخدامی خاص هستند. بانکهای مذکور حداکثر ظرف شش ماه از تاریخ تصویب این مقررات مکلفند مقررات استخدامی خاص خود را به تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور و شورای حقوق و دستمزد برسانند و در غیر این صورت سازمان امور‌اداری و استخدامی کشور رأساً مقررات استخدامی آنها را تهیه می‌کند و مقررات مذکور قابل اجرا خواهد بود.
تبصره – شرکتهایی که از طریق سرمایه‌گذاری مشترک شرکتها و مؤسسات دولتی با شرکتها و مؤسسات خصوصی یا خارجی اکثریت سهام آنها متعلق به دولت شده یا بشود به پیشنهاد مجامع عمومی مربوط و تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور و تصویب هیأت وزیران مشمول این مقررات خواهند شد.
ماده ۲ – مستخدمینی که برای تصدی یکی از مشاغل مستمر شرکت و مدت نامحدود استخدام شده یا می‌شوند مشمول این مقررات خواهند بود.
مستخدمینی که برای تصدی مشاغل موقت و مدت معین به خدمت شرکت درآیند به موجب قراردادهایی استخدام خواهند شد که نمونه آن به تصویب مراجع صلاحیتدار مذکور در اساسنامه شرکت برسد.
تبصره – مدیر عامل یا رییس کل و اعضای هیأت‌های مدیره یا شوراهای قانونی و بازرسان قانونی شرکت و یا افرادی که با عناوین دیگری وظایف مربوط به آنان را انجام می‌دهند و به طور موظف و تمام وقت در شرکت انجام وظیفه می‌نمایند در هر مورد که قانونی برای تعیین تکلیف آنان وجود نداشته باشد در دوره تصدی این مشاغل مشمول این مقررات خواهند بود.
ماده ۳ – افرادی که برای مشاغل کارگری استخدام شده یا بشوند تابع مقررات قانون کار خواهند بود. تعیین مشاغل کارگری به عهده شرکت و تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور می‌باشد.
تبصره – مستخدمینی که به صورت کارگر استخدام و در مشاغل مستمر موضوع ماده ۲ اشتغال دارند مشمول حکم این ماده نخواهند بود.
ماده ۴ – تشکیلات و مشاغل مستمر شرکت و هر نوع تغییرات بعدی در تشکیلات و حذف یا ایجاد مشاغل مستمر حسب مورد به تصویب مجمع عمومی یا شورا می‌رسد مگر آنکه در اساسنامه مربوط مرجع دیگری تعیین شده باشد.
ماده ۵ – استخدام اتباع بیگانه و شرایط آن با رعایت قوانین مربوط خواهد بود.
فصل دوم – ورود به خدمت و آموزش و انتصابات
ماده ۶ – داوطلبان استخدام برای تصدی مشاغل شرکت باید دارای شرایط زیر باشند:
الف – داشتن حداقل ۱۸ سال تمام سن.
ب – تابعیت ایران.
ج – انجام خدمت زیر پرچم یا معافیت قانونی در صورت مشمول بودن.
د – نداشتن سابقه محکومیت جزایی مؤثر.
ه – عدم محکومیت به فساد عقیده و عدم معروفیت به فساد اخلاق و تجاهر به فسق و معتاد نبودن به استعمال مواد مخدر و مبتلا نبودن به امراض مسریه.
و – حداقل داشتن گواهینامه پایان تحصیلات ابتدایی.
ز – داشتن صحت مزاج و توانایی انجام کار.
ماده ۷ – استخدام برای تصدی مشاغل مستمر از طریق امتحان یا مسابقه به عمل می‌آید.
ماده ۸ – داوطلبانی که در مسابقه یا امتحان قبول شده‌اند یک دوره آزمایشی را طی خواهند کرد که حداقل آن سه ماه و حداکثر از یک سال تجاوز نخواهد کرد.
حکم استخدام قطعی افرادی که در دوره آزمایشی لیاقت و کاردانی و علاقه به کار از خود نشان بدهند در پایان دوره آزمایشی با پیشنهاد رییس واحد‌مربوط صادر خواهد شد و در این صورت دوره آزمایشی جزو دوران خدمت آنان محسوب می‌شود و افرادی که ضمن دوره آزمایشی صالح برای ابقاء در خدمت مورد نظر تشخیص داده نشوند به خدمت آزمایشی آنان خاتمه داده خواهد شد.
تبصره – به افرادی که به خدمت آزمایشی آنان خاتمه داده می‌شود حقوق و مزایای مرخصی استحقاقی استفاده نشده پرداخت خواهد شد.
ماده ۹ – شرکت با توجه به احتیاجات خود و طبق خط مشی مصوب مجمع عمومی یا شورا برنامه‌های آموزشی و یا کارآموزی لازم را تنظیم و به مورد اجرا خواهد گذاشت.
ماده ۱۰ – شرکت موظف است در فواصل معین شایستگی و استعداد مستخدمین خود را مورد بررسی قرار داده و نتیجه را در پرونده استخدامی مستخدم منعکس سازد. این سنجش به نحوی صورت خواهد گرفت که موجب ارشاد و معرف استحقاق مستخدم برای ارتقاء گروه یا تغییر شغل و یا‌لزوم گذرانیدن دوره کارآموزی جدید باشد.
فصل سوم – حقوق و مزایا
ماده ۱۱ – شرکت مکلف است بر اساس اهمیت وظایف و مسئولیتها و شرایط احراز کلیه مشاغل مستمر خود را طبقه‌بندی و ارزیابی کند و به گروه‌های مربوط تخصیص دهد.
تبصره ۱ – طرح طبقه‌بندی مشاغل که شامل دستورالعمل ارزیابی مشاغل و همچنین دستورالعمل اجرایی طرح و شرح وظایف و شرایط احراز طبقات مشاغل و فهرست تخصیص طبقات مشاغل به گروه‌ها می‌باشد پس از تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور قابل اجرا می‌باشد.
تبصره ۲ – در مواردی که ضرورت ایجاب کند که شرح وظایف و شرایط احراز طبقات مشاغل اصلاح شود، مشاغل تغییر یافته و همچنین مشاغل مستمر جدید به ترتیب مندرج در تبصره (۱) این ماده ارزیابی و به گروه‌های مربوط تخصیص می‌یابد.
ماده ۱۲ – به منظور ایجاد هماهنگی در سطح پرداختی‌ها به مستخدمین شرکتهای دولتی سازمان امور اداری و استخدامی کشور با همکاری نماینده مجمع عمومی شرکت مطالعات لازم را انجام داده و پیشنهادهای خود را در مورد میزان حقوق و مزایای متصدیان مشاغل مذکور در تبصره ماده ۲ و همچنین حداقل و حداکثر مبلغ قابل پرداخت به متصدیان رشته‌های مشاغل به شورای حقوق و دستمزد موضوع تبصره ماده ۳۳ قانون استخدام کشوری تسلیم می‌کند.
تصمیمات شورای حقوق و دستمزد برای شرکت لازم‌الاجرا است.
ماده ۱۳ – جدول حقوق ماهانه مستخدمین شرکت همان جدول حقوق موضوع ماده ۳۲ قانون استخدام کشوری و ضریب ریالی مربوط و تغییرات و اصلاحات بعدی آن خواهد بود.
تبصره – حقوق ماهانه متصدیان مشاغل مذکور در تبصره ماده ۲ که به طور موظف و تمام وقت در شرکت انجام وظیفه می‌کنند بر اساس جدول حقوق موضوع این ماده توسط شورای حقوق و دستمزد تعیین می‌شود.
ماده ۱۴ – در صورتی که نوع کار و وظایف و مسئولیتهای مشاغل شرکت و همچنین شرایط بازار کار اقتضا کند که مبلغی علاوه بر حقوق به شاغلین آن مشاغل پرداخت شود این مبلغ به عنوان مزایای شغل پرداخت خواهد شد.
برقراری مزایای شغل به مستخدمین شاغل شرکت با در نظر گرفتن سطح حقوق و مزایا در مشاغل مشابه فعالیتهای بازرگانی یا کشاورزی یا صنعتی در بخش عمومی و خصوصی و با توجه به موضوع و نحوه فعالیت شرکت به موجب طرح یا جدولی خواهد بود که از طرف شرکت پیشنهاد و حسب مورد به تصویب مجمع عمومی یا شورا خواهد رسید.
تبصره – مجموع حقوق و مزایای شغل از میزان حداکثر تعیین شده برای مشاغل همان رشته توسط شورای حقوق و دستمزد تجاوز نمی‌کند. تعیین مزایای شغل بیشتر برای برخی از مشاغل با تصویب شورای حقوق و دستمزد خواهد بود.
ماده ۱۵ – [اصلاحی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
کسانی که به استخدام شرکت در می‌آیند به استناد شغلی که برای آن استخدام می‌شوند در پایه یک گروه مربوط وارد خدمت می‌گردند و در صورتی که این قبیل مستخدمین دارای سابقه خدمت دولتی باشند به ازاء هر دو سال سابقه خدمت دولتی آنان یک پایه در گروه شغل مورد تصدی به آنان اعطاء می‌شود مدت خدمت زیر پرچم و خدمات اجتماعی زنان جزو سابقه خدمت دولتی محسوب می‌شود. حکم این ماده شامل کلیه مستخدمینی که طبق این مقررات به استخدام شرکت در آمده‌اند نیز می‌باشد.
تبصره – [الحاقی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
مدت خدمت مستخدمین شرکت در مدارس غیر دولتی مشمول فرمان آموزش رایگان با رعایت ضوابطی که در آیین‌نامه اجرایی قانون تعیین تکلیف وضع استخدامی کارکنان مدارس مذکور مصوب ۱۹ مرداد ماه ۱۳۵۶ پیش‌بینی شده است از لحاظ پایه و بازنشستگی جزو سابقه خدمت آنان محسوب می‌شود.
ماده ۱۶ – در صورت رضایت‌بخش بودن خدمات هر یک از مستخدمین، شرکت می‌تواند در ازاء هر دو سال خدمت یک پایه ترفیع به آنان اعطاء کند.
تبصره – اعطای دو پایه به جای یک پایه به مستخدم در قبال خدمات برجسته و همچنین اشتغال در نقاطی که مستلزم اعطای پایه به مدتی کمتر از دو سال است تابع ضوابط مقرر در مورد مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری خواهد بود.
ماده ۱۷ – ارتقاء مستخدم از یک گروه به گروه بالاتر با رعایت شرایط زیر خواهد بود:
الف – در گروه جدید شغل بدون متصدی وجود داشته باشد.
ب – شرایط احراز شغل گروه جدید را دارا باشد.
تبصره – [اصلاحی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
مستخدمینی که ارتقاء گروه یافته یا می‌یابند در پایه‌ای از گروه جدید قرار خواهند گرفت که در گروه قبلی دارا بوده‌اند در مواردی که پایه قبلی مستخدم در گروه جدیدی وجود نداشته باشد آخرین پایه گروه جدید به آنان اعطاء می‌شود.
ماده ۱۸ – در صورت ضرورت و با رضایت مستخدم می‌توان شغلی در گروه پائین‌تر به او ارجاع کرد، در این صورت مستخدم در پایه‌ای از گروه جدید قرار می‌گیرد که در گروه قبلی داشته است ولی تفاوت حقوق پایه گروه قبلی را به اضافه ترفیعات گروه جدید به شرط آنکه مجموع آن از آخرین پایه بالاترین گروهی که داشته است تجاوز نکند دریافت خواهد کرد، و در تعیین حقوق آمادگی به خدمت و حقوق بازنشستگی و وظیفه او مبنای محاسبه قرار می‌گیرد و در صورت عدم قبول چنین شغلی مستخدم آماده به خدمت خواهد شد.
ارتقاء گروه مجدد مستخدمی که به ترتیب فوق در گروه پائین‌تر منصوب می‌شود تا بالاترین گروهی که قبلاً دارا بوده است مجاز می‌باشد و در این صورت در پایه‌ای از گروه بالاتر قرار می‌گیرد که در گروه پائین‌تر داشته است و تفاوت حاصل از ارتقاء گروه او بابت تفاوت حقوق مذکور در فوق محسوب خواهد شد.
ماده ۱۹ – در صورتی که مستخدم شرکت علاوه بر ساعات اداری انجام وظیفه کند فوق‌العاده اضافه کار که میزان آن معادل (۱۶۰).(۱) حقوق و مزایای شغل ماهانه ضرب در ساعات کار اضافی است به او پرداخت می‌شود. انجام اضافه کار بایستی با اجازه قبلی مقامات مجاز شرکت باشد و به یک نفر در یک ماه بیش از شصت ساعت فوق‌العاده اضافه کار پرداخت نخواهد شد.
تبصره – هر گاه در شروط خاص و برای مدت محدود مستخدم علاوه بر میزان مقرر در این ماده اضافه کار نماید با تصویب هیأت مدیره شرکت می‌توان حداکثر تا چهار ساعت در روز فوق‌العاده اضافه کار به او پرداخت نمود.
ماده ۲۰ – [اصلاحی ۱۳۷۵/۱۱/۲۸]
برقراری فوق‌العاده روزانه، بدی آب و هوا، محرومیت از تسهیلات زندگی، محل خدمت، خارج از کشور، کسر صندوق و تضمین، سختی شرایط محیط کار و نوبت کاری، همچنین پرداخت هزینه‌های رفت و برگشت، سفر و نقل مکان به مستخدمین شرکت بر اساس مقررات مورد عمل مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری خواهد بود.
ماده ۲۱ – شرکت می‌تواند در صورت وجود اعتبار به هر یک از مستخدمین شاغل شرکت حداکثر معادل یک ماه حقوق و مزایای شغل در پایان هر سال به عنوان عیدی به تناسب مدتی که در آن سال خدمت کرده‌اند پرداخت کند.
ماده ۲۲ – هر گاه مستخدمی خدمت برجسته انجام دهد و یا لیاقت فوق‌العاده‌ای ابراز نماید که منجر به صرفه‌جویی و یا جلوگیری از ضرر و یا باعث پیشرفت سریع کار و یا افزایش تولید و یا افزایش درآمد شرکت شود، شرکت می‌تواند در هر سال حداکثر معادل یک ماه حقوق و مزایای شغل به عنوان پاداش به او پرداخت کند ولی با تصویب مجمع عمومی یا شورا تا دو برابر مجموع حقوق و مزایای شغل یک ماه به چنین مستخدمی قابل پرداخت خواهد بود.
ماده ۲۳ – مستخدمین رسمی موضوع مواد ۱۴۳ و ۱۴۴ قانون استخدام کشوری بر اساس مواد مذکور در این ماده و تبصره‌های آن حقوق و مزایای خود را طبق این مقررات منحصراً از بودجه شرکت دریافت خواهند کرد.
فصل چهارم – رفاه مستخدمین
ماده ۲۴ – مستخدمین شرکت سالی یک ماه به تناسب مدت خدمت حق مرخصی با استفاده از حقوق و مزایای شغل و فوق‌العاده‌های بدی آب و هوا، محرومیت از تسهیلات زندگی، محل خدمت، خارج از کشور و تضمین را خواهند داشت.
ماده ۲۵ – مستخدمین شرکت در صورت ابتلاء به بیماریهایی که مانع از انجام خدمت باشد از مرخصی استعلاجی استفاده خواهند کرد.
تبصره – جز در موارد بیماریهای صعب‌العلاج حداکثر مدت استفاده از مرخصی استعلاجی چهار ماه در سال خواهد بود.
ماده ۲۶ – مستخدم می‌تواند با موافقت شرکت از مرخصی بدون حقوق استفاده کند.
تبصره ۱ – حداکثر مدتی که مستخدم شرکت در طول خدمت خود می‌تواند از مرخصی بدون حقوق استفاده کند سه سال خواهد بود.
ولی برای ادامه تحصیلات عالی تخصصی در رشته مربوط به شغل مستخدم حداکثر این مرخصی با تصویب مجمع عمومی یا شورا تا دو سال دیگر قابل تمدید خواهد بود.
تبصره ۲ – مدت مرخصی بدون حقوق جزو سابقه خدمت مستخدم محسوب نمی‌شود. حفظ شغل مستخدمی که از مرخصی بدون حقوق استفاده می‌کند الزامی نیست و در صورتی که پس از پایان مرخصی شغلی برای ارجاع به مستخدم مذکور موجود نباشد شرکت می‌تواند او را آماده به خدمت کند.
تبصره ۳- [الحاقی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
مدت مرخصی بدون حقوق مستخدم برای ادامه تحصیلات عالی و تخصصی در رشته‌های مورد نیاز شرکت مربوط مشروط، به این که منجر به اخذ مدرک تحصیلی شود از لحاظ بازنشستگی و وظیفه با پرداخت کسور مربوط جزو سابقه خدمت مستخدم محسوب می‌شود.
ماده ۲۷ – استفاده از مرخصیهای موضوع مواد ۲۴ و ۲۵ و ۲۶ این مقررات بر اساس آیین‌نامه مورد عمل درباره مستخدمین رسمی مشمول قانون استخدام کشوری خواهد بود.
ماده ۲۸ – در صورتی که مستخدم فوت شود و استحقاق مرخصی داشته باشد حداکثر چهار ماه حقوق و مزایای شغل او بابت مرخصی استحقاقی به وراث قانونی وی پرداخت می‌شود.
ماده ۲۹ – شرکت به طرق مقتضی در تأمین شروط بهداشتی و ایمنی و ایجاد محیط مناسب کار و همچنین کمک به امور تعاونی و رفاه مستخدمین خود اقدامات لازم را به عمل خواهد آورد.
نحوه اجرای مفاد این ماده به موجب طرحی خواهد بود که با توجه به مقررات مربوط به تصویب مجمع عمومی یا شورای شرکت می‌رسد.
فصل پنجم – بازنشستگی و وظیفه
ماده ۳۰ – مستخدمین فعلی شرکت که طبق مقررات استخدامی قبلی مشمول مقررات بازنشستگی و وظیفه خاص می‌باشند مشمول مقررات بازنشستگی و وظیفه این فصل نخواهند بود.
شرکتهای مربوط مکلفند ظرف یک سال از تاریخ تصویب این مقررات به منظور متعادل ساختن میزان کسور یا تعهدات ناشی از مقررات بازنشستگی و وظیفه شرکت طرح لازم را در مورد بازنشستگی و وظیفه مستخدمین خود که در تاریخ تصویب این مقررات در خدمت دارند تهیه و با رعایت تبصره‌ماده ۱۱۲ قانون استخدام کشوری از طریق سازمان امور اداری و استخدامی کشور برای تصویب هیأت وزیران پیشنهاد کنند و تا زمانی که طرح مذکور به تصویب نرسیده است حقوق بازنشستگی و وظیفه مستخدمین موضوع این ماده بر اساس مقررات استخدامی سابق محاسبه و برقرار می‌گردد.
ماده ۳۱ – مستخدمین مشمول قانون بیمه‌های اجتماعی از شمول مقررات این فصل خارج هستند.
این گونه مستخدمین در صورت تغییر وضع استخدامی نیز کماکان تابع مقررات قانون مذکور خواهند بود.
ماده ۳۲ – مستخدمین فعلی شرکتهایی که به موجب قرارداد خاص بین شرکت و سازمان بیمه‌های اجتماعی از لحاظ بازنشستگی و از کار افتادگی و فوت از مقررات قانون بیمه‌های اجتماعی استفاده می‌نمایند مشمول مقررات این فصل نیستند و تا زمانی که قرارداد مزبور لغو نشده است تابع مقررات قرارداد مذکور خواهند بود.
شرکتهایی که چنین قراردادهایی با سازمان بیمه‌های اجتماعی دارند ظرف سه ماه از تاریخ تصویب این مقررات با تصویب شورای عالی تأمین اجتماعی به منظور انطباق با ضوابط قانون حمایت کارمندان در برابر اثرات ناشی از پیری و از کار افتادگی و فوت در قرارداد مذکور تجدید نظر خواهند کرد.
ماده ۳۳ – مستخدمین فعلی شرکتهایی که قبل از تاریخ ۱۳۴۵.۳.۳۱ در استخدام شرکت بوده‌اند و در تاریخ تصویب این مقررات فاقد مقررات بازنشستگی و وظیفه می‌باشند از شمول مقررات بازنشستگی و وظیفه این فصل خارج هستند.
مستخدمین موضوع این ماده از لحاظ بازنشستگی و وظیفه با رعایت مفاد قسمتهای زیر تابع مقررات قانون استخدام کشوری و تغییرات و اصلاحات بعدی آن خواهند بود.
1 – از تاریخ تصویب این مقررات حساب خاصی در صندوق بازنشستگی کشوری ایجاد می‌شود و شرکت مکلف است کسور مربوط به سهم مستخدم را به موجب مقررات بازنشستگی قانون استخدام کشوری از حقوق و مزایای مستخدم برداشت نموده و پس از اضافه کردن کسور مربوط به سهم شرکت به این حساب واریز کند.
وجوهی که از این حساب قابل برداشت خواهد بود منحصراً عبارت از حقوق بازنشستگی و وظیفه مستخدمین موضوع این ماده و استرداد کسور بازنشستگی سهم مستخدم در موارد معافیت از خدمت طبق تبصره‌های ۲ و ۳ ماده ۶۳ و قبول استعفای چنین مستخدمی به موجب ماده ۶۵ این مقررات می‌باشد.
۲- [الحاقی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
مستخدمین غیر رسمی که در تاریخ ۱۳۴۵.۳.۳۱ تاریخ تصویب قانون استخدام کشوری در مؤسسات مشمول قانون استخدام کشوری خدمت می‌کرده و قبل از تبدیل وضع به رسمی مؤسسه متبوع آنان از شمول قانون مذکور خارج و به صورت شرکت دولتی درآمده‌اند از تاریخ ۱۳۴۷.۱.۱ بر اساس‌قانون مذکور و اصلاحات بعدی آن تبدیل وضع یافته و کسور بازنشستگی سهم آنان که به صندوق تأمین اجتماعی پرداخت شده است محاسبه و به طور‌یک جا توسط صندوق تأمین اجتماعی یا صندوقهای مربوط به حساب صندوق بازنشستگی کشوری واریز و مابه‌التفاوت کسور سهم مستخدم طبق‌مقررات مربوط در مدت مزبور محاسبه و به اقساط مساوی حداکثر در شصت قسط از مستخدم کسر و به حساب مربوط پرداخت می‌گردد.
۳- [اصلاحی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
در صورت عدم کفایت وجوه حساب مذکور در این ماده دولت مکلف است کمبود آن را در بودجه کل کشور تأمین و پرداخت کند.
۴- [اصلاحی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
تا زمانی که وضع مستخدمین موضوع این ماده با این مقررات تطبیق نیافته است حقوق بازنشستگی و وظیفه آنان بر مبنای آخرین حقوق دریافتی قبل از تاریخ تصویب این مقررات که در هر حال از میزان حقوق بازنشستگی و وظیفه موضوع این فصل تجاوز نخواهد کرد احتساب می‌شود و پس از تطبیق، حقوق گروه مربوط ملاک محاسبه خواهد بود.
سازمان امور اداری و استخدامی کشور عهده‌دار وظایف مربوط به بازنشستگی و وظیفه مستخدمین موضوع این ماده است.
تبصره – [الحاقی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
مستخدمین فعلی شرکتهای دولتی که مشمول مقررات قانون تأمین اجتماعی هستند و در تاریخ ۱۳۴۵.۳.۳۱ در خدمت شرکت بوده و خدمت آنها تا تاریخ ۱۳۵۲.۳.۵ و یا بعد از آن ادامه داشته است می‌توانند ظرف شش ماه از تاریخ تصویب این اصلاحیه تقاضا نمایند از لحاظ بازنشستگی و وظیفه مشمول حکم این ماده قرار گیرند که در این صورت حق بیمه سهم آنان که به صندوق تأمین اجتماعی پرداخت شده است به صندوق بازنشستگی‌کشوری منتقل می‌شود در صورتی که ظرف مدت مذکور چنین تقاضایی نکنند همچنان مشمول قانون تأمین اجتماعی خواهند بود.
ماده ۳۴ – مستخدمین مشمول مقررات این فصل عبارتند از:
الف – مستخدمین شرکت که در تاریخ تصویب این مقررات مشمول مقررات بازنشستگی و وظیفه خاصی نبوده و پس از تاریخ ۱۳۴۵.۳.۳۱ تا زمان تصویب این مقررات به استخدام شرکت پذیرفته شده‌اند.
ب – مستخدمینی که از تاریخ تصویب این مقررات به استخدام شرکت در می‌آیند اعم از اینکه شرکت متبوع آنها مقررات خاص بازنشستگی داشته یا نداشته باشد.
ماده ۳۵ – صندوق بازنشستگی و وظیفه مستخدمین شرکتهای دولتی که در این مقررات صندوق بازنشستگی نامیده می‌شود بر اساس قانون حمایت کارمندان در برابر اثرات ناشی از پیری و از کار افتادگی و فوت مصوب اسفند ۱۳۴۹ و مقررات این فصل وابسته به سازمان امور اداری و استخدامی کشور زیر نظر شورای صندوق مرکب از وزیر دارایی – وزیر کار و امور اجتماعی و دبیر کل سازمان امور اداری و استخدامی کشور یا معاونان آنها ایجاد می‌شود.
اساسنامه صندوق بازنشستگی به وسیله سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران خواهد رسید.
ماده ۳۶ – شرکت موظف است هر ماه هفت درصد از حقوق هر یک از مستخدمین خود را که مشمول مقررات این فصل هستند بابت کسور بازنشستگی سهم مستخدم کسر کرده و پس از افزودن چهارده درصد حقوق آنان بابت سهم شرکت مجموع آن را به صندوق بازنشستگی پرداخت کند.
نحوه بهره‌برداری و استفاده از وجوه کسور بازنشستگی به موجب آیین‌نامه‌ای است که به تصویب کمیسیونهای مربوط مجلسین خواهد رسید.
تبصره – منظور از حقوق از لحاظ اجرای مقررات این فصل جمع مبلغی است که طبق این مقررات تحت عنوان حقوق و مزایای شغل و مزایای موقت شغل یا تفاوت تطبیق مزایا به مستخدم پرداخت می‌شود و تا زمانی که وضع استخدامی مستخدمین شرکت بر اساس این مقررات تطبیق نیافته است مجموع حقوق و مزایایی که مستخدمین به موجب مقررات استخدامی سابق به طور مستمر به اعتبار شغل محوله دریافت می‌دارند مأخذ احتساب کسور بازنشستگی و حقوق بازنشستگی و وظیفه موضوع این مقررات خواهد بود و در هر حال نسبت به مبلغ زائد بر چهل هزار ریال در ماه کسوری پرداخت نمی‌شود.
ماده ۳۷ – حقوق بازنشستگی با تحقق یافتن شروط زیر برقرار می‌شود:
الف – مستخدم لااقل ده سال تمام کسور بازنشستگی مقرر را پرداخت کرده باشد و یا پرداخت آن را طبق این مقررات تعهد کرده باشد.
ب – سن مستخدم مرد به شصت سال تمام و سن مستخدم زن به پنجاه و پنج سال تمام رسیده باشد.
ماده ۳۸ – ملاک تشخیص سن مستخدمینی که در تاریخ تصویب این مقررات در خدمت شرکت هستند شناسنامه‌ای است که در تاریخ مذکور در دست دارند و در مورد مستخدمینی که بعد از تصویب این مقررات به استخدام شرکت پذیرفته می‌شوند شناسنامه‌ای است که در بدو استخدام ارائه خواهند داد در صورتی که ماه تولد در شناسنامه قید نشده باشد اول مهر ماه سال تولد ملاک محاسبه خواهد بود.
ماده ۳۹ – حقوق بازنشستگی عبارت از (۴۰).(۱) متوسط حقوق ضرب در سنوات پرداخت کسور بازنشستگی است که در هر حال از (۵).(۴) متوسط حقوق تجاوز نخواهد کرد.
تبصره – متوسط حقوق عبارت از معدل حقوق آخرین سالی است که بر مبنای آن کسور بازنشستگی پرداخت شده باشد.
ماده ۴۰ – در صورتی که مستخدم شرکت با داشتن شروط زیر:
الف – مستخدم زن با بیست و پنج سال سابقه خدمت و حداقل پنجاه سال تمام سن.
ب – مستخدم مرد با سی سال سابقه خدمت و حداقل پنجاه و پنج سال تمام سن.
تقاضای بازنشستگی کند شرکت مکلف به قبول آن است ولی برقراری حقوق بازنشستگی و پرداخت آن از تاریخی خواهد بود که مستخدم شروط‌مذکور در ماده ۳۷ را داشته باشد.
تبصره – مستخدمین موضوع این ماده در صورتی که واجد شرط بند الف ماده ۳۷ باشند و قبل از رسیدن به سن مقرر در بند (ب) ماده مذکور از کار‌افتاده شوند بلافاصله از حقوق وظیفه ازکارافتادگی استفاده خواهند کرد.
ماده ۴۱ – شرکت می‌تواند آن عده از مستخدمین خود را که واجد شروط مذکور در ماده ۳۷ این مقررات باشند بازنشسته کند.
ماده ۴۲ – شرکت مکلف است مستخدمینی را که شصت و پنج سال تمام سن دارند بازنشسته کند.
تبصره – در صورتی که برقراری و پرداخت حقوق بازنشستگی به مستخدمی که طبق این ماده بازنشسته می‌شود به علت عدم تحقق شروط مذکور در بند الف ماده ۳۷ میسر نباشد، شرکت با او طبق ماده ۶۴ این مقررات رفتار خواهد کرد و صندوق بازنشستگی نیز مکلف است وجوه بازنشستگی مربوط به او را اعم از سهم شرکت و سهم مستخدم به اضافه ۶% بهره مرکب سالانه به طور یکجا به وی پرداخت کند.
ماده ۴۳ – به منظور احتساب سابقه خدمت مستخدمین موضوع بند الف ماده ۳۴ که مایل باشند خدمات گذشته آنان از تاریخ ۱۳۴۵.۳.۳۱ تا تاریخ تصویب این مقررات از لحاظ بازنشستگی و وظیفه محسوب شود و از مزایای مقررات این فصل استفاده کنند کسور بازنشستگی اعم از سهم مستخدم و‌سهم شرکت به ترتیب مقرر در ماده ۳۶ بر اساس آخرین حقوق دریافتی مستخدم پرداخت خواهد شد.
تبصره ۱ – شرکت و مستخدم می‌توانند کسور بازنشستگی سهم خود را حداکثر در ۶۰ ماه متوالی از تاریخی که صندوق بازنشستگی اعلام می‌کند به اقساط پرداخت کنند.
هر گاه مستخدمی که از بابت پرداخت کسور بازنشستگی سنوات خدمت احتساب شده قبلی یا خدمت وظیفه عمومی بدهکار است فوت شود، شرکت و بازماندگان او از پرداخت بقیه اقساط مربوط معاف خواهند بود.
تبصره ۲ – سابقه خدمت قابل احتساب موضوع این ماده خدمتی است که مستخدم در شرکت یا وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی به موجب احکام صادره قبلی انجام داده باشد. همچنین مدت خدمت زیر پرچم جزو سابقه خدمت قابل احتساب خواهد بود.
ماده ۴۴ – حقوق ماه اول مستخدمینی که دوره آزمایشی را طی کرده و به استخدام قطعی شرکت پذیرفته شوند و همچنین هر نوع اضافه حقوق ماه اول این گونه مستخدمین به صندوق بازنشستگی پرداخت می‌شود.
ماده ۴۵ – در صورتی که مستخدم به علل غیر ناشی از کار، ازکارافتاده شناخته شود ماهانه (۴۰).(۱) متوسط حقوق ضرب در سنوات پرداخت کسور مزبور را به عنوان حقوق وظیفه ازکارافتادگی دریافت خواهد داشت و این حقوق از حداکثر حقوق بازنشستگی مقرر در ماده ۳۹ تجاوز نخواهد‌کرد و در صورتی که سنوات پرداخت کسور بازنشستگی مستخدم کمتر از پانزده سال باشد پانزده سال تمام محسوب خواهد شد.
ماده ۴۶ – در صورتی که مستخدم به علت حادثه ناشی از کار یا به سبب انجام وظیفه ازکارافتاده شناخته شود بدون رعایت سنوات پرداخت کسور بازنشستگی حداکثر حقوق بازنشستگی مقرر در ماده ۳۹ به عنوان حقوق وظیفه ازکارافتادگی درباره وی برقرار می‌گردد.
ماده ۴۷ – در صورتی که مستخدم بازنشسته یا ازکارافتاده فوت شود حقوق وظیفه بازماندگان او بر طبق شروط زیر برقرار می‌شود:
الف – عیال دائمی متوفی تا زمانی که شوهر اختیار نکرده است.
ب – شوهر در صورتی که علیل و ازکارافتاده و تحت کفالت عیال متوفای خود بوده باشد.
ج – فرزندان متوفی تا پایان بیست سالگی و در صورت ادامه تحصیل در مؤسسات رسمی عالی علمی تا پایان بیست و پنج سالگی (در مورد دختران مشروط بر اینکه شوهر هم نداشته باشند).
د – فرزندان علیل یا ناقص‌العضو مستخدم متوفی که ازکارافتاده باشند مادام‌العمر.
ه – والدین مستخدم متوفی مشروط بر اینکه تحت تکفل متوفی بوده و سن پدر ۶۰ سال تمام و سن مادر ۵۵ سال تمام یا بیشتر باشد و یا ازکارافتاده باشند.
تبصره – مجموع حقوق وظیفه بازماندگان معادل (۵).(۴) حقوق بازنشستگی یا حقوق وظیفه ازکارافتادگی مستخدم متوفی است که به تساوی بین بازماندگان واجد شروط تقسیم می‌شود و در صورت قطع سهم هر یک از بازماندگان سهم قطع شده به تساوی به سهم سایر بازماندگان افزوده خواهد شد ولی هر گاه بازمانده واجد شرط مستخدم متوفی منحصر به فرد باشد سهم او معادل نصف میزان مقرر در این تبصره خواهد بود.
ماده ۴۸ – چنانچه مستخدم قبل از برقراری حقوق بازنشستگی یا حقوق وظیفه ازکارافتادگی فوت شود حقوق وظیفه بازماندگان وی بر مبنای (۵).(۴) حقوق بازنشستگی استحقاقی مستخدم متوفی به ترتیب مقرر در ماده ۴۷ برقرار می‌شود در این مورد سنوات پرداخت کسور بازنشستگی مستخدم در صورتی که از ۱۵ سال کمتر باشد ۱۵ سال تمام منظور خواهد شد.
ماده ۴۹ – هر گاه مستخدم به علت حادثه ناشی از کار یا به سبب انجام وظیفه فوت شود حقوق وظیفه بازماندگان او بر مبنای (۵).(۴) حقوق وظیفه‌ای که طبق ماده ۴۶ به مستخدم متوفی تعلق می‌گرفته است به ترتیب مقرر در ماده ۴۷ برقرار می‌شود.
ماده ۵۰ – در مورد ازکارافتادگی و فوت هر گاه سنوات پرداخت کسور بازنشستگی مستخدم کمتر از سه سال باشد متوسط حقوق مدتی که مستخدم کسور بازنشستگی را پرداخت کرده است ملاک محاسبه قرار خواهد گرفت.
ماده ۵۱ – ازکارافتادگی موضوع مقررات این فصل عبارت از عدم توانایی کامل و دائمی شخص به انجام دادن اموری که متعارفاً به آن اشتغال داشته است می‌باشد. تشخیص ازکارافتادگی و سبب آن و همچنین تشخیص اینکه فوت مستخدم به علت حادثه ناشی از کار یا به سبب انجام وظیفه بوده‌است با شرکت مربوط و تأیید صندوق بازنشستگی خواهد بود.
در صورت بروز اختلاف بین شرکت و صندوق بازنشستگی موضوع در شورای سازمان امور اداری و استخدامی کشور مطرح خواهد شد، و رأی شورای مذکور قاطع است.
ماده ۵۲ – در صورت دریافت هر گونه وجهی از وجوه عمومی کشور در قبال خدمت مستمر، اخذ حقوق وظیفه ممنوع است.
ماده ۵۳ – دریافت بیش از یک حقوق بازنشستگی برای ایام واحد خدمت دولتی و همچنین دریافت بیش از یک حقوق وظیفه یا یک حقوق وظیفه و حقوق بازنشستگی توأماً از صندوق بازنشستگی وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی و شهرداریها و مؤسسات تابعه و وابسته به آنها و انجمنهای بهداری و سازمانهایی که جنبه محلی داشته و هزینه‌های آنها از درآمدهای خاص محلی تأمین می‌شود ممنوع است. مستخدمی که مستحق دریافت بیش از یک حقوق وظیفه و یا یک حقوق وظیفه و حقوق بازنشستگی باشد در استفاده از هر یک از آنها مخیر است.
ماده ۵۴ – اشتغال موقت بازنشستگان در شرکتهای مشمول این مقررات موجب قطع حقوق بازنشستگی آنان در مدت اشتغال خواهد شد ولی در هر‌حال اشتغال کسانی که بیش از ۶۵ سال تمام دارند ممنوع است.
ماده ۵۵ – هر گاه مستخدمی که طبق این مقررات از حقوق بازنشستگی یا حقوق وظیفه ازکارافتادگی استفاده می‌کند در مدت یک سال حقوق بازنشستگی یا وظیفه خود را مطالبه نکند عائله او در صورتی که طبق شرایط ماده ۴۷ مشمول دریافت حقوق وظیفه باشند حق دارند موقتاً حقوق وظیفه مقرر خود را تقاضا و دریافت کنند اگر بعداً معلوم شود مستخدم مذکور فوت شده حقوق وظیفه موقت از تاریخ فوت به طور دائم برقرار می‌شود و در صورتی که معلوم گردد در حال حیات است وضع حقوقی او به حالت اول اعاده می‌گردد.
تبصره – منظور از عائله مذکور در این مقررات افرادی است که طبق ماده ۴۷ و با رعایت شروط مقرر در آن از حقوق وظیفه استفاده خواهند کرد.
ماده ۵۶ – توقیف حقوق بازنشستگی یا وظیفه در قبال مطالبات دولت یا محکومیت حقوقی یا عناوین دیگر از این قبیل فقط تا میزان یک چهارم حقوق بازنشستگی یا وظیفه مجاز است.
ماده ۵۷ – ترک تابعیت موجب قطع حقوق بازنشستگی و حقوق وظیفه خواهد بود و در مورد مستخدم بازنشسته یا ازکارافتاده‌ای که ترک تابعیت کند با عائله او طبق ماده ۵۵ رفتار می‌شود.
ماده ۵۸ – در صورتی که خدمت مستخدم در شرکت قطع شود و مقررات مؤسسه جدید محل خدمت او اجازه دهد بنا به درخواست مستخدم صندوق بازنشستگی مکلف است کسور بازنشستگی مربوط به او را اعم از سهم شرکت و سهم مستخدم با احتساب ۶% بهره مرکب سالانه به صندوق مربوط به مؤسسه جدید انتقال دهد.
ماده ۵۹ – هر گاه خدمت مستخدم در شرکت قطع شود و از شمول این مقررات خارج گردد اگر سابقه پرداخت کسور بازنشستگی او پنج سال یا کمتر باشد کسور بازنشستگی پرداختی سهم او به اضافه ۶% بهره مرکب سالانه و اگر بیش از پنج سال و کمتر از ده سال تمام سابقه پرداخت کسور بازنشستگی داشته باشد کسور بازنشستگی پرداختی سهم او و نصف کسور بازنشستگی پرداختی سهم شرکت به اضافه ۶% بهره مرکب سالانه پس از رسیدن به سن۶۰ سالگی در مورد مرد و ۵۵ سالگی در مورد زن پرداخت می‌شود و در صورتی که قبل از رسیدن به سنین مذکور ازکارافتاده یا فوت شود وجوه مزبور بلافاصله به او یا بازماندگان او بر حسب مورد پرداخت خواهد شد.
ماده ۶۰ – صندوق بازنشستگی موظف است لااقل هر سه سال یک بار وضع مالی صندوق را از نظر تطبیق کسور بازنشستگی دریافتی با تعهدات صندوق در مورد حقوق بازنشستگی و وظیفه بر اساس محاسبات فنی مورد بررسی قرار دهد و نتیجه را به شورای صندوق گزارش کند.
ماده ۶۱ – میزان حقوق بازنشستگی و وظیفه موضوع این مقررات هر سه سال یک بار با توجه به تغییرات شاخص هزینه زندگی از طرف شورای صندوق مورد بررسی قرار خواهد گرفت در صورتی که شاخص هزینه زندگی طی مدت مزبور پنج درصد یا بیشتر افزایش یافته باشد شورای صندوق به‌منظور افزایش میزان حقوق بازنشستگی و وظیفه به تناسب این افزایش بر طبق مقررات مربوط اقدام لازم به عمل خواهد آورد.
فصل ششم – پایان خدمت
ماده ۶۲ – در صورتی که به تشخیص مجمع عمومی تقلیل فعالیت شرکت یا استفاده از روشهای فنی و اداری جدید ایجاب کند که مشاغل مستمر شرکت محدود شود و این محدودیت منجر به حذف مشاغل مستمر در شرکت شود و شغلی برای ارجاع به متصدیان این قبیل مشاغل موجود نباشد مستخدمین مشاغل مذکور به حال آماده به خدمت در می‌آیند.
تبصره – شرکت مکلف است فهرست مستخدمین آماده به خدمت خود را با ذکر مشخصات آنان از طریق سازمان امور اداری و استخدامی کشور به کلیه شرکتهای دولتی مشمول این مقررات اعلام دارد و تا زمانی که مستخدم آماده به خدمت در اختیار دارد برای تصدی مشاغلی که جدیداً ایجاد می‌شود و یا بدون متصدی است از مستخدمین مزبور استفاده نماید و در صورتی مجاز به استخدام جدید است که یا مستخدم آماده به خدمت واجد شروط نداشته باشد یا نتواند از مستخدمین آماده به خدمت واجد شروط در سایر شرکتهای دولتی استفاده کند.
ماده ۶۳ – به مستخدمین شرکت که به حال آماده به خدمت در می‌آیند تا مدت شش ماه تمام حقوق گروه و پایه مربوط و به مدت شش ماه دیگر نصف مبلغ مزبور پرداخت خواهد شد.
تبصره ۱ – در مورد مستخدمینی که قبل از تطبیق وضع استخدامی آنان با این مقررات آماده به خدمت شوند آخرین حقوق که طبق مقررات استخدامی سابق دریافت می‌کرده‌اند ملاک تعیین حقوق آمادگی به خدمت خواهد بود.
تبصره ۲ – شرکت مکلف است در صورتی که نتواند در مدت یک سال دوران آمادگی به خدمت شغلی به مستخدمین آماده به خدمت ارجاع کند یا امکان انتقال آنان به سایر شرکتهای دولتی فراهم نشود، اگر شروط بازنشسته شدن با دریافت حقوق بازنشستگی را طبق مقررات مربوط دارا باشند آنان را‌بازنشسته کند و در غیر این صورت از خدمت معاف نماید.
تبصره ۳ – هر گاه شرکت منحل شود و امکان انتقال مستخدمین آن به سایر شرکتهای دولتی یا بازنشسته نمودن آنها یا پرداخت حقوق بازنشستگی طبق مقررات مربوط میسر نباشد مستخدمین مذکور از خدمت معاف و حقوق دوران آمادگی به خدمت موضوع این ماده به طور یکجا به آنان پرداخت خواهد شد.
ماده ۶۴ – به مستخدمی که طبق تبصره‌های ۲ و ۳ ماده ۶۳ از خدمت شرکت معاف می‌شود مبلغی معادل یک ماه آخرین حقوق ماهانه در ازاء هر یک سال خدمت در شرکت به عنوان فوق‌العاده پایان خدمت به علاوه حقوق و مزایای شغل مرخصی استحقاقی استفاده نشده بر مبنای دریافتی قبل از‌آمادگی به خدمت پرداخت خواهد شد.
در احتساب سالهای خدمت موضوع این ماده کسر دوازده ماه خدمت یک سال تمام محاسبه خواهد شد.
تبصره ۱ – در صورتی که سابقه خدمت مستخدم موضوع این ماده در شرکت کمتر از سه سال باشد سه سال تمام محسوب می‌شود.
تبصره ۲ – مستخدمی که به علل غیر ناشی از کار ازکارافتاده شناخته شده یا فوت شود در صورتی که شخصاً یا بازماندگان او طبق مقررات بازنشستگی مربوط استحقاق دریافت مستمری یا حقوق بازنشستگی و وظیفه را نداشته باشند مشمول مفاد این ماده و تبصره ۱ آن خواهند بود.
ماده ۶۵ – مستخدم شرکت می‌تواند با اعلام قبلی از خدمت شرکت استعفا کند مدت اعلام قبلی برای قبول استعفای مستخدم با توجه به شغلی که به او ارجاع شده است توسط شرکت تعیین می‌شود که در هر حال از سه ماه بیشتر نخواهد بود مگر در مورد متصدیان برخی از مشاغل تخصصی و مسئولان واحدهای شرکت که ممکن است با تصویب هیأت مدیره مدت اعلام قبلی قبول استعفا حداکثر تا شش ماه تعیین شود.
در هیچ مورد استعفای مستخدم رافع تعهدات او در برابر شرکت نخواهد بود.
استعفا از تاریخی تحقق می‌یابد که شرکت کتباً با آن موافقت کند.
مستخدمی که استعفا داده است موظف است در مدت مقرر اعلام قبلی در محل خدمت خود حاضر شود و در پایان این مدت استعفای او قبول شده تلقی می‌گردد.
به مستخدمی که طبق مقررات فوق مستعفی شناخته شود حقوق و مزایای شغل مرخصی استحقاقی استفاده نشده حداکثر به مدت چهار ماه پرداخت می‌شود و استخدام مجدد او در صورت احتیاج در شرکتهای دولتی بلامانع خواهد بود و هر گاه مستخدمی که استعفا داده است در مدت مقرر اعلام قبلی در محل خدمت خود حاضر نشود ترک خدمت محسوب و با او طبق ماده ۶۶ این مقررات رفتار می‌شود.
ماده ۶۶ – در صورتی که مستخدم شرکت مدت ۱۵ روز بدون اطلاع و عذر موجه در محل خدمت خود حاضر نشود از تاریخ ترک خدمت از خدمت شرکت اخراج می‌شود و استخدام مجدد او به هر عنوان در شرکت ممنوع است.
تبصره ۱ – هر گاه چنین مستخدمی شروط بازنشسته شدن را طبق مقررات مربوط دارا باشد در آن صورت بازنشسته خواهد شد.
تبصره ۲ – هر گاه مستخدم مذکور در این ماده مدعی شود به عللی که خارج از حدود قدرت و اختیار او بوده نتوانسته است در محل خدمت حاضر شود و یا عدم حضور خود را اطلاع دهد و ادعای او مورد قبول شرکت قرار نگیرد می‌تواند شکایت خود را به ضمیمه مدارک مورد استناد به دادگاه اداری شرکت تسلیم کند. دادگاه اداری مکلف است در اسرع وقت به شکایت مزبور رسیدگی و حکم مقتضی صادر کند و در صورتی که حکم دادگاه اداری حاکی از موجه بودن عذر مشارالیه باشد به خدمت مراجعت و حقوق غیبت به او پرداخت خواهد شد و اگر شغل او به دیگری داده شده باشد حکم مزبور لغو می‌شود و مستخدم بر حسب مورد از تاریخی که اخراج یا بازنشسته شده آماده به خدمت محسوب و مانند مستخدم آماده به خدمت با او رفتار می‌شود.
حکم دادگاه بدوی در این مورد اگر بر رد شکایت صادر شده باشد ظرف یک ماه از تاریخ ابلاغ قابل رسیدگی پژوهشی در دادگاه تجدید نظر اداری خواهد بود و حکم دادگاه تجدیدنظر اداری در این مورد قطعی است.
فصل هفتم – مقررات مختلف
ماده ۶۷ – مستخدمین مشمول این مقررات می‌توانند در مورد تضییع حقوق استخدامی خود به شورای سازمان امور اداری و استخدامی کشور شکایت کنند.
تبصره – هر گاه رأی به نفع مستخدم شاکی صادر شود در مورد شرکت مربوط قطعی و لازم‌الاجرا است و هر گاه شاکی به رأی صادر معترض باشد می‌تواند ظرف ده روز از تاریخ ابلاغ رأی به شورای دولتی و در غیاب شورای دولتی به دیوان عالی کشور شکایت کند.
ماده ۶۸ – مستخدمین شرکت مکلفند در ساعات کار تعیین شده از طرف شرکت در محل خدمت خود حضور یافته و وظایف محوله را انجام دهند. مقررات مربوط به حضور و غیاب مستخدمین شرکت توسط شرکت تعیین خواهد شد.
ماده ۶۹ – پرداخت حقوق و فوق‌العاده‌ها و هزینه‌های مذکور در این مقررات در مقابل انجام کار است.
ماده ۷۰ – مستخدم شرکت از هر نوع عملی که موجب ایجاد وقفه در انجام وظایف و تعهدات شرکت شود ممنوع است.
ماده ۷۱ – انواع مجازاتهای اداری و ترتیب اجرای آن در مورد مستخدمین خاطی شرکت به موجب آیین‌نامه‌ای خواهد بود که به وسیله سازمان امور اداری و استخدامی کشور تهیه و به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.
[آیین‌نامه دادرسی اداری شرکتهای دولتی]
ماده ۷۲ – مستخدمین شرکت نمی‌توانند در غیر ساعات اداری هیچگونه شغلی در مؤسسات دیگر داشته باشند مگر اینکه قبلاً موافقت بالاترین مقام اجرایی شرکت را تحصیل نموده باشند.
در صورت تخلف به خدمت مستخدم متخلف خاتمه داده خواهد شد.
ماده ۷۳ – مستخدمینی که به خدمت زیر پرچم احضار می‌شوند هر گاه ظرف دو ماه پس از پایان خدمت زیر پرچم خود را برای خدمت در شرکت معرفی نمایند شرکت مکلف است مستخدمین مذکور را به کار بگمارد ولی در صورتی که شغلی برای آنها موجود نباشد آماده به خدمت خواهند شد.
مدت خدمت زیر پرچم این قبیل مستخدمین به شرطی که حق بیمه یا کسور بازنشستگی سهم خود را حداکثر در ۶۰ قسط ماهانه بر مبنای آخرین حقوق دریافتی قبل از خدمت زیر پرچم پرداخت کنند جزو سنوات خدمت آنان محسوب می‌شود که در این صورت شرکت نیز مکلف است حق بیمه یا کسور بازنشستگی سهم خود را پرداخت کند.
ماده ۷۴ – تعیین میزان و نحوه اخذ تضمین مستخدمینی که به صاحب جمعی نقدی و یا جنسی شرکت منصوب می‌شوند با شرکت خواهد بود.
ماده ۷۵ – انتقال مستخدمین هر شرکت به شرکتهای دولتی دیگر با رعایت مقررات مربوط و رضایت مستخدم مجاز است. سوابق خدمت این گونه مستخدمین در حکم خدمت در مؤسسه محل خدمت جدید محسوب می‌شود.
ماده ۷۶ – مستخدمین شرکت که به نمایندگی مجلسین انتخاب و یا منصوب یا به سمت شهردار انتخاب شوند خدمت آنان در دوران نمایندگی یا تصدی سمت شهردار با پرداخت کسور بازنشستگی یا حق بیمه مقرر سهم خود بر مبنای آخرین حقوق دریافتی از شرکت از لحاظ بازنشستگی منظور و محسوب خواهد شد.
تبصره ۱ – در تعیین حقوق بازنشستگی مستخدمین موضوع مواد ۳۰ و ۳۳ این مقررات که در دوران خدمت به نمایندگی یکی از مجلسین انتخاب یا منصوب شده و بشوند به ازاء هر دوره نمایندگی حقوق یک گروه بالاتر از حقوق پایه گروه مربوط به بالاترین شغلی که قبل از نمایندگی تصدی آن را‌در شرکت داشته‌اند مبنای محاسبه قرار می‌گیرد و مبنای مزبور به جای متوسط حقوق محسوب می‌شود.
تبصره ۲ – مستخدمین شرکت که به نمایندگی مجلسین انتخاب و یا منصوب شوند در صورتی که پس از پایان نمایندگی متصدی شغلی نشوند آماده به خدمت محسوب شده و در دوران آمادگی به خدمت از تمام حقوق گروه و پایه مربوط استفاده خواهند نمود.
در مورد مستخدمین مشمول این مقررات که موضوع این تبصره قرار می‌گیرند ابتدا گروه بالاترین شغل قبل از نمایندگی آنان تعیین سپس به ازاء هر دوره نمایندگی یک گروه ارتقاء می‌یابند و حقوق گروه و پایه مربوط ملاک محاسبه حقوق آمادگی به خدمت آنان قرار می‌گیرد و در دوران آمادگی به خدمت از تمام آن استفاده خواهند کرد و در هیچ مورد حقوق آمادگی به خدمت آنان از حقوق مذکور در این تبصره کمتر نخواهد بود.
حقوق گروه و پایه‌ای که به ترتیب فوق در مورد مستخدمین مذکور در قسمت آخر این تبصره تعیین می‌شود در صورت اشتغال نیز ملاک محاسبه قرار می‌گیرد.
فصل هشتم – تطبیق وضع مستخدمین شرکت با این مقررات
ماده ۷۷ – [اصلاحی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
شرکت مکلف است گروه و پایه مستخدمین خود را که در تاریخ تصویب مقررات استخدامی شرکتهای دولتی در خدمت داشته است پس از اجرای ماده ۱۱ این مقررات به استناد شغل مورد تصدی با احتساب کلیه سنوات خدمت دولتی آنان به ازاء هر دو سال یک پایه تعیین کند.
تبصره ۱ – [اصلاحی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
در صورتی که جمع دریافتی ماهانه مستخدم شرکت بابت حقوق و تأهل و مدد معاش اولاد و مزایای مستمر بیش از حقوق گروه و پایه موضوع این ماده باشد مابه‌التفاوت به عنوان مزایای موقت شغل به او پرداخت می‌شود و پس از تعیین مزایای شغل موضوع ماده ۱۴ در صورتی که مزایای موقت شغل مستخدم از مبلغ مزایای شغل که به او تعلق می‌گیرد بیشتر باشد مابه‌التفاوت به عنوان تفاوت تطبیق مزایا پرداخت خواهد شد.
تبصره ۲ – در صورت افزایش حقوق مستخدم به همان میزان از مزایای موقت شغل یا تفاوت تطبیق مزایای او کسر می‌شود.
تبصره ۳ – تشخیص مزایای مستمر که به اقتضای شغل مورد تصدی در زمان تصویب این مقررات در شرکت مورد عمل است و به مستخدم پرداخت می‌شود با مجمع عمومی یا شورای شرکت خواهد بود و تا زمانی که وضع مستخدمین شرکت با این مقررات تطبیق نیافته است مزایای مستمر جایگزین مزایای شغل محسوب می‌شود.
تبصره ۴ – مستخدمینی که هنگام اجرای مقررات این فصل عهده‌دار شغلی نباشند بر اساس ماده ۶۲ این مقررات آماده به خدمت می‌شوند.
تبصره ۵ – شرکتهایی که طبق مقررات استخدامی سابق جدول حقوق آنان با توجه به عوامل بدی آب و هوا و دوری از مرکز به طور واحد تعیین شده است، با تصویب مجمع عمومی یا شورای مربوط به صورت دو جدول یکی جدول حقوق طبق ماده ۱۳ این مقررات و دیگری جدول فوق‌العاده اشتغال خارج از مرکز و بدی آب و هوا تجزیه می‌شود و جدول حقوق اخیر مبنای تطبیق وضع مستخدمین شرکت با این مقررات خواهد بود.
تا زمانی که فوق‌العاده‌های بدی آب و هوا، محرومیت از تسهیلات زندگی و محل خدمت موضوع ماده ۲۰ این مقررات در شرکت به مرحله اجرا گذارده نشده است فوق‌العاده اشتغال خارج از مرکز و بدی آب و هوای موضوع این تبصره قابل پرداخت خواهد بود.
تبصره ۶ – [الحاقی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
سوابق خدمت مستخدمین شرکتها و مؤسسات خصوصی که با اجازه قانون به شرکت دولتی تبدیل شده یا می‌شوند در اجرای این ماده و سایر مواد این مقررات قابل احتساب می‌باشد.
ماده ۷۸ – شرکت مکلف است حداکثر ظرف یک سال از تاریخ تصویب این مقررات طرحها و آیین‌نامه‌های اجرایی مربوط را تهیه و تسلیم مقامات تصویب‌کننده نماید. در این مدت و تا زمانی که هر یک از طرحها و آیین‌نامه‌های اجرایی مذکور در این مقررات به تصویب مقامات مذکور در این مقررات نرسیده است مقررات استخدامی سابق شرکت در آن مورد کماکان معتبر و قابل اجرا خواهد بود.
دستورالعملهای اجرایی که در حدود این مقررات تهیه می‌شود پس از تأیید سازمان امور اداری و استخدامی کشور و تصویب مجمع عمومی یا شورای شرکت قابل اجرا است و شرکت مکلف است مصوبات مجمع عمومی یا شورا را در امور استخدامی بلافاصله به سازمان امور اداری و استخدامی کشور ارسال دارد.
ماده ۷۹ – [الحاقی ۱۳۵۸/۳/۱۷]
شرکتهای دولتی مشمول این مقررات مکلفند بر اساس مشاغل مستمر مصوب خود مستخدمین قراردادی و همچنین کارکنانی را که برای انجام خدمت تمام وقت در مقابل دریافت دستمزد به کار گمارده‌اند و در تاریخ تصویب این اصلاحیه در خدمت دارند بنا به در خواست آنان با حفظ سابقه خدمت دولتی به استخدام ثابت در آورند.
گروه شغلی آنان بر اساس طرح طبقه‌بندی مشاغل و پایه آنان به ازاء هر دو سال سابقه خدمت دولتی یک پایه تعیین خواهد شد.
مقررات استخدامی شرکتهای دولتی مشتمل بر هفتاد و هشت ماده و سی و هشت تبصره به استناد بند پ ماده ۲ اصلاحی قانون استخدام کشوری پس از تصویب کمیسیون استخدام مجلس سنا در تاریخ روز سه‌شنبه ۱۳۵۲.۲.۲۵ در جلسه روز شنبه پنجم خردادماه یک هزار و سیصد و پنجاه و دو به تصویب کمیسیون امور استخدام و سازمانهای اداری مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – عبدالله ریاضی