ماده ۱ ـ عوارض مربوط به هواپیمائی بشرح زیر تصویب میشود:
الف ـ برای صدور گواهی نامه ثبت و تابعیت هر هواپیما پانصد ریال (۵۰۰).
ب ـ برای صدور گواهی نامه قابلیت پرواز هر هواپیما هشتصد ریال (۸۰۰) و برای تجدید آن هشتصد ریال (۸۰۰).
ج ـ برای صدور گواهی نامه بیسیم هواپیما دویست ریال (۲۰۰).و تجدید آن دویست ریال ۲۰۰.
د ـ برای صدور گواهینامه دانشجوی خلبانی یا خلبان خصوصی صد ریال (۱۰۰) و برای تجدید آن پنجاه ریال (۵۰).
ه ـ برای صدور گواهی نامه خلبان بازرگانی ـ آموزگار خلبانی ـ خلبان سرویس حمل و نقل هوائی ـ هوانوردی مکانیسین هواپیمائی ـ متصدی بیسیم هواپیمائی ـ متصدی تنظیم عبور و مرور هواپیمائی هواشناسی دویست ریال (۲۰۰) و برای تجدید هر یک از آنها صد ریال (۱۰۰).
و ـ برای ثبت اختیارات جدید در هر یک از گواهی نامه‌های مذکور در بند (هـ) هر دفعه صد ریال (۱۰۰).
ز ـ برای تصدیق ارزش هر یک از هواپیماهای مذکور در بندهای ب ـ ج ـ د ـ هـ که بوسیله دولت بیگانه صادر شده باشد صد ریال (۱۰۰).
ح ـ برای صدور اجازه‌نامه استفاده از یک فرودگاه خصوصی پانصد ریال (۵۰۰) و برای تجدید آن دویست ریال (۲۰۰).
ط ـ برای هر دفعه فرود آمدن هواپیمائی که از خارجه بیک فرودگاه کشوری وارد میشود نسبت به هر یکصد کیلوگرم وزن حداکثر هواپیما که در گواهی نامه قابلیت پرواز آن تعیین شده دو ریال (۲).
ی ـ برای استفاده از وسائل روشنائی یک فرودگاه کشوری در شب جهت فرود آمدن هواپیمائی که از خارجه به ایران وارد شده و یا بلند شدن هواپیمائی که به خارجه عزیمت مینماید هر دفعه نسبت به هر یکصد کیلوگرم وزن حداکثر هواپیما که در گواهی نامه قابلیت پرواز آن تعیین شده دو ریال (۲).
ک ـ برای نگاهداری هواپیمائی که از خارجه بایران وارد شده و در یک فرودگاه کشوری در هوای آزاد توقف مینماید.
هر ۲۴ ساعت ده دینار (۱۰% ریال) نسبت بهر متر مربع از زمین اشغال شده (در محاسبه طول و عرض هواپیما در نظر گرفته میشود.)
تبصره ـ برای نگاهداری هواپیما در یک فرودگاه کشوری در صورتی که کمتر از شش ساعت باشد عوارض دریافت نخواهد شد و برای نگاهداری اضافه بر ۲۴ ساعت کسر ۲۴ ساعت اگر از شش ساعت تجاوز نماید ۲۴ ساعت محسوب خواهد شد.
عواید مزبور بوسیله اداره کل هواپیمائی کشوری وصول و بحساب درآمد عمومی کشور منظور و تحویل خزانه‌داری کل خواهد گردید.
ماده ۲) هواپیماهای زیر از پرداخت عوارض مذکور در بندهای (ط ـ ی ـ ک) ماده ۱ معاف می‌باشند:
الف ـ هواپیماهای متعلق به دربار سلطنتی.
ب ـ هواپیماهای متعلق به دولت اعم از نظامی و غیر نظامی مادامی که برای خدمات عمومی و بدون قصد انتفاع بکار میرود و همچنین هواپیماهای حامل مهمانان دولت.
ج ـ هواپیماهای متعلق بروسای کشورهای خارجی
د ـ هواپیماهای نمایندگان سیاسی دول خارجی در ایران به شرط معامله متقابله مادام که بدون قصد انتفاع بکار میرود.
ماده ۳) اداره کل هواپیمائی کشوری میتواند ساختمانها و اراضی و وسائل مورد احتیاج هواپیماها را که متعلق به آن اداره می‌باشد به نرخ عادله و با تصویب وزارت راه به اجاره واگذار و عوائد آن را به حساب درآمد عمومی کشور وصول و تحویل خزانه‌داری کل نماید.
ماده ۴) از تاریخ تصویب این قانون هر نوع عوارض دیگری راجع به هواپیمائی کشور ملغی میشود.
بر طبق قانون تمدید مدت اختیارات مصوب سیام دیماه ۱۳۳۱ لایحه قانونی عوارض فرود و توقف هواپیماها مشتمل بر ۴ ماده و (۱) تبصره تصویب میشود.
بتاریخ ۱۳۳۲/۳/۱۷
نخست وزیر ـ دکتر محمد مصدق