مصوب ۱۳۳۷/۳/۲۷
ماده ۱ – عوارض مربوط به هواپیمائی بشرح زیر تصویب میشود:
الف – برای صدور گواهینامه ثبت و تابعیت هر هواپیما پانصد ریال (۵۰۰)
ب – برای گواهینامه قابلیت پرواز هواپیما هشتصد ریال (۸۰۰) و برای تجدید آن هشتصد ریال
ج – برای صدور گواهینامه بی سیم هواپیما دویست ریال (۲۰۰) و تجدید آن دویست ریال (۲۰۰)
د – برای صدور گواهینامه دانشجوی خلبانی یا خلبان خصوصی صد ریال (۱۰۰) و برای تجدید آن پنجاه ریال (۵۰)
هـ – برای صدور گواهینامه خلبان بازرگانی . آموزگار خلبانی . خلبان سرویس حمل و نقل هوائی هوانوردی. مکانیسین هواپیمائی . متصدی بی سیم هواپیمائی متصدی تنظیم عبور و مرور هواپیمائی هواشناسی دویست ریال (۲۰۰) و برای تجدید هر یک از آنها صد ریال (۱۰۰)
و – برای ثبت اختیارات جدید در هر یک از گواهینامه‌های مذکور در بند (هـ) هر دفعه صد ریال (۱۰۰)
ز – برای تصدیق ارزش هر یک از گواهینامه‌های مذکور در بندهای ب . ج . د . هـ. که بوسیله کشورهای بیگانه صادر شده باشد صد ریال (۱۰۰)
ح – برای صدور اجازه‌نامه استفاده از یک فرودگاه خصوصی پانصد ریال (۵۰۰) و برای تجدید آن دویست ریال (۲۰۰)
ط – برای هر دفعه فرود آمدن هواپیمائی که از خارجه بایران وارد میشود نسبت بهر یکصد کیلوگرم وزن حداکثر هواپیما که در گواهینامه قابلیت پرواز آن تعیین شده دو ریال (۲)
تبصره ۱ – هواپیما های خارجی موضوع این بند در صورتی که از چند فرودگاه کشوری در داخل ایران استفاده کنند.
برای هر دفعه حق فرود و توقف و سایر عوارض مقرره را باید بپردازند.
تبصره ۲ – فرودهائی که بمنظور آزمایش پس از اولین فرود هواپیما در یک فرودگاه کشوری صورت میگیرد مشمول مقررات این بند و تبصره آن نخواهد بود.
ی – برای استفاده از وسائل روشنائی یک فرودگاه کشوری جهت فرود آمدن هواپیمائی که از خارجه بایران وارد شده و یا بلند شدن هواپیمائی که بخارجه عزیمت مینماید هر دفعه نسبت بهر یکصد کیلوگرم وزن حداکثر هواپیما که در گواهی نامه قابلیت پرواز آن تعیین شده دو ریال
ک – برای نگاهداری هواپیمائی که از خارجه بایران وارد شده و در یک فرودگاه کشوری در هوای آزاد خارج از آشیانه توقف بنماید برای شش‌ساعت اول توقف معاف از هر گونه پرداخت و برای بیش از این مدت تا ۲۴ ساعت از قرار ده دینار (۱۰) نسبت بهر متر مربع از زمین اشغال شده و قس‌علیهذا (در محاسبه طول و عرض هواپیما در نظر گرفته میشود)
ماده ۲ – هواپیماهای زیر از پرداخت عوارض مذکور در بندهای ط . ی . ک ماده یک معاف میباشند.
الف – هواپیماهای متعلق به دربار سلطنتی
ب – هواپیماهای متعلق به دولت اعم از نظامی و غیر نظامی مادامی که برای خدمات عمومی و بدون قصد انتفاع بکار میرود و همچنین‌هواپیماهای حامل مهمانان دولت
ج – هواپیماهای متعلق به رؤسای کشورهای خارجی
د – هواپیماهای نمایندگان سیاسی دول خارجی در ایران به شرط معامله متقابله مادام که بدون قصد انتفاع بکار میرود.
و-
هواپیماهائی که بنا بتقاضا یا اجازه دولت ایران بمنظور جستجو و نجات هواپیماهای مفقود در ایران پرواز میکنند مادامی که بدون قصد انتفاع بکار روند.
کلیه هواپیماهائی که بنا بتقاضا و یا اجازه دولت ایران برای کمک در امور سمپاشی و مبارزه با آفات نباتی و غیره در ایران پرواز میکنند مادامی که بدون قصد انتفاع بکار روند.
تبصره – باستثنای هواپیماهای موضوع (بند ج . د . و) کلیه هواپیماهای خارجی دیگر که در ایران اجازه پرواز تحصیل مینمایند مکلفند نمره و مشخصات خارجی خود را تبدیل بنمره و مشخصات ایرانی نمایند.
ماده ۳ – اداره کل هواپیمائی کشوری میتواند ساختمانها و اراضی و وسائل مورد احتیاج هواپیماها را که متعلق به آن اداره میباشد بنرخ عادله و با‌تصویب وزارت راه به اجاره واگذار و عوائد آن را بحساب درآمد عمومی کشور وصول و تحویل خزانه داری کل نماید.
ماده ۴ – از تاریخ تصویب این قانون هر نوع عوارض دیگری راجع به هواپیمائی کشور ملغی میشود.
ماده ۵ – وزارت راه و وزارت دارائی مأمور اجرای این قانون میباشند.
قانون فوق که مشتمل بر پنج ماده و سه تبصره است در جلسه سه‌شنبه بیست و هفتم خرداد ماه یکهزار و سیصد و سی و هفت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
نایب رئیس مجلس شورای ملی – عماد تربتی