ماده اول) ماده ۱۳ قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مصوب نوزدهم اردیبهشت ماه ۱۳۱۰ بشرح ذیل اصلاح میشود:
«ماده ۱۳ ـ برای حفظ امنیت و یا مصالح عمومی و یا بملاحظات صحی هیئت وزیران می توانند تصمیمات ذیل را که ورود و اقامت و خروج و عبور خارجیان را محدود یا مشروط می نماید اتخاذ کند:
الف ـ جلوگیری از کلیه یا قسمتی از مراودات سرحدی.
ب ـ منع توقف موقتی یا دائمی در بعضی از مناطق یا عبور از بعضی مناطق ایران.
ج ـ اتخاذ وسایل مخصوص نظارت نسبت بخارجیان در موارد فوق العاده
د ـ خارجیانی که بدون داشتن اسناد لازم وارد خاک ایران شده یا میشوند و یا با داشتن اسناد لازم از راههای غیرمجاز به کشور وارد گردیده یا میگردند بنا به پیشنهاد وزارت دفاع ملی برای مدتی که از پنج سال تجاوز نکند ملزم به اقامت اجباری در محل یا محل های معین نموده و یا اینکه آنها را از کشور اخراج نماید».
ماده ۲) وزارت دفاع ملی ـ وزارت کشور ـ وزارت دادگستری مأمور اجرای این لایحه قانونی میباشند.
بر طبق قانون اعطای اختیارات مصوب بیستم مردادماه ۱۳۳۱ لایحه قانونی اصلاح ماده ۱۳ قانون راجع بورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مشتمل بر ۲ ماده تصویب میشود.
بتاریخ ۱۶ بهمن ماه ۱۳۳۱
نخست وزیر ـ دکتر محمد مصدق