مصوب ۱۳۳۶/۱/۲۹
ماده 1 – ماده 13 قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران مصوب نوزدهم اردیبهشت ماه ۱۳۱۰ بشرح ذیل اصلاح میشود:
ماده 13 – برای حفظ امنیت و یا مصالح عمومی و یا بملاحظات صحی هیئت وزیران میتوانند تصمیمات ذیل را که ورود و اقامت و خروج و عبور خارجیان را محدود یا مشروط مینماید اتخاذ کند.
الف) جلوگیری از کلیه یا قسمتی از مراودات سرحدی.
ب) منع توقف موقتی یا دائمی در بعضی از مناطق یا عبور از بعضی مناطق ایران.
ج) اتخاذ وسایل مخصوص نظارت نسبت بخارجیان در موارد فوق العاده.
د) خارجیانی را که بدون داشتن اسناد لازم وارد خاک ایران شده یا میشوند و یا با داشتن اسناد لازم از راههای غیرمجاز بکشور وارد گردیده یا میگردند علاوه بر مجازات مقرر در قانون ورود و خروج اتباع خارجه مصوب نوزدهم اردیبهشت ماه 1310 بنا به پیشنهاد وزارت جنگ آنان را برای مدتی که از پنج سال تجاوز نکند ملزم به اقامت اجباری در محل معین نموده و یا اینکه آنها را از کشور اخراج نماید.
ماده 2 – وزارت جنگ – وزارت کشور – وزارت دادگستری مأمور اجرای این قانون میباشند.
قانون فوق که مشتمل بر دو ماده است در جلسه پنجشنبه بیست و نهم فروردین ماه یکهزار و سیصد و سی و شش به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت