[به موجب قانون دفع آفات نباتی و حیوانی، مصوب ۱۳۳۴ لغو شده است.]
مصوب ۱۳۳۱/۷/۳
ماده 1) آفات و امراض نباتی به دو قسم تقسیم میشوند:
الف ـ آفات و امراض بومی که در داخل کشور وجود دارد و حوادث طبیعی که جلوگیری از آنها عملا میسر است.
ب ـ آفات و امراض قرنطینه که از خارج کشور به داخله سرایت مینماید.
فصل اول ـ آفات و امراض بومی
ماده 2) بطور کلی دفع آفات و امراض بومی بعهده مالکین است مگر آن قسمت از آفات و امراض بومی که بموجب این لایحه و یا آئیننامه مربوط مبارزه با آن بعهده وزارت کشاورزی محول میباشد.
تبصره یک) منظور از کلمه مالک در این لایحه مالک نبات یا ثمره آن و یا قائم مقام یا نماینده آنان خواهد بود.
تبصره 2ـ در صورت بروز اختلاف بین مالکین نبات یا ثمره نظر شورای (ده ـ دهستان ـ بخش ـ شهرستان) قاطع است.
ماده 3) وزارت کشاورزی برای دفع آفات و امراض بومی که بعهده مردم است از نظر حفظ بهبود محصول در هر نقطه که مقتضی بداند مالکین را بوسیله آگهی و یا بوسائل دیگر دعوت به مبارزه نموده اطلاعات زیر را در دسترس آنان خواهد گذاشت:
الف ـ نوع آفات و امراض.
ب ـ حدود مناطق آلوده
ج ـ تاریخ شروع مبارزه و خاتمه آن.
د ـ طرز مبارزه و نوع و تعداد ماشین و سایر وسایل.
هـ ـ محل تهیه وسائل و مواد لازم برای مبارزه.
ماده 4ـ دعوت مذکور در ماده 3 وقتی باید بعمل آید که ماشین‌آلات و سموم و سایر مواد مورد احتیاج در صورتی که در بازار آزاد بمقدار کافی وجود نداشته باشد از طرف وزارت کشاورزی تهیه و بمعرض فروش گذاشته شده باشد.
تبصره ـ مالکین خودشان هم میتوانند وسائل و مواد مبارزه را تهیه نمایند. در هر صورت عملیات مبارزه باید تحت نظر مأمورین وزارت کشاورزی انجام گیرد.
وسایل مبارزه عبارت است از کارگر ـ سم ـ سمپاش و مواد دیگری که مورد احتیاج سمپاشی میباشد.
ماده 5 ـ پس از اعلام مبارزه دسته‌جمعی مالکین موظفند اتحادیه‌ای تشکیل داده و به تناسب وسعت ملک و کشاورزی خود با تشخیص مأمورین دفع آفات نباتی مبلغی بصندوق عمران و تعاون محل مربوطه بپردازند صندوق نامبرده از محل این درآمد با کمک مأمورین کشاورزی و سازمان برنامه وسایل مبارزه دسته‌جمعی آفات را فراهم کرده و کلیه مالکین مکلفند کارگر لازم را در باختیار مأمورین دفع آفات گذارده و در عملیات مبارزه شرکت نمایند.
ماده 6 ـ چنانچه مالکین از اجرای عمل مبارزه خودداری کنند مأمورین وزارت کشاورزی با اطلاع قبلی صندوق عمران و تعاون (اگر تشکیل شده باشد) و یا دادسرای محل عملیات مبارزه را انجام داده و پس از خاتمه امر صورتمجلسی از هزینه مبارزه تهیه نموده و باضافه 50% بابت خسارت از درآمد املاک و یا آنقدر دارائی مالکین وصول خواهد نمود.
هزینه مبارزه و پنجاه درصد خسارت بدین طریق وصول میشود که بدوا رونوشت صورت مجلس آن بمالک ابلاغ شود چنانچه مالک از نظر مقدار هزینه یا مساحت زمین یا تعداد نبات و غیره اعتراضی داشته باشد آن را به شورای (ده ـ دهستان ـ بخش ـ شهرستان) تسلیم میکند و رای شورای مزبور قطعی است و بر اساس اجرای اسناد رسمی لازم‌الاجراء در ثبت محل قابل صدور اجرائیه و وصول خواهد بود.
ماده 7) در مواقعی که مالکین از دفع آفات نباتی خودداری کنند و صندوق عمران و تعاون نیز فاقد اعتبار باشد وزارت کشاورزی میتواند از محل اعتبار آن وزارتخانه مبارزه را شروع نموده و هزینه پرداختی را بر طبق مقررات این لایحه از مالک دریافت و به جمع اعتبارات خود منظور نماید.
ماده 8 ـ شرکتها یا مؤسساتی که با سرمایه دولت تشکیل شده و عملیات کشاورزی را انجام میدهند نیز مشمول مقررات این لایحه خواهند بود.
ماده 9) در صورتی که عملیات دفع آفات بوسیله مؤسسات غیردولتی انجام گیرد این گونه مؤسسات مکلفند قبلا گواهی قابل استعمال بودن سموم مورد مصرف را از وزارت کشاورزی تحصیل نمایند و نیز وزارت کشاورزی در عملیات مبارزه آنها حق نظارت خواهد داشت. چنانچه عملیات مبارزه مؤسسات غیردولتی مطابق اصول فنی نباشد وزارت کشاورزی مکلف است از ادامه عملیات مؤسسات مزبور بوسیله شهربانی یا ژاندارمری جلوگیری نماید.
ماده 10ـ آفات و امراض بومی که مبارزة با آنها از لحاظ اهمیت بعهدة دولت است عبارتند از:
الف ـ ملخ مراکشی.
ب ـ سن (با کمک مالکین طبق آئیننامه جداگانه)
ج ـ موش در مواقعی که خطر هجوم و مهاجرت دستجمعی آنها باشد
د ـ ملخ بومی در اماکنی که مبارزه با آن از قدرت افراد خارج باشد وزارت کشاورزی مبارزه با ملخ بومی را ضروری تشخیص دهد
هـ ـ مبارزه آزمایشی و مبارزه نمایشی که از نظر آشناساختن مردم بطریق دفع آفات امراض نباتی مورد لزوم میباشد.
فصل دوم ـ آفات و امراض قرنطینه
ماده 11ـ آفات و امراض نباتی که از خارج به کشور سرایت کرده و یا بعداً می کند جزو آفات قرنطینه محسوب میشود و مبارزة با آن از وظایف وزارت کشاورزی است.
ماده 12ـ برای جلوگیری از سرایت آفات و امراض قرنطینه بمناطق سالم وزارت کشاورزی می تواند مراکز آلوده زراعتی و یا باغات را به هر وسیله‌ای که مقتضی بداند از وجود آفات و امراض نباتی پاک کند.
ماده 13ـ از کسانی که در مبارزه و دفع (آفات قرنطینه) و قلع و قمع آن تشریک مساعی نمایند از طرف وزارت کشاورزی بیکی از طرق زیر تشویق بعمل خواهد آمد:
الف ـ دفع آفات و امراض بومی باغات و مزارع آنها تا حدود (5) هکتار مجاناً و بلاعوض.
ب ـ اهداء مدال مخصوص مبارزه با آفات قرنطینه.
ج ـ انتشار نام و تقدیر کتبی از عملیات آنها.
تبصره ـ اعتبار جوائز مذکوره در این ماده از محل خساراتی است که از مستنکفین به مبارزه با آفات بومی اخذ می شود.
ماده 14ـ چنانچه شیوع آفات و امراض قرنطینه بجائی برسد که صورت آفت بومی بخود بگیرد و کمک کشاورزان نیز برای دفع آن لازم باشد وزارت کشاورزی موضوع را در شورای عالی دفع آفات مطرح و در صورت تصویب آفت یا مرض مزبور را اجزو (جزو) آفات یا امراض بومی محسوب و اعلام خواهد داشت.
تبصره ـ ملخ دریائی جزو آفات قرنطینه محسوب میشود.
ماده 15ـ صادرکنندگان محصولات کشاورزی مکلفند محصولات خود را بطریقی که مورد پسند بازارهای دنیا هست رقم‌بندی نموده و گواهی بهداشت با ضد عفونی از اداره کشاورزی محل اخذ نمایند.
ماده 16ـ کلیه ادارات دولتی و ضابطین دادگستری هر محل موظفند با سازمان مبارزه با آفات تشریک مساعی نمایند.
ماده 17ـ آئیننامه های مربوط باین لایحه را وزارت کشاورزی تهیه کرده و پس از تصویب هیئت وزیران بموقع اجراء خواهد گذاشت.
ماده 18ـ وزارتخانه‌های کشاورزی و دارائی و دادگستری و کشور و اقتصاد ملی و سازمان برنامه مسئول اجرای این لایحه قانونی میباشند.
بر طبق قانون اعطای اختیارات مصوب 20 مرداد 1331 لایحه قانونی مبارزه با آفات و امراض نباتی مشتمل بر (18) ماده و (5) تبصره تصویب میشود.
بتاریخ 3 مهرماه 1331
نخست وزیر ـ دکتر محمد مصدق