ماده اول – برای رایج کردن پس‌انداز و تشویق پس‌اندازکنندگان صندوقی بنام (صندوق پس‌انداز ملی) تأسیس میشود.
ماده دوم – صندوق پس‌انداز ملی توسط بانک ملی ایران اداره میشود و بانک نامبرده ضامن عملیات آن است ولی هر گاه دامنه عملیات صندوق به اندازه‌ای وسعت یابد که تبدیل آن به یک بنگاه مستقل مقتضی شود پس از تصویب هیئت دولت اقدام به تفکیک آن خواهد شد.
ماده سوم – صندوق پس‌انداز ملی طبق آئین‌نامه که به تصویب هیئت وزیران خواهد رسید وجوه پس‌انداز را به کار میاندازد.
[آیین‌نامه صندوق پس‌انداز ملی]
ماده چهارم – صندوق پس‌انداز ملی همه‌ساله گزارش سالیانه و ترازنامه خود را تهیه کرده پس از بررسی هیئت نظار و تصویب شورای عالی بانک ملی ایران به اطلاع عموم میرساند.
ماده پنجم – در نقاطی که صندوق پس‌انداز شعبه ندارد شعب و نمایندگی های بانک ملی ایران و در نقاطی که بانک ملی شعبه یا نمایندگی ندارد دفترهای پست وظائف صندوق پس‌انداز را انجام میدهند.
ماده ششم- [اصلاحی ۱۳۲۲/۷/۷]
نرخ بهره وجوه پس‌انداز ملی به هر مبلغ که باشد با پیشنهاد مدیر کل بانک ملی و تصویب شورای عالی بانک مذکور تعیین خواهد شد.
[ماده ششم- به پس‌اندازهای کمتر از ۵۰۰۰ ریال ۴ درصد و به مبالغ بیش از ۵۰۰۰ ریال تا ۲۰۰۰۰ ریال ۳ درصد در سال سود داده خواهد شد و به مازاد ۲۰۰۰۰ ریال سود تعلق نمی‌گیرد.]
این قانون که مشتمل بر شش ماده است در جلسه هیجدهم اردیبهشت ماه یک هزار و سیصد و هیجده به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – حسن اسفندیاری