ماده واحده – ماده ۲۱۳ قانون مجازات عمومی که بموجب قانون ۲۹ شهریور ماه ۳۱۲ (۱۳۱۲) اصلاح شده است نسخ و بجای آن ماده ۲۱۳ ذیل تصویب میشود:
ماده ۲۱۳ –
الف – اشخاص ذیل به حبس تادیبی از شش ماه تا دو سال محکوم خواهند شد:
۱- هر کس عایدات حاصله از فحشای زنی را وسیله تمام یا قسمتی از معیشت خود قرار دهد.
۲- هر کس فاحشه را در شغل فاحشه‌گی حمایت کند.
ب – هر کس زنی را با علم به اینکه آن زن در خارجه به شغل فاحشه‌گی مشغول خواهد شد برای رفتن به خارجه تشویق کند و یا مسافرت او را به خارجه تسهیل نماید و یا او را ولو با رضایت خودش به خارجه ببرد و یا برای رفتن به آنجا اجیر کند به حبس تأدیبی از یک سال تا سه سال محکوم می شود، اگر چه اعمال مختلفه که مبانی جرم محسوب میشود در ممالک مختلفه صورت گرفته باشد.
در موارد ذیل مرتکب به حداکثر مجازات مزبور محکوم خواهد شد:
۱- در صورتی که زن کمتر از هجده سال تمام داشته باشد.
۲- در صورتی که مرتکب برای انجام مقصود خود به عنف یا تهدید متوسل شده باشد.
هر گاه مرتکب، یکی از اشخاص مذکور در قسمت اخیر بند الف ماده ۲۰۷ باشد، مجازات از حبس با کار اجباری از دو تا پنج سال خواهد بود.
در مورد بند ب این ماده، شروع به ارتکاب نیز قابل مجازات است.
این قانون که مشتمل بر یک ماده است در جلسه بیست و هشتم اسفند ماه یکهزار و سیصد و سیزده شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – دادگر