[به موجب ماده ۱۸ قانون صدور چک، مصوب ۱۳۴۴ نسخ شده است.]
ماده واحده – ماده ذیل در تحت نمره (۲۳۸) مکرر به قانون مجازات عمومی افزوده میشود:
ماده 238 مکرر –
الف – هرکس بدون داشتن محل اعم از وجه نقد یا اعتبار چک صادر نماید به جزای نقدی معادل عشر وجه چک محکوم میشود. و اگر محل کمتر از مبلغ چک باشد جزای نقدی به نسبت تفاوت بین محل موجود و مبلغ چک اخذ خواهد شد. و در هر صورت، میزان جزای نقدی نباید کمتر از دویست ریال باشد.
ب – هر کس از روی سوء نیت بدون محل و یا بیشتر از محلی که دارد چک صادر کند و یا پس از صادر کردن چک تمام یا یک قسمت وجهی را که به اعتبار آن چک صادر کرده بنحوی از انحاء از محال علیه پس بگیرد بحبس تادیبی از شش ماه تا دو سال و بتادیه جزای نقدی که نباید از دو برابر وجه چک بیشتر و ربع آن کمتر باشد محکوم خواهد شد.
جرائم مذکور در فوق بدون شکایت مدعی خصوصی قابل تعقیب نیست استرداد شکایت در مورد الف این ماده در تمام مراحل مانع تعقیب و مجازات است.
هر گاه صادرکننده چک در ظرف پنج روز از تاریخ ابلاغ اظهاریه رسمی یا از تاریخ اعتراض نامه وجه چک را نپردازد سوء نیت او محرز است.
این قانون که مشتمل بر یک ماده است در جلسه هشتم امرداد ماه یکهزار و سیصد و دوازده شمسی به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – دادگر