قانون موافقت‌ نامه همکاری علمی و فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ‌

تاریخ انتشار: ۱۳۵۰/۰۴/۲۳

مصوب ۱۳۵۰/۳/۲۲


ماده واحده :
موافقت نامه همکاری علمی و فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی مشتمل بر یک مقدمه و 7‌ ماده که در تاریخ ششم اسفند ماه 1349 برابر 25 فوریه 1971 در تهران به امضای نمایندگان مختار دو دولت رسیده است تصویب و بدولت اجازه‌ مبادله آن داده میشود.

قانون فوق مشتمل بر یک ماده و متن موافقتنامه ضمیمه پس از تصویب مجلس شورایملی در جلسه روز یکشنبه 26ر2ر1350 در جلسه روز شنبه ‌بیست و دوم خرداد ماه یکهزار و سیصد و پنجاه شمسی به تصویب مجلس سنا رسید.

رئیس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی



موافقتنامه همکاری علمی و فنی
بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی ‌

دولت شاهنشاهی ایران و دولت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بمنظور تحکیم مناسبات دوستی و مودت موجود و تقویت همکاری فیمابین در‌ زمینه‌های علمی و فنی بر اساس احترام متقابل و رعایت حق حاکمیت و عدم مداخله در امور داخلی و بر مبنای تساوی حقوق بشرح زیر موافقت‌ مینمایند: ‌


ماده 1 – طرفین متعاهدین توسعه همکاری علمی و فنی بین دو کشور را ترویج خواهند نمود و با موافقت متقابل ضمن توجه به تجربیاتی که ‌دانشمندان و کارشناسان آنها کسب نموده‌اند و با در نظر گرفتن امکانات موجود موارد مختلفی را که برای این نوع همکاریها صلاح بدانند تعیین خواهند‌ نمود. ‌


ماده 2 – همکاریهای موضوع این موافقتنامه بخصوص بصورت‌های زیر انجام خواهد شد:
 1 – مبادله هیئت‌های نمایندگی علمی و فنی و مبادله دانشمندان و محققین و کارشناسان و مبادله استادان برای سخنرانیهای علمی و فنی و مبادله‌ اطلاعات علمی و فنی.
 2 – تشکیل سمینارهای علمی و فنی دو جانبه در خصوص مسائل مورد علاقه طرفین.
 3 – مطالعه مشترک مسائل علمی و فنی با امکان بکار بستن نتایج آن در تولیدات صنعتی و کشاورزی و سایر رشته‌ها.
 4 – بررسی طرق استفاده از روشهای مختلف علمی در صنعت و کشاورزی و سایر رشته‌ها.


ماده 3 – بر اساس موافقتنامه حاضر – طرفین متعاهدین همکاری بین سازمانها و مؤسسات ذیعلاقه دو کشور را – بموجب موافقتنامه‌ها و قراردادهائی ‌که بدین منظور منعقد خواهد گردید – ترویج و توسعه خواهند داد.


ماده 4 – موافقتنامه‌ها و قراردادهائیکه اساس ترویج و توسعه همکاری بین سازمانها و مؤسسات ذیعلاقه دو کشور قرار خواهند گرفت – با رعایت‌ قوانین جاری دو کشور منعقد خواهد گردید.


ماده 5 – طرفین متعاهدین موافقت دارند – برای رسیدگی بمسائل مربوط به همکاری علمی و فنی و نظارت بر اجرای موافقتنامه حاضر و تعیین‌ رشته‌هائی که در آن این همکاریها میتواند توسعه یابد – به تشکیل کمیسیون مختلط ایران و شوروی مبادرت ورزند – این کمیسیون مختلط لااقل سالی‌ یکمرتبه متناوباً در ایران و اتحاد شوروی تشکیل جلسه خواهد داد.


ماده 6 – هر یک از طرفین متعاهدین انجام تشریفاتی را که طبق حقوق داخلی خود برای لازم‌الاجراء شدن موافقتنامه حاضر ضروری است به اطلاع‌ طرف دیگر خواهد رسانید و این موافقتنامه از تاریخ دومین اطلاعیه اعتبار خواهد یافت.


ماده 7 – این موافقتنامه برای مدت پنج سال معتبر میباشد و پس از این تاریخ هر یک از طرفین متعاهدین میتواند آنرا در هر موقع فسخ کند.
‌قصد فسخ بوسیله طرفی که تصمیم بفسخ دارد بطرف متعاهد دیگر اعلام خواهد شد و ششماه بعد از اعلام فسخ موافقتنامه منفسخ تلقی خواهد‌ گردید.

‌تهران – بتاریخ 6 اسفند 1349 برابر 25 فوریه 1971 در دو نسخه بزبانهای فارسی و روسی تهیه شده و هر دو متن متساویاً معتبر میباشد. ‌
از طرف دولت شاهنشاهی ایران – از طرف دولت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
اردشیر زاهدی ‌


‌موافقتنامه فوق مشتمل بر یک مقدمه و هفت ماده منضم بقانون موافقتنامه همکاری علمی و فنی بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت اتحاد جماهیر‌ شوروی سوسیالیستی میباشد.

‌رئیس مجلس سنا – جعفر شریف‌امامی