ماده واحده – [اصلاحی ۱۳۵۸/۶/۲۶]
کلیه کسانی که تا تاریخ ۱۳۵۸/۲/۱۸ در مراجع قضائی مورد تعقیب قرار گرفته‌اند اعم از اینکه حکم قطعی درباره آنان صادر شده یا نشده باشد حسب مورد از تعقیب یا مجازات معاف خواهند شد و این عفو تأثیر در حقوق خصوصی متضرر از جرم ندارد و هرگاه متضرر از جرم در موعد قانونی از دادگاه جزا مطالبه ضرر و زیان کرده باشد دادگاه بدعوی مزبور رسیدگی و نسبت بضرر و زیان حکم مقتضی خواهد داد.
تبصره ۱ ـ محکومان به حبس در دارالتأدیب یا کانون اصلاح و ترتیب و کسانی که قبلا به هر عنوان از عفو استفاده کرده باشند نیز مشمول مقررات این قانون خواهند بود.
تبصره ۲ ـ جرائم و محکومیتهای زیر از شمول مقررات این قانون مستثنی میباشد:
تصرف غیرقانونی و اختلاس بیش از مبلغ پانصد هزار ریال و ارتشاء بیش از مبلغ پنجاه هزار ریال،
قتل عمدی و قتل در حکم عمدی،
اعمال منافی عفت بعنف،
سرقتهای جنائی موضوع مواد ۲۲۲ و ۲۲۳ و ۲۲۵ قانون مجازات عمومی،
کلاهبرداری از درجه جنائی موضوع قسمت اخیر ماده ۲۳۸ قانون مجازات عمومی،
وارد کردن و ساختن مواد مخدر از هر نوع،
سرقت موضوع قانون راجع به تشدید مجازات سارقین مسلح که وارد منزل یا مسکن اشخاص بشوند مصوب تیرماه ۱۳۳۳ و قانون مربوطه به تشدید مجازات سرقت مسلحانه مصوب دیماه ۱۳۳۸،
راهزنی در راهها و شوارع و سرقت با اسلحه موضوع مواد ۴۰۸ و ۴۰۹ و ۴۱۰ قانون دادرسی و کیفر ارتش،
جرائم موضوع قانون تشدید مجازات ربایندگان اشخاص مصوب ۱۳۴۵، قانون تشدید مجازات رانندگان متخلف مصوب ۱۳۳۵ و جرائمی که رسیدگی به آن در صلاحیت دادگاههای انقلاب شناخته شده است.
تبصره ۳ ـ این لایحه قانونی از تاریخ تصویب، جایگزین لایحه قانونی عفو عمومی متهمان و محکومان جزائی مصوب ۱۳۵۸/۲/۱۸ شورای انقلاب اسلامی میگردد.
نخست وزیر