[به موجب ماده ۲۴ قانون تشویق و حمایت سرمایه‌گذاری خارجی، مصوب ۱۳۸۰/۱۱/۲۹ لغو شده است.]
ماده ۱ – اشخاص و شرکتها و مؤسسات خصوصی خارجی که با اجازه دولت ایران طبق مفاد ماده ۲ این قانون سرمایه خود را به صورت نقد – کارخانه – ماشین آلات و قطعات آنها ابزار – حق الاختراع و خدمات تخصصی و امثال آنها، به منظور عمران و آبادی و فعالیت تولیدی اعم از صنعتی – معدنی – کشاورزی و حمل و نقل به ایران وارد کنند، از تسهیلات مندرج در این قانون برخوردار خواهند شد.
ماده ۲- [اصلاحی ۱۳۴۹/۱۱/۵]
برای رسیدگی و اظهار نظر در خصوص پیشنهادهای رسیده راجع به ورود سرمایه‌های خارجی هیأتی به ریاست وزیر اقتصاد یا قائم‌مقام او مرکب از معاون وزارت دارایی – معاون وزارت امور خارجه – معاون وزارت اقتصاد – معاون مدیر عامل سازمان برنامه – معاون بانک مرکزی ایران -رییس اتاق بازرگانی و صنایع و معادن ایران یا یکی از نواب او در وزارت اقتصاد تشکیل میگردد. تصمیمات هیأت از طرف وزیر اقتصاد به هیأت وزیران برای تصویب و صدور اجازه پیشنهاد خواهد شد.
پیشنهادهایی که برای به کار انداختن سرمایه‌های خارجی در شهرستانها واصل میشود مقدم بر پیشنهادهای مربوط به مرکز مورد رسیدگی و صدور اجازه قرار خواهد گرفت.
وزارت اقتصاد و بانک مرکزی ایران ترتیب انتقال وظایف مرکز جلب و حمایت سرمایه‌های خارجی از بانک مرکزی به وزارت اقتصاد را خواهند داد.
ماده ۳ – سرمایه هائی که مطابق ماده یک این قانون به ایران وارد میشود و منافع حاصل از بکار افتادن سرمایه های مزبور در ایران مشمول حمایت قانونی دولت بوده و کلیه حقوق و معافیتها و تسهیلاتی که برای سرمایه ها و بنگاههای تولیدی خصوص داخلی موجود است شامل سرمایه ها و بنگاههای خارجی نیز خواهد بود.
چنانچه به وضع قانون خاصی از صاحب سرمایه ای سلب مالکیت شود دولت جبران عادلانه خسارات وارده را تضمین میکند به شرط آنکه در مدت ۳ ماه پس از سلب مالکیت تقاضای جبران خسارت وارده به هیئت مذکور در ماده ۲ تسلیم شود و در صورت بروز اختلاف رسیدگی به ادعای جبران عادلانه خسارت وارده ای که دولت آن را تضمین میکند در محاکم صلاحیت دار ایران بعمل می آید. در اینگونه موارد دولت میتواند اجازه انتقال سرمایه را به خارج بدون رعایت شرائط ماده ۵ بدهد.
تبصره ۱ – قانون مربوط به تملک اموال غیرمنقول اتباع خارجی [قانون راجع به اموال غیر منقول اتباع خارجی] مصوب ۱۳۱۰/۳/۱۶ بقوت خود باقی است.
تبصره ۲ – اشخاص و شرکتها و مؤسسات خصوصی مذکور در ماده یک حق ندارند سهام و منافع و حقوق خود را بدولت های متبوع خویش و یا دولتهای دیگر منتقل نمایند.
ماده ۴ – صاحب سرمایه مجاز است که هر سال سود ویژه حاصل از بکار انداختن سرمایه خود را در ایران تا میزانی که در آئین نامه مقرر میگردد به همان ارزی که سرمایه را به ایران وارد یا محسوب نموده است از ایران خارج کند.
ماده ۵ – خروج سرمایه اصلی و منافع آن و یا آنچه که از سرمایه و منافع در کشور باقی مانده باشد با دادن پیش آگهی ۳ ماهه به هیئت مذکور در ماده ۲ و با رعایت مقررات موافقت نامه مورخ ژوئیه ۱۹۴۴ صندوق بین المللی پول بعد از انجام کلیه تعهدات مجاز خواهد بود ولی صاحب سرمایه موظف است برای مدت ۶ ماه از تاریخ خروج سرمایه لااقل ۱۰درصد از سرمایه اولیه را برای تأمین تعهدات احتمالی خود در ایران نگهدارد.
ماده ۶ – مقررات این قانون شامل موسسات و اتباع دولتهایی خواهد بود که در کشور آنها انجام دادن فعالیتهای اقتصادی و تسهیلات متقابل برای اتباع و مؤسسات ایرانی ممکن باشد.
ماده ۷ – [اصلاحی ۱۳۴۹/۱۱/۵]
طرح اصلاحی آئین‌نامه اجرائی قانون جلب و حمایت سرمایه های خارجی مصوب ۱۷ مهر ماه ۱۳۳۵ از طرف وزارت اقتصاد تهیه و پس از تصویب کمیسیونهای اقتصاد و دارائی مجلسین بموقع اجرا گذارده خواهد شد. تا هنگامی که آیین‌نامه مزبور به تصویب نرسیده است آیین‌نامه سابق قابل اجرا خواهد بود.
[آیین‌نامه اجرای قانون جلب و حمایت سرمایه‌های خارجی، مصوب ۱۳۳۵]
[ضوابط پذیرش سرمایه گذاری خارجی تحت پوشش قانون جلب و حمایت سرمایه‌های خارجی]
این قانون که مشتمل بر هفت ماده و ۲ تبصره است در جلسه سه شنبه هفتم آذرماه یکهزار و سیصد و سی و چهار به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت
قانون بالا در جلسه روز ۲۱ تیرماه ۱۳۳۴ به تصویب مجلس سنا رسیده است.