مصوب ۱۳۳۷/۴/۲۲
[قانون صدور چک، مصوب ۱۳۵۵]
ماده ۱- به بانک ملی ایران اجازه داده می‌شود به تقاضای مشتریان چکهایی به نام چکهای تضمین شده که پرداخت وجه آنها از طرف بانک تعهد شده باشد در دسترس صاحبان حساب بگذارد.
ماده ۲- صادرکننده و پشت‌نویسان حق ندارند پرداخت وجه چک تضمین شده را منع کنند یا تقاضای مسدود کردن آن را بنمایند.
ماده ۳- فوت و حجر و ورشکستگی صادرکننده چک تضمین‌شده خللی به حقوق دارنده چک وارد نخواهد ساخت.
طلبکاران صادرکننده نیز حق توقیف وجه این نوع چک را در صورتی که به نفع دیگری صادر یا پشت‌نویسی شده باشد نخواهند داشت.
ماده ۴- سایر بانکها حق ندارند چکهایی به ترتیب مذکور در ماده یک به جریان بگذارند.
ماده ۵- وزارتین دارایی و دادگستری مأمور اجرای این قانون می‌باشند.
قانون فوق که مشتمل بر پنج ماده است در جلسه یکشنبه بیست و دوم تیرماه یکهزار و سیصد و سی و هفت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی . رضا حکمت
قانون بالا در جلسه 1334/4/14 به تصویب مجلس سنا رسیده است.