[به موجب ماده ۱۵ لایحه قانونی تعیین بهای خدمات فرودگاهی و پروازی، مصوب ۱۳۵۸ لغو شده است.]
مصوب ۱۳۴۶
تعاریف
حداکثر وزن – منظور حداکثر وزن مجاز هواپیما هنگام بلند شدن است Maximum Take off Weight که در گواهینامه معتبر صلاحیت پرواز هواپیما ذکر شده و چنانچه چنین گواهینامه‌ای در دسترس نباشد حداکثر وزن مجاز هواپیما همان است که در نشریه سازنده هواپیما درج گردیده است.
روز – منظور فاصله زمانی بین طلوع و غروب آفتاب در سطح زمین در فرودگاه مربوطه میباشد.
فرود – منظور فرود در یکی از فرودگاههای کشوری متعلق بدولت میباشد.
فرود و یا پرواز شب – منظور فرود یا پرواز در فاصله بین ساعات غروب و طلوع آفتاب و یا در هر زمان دیگری است که بنا بمقتضیات فنی و یا درخواست خلبان هواپیما باید با استفاده از وسائل روشنائی فرودگاه انجام شود.
هواپیمای خصوصی – منظور هواپیمائی است که گواهینامه صلاحیت پرواز آن مشروط بر عدم استفاده هواپیما در حمل و نقل عمومی صادر شده‌باشد و برای پروازهای خصوصی بدون قصد انتفاع مورد استفاده قرار گیرد.
ماده 1 – عوارض فرود.
برای هر دفعه فرود آمدن هواپیماهائی که مشمول این قانون میشوند:
برای هر هزار کیلوگرم حداکثر وزن 100 ریال دریافت میشود. در محاسبه حداکثر وزن کمتر از هر هزار کیلوگرم هزار کیلوگرم محسوب خواهد شد.
ماده 2 – عوارض توقف.
هواپیماهائی که مشمول این قانون میشوند عوارض زیر را بابت توقف در هوای آزاد یا آشیانه برای هر بیست و چهار‌ساعت بایستی بپردازند:
1 – حداقل عوارض پرداختی 100 ریال است.
2 – تا 50 هزار کیلوگرم از قرار هر هزار کیلوگرم 20 ریال.
3 – از 50 هزار کیلوگرم ببالا علاوه بر عوارض فقره 2 فوق نسبت بمازاد هر هزار کیلوگرم 15 ریال.
4 – چنانچه توقف در آشیانه یا مکان سر پوشیده باشد عوارض متعلقه دو برابر میگردد.
در محاسبه حداکثر وزن کمتر از هر هزار کیلوگرم هزار کیلوگرم محسوب خواهد شد.
تبصره 1 – توقف هواپیما در صورتی که کمتر از یک ساعت باشد مجانی و معاف از پرداخت است و توقف بیش از یک ساعت تا بیست و چهار ساعت – بیست و چهار ساعت محسوب میشود.
تبصره 2 – منظور از توقف فاصله زمانی بین هر فرود و برخاستن هواپیما میباشد که عوارض آن جداگانه محاسبه و دریافت میگردد.
ماده 3 – عوارض روشنائی (یا عوارض پرواز شب).
علاوه بر عوارض مذکور در مواد 1 و 2 برای عملیاتی که مستلزم استفاده از وسایل روشنائی باند میباشد عوارض زیر دریافت میگردد:
الف – برای هر مرتبه استفاده از وسائل الکتریکی روشنائی باند 2000 ریال.
ب – برای هر دفعه استفاده از وسائل روشنائی نفتی یا علائم دیگر که معد به پرواز شب باشد در فرودگاه‌هائی که فاقد وسائل الکتریکی است 1000 ریال.
ج – برای هر بار پرواز از روی باند بدون نشستن کامل (Touch and go Low Pass)که مستلزم استفاده از وسائل روشنائی باند باشد. 2000 ریال
د – برای هر بار عبور از باند یا حرکت در محوطه فرودگاه که منتهی به برخواستن هواپیما نشود و مستلزم استفاده از وسائل روشنائی باند باشد (Runway cross). 500 ریال.
ماده 4 – عوارض استفاده از وسائل ناوبری و مخابراتی و سرویسهای مراقبت پرواز در پروازهای عبوری بدون توقف در ایران.
از هر هواپیما که از‌یک یا تمام وسائل ناوبری و مخابراتی هواپیمائی کشوری و سایر سرویسهای مراقبت پرواز در پروازهائی که بطور عبوری از فراز خاک ایران صورت میگیرد استفاده نماید 2000. ریال دریافت میگردد.
تبصره 1 – پروازهائی که مدت عبور آن از فراز خاک ایران کمتر از 15 دقیقه باشد از پرداخت عوارض خدمات فوق‌الذکر معاف میباشد.
تبصره 2 – اداره کل هواپیمائی کشوری مجاز است هواپیماهای کشورهائی را که بر اساس معامله متقابله از هواپیماهای ایرانی برای استفاده از وسائل ناوبری و مخابراتی و سرویسهای مراقبت پرواز حقوقی دریافت نمیدارند از عوارض مشروح در ماده 4 فوق معاف دارد.
ماده 5 – عوارض صدور گواهینامه صلاحیت پرواز.
برای بازرسی و صدور گواهینامه صلاحیت پرواز نسبت به هواپیماهائی که در ایران به ثبت رسیده است و حداقل هر سال یکبار بعمل میآید عوارض زیر دریافت میشود.
|
ردیف
|
انواع
|
وزن حداکثر
|
عوارض بریال
|
|
|
1
|
هواسر
|
1000 کیلو گرم
|
450 ریال
|
|
|
|
|
بیش از 1000 کیلو گرم
|
1200 ریال
|
|
|
2
|
سایر انواع هواپیماها
|
2750 کیلو گرم
|
1200 ریال
|
|
|
|
|
5750 کیلو گرم
|
4000 ریال
|
|
|
|
|
12500 کیلو گرم
|
6000 ریال
|
|
اگر حداکثر وزن هواپیما از 12500 کیلوگرم تجاوز نماید مبلغ 30 ریال نسبت به هر یکصد کیلوگرم مازاد بر 12500 کیلوگرم اضافه میشود.
ماده 6 – عوارض تمدید موقت اعتبار گواهینامه صلاحیت پرواز
الف – عوارضی که برای تمدید موقت اعتبار گواهینامه صلاحیت پرواز هر هواپیما تعلق میگیرد معادل عوارضی است که طبق ماده 5 این تعرفه باید پرداخت شود.
ب – عوارض مقرر در بند الف برای تمدیدهای موقت بیش از یک هفته میباشد و در مورد تمدیدهای موقت کمتر از یک هفته فقط برای یکبار عوارض مقرر در ماده 5 دریافت نخواهد شد.
ماده 7 – عوارض صدور گواهینامه ثبت هواپیماها.
برای هر دفعه صدور گواهینامه ثبت و تابعیت هواپیماها عوارض زیر اخذ میگردد
|
1 حداکثر وزن هواپیما
|
عوارض بریال
|
|
الف – تا 2750 کیلو گرم
|
450 ریال
|
|
ب – تا 5750 «
|
1800 ریال
|
|
ج – تا 12500 «
|
3500 ریال
|
|
د – تا 45000 «
|
8000 ریال
|
|
ه – بیش از 45000 «
|
12000 ریال
|
تبصره – در صورتی که مالک هواپیما تغییر کند گواهینامه ثبت باید طبق مقررات آئین‌نامه ثبت و تابعیت هواپیما بنام مالک جدید صادر گردد و عوارض مربوطه از مالک جدید دریافت میگردد.
ماده 8 – تعرفه عوارض آزمایش بمنظور صدور گواهینامه‌های خلبانی و سایر گواهینامه‌های فنی هواپیمائی
|
ردیف
|
خلبانان و خدمه پرواز
|
آزمایش زمینی
|
پرواز
|
تمدید گواهینامه
|
شناسائی اعتبار گواهینامه خارج
|
|
1
|
گواهینامه خلبانی شخصی Private pilot licence
|
1000
|
500
|
100
|
500
|
|
2
|
گواهینامه بازرگانی Commercial pilot licence
|
1500
|
1000
|
200
|
750
|
|
3
|
گواهینامه حمل و نقل Airline transport pilot licence
|
2000
|
2000
|
200
|
1500
|
|
4
|
گواهینامه خلبانی هواسر Private pilot licence glider.
|
500
|
200
|
–
|
–
|
|
5
|
درج اختیار و امتیاز مخصوص در گواهی نامه هر مرتبه ratiy
|
500
|
1500
|
|
500
|
|
6
|
گواهی نامه سایر خدمه هواپیما
|
300
|
–
|
100
|
500
|
|
7
|
اجاره نامه موقت گواهی نامه خلبانی
|
1500
|
1500
|
500
|
–
|
|
8
|
گواهی نامه مهندس پرواز Flight engineering
|
1500
|
1500
|
200
|
750
|
تبصره 1 – برای آزمایش چنانچه از هواپیمای دولتی استفاده گردد مبالغ زیر دریافت میگردد:
1 – هواپیمای یک موتور ساعتی 2000 ریال
2 – هواپیمای دو موتور ساعتی 5000 ریال
3 – هواپیمای دوموتوره جت ساعتی 10000 ریال
4 – پرواز با دستگاه مخصوص Link Trainer ساعتی 300 ریال
تبصره 2 – برای صدور نسخه دوم هر نوع گواهینامه 200 ریال دریافت میگردد.
تبصره 3 – برای تجدید قسمتی از آزمایش کلی گواهینامه هر دفعه 200 ریال دریافت میگردد.
ماده 9 – عوارض متفرقه.
1 – حق اشتراک کتاب اطلاعات هواپیمای کشوری (AiP) هر نسخه 1200 ریال.
2 – ارسال اصلاحیه‌های بعدی کتاب فوق سالیانه هر نسخه 600 ریال.
3 – صدور گواهینامه تأسیس فرودگاه خصوصی هر نسخه 3000 ریال.
4 – صدور پروانه بهره‌برداری هوائی موضوع ماده 17 قانون هواپیمائی کشوری 30000ریال.
5 – اجازه‌نامه تأسیس آموزشگاهه‌ای تعلیماتی هواپیمائی با رعایت مفاد ماده 17 قانون هواپیمائی کشوری 2000 ریال.
6 – اجازه‌نامه پروازهای بازرگانی موضوع قسمت اخیر ماده 17 قانون هواپیمائی کشوری 2000 ریال.
7 – اجازه‌نامه تعمیرگاههای هواپیما 20000 ریال.
8 – اضافه کردن اختیارات تعمیرگاه فنی هواپیما 5000 ریال.
ماده 10 – معافیتها:
در موارد زیر عوارض مربوطه دریافت نمیگردد.
1 – هواپیماهای متعلق بدربار سلطنتی.
2 – هواپیماهای متعلق به دولت که بمنظورهای غیر بازرگانی پرواز مینمایند.
3 – هواپیماهای متعلق برؤسای کشورها و نمایندگان سیاسی و وابسته‌های سفارتخانه‌های مقیم کشور شاهنشاهی ایران که بمنظور غیر بازرگانی پرواز مینمایند.
4 – هواپیماهائی که بنا بتوصیه یکی از سازمانهای دولتی ایران بمنظور همکاریهای نظامی و اقتصادی و کشاورزی و غیره و یا بنا بدعوت دولت‌شاهنشاهی ایران در فرودگاههای ایران به پروازهای غیر انتفاعی مبادرت نمایند.
5 – هواپیماهائی که بمنظور نجات در موارد سانحه در ایران پرواز مینمایند.
6 – پروازهای آزمایشی که بنا بدستور اداره کل هواپیمائی بمنظور احراز صلاحیت پرواز هواپیما صورت میگیرد.
7 – فرودهائی که بنا بدستور مقامات هواپیمائی و یا امنیتی ایران بمنظور کنترل پرواز صورت میگیرد.
8 – حق اشتراک کتاب اطلاعات هواپیمائی کشوری (A.I.P) و حق تمدید آن در مورد سازمانهای دولتی ایران و مقامات دولتی هواپیمائی کشورهای خارجی.
9 – عوارض صدور و تمدید گواهینامه برای کارکنان هواپیمائی کل کشوری.
تعرفه فوق مشتمل بر ده ماده و هشت تبصره و تعاریف ضمیمه که به استناد ماده واحده بیست و پنجم بهمن ماه 1345 [قانون اخذ عوارض فرود آمدن و توقف هواپیماها و سایر خدمات فرودگاهی مشابه تعرفه فرودگاههای بین‌المللی] در تاریخ روز شنبه 18/6/1346 به تصویب کمیسیون راه و دارائی مجلس سنا رسیده بود بترتیب در تاریخ روز چهارشنبه بیست و نهم شهریور ماه و شنبه اول مهر ماه یکهزار و‌سیصد و چهل و شش شمسی مورد تصویب کمیسیونهای دارائی و راه مجلس شورای ملی قرار گرفت.
رئیس مجلس شورای ملی – مهندس عبدالله ریاضی