ماده واحده – فصل پنجم از باب سوم قانون مجازات عمومی (از ماده ۲۰۷ تا ۲۱۴) و همچنین ماده واحده مصوب ۷ اردی بهشت ۱۳۱۰ در آن قسمتی که راجع به اصلاح ماده ۲۰۷ قانون مجازات عمومی است نسخ و مواد ذیل بجای آن تصویب میشود:
فصل پنجم – در جنحه و جنایات بر ضد عفت و اخلاق عمومی و تکالیف خانوادگی
ماده ۲۰۷ –
الف – هر کس به عنف یا تهدید هتک ناموس زنی را بنماید به حبس با اعمال شاقه از ۳ تا ۱۰ سال محکوم خواهد شد و همین مجازات مقرر است درباره کسی که مرتکب لواط شود.
در صورت وجود یکی از علل مشدده ذیل مرتکب به حداکثر مجازات مزبور محکوم میشود.
1 – هرگاه مرتکب معلم یا للة یا مستخدم مجنی‌علیه یا مستخدم کسی باشد که نسبت به مجنی‌علیه سمت صاحب اختیاری دارد یا کسی باشد که مجنی‌علیه در تحت اختیار یا نفوذ او واقع شده.
2 – اگر مجنی‌علیه کمتر از ۱۸ سال تمام داشته باشد.
3 – اگر مجنی‌علیه زن شوهردار باشد.
4 – اگر مجنی‌علیه دختر باکره بوده باشد.
5 – اگر مجنی‌علیه بواسطه ضعف قوای دماغی یا بدنی قادر به مقاومت نبوده باشد.
6 – اگر مرتکب مرد متاهل باشد.
7 – در مورد لواط هر گاه بعنف یا تهدید باشد.
هر گاه مرتکب از اقربای نسبی تا درجه سوم و یا از اقربای سببی درجه اول مجنی‌علیه (اعم از ذکور و یا اناث) و یا قیم او باشد و یا مامور دولت باشد که مجنی‌علیه از طرف مقامات رسمی باو سپرده شده و یا از محارم مجنی‌علیه باشد مجازات او حبس موبد با اعمال شاقه خواهد بود.
ب – هر کس بدون عنف یا تهدید هتک ناموس زنی را بنماید که بیش از ۱۵ سال داشته ولی به سن ۱۸ سال تمام نرسیده است به حبس با اعمال شاقه از۳ تا هفت سال محکوم خواهد شد.
در صورت وجود یکی از علل مشدده مذکور در قسمت های ۱ و ۳ و ۴ و ۵ و ۶ بند الف مرتکب بحداکثر مجازات مزبور محکوم میشود. – طرف ارتکاب که تمکین از آن نموده نیز بمجازات حبس در دارالتادیب از یکسال الی ۵ سال محکوم خواهد شد. – در صورتی که مرتکب یکی از اشخاص مذکور در قسمت اخیر بند الف این ماده باشد مجازات او حبس مؤبد با اعمال شاقه خواهد بود.
هر گاه مجنی‌علیه ۱۵ سال تمام یا کمتر داشته باشد مجازات مرتکب همان است که بموجب بند الف این ماده برای هتک ناموس بعنف یا تهدید مقرر شده است.
ج – در غیر موارد مذکور در دو بند فوق هر کسی هتک ناموس یکی از محارم خود را بنماید بده تا ۱۵ سال حبس با اعمال شاقه محکوم خواهد شد. و همین مجازات مقرر است برای طرف مقابل که تمکین بارتکاب نموده است.
ماده ۲۰۸ الف – هر کس نسبت بدیگری بعنف یا تهدید مرتکب عمل منافی عفتی غیر از هتک ناموس گردد بحبس تادیبی از شش ماه تا ۳ سال محکوم خواهد شد. – و هر گاه جرم بواسطه موانع خارجی که اراده مرتکب در آن مدخلیت نداشته است واقع نشود مجازات مرتکب از ۳ ماه تا ۱ سال خواهد بود. در صورت وجود یکی از علل مشدده مذکور در قسمت های ۱ ر ۲ ر ۳ ر۴ ر ۵ ر ۶ بند الف ماده ۲۰۷ مرتکب بحداکثر مجازات مذکور فوق محکوم میشود.
در صورتی که مرتکب یکی از اشخاص مذکور در قسمت اخیر بند الف ماده ۲۰۷ باشد بحبس مجرد از ۲ تا پنج سال محکوم میشود.
هر گاه نتیجه جرم مذکور در این ماده ازاله بکارت مجنی‌علیها باشد مجازات مرتکب همان است که بموجب بند الف ماده ۲۰۷ مقرر شده است.
نسبت باحکام مذکور در این ماده ورود مرد اجنبی به فراش زن بدون رضای او و قصد ارتکاب عمل منافی عفت عنف محسوب میشود.
ب – هر کس بدون عنف یا تهدید نسبت بطفلی که بیش از ۱۵ سال داشته ولی بسن هیجده سال تمام نرسیده است مرتکب عمل منافی عفت غیر از هتک ناموس گردد بحبس تادیبی از ۶ ماه تا دو سال محکوم میشود.
هر گاه مجنی‌علیه پانزده سال تمام یا کمتر داشته باشد مجازات مرتکب همان است که در بند الف این ماده ذکر شده است. در صورت وجود یکی از علل مشدده مذکور در ۱ ر ۳ ر ۳ [۱ر۳ر۴] ر ۵ ر ۶ و بند الف ماده ۲۰۷ مرتکب بحداکثر مجازات مزبور فوق محکوم خواهد شد.
ماده ۲۰۸ – مکرر – هر کس ازاله بکارت دختری را بنماید و عمل او مشمول هیچیک از دو ماده قبل نباشد بحبس تادیبی از یک تا دو سال محکوم خواهد شد.
ماده ۲۰۹
الف – هر کس بعنف یا تهدید و یا حیله کسی را برای عمل منافی عفت و یا برای وادار کردن بعمل مزبور برباید یا مخفی کند به حبس مجرد از دو تا ۵ سال محکوم خواهد شد. مگر اینکه بمیل خود و قبل از صدور قرار مجرمیت و بدون اینکه نسبت بمجنی‌علیه مرتکب عمل منافی عفتی شده باشد او را بمنزلی که از آنجا ربوده و یا بمنزل گسان [کسان] او و با [یا] بمحل مطمئنی که در دسترس کسان او باشد برساند که در این صورت مرتکب به یکماه الی ۶ ماه حبس تادیبی محکوم میشود. در صورت وجود یکی از علل مشدده مذکور در فقره ۱ ر ۲ ر ۳ ر۴ ر ۵ ر ۶ و بند الف ماده ۲۰۷ مرتکب بحداکثر مجازات فوق محکوم میشود.
ب – هر کس بعنف یا تهدید و یا حیله شخصا یا بوسیله دیگری زنی را برای ازدواج با او برباید یا مخفی کند بحبس تادیبی از یک تا سه سال محکوم خواهد شد مگر اینکه مرتکب بمیل خود و قبل از صدور قرار مجرمیت بدون اینکه نسبت به مجنی‌علیها مرتکب عمل منافی عفتی شده باشد او را بمنزلی که از آنجا ربوده و یا بمنزل کسان او و یا بمحل مطمئنی که در دسترس کسان او باشد برساند که در این صورت بحبس تادیبی از‌هشت روز تا دو ماه محکوم میشود.
در صورت وجود یکی از علل مشدده مذکور در فقره ۱ ر ۲ ر ۳ ر۴ ر ۵ ر ۶ بند الف ماده ۲۰۷ مرتکب بحداکثر مجازات مقرر فوق محکوم میشود.
ج – اگر کسی شخصی را که بیش از ۱۵ سال داشته ولی به سن ۱۸ سال تمام نرسیده است با رضایت او برای عمل منافی عفت برباید یا مخفی کند بحبس تادیبی از یک تا سه سال محکوم خواهد شد.
د – هر کس شخصا یا بوسیله دیگری زنی را که بیش از ۱۵ سال داشته ولی بسن ۱۸ سال تمام نرسیده است با رضایت او برای ازدواج با او برباید یا مخفی کند بحبس تادیبی از سه ماه تا یک سال محکوم خواهد شد.
هرگاه جرمهای مذکور در بند (ج) و (د) این ماده در مورد کسی واقع شود که ۱۵ سال یا کمتر دارد مجازات مرتکب همان مجازاتی است که برای ارتکاب بعنف مقرر است.
در مورد بند (ب) و (د) این ماده اگر مجنی‌علیها راضی بازدواج گشته و قبل از صدور قرار مجرمیت ازدواج هم بعمل آمده باشد دیگر مرتکب تعقیب نخواهد شد مگر اینکه مطابق مقررات قانون ازدواج قابل تعقیب باشد که در این صورت به مجازات مقرر در آن قانون محکوم میشود. در موارد مذکور در این ماده اگر عمل مرتکب مشمول یکی از مواد دیگر این فصل باشد که مستلزم مجازات سخت‌تر است مرتکب بمجازات اشد محکوم خواهد شد.
ماده ۲۱۰ – هر کس علنا عملی مرتکب شود که منافی عفت است و یا عفت عمومی را جریحه‌دار مینماید بحبس تادیبی از یکماه تا یک سال یا بتادیه ۲۵۰ الی ۵۰۰۰ ریال جزای نقدی محکوم خواهد شد.
ماده ۲۱۱- اشخاص ذیل بحبس تادیبی از شش ماه تا سه سال و بتادیه غرامت از ۲۵۰ الی ۵۰۰۰ ریال محکوم میشوند:
1 – کسی که عادتا جوان کمتر از ۱۸ سال تمام را اعم از ذکور و اناث بفساد اخلاق و یا شهوت رانی تشویق کند و یا فساد اخلاق و یا شهوت رانی آنها را تسهیل نماید.
2 – کسی که عادتا دیگری را اعم از ذکور و اناث بمنافیات عفت وادارد یا وسایل ارتکاب را برای او فراهم سازد.
3 – قواد و یا کسی که فاحشه‌خانه دایر و یا اداره کند و یا زنی را برای شهوت رانی غیر اجیر کند.
4 – کسیکه جوان کمتر از ۱۸ سال تمام را برای شهوت رانی غیر ببرد و یا او را وادار برفتن کند و یا او را برای این مقصود اجیر کند اگر مرتکب یکی از‌جرمهای فوق شوهر یا پدر یا مادر یا قیم یا یکی از اشخاص دیکر [دیگر]مذکور در قسمت اخیر بند الف ماده ۲۰۷ باشد بدو سال تا چهار سال حبس مجرد محکوم خواهد شد. همین حکم در موردی نیز مقرر است که مرتکب متوسل بعنف یا تهدید شده باشد و یا شخصی که در مورد او جرم واقع شده است سابقه فحشاء اخلاقی نداشته باشد.
حکم بمجازات های مذکور در این ماده در صورتی نیز صادر خواهد شد که شروع و ارتکاب جرم در مملکت واحد بعمل نیامده باشد.
ماده ۲۱۱ مکرر – در تمام موارد مذکور در مواد این فصل هر گاه سن مجنی‌علیه مؤثر در مجازات مرتکب باشد مرتکب نمیتواند متوسل بجهل خود بر سن او گردد.
ماده ۲۱۲ – کسانی که عالما مرتکب یکی از اعمال ذیل شوند بحبس تادیبی از ششماه تا سه سال محکوم خواهند شد:
1 – هر زن شوهردار که با مردی رابطه نامشروع داشته باشد.
2 هر مرد زن‌دار که با زنی رابطه نامشروع داشته باشد.
3 هر مردی که با زن شوهردار رابطه نامشروع داشته باشد.
4 هر زنی که در قید زوجیت یا عده دیگری است مزاوجت نماید.
5 – هر مردی که زن شوهردار یا زنی را که در عده دیگری است ازدواج کند.
6 – هر عاقدی که زن شوهردار یا زنی را که در عده دیگری است برای مردی تزویج کند.
در مورد فقره ۲ این ماده زوجه و در مورد فقره ۱ و ۳ زوج تنها سمت مدعی خصوصی داشته و تعقیب جزائی موکول بشکایت او است. در صورت استرداد شکایت تا صدور حکم نهائی از طرف مدعی خصوصی تعقیب جزائی موقوف میشود.
در مورد سایر فقرات نیز شوهر سمت مدعی خصوصی داشته ولی تعقیب جزائی موکول بشکایت او نمیباشد.
ماده ۲۱۲ مکرر – هر کس مرتکب یکی از جرم های مذکور در ماده ۲۰۷ و ۲۰۸ و ۲۰۸ مکرر و ۲۰۹ گردد علاوه بر مجازات مقرر بتادیه خسارات معنوی مجنی‌علیه که در هر حال کمتر از ۵۰۰ ریال نخواهد بود محکوم میشود. بنفع مجنی‌علیها که فحشاء اخلاقی او مسلم باشد حکم خسارات داده نخواهد شد.
در مورد جنحه و جنایات مذکور در مواد ۲۰۷ و ۲۰۸ و ۲۰۸ مکرر و فقره دوم ماده ۲۱۲ اگر ازدواج بین مرتکب و مجنی‌علیها ممکن بوده و این ازدواج بعمل آید متهم و شرکاء یا معاونین او اگر باشند از تعقیب و مجازات معاف خواهند شد. ماده ۲۱۳-الف – اشخاص ذیل بحبس تادیبی از ششماه تا دو سال محکوم خواهند شد:
1 هر کس عایدات حاصله از فحشاء زنی را وسیله تمام یا قسمتی از معیشت خود قرار دهد.
2 – هر کس که فاحشه را در شغل فاحشه گی حمایت کند.
ب – هر کس زنی را برای رفتن بخارجه تشویق کند و یا مسافرت او را بخارجه تسهیل نماید و عالم باشد باینکه آن زن در خارجه بشغل فاحشه گی مشغول خواهد شد بحبس تادیبی از ۱ سال تا ۳ سال محکوم میشود.
در موارد ذیل مرتکب بحبس تادیبی از دو سال تا چهار سال محکوم خواهد شد:
1 – در صورتی که زن کمتر از هیجده سال تمام داشته باشد.
2 – در صورتی که مرتکب برای انجام مقصود خود بعنف یا تهدید و یا حیله متوسل شده باشد.
ماده ۲۱۳ مکرر – اشخاص ذیل بحبس تادیبی از یک ماه تا یکسال محکوم خواهند شد:
1 – هر کس نوشته یا طرح یا گراور یا نقاشی یا تصاویر یا مطبوعات یا اعلانات یا علائم یا فیلم سینما و بطور کلی هر شیئی دیگری را که عفت و اخلاق عمومی را جریحه‌دار نماید برای تجارت یا توزیع و یا معرض انظار عمومی گذاردن بسازد یا نگاه بدارد.
۲- هر کس اشیاء مذکور در فوق را شخصا یا بوسیله دیکری وارد و یا صادر کند و بنحوی از انحاء آنها را منتشر نماید.
3 – هر کس ولو بطریق غیر علنی تجارت اشیاء فوق را بنماید و یا بنحوی از انحاء متصدی یا واسطه هر قسم معامله راجع به آنها گردد و یا آنها را‌منتشر کرده و یا بمعرض انظار عمومی گذارد و یا معمولا از کرایه دادن اشیاء مذکور تحصیل مال نماید.
4 – هر کس برای تشویق بمعامله اشیاء مذکور در فوق و یا ترویج آن اشیاء بنحوی از انحاء اعلان یا اعلام نماید که فلان شخص فاعل یکی از اعمال ممنوعه فوق میباشد و همچنین هر کس اعلان یا اعلام نماید که چگونه یا بوسیله چه اشخاص یکی از اشیاء مذکور در فوق را میتوان مستقیما یا بطور‌غیر مستقیم بدست آورد محکمه حاکمه باید حکم ضبط یا معدوم نمودن اشیاء مذکور را بدهد.
مفاد این ماده شامل اشیائی نخواهد بود که از محصولات صنایع مستظرفه محسوب و یا جنبه علمی داشته و برای مقاصد علمی باشخاصی که سن آنها بیش از ۱۸ سال است فروخته شده و یا در موزه بمعرض انظار عموم گذارده میشود.
ماده ۲۱۴- هر کس حاضر برای دادن مخارج ضروری زن خود در صورت تمکین زن نشودو طلاق هم ندهد بحبس تادیبی از ۳ ماه تا یکسال‌محکوم خواهد شد.
هر کس با داشتن استطاعت نفقه سایر اشخاصی را که مطابق قانون واجب‌النفقه او می‌باشند ندهد به مجازات فوق محکوم خواهد شد.
در مورد این ماده تعقیب منوط به شکایت مدعی خصوصی است و در صورت استرداد شکایت یا انجام یکی از دو شق مذکور در قسمت اول این ماده (دادن مخارج یا طلاق) تعقیب و یا اجرای حکم موقوف میشود.
ماده ۲۱۴ مکرر – الف – از نقطه نظر قوانین جزائی (خواه این قانون و خواه قوانین جزائی دیگر) مقصود از ارتکاب عمل بطور علنی ارتکاب آن در‌مرئی و منظر عموم است اعم از اینکه محل ارتکاب از امکنه عمومی باشد و یا ارتکاب آن در امکنه‌ایست که معد برای پذیرفتن عموم باشد از قبیل حمام های عمومی و قهوه‌خانه و نمایشگاه و مانند آن.
ب – هر کس یکی از جرائم مذکوره در این فصل را از روی غرض بکسی نسبت بدهد در صورتی که جرم مزبور در محکمه ثابت نشود مفتری به نصف حداقل مجازاتی که نسبت داده محکوم خواهد شد. و در صورتی که جرم مستلزم مجازات حبس موبد با اعمال شاقه باشد مفتری بحبس موقت با‌اعمال شاقه که کمتر از۳ سال نباشد محکوم خواهد شد. – در صورتی که مفتری از مامورین کشف جرائم باشد مجازات او ضعف مجازات فوق است.
ج- وزارتین عدلیه و داخله می‌توانند مقرراتی را که برای جلوگیری از انتشار فحشاء لازم بدانند تنظیم کنند مشروط بر اینکه مجازاتی که بموجب آن معین میشود از دو ماه حبس تادیبی و از یکهزار ریال جزای نقدی تجاوز نکند.
چون بموجب قانون ۴ تیر ماه ۱۳۱۲ (وزیر عدلیه مجاز است لوایح قانونی را که بمجلس شورای ملی پیشنهاد مینماید پس از تصویب کمیسیون قوانین عدلیه بموقع اجراء گذارد و پس از آزمایش آنها در عمل نواقصی را که در ضمن جریان ممکن است معلوم شود رفع و قوانین مزبوره را تکمیل نموده ثانیا برای تصویب بمجلس شورای ملی پیشنهاد نماید) (علیهذا قانون اصلاح مواد ۲۰۷ الی ۲۱۴ قانون مجازات عمومی) مشتمل بر ۱ ماده که در تاریخ ۲۹ شهریور ماه ۱۳۱۲ شمسی به تصویب کمیسیون قوانین عدلیه مجلس شورای ملی رسیده قابل اجراء است.
رئیس مجلس شورای ملی – دادگر