ماده اول – وزارت کشور مجاز است برای تأمین نیازمندیهای استخدامی اداره کل شهربانی آموزشگاهی تأسیس نماید.
ماده دوم – به هر یک از دانشجویان در مدت تحصیل از محل بودجه شهربانی ماهیانه ششصد ریال بعنوان کمک هزینه تحصیل پرداخت میشود بعلاوه هزینه غذا و لباس در مدت تحصیل با آموزشگاه خواهد بود.
ماده سوم – دانشجویانی که از عهده امتحانات آموزشگاه برآیند در صورتی که در بدو ورود دارای گواهینامه دورۂ کامل دبیرستان باشند با پایه ۳ کشوری و در صورتی که دارای دانشنامه لیسانس باشند با پایه چهار به خدمت اداره کل شهربانی پذیرفته میشوند.
دوره تحصیلی در آموزشگاه و کارآموزی جمعاً دو سال خواهد بود.
ماده چهارم – بین فارغ‌التحصیلان آموزشگاه کسانی که برای خدمت در قسمت انتظاماتی در نظر گرفته شوند علاوه بر پایه کشوری به درجه رسدبان دومی نیز نائل میشوند و آنان که دارای دانشنامه لیسانس هستند پس از طی یک سال خدمت با درجه رسدبان دومی با رعایت سایر مقررات به درجه رسدبان یکم ارتقاء مییابند – ترفیعات بعدی آنان از هر جهت مطابق مقررات قانونی خواهد بود.
ماده پنجم – داوطلبان آموزشگاه مزبور باید در موقع ورود به آموزشگاه تعهد نمایند که پس از نیل بپایه کشوری لااقل پنجسال در اداره کل شهربانی و دوائر تابعه خواه در مرکز یا شهرستانها خدمت نمایند و هر گاه از انجام این تعهد خودداری نمایند باید همۂ وجوهی را که مطابق ماده دوم دریافت کرده‌اند بانضمام هزینه غذا و لباس که در مدت تحصیل از طرف آموزشگاه شده است کارسازی نمایند و همچنین از پایه کشوری و درجات نظامی محروم خواهند بود.
تبصره – داوطلبان میتوانند مدت خدمت نظام وظیفه خود را بمدت پنج سال تعهد فوق اضافه نموده و در شهربانی خدمت نمایند و چنانچه خدمت شهربانی را قبل از اتمام مدت ترک نمایند باید خدمت نظام وظیفه را انجام دهند.
ماده ششم – برنامه آموزشگاه به تصویب شورای عالی فرهنگ خواهد رسید.
این قانون که مشتمل بر شش ماده است در جلسه یازدهم اردیبهشت ماه یکهزار و سیصد و بیست و دو به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – حسن اسفندیاری