ماده ۱ – وزارت کشور مجاز است برای تأمین نیازمندیهای شهربانی کل کشور به خصوص مأمورین انتظامی دانشکده افسری شهربانی تأسیس نماید.
ماده ۲ – به هر یک از دانشجویان دانشکده مزبور در دوره تحصیلی در حدود بودجه مصوب شهربانی کل کشور طبق آییننامه هزینه تحصیلی ماهیانه پرداخت میشود سایر هزینههای تحصیلی و غذا و لباس نیز به عهده دانشکده خواهد بود.
ماده ۳ – داوطلبان دانشکده باید حداقل دارای گواهینامه کامل دبیرستان باشند دوره تحصیل در دانشکده لااقل سه سال خواهد بود.
ماده ۴ – فارغالتحصیلان دانشکده افسری شهربانی با پایه ۳ اداری به خدمت در شهربانی کل کشور پذیرفته خواهند شد و چنانچه کسانی با داشتن دانشنامه لیسانس وارد دانشکده شوند بعد از پایان تحصیل با رتبه ۴ اداری آغاز خدمت خواهند کرد.
تبصره – امور استخدامی و ارتقاء فارغالتحصیلان دانشکده به پایههای اداری تابع قوانین مربوطه خواهد بود.
ماده ۵ – فارغالتحصیلانی که برای خدمت در قسمتهای انتظامی اختصاص داده میشوند علاوه بر داشتن رتبه اداری به درجه ستوان دوم شهربانی مفتخر میشوند.
تبصره – ترفیعات این افسران و سایر افسران شهربانی کل کشور از لحاظ نیل به درجات بالاتر کماکان تابع قوانین و مقررات نیروهای مسلح شاهنشاهی خواهد بود.
آییننامه اجرایی این ماده را وزارتین جنگ و کشور با توجه به قانون ترفیعات نیروهای مسلح شاهنشاهی تنظیم و پس از تصویب کمیسیونهای کشور و نظام مجلسین به موقع اجرا خواهند گذاشت.
[آییننامه ترفیعات افسران شهربانی کل کشور]
ماده ۶ – داوطلبان ورود به دانشکده باید تعهد لااقل دوازده سال خدمت در شهربانی کل کشور نموده و تابع مقررات آن باشند در صورت تخلف علاوه بر تعقیب اداری دو برابر کلیه هزینهای را که وسیله شهربانی کل در مدت تحصیل برای آنان صرف شده نقد و یک جا مسترد دارند.
ماده ۷ – دانشجویان دانشکده افسری شهربانی در مدت تحصیل با اجازه شهربانی وظایف مأمورین انتظامی را قانوناً عهدهدار شده و چنانچه فارغالتحصیل شده و مشغول خدمت گردند دوره تحصیل آنان جزء خدمت زیر پرچم محسوب میشود.
ماده ۸ – اساسنامه و برنامه و شرایط خاص ورودی و امتحانات و شرایط معلمین دانشکده به تصویب شورای عالی فرهنگ میرسد و به فارغالتحصیلان دانشکده مزبور دانشنامه لیسانس داده میشود.
ماده ۹ – قانون اجازه تأسیس آموزشگاه شهربانی مصوب ۱۱ اردیبهشت ۱۳۲۲ از تاریخ تصویب این قانون ملغی است.
ماده ۱۰ – وزارتخانههای کشور و فرهنگ و جنگ مأمور اجرای این قانون میباشند.
قانون فوق که مشتمل بر ده ماده و دو تبصره است پس از تصویب مجلس سنا در جلسه یکشنبه ششم تیرماه یک هزار و سیصد و سی و هشت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۸.۳.۲۹ به تصویب مجلس سنا رسیده است.