ماده ۱ – در مقر هر یک از ادارات دارائی یک یا چند کمیسیون تشخیص بدوی و تجدید نظر تشکیل میشود.
ماده ۲ – در بهمن ماه هر سال و در سال ۱۳۳۵ تا آخر خرداد بنا بپیشنهاد رئیس دارائی فرماندار یا بخشدار هر محل نماینده خود و همچنین در صورتی که اطاق بازرگانی در محل نباشد یک نفر بازرگان معتمد و در صورت نبودن انجمن شهر یا شورای محل یک نفر معتمد محل را انتخاب نموده و‌به اداره دارائی معرفی می نماید.
ماده ۳ – در موقع انتخاب اشخاص مذکور در ماده ۲ علاوه بر یکنفر نماینده اصلی برای هر کمیسیون یکنفر به عنوان علی‌البدل از طرف فرماندار یا بخشدار معرفی خواهد شد که در موقع غیبت نمایندگان اصلی در کمیسیونهای مربوطه شرکت نمایند.
ماده ۴ – ریاست کمیسیونهای بدوی و تجدید نظر بعهده فرماندار یا بخشدار یا نماینده آنهاست و در غیبت آنها بعهده رئیس دارائی است.
ماده ۵ – اشخاصی که در کمیسیونهای بدوی نسبت بمالیات مودی رأی داده‌اند نمیتوانند نسبت بهمان موضوع در کمیسیون تجدید نظر رأی دهند.
ماده ۶ – برای انتخاب معتمد محلی و بازرگان معتمد فرماندار یا بخشدار از هر طبقه سه برابر عده لازم برای شرکت در کمیسیونهای مالیاتی دعوت خواهد نمود و بقید قرعه از میان مدعوین هر طبقه عده لازم را انتخاب مینماید.
ماده ۷ – مدت مأموریت اعضای کمیسیونهای تشخیص تا آخر هر سال خواهد بود.
ماده ۸ – کمیسیونهای تشخیص می توانند اظهارات طرفین و اشخاص ثالث را استماع نموده و هر گونه توضیح کتبی یا شفاهی که برای تعیین مالیات لازم بدانند بخواهند و همچنین دفاتر تجارتی و اسناد مودی را رسیدگی نمایند.
ماده ۹ – کمیسیونهای تشخیص مکلّفند مودیان مالیاتی را دو نوبت دعوت نموده و چنانچه حاضر نشدند غیاباً رسیدگی و رأی صادر نمایند. فاصله بین رؤیت دعوت نامه تا روز رسیدگی کمیسیون نباید کمتر از پنج روز باشد.
ماده ۱۰ – یک یا دو نفر از کارمندان دارائی بدون داشتن حق رأی سمت منشی کمیسیون را خواهند داشت منشی کمیسیون خلاصه تصمیمات هر جلسه را در دفتر ثبت و رأی صادره را بامضای کمیسیون خواهد رسانید و رأی کمیسیون باید مدلل و موجه بوده و در همان جلسه به امضای اعضای کمیسیون برسد.
ماده ۱۱ – چنانچه مسلم شود کمیسیونهای تشخیص در صدور رأی در محاسبه اشتباه نموده‌اند کمیسیون صادر کننده رأی میتواند بموضوع اشتباه رسیدگی و رای صادره را تصحیح نماید. تغییر یک یا کلیه اعضای کمیسیون در صلاحیت کمیسیون نسبت به تصحیح اشتباه مؤثر نخواهد بود.
آئین نامه فوق که مشتمل بر یازده ماده است و در تاریخ ۱۸ فروردین ماه ۱۳۳۵ به تصویب کمیسیون قوانین دارائی مجلس شورای ملی رسیده است بموجب قانون مالیات بر درآمد و املاک مزروعی و مستغلات و حق تمبر مصوب ۱۶ فروردین ماه ۱۳۳۵ قابل اجرا می باشد.
رئیس مجلس شورای ملی – رضا حکمت