ماده ۱ – بانک مرکزی ایران مبلغ یکصد میلیارد ریال در اختیار وزارت امور اقتصادی و دارایی قرار خواهد داد که در حساب خاصی به منظور پرداخت به طرح‌های عمرانی اضطراری و فوری جدید در بانک مرکزی ایران نگهداری نماید.
ماده ۲ – سازمان برنامه و بودجه مکلف است بازپرداخت اعتبار مذکور را در بودجه سالهای ۱۳۶۰ و ۱۳۶۱ کل کشور منظور نماید.
ماده ۳ – طرح‌های اضطراری و فوری توسط استانداران پیشنهاد خواهد شد و توسط دستگاههای اجرایی محلی به مورد اجرا گذارده خواهد شد.
ماده ۴ – سازمان برنامه و بودجه مکلف است ظرف مدت ده روز از تاریخ دریافت پیشنهاد طرح موافقتنامه طرح را تهیه و با دستگاه اجرایی ذیربط مبادله نماید. سازمان مذکور موظف است به استثنای موارد خاصی که ضرورتهای فنی ایجاب مینماید تهیه و مبادله موافقتنامه را به دفترهای برنامه و بودجه استان واگذار نماید. چنانچه ظرف مدت ده روز موافقتنامه توسط سازمان برنامه و بودجه و یا دفترهای برنامه و بودجه امضاء و مبادله نگردد، پیشنهاد موافقتنامه که توسط دستگاههای اجرایی به عمل آمده است، قوت قانونی داشته و به مورد اجرا گذارده خواهد شد.
ماده ۵ – اعتبارات و طرح‌های مورد اشاره در این قانون از شمول مقررات و تشریفات مربوط به تخصیص اعتبار مستثنی بوده و وزارت امور اقتصادی و دارایی مکلف است به محض دریافت یک نسخه از موافقتنامه کلیه اعتبار طرح را تخصیص یافته تلقی نموده و بلافاصله ۲۵% از اعتبار طرحرا به حساب ذیربط واریز نماید و واریزهای بعدی به حساب ذیحساب به موجب درخواست وجه ذیحساب بوده و با فاصله حداکثر ۵ روز انجام خواهدگرفت.
ماده ۶ – هر نوع تدابیر اجرایی که موجب ایجاد سرعت و سهولت در اجرای طرح‌های موضوع این قانون گردد باید در موافقتنامه‌ها قید گردد.
ماده ۷ – طرح‌های اشتغالزا در انتخاب طرح‌های موضوع این قانون اولویت خواهد داشت.
ماده ۸ – طرحها لازم است حداکثر ظرف ده روز در یک کمیسیون سازمان برنامه یا در کمیته‌های برنامه‌ریزی استانها بررسی و اظهار نظر شود.