لایحه قانونی احداث ترمینال‌های مسافربری و ممنوع بودن تردد اتومبیل‌های مسافربری بین شهری در داخل شهر تهران مصوب سال 1359 و قانون اصلاح لایحه قانونی احداث پایانه‌های مسافربری و ممنوعیت تردد اتومبیل‌های برو‌ن شهری در داخل شهر تهران مصوب سال 1372 که شامل شهرهای دیگر هم می‌شود و نیز آیین‌‌نامه اجرایی تبصره ماده 2 قانون مزبور مصوب سال 1374 مجموعاً دلالت بر این امر دارد که غرفه‌های واقع در پایانه‌های مسافربری که به منظور تأ‌مین رفاه و آسایش عامه مردم از طرف شهرداری به اشخاص و‌اگذار می‌شود، همانند غرفه‌های مربوط به شرکت‌های مسافربری از شمول قانون رو‌ابط موجر و مستأ‌جر مصوب سال 1356 خارج بوده و حقوق استیجاری و کسب و پیشه برای مستأ‌جرین و متصرفین آنها ایجاد نخواهد کرد. چه آن که آیین‌‌نامه مربوطه که به تصویب هیأت و‌زیران رسیده و متضمن این معنی است مستند به قانون بوده و از اعتبار لازم برخوردار است و همچنین از نظر مصالح عمومی با مقررات مربوط به کیفیت و‌اگذاری غرفه‌های مسافربری واقع در ترمینال‌ها مطابقت دارد: علی‌هذا رأی شعبه دو‌م دادگاه تجدیدنظر استان اصفهان که در تأیید حکم شماره 628ـ75/5/4 شعبه 17 دادگاه عمومی اصفهان اصدار یافته و با این نظر موافقت دارد مطابق با موازین قانونی تشخیص می‌گردد.
این رأی بر طبق ماده 3 اضافه شده به قانون آیین‌‌دادرسی کیفری مصوب سال 1337 صادر و برای کلیه دادگاه‌ها در موارد مشابه لازم‌الاتباع است.
