دستورالعمل تعیین مؤلفه‌های مؤثر در تعیین پاداش گزارشگران فساد

در اجرای تبصره (۵) ماده (۱۰) و با لحاظ فصل چهارم قانون حمایت از گزارشگران فساد و آیین نامه اجرایی فصل دوم قانون مذکور مصوب ۱۴۰۳، دستورالعمل تعیین مؤلفه های مؤثر در تعیین پاداش گزارشگران فساد به شرح مواد آتی است.

ماده ۱ـ مفهوم واژگان و عبارات اختصاری بکار رفته در این دستورالعمل در معانی زیر به کار می رود:

الف ـ قانون: قانون حمایت از گزارشگران فساد مصوب ۱۴۰۲؛

ب ـ آیین نامه: آیین نامه اجرایی فصل دوم قانون حمایت از گزارشگران فساد مصوب ۱۴۰۳ هیأت وزیران؛

پ ـ گزارشگر: هر شخص حقیقی یا حقوقی خصوصی که با رعایت شرایط مقرر در قانون، وقوع فساد را از طریق سامانه گزارشگران فساد به نهاد پذیرنده مربوط گزارش کند؛

ت ـ گزارش شونده: شخصی که ارتکاب فساد در رابطه با وی گزارش شده است؛

ث ـ مؤلفه های مؤثر در تعیین پاداش: عناصری که براساس امتیازات شاخص های آنها، میزان پاداش گزارشگر مشخص می شود؛

ج ـ فساد: رفتارهای موضوع تبصره بند (۱) ماده (۱) و ماده (۲) قانون؛

چ ـ نهاد پذیرنده: نهادهای موضوع بند ۳ ماده یک قانون.

ماده ۲ـ صدور حکم به پرداخت پاداش با رعایت مواد (۹) و (۱۰) قانون و تبصره ماده (۴) آیین نامه، توسط مرجع رسیدگی کننده به گزارش فساد، اعم از نخستین یا تجدیدنظر، بر اساس میزان تأثیرگذاری گزارش در کشف فساد و امتیازهای کسب شده مطابق این دستورالعمل و جدول ماده (۱۴) آن صورت می گیرد.

ماده ۳ـ مؤلفه های مؤثر در تعیین پاداش گزارشگر فساد مطابق قانون و فصل چهارم آیین نامه اجرایی آن به شرح زیر است:

الف ـ وضعیت گزارش؛

ب ـ موضوع گزارش؛

پ ـ گزارشگر؛

ت ـ گزارش شونده.

ماده ۴ـ شاخص های مؤلفه «وضعیت گزارش» برای تعیین میزان پاداش با رعایت مواد (۵) و (۶) این دستورالعمل به شرح زیر است:

۱ ـ تأثیر اطلاعات ارائه شده در کشف یا اثبات فساد یا هر دو؛

۲ ـ مقطع زمانی ارائه گزارش.

ماده ۵ ـ میزان شاخص «تأثیر اطلاعات ارائه شده در کشف یا اثبات فساد» با لحاظ صحت، استناد و اثبات پذیری مدارک و مستندات و حسب مورد مبنا قرار گرفتن گزارش در تحقیقات، قرار جلب دادرسی، کیفرخواست یا حکم مراجع رسیدگی کننده تعیین می شود.

ماده ۶ ـ شاخص «مقطع زمانی ارائه گزارش» با توجه به هر یک از موارد زیر ملاک تعیین پاداش قرار می گیرد:

۱ـ پیش یا پس از کشف جرم؛

۲ـ پیش یا پس از امحای ادله و اسناد؛

۳ـ پیش یا پس از متواری شدن مرتکبان فساد و مرتبطان آن ها.

ماده ۷ـ شاخص های مربوط به مؤلفه «موضوع گزارش» برای تعیین میزان پاداش به شرح زیر است:

۱ ـ اهمیت و گستردگی فساد بر اساس تعداد افراد درگیر اعم از بزهکار و بزه دیده، سازمان یافتگی و مانند آن؛

۲ ـ نوع جرم از جهت مالی یا غیر مالی؛

۳ـ آثار اجتماعی و اقتصادی گزارش بر اساس میزان تأثیری که در پیشگیری از بروز عواقب زیان بار اجتماعی و نیز خسارت های کلان اقتصادی ایجاد کرده است؛

۴ـ ارزش مال موضوع فساد.

ماده ۸ ـ نصاب شاخص «ارزش مال موضوع فساد» برای تعیین میزان پاداش با لحاظ قانون برگزاری مناقصات مصوب ۱۳۸۳ با اصلاحات و الحاقات بعدی اعلامی از سوی هیأت وزیران در هر سال، به شرح زیر است:

۱ـ تا حداقل نصاب معاملات بزرگ؛

۲ـ بیش از حداقل نصاب معاملات بزرگ تا یکصد برابر؛

۳ـ بیش از یکصد برابر نصاب معاملات بزرگ تا هزار برابر؛

۴ـ بیش از هزار برابر نصاب معاملات بزرگ تا ده هزار برابر؛

۵ ـ بیش از ده هزار برابر نصاب معاملات بزرگ تا یکصد هزار برابر؛

۶ ـ بیش از یکصد هزار برابر نصاب معاملات بزرگ تا یک میلیون برابر؛

۷ـ بیش از یک میلیون برابر و بیشتر نصاب معاملات بزرگ.

ماده ۹ـ شاخص های مؤلفه «گزارشگر» برای تعیین میزان پاداش به شرح زیر است:

۱ـ میزان زیان و آسیب های احتمالی (اعم از مادی و معنوی) ناشی از گزارشگری به گزارشگر و افراد وابسته وی؛

۲ـ شخصیت حقیقی یا حقوقی گزارشگر؛

۳ـ سابقه گزارشگر در ارائه گزارش های منجر به احراز فساد؛

۴ـ همکاری گزارشگر به منظور کشف فساد؛

۵ ـ رابطۀ گزارشگر با سازمان محل وقوع فساد.

ماده ۱۰ـ شاخص های مؤلفه «گزارش شونده» برای تعیین میزان پاداش به شرح زیر است:

۱ـ سمت یا جایگاه گزارش شونده؛

۲ـ سطح سازمانی محل وقوع فساد.

ماده ۱۱ـ اجزای شاخص «سمت یا جایگاه گزارش شونده» برای تعیین میزان پاداش به شرح زیر است:

۱ـ مقامات موضوع ماده (۷۱) قانون مدیریت خدمات کشوری و سایر اشخاص هم تراز آنان و دارندگان پایه های ۱۰ و ۱۱ قضایی؛

۲ـ سایر دارندگان پایه های قضایی و مدیران دستگاه های اجرایی، موضوع ماده ۲۹ قانون برنامه پنجساله ششم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران، مدیران مؤسسات خصوصی مأمور به خدمات عمومی از قبیل بانک ها و مؤسسات اعتباری، شرکت های بیمه، نمایندگی ها و کارگزاری های بیمه و بورس، شرکت های سهام عدالت، شرکت های آب و فاضلاب، توزیع برق، مدیریت تولید برق و مخابرات و کلیه شرکت های سرمایه گذاری و یا شرکت های زیرمجموعه آن ها، اتاق های بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران، اصناف ایران و تعاون ایران، سازمان نظام مهندسی، سازمان نظام پزشکی، مراکز و کانون های استانی وکلا و کارشناسان رسمی دادگستری، کانون سردفتران و دفتریاران، دفاتر پیشخوان دولت، دفاتر خدمات قضایی و دفاتر پلیس + ۱۰؛

۳ـ سایر اشخاص حقیقی یا حقوقی و کارکنان دستگاه ها، سازمان ها، مؤسسات و شرکت های مذکور در بند ۲ این ماده.

ماده ۱۲ـ اجزای شاخص «سطح سازمانی محل وقوع فساد» برای تعیین میزان پاداش به شرح زیر است:

۱ـ دستگاه های گزارش شونده بین المللی یا خارجی؛

۲ـ دستگاه های گزارش شونده ملی؛

۳ـ دستگاه های گزارش شونده استانی؛

۴ـ دستگاه های گزارش شونده محلی.

ماده ۱۳ـ نهاد پذیرنده براساس سامانه گزارشگران فساد، امتیاز گزارشگر را به مرجع رسیدگی کننده پیشنهاد می دهد.

ماده ۱۴ـ امتیاز مؤلفه های گزارش به منظور تعیین میزان پاداش گزارشگر، مطابق جدول زیر محاسبه می شود. مرجع رسیدگی کننده حتی الامکان متناسب با میزان امتیاز مأخوذه با لحاظ سقف پاداش مقرر در ماده (۱۰) قانون ( تا دو  درصد (۲%) ارزش ریالی موضوع پرونده) نسبت به تعیین آن اقدام می کند:

این دستورالعمل در ۱۴ ماده در تاریخ ۲۶ /۱۴۰۴/۶ به تصویب رئیس قوه قضائیه رسید و از تاریخ تصویب لازم الاجرا است.

رئیس قوه قضائیه ـ غلامحسین محسنی اژیه