هیئت وزیران در جلسه هفتم آذرماه ۱۳۲۸ بنا به پیشنهاد شماره ۲۹۱۱۶/۴۰۱۷۰ وزارت بهداری و موافقت شماره ۱/۴۷۷۴۹- ۲۷/۹ /۱۳۲۸ وزارت دارائی باستناد ماده ۱۴ قانون خدمتگزاری پزشکان مصوب هفتم مرداد ۳۱۸ بمنظور اجرای ماده نهم قانون مزبور مواد ذیل را تصویب نمودند:
ماده اول – مشمولین بند اول از ماده نهم قانون خدمتگزاری پزشکان که باید با پایه سه پزشکیاری استخدام شوند فقط کسانی هستند که دارای گواهینامه رسمی از آموزشگاههایی باشند که شرط ورود بانها لااقل ارائه گواهینامه سه ساله دبیرستان بوده و حداقل طی دوره تحصیلی آن آموزشگاهها دو سال و برنامه تحصیلات آنها بتصویب شورایعالی فرهنگ رسیده باشد.
ماده دوم – مشمولین بند ۲ از ماده نهم قانون مذکور که با پایه دو پزشکیاری باید استخدام شوند لازم است علاوه بر گواهینامه فنی بشرح زیر دارای مدرک علمی و سابقه خدمت ثابت و اشتغال بکارهای فنی در مؤسسات دولتی یا شهرداری باشند.
الف- داشتن گواهینامه شش ساله دبستان و سپس چهار سال سابقه خدمت
ب- داشتن گواهینامه سه ساله دبیرستان و سپس دو سال تمام سابقه خدمت
ج- داشتن گواهینامه کامل دبیرستان و سپس یک سال سابقه خدمت.
ماده سوم – مشمولین بند ۲ داوطلبان پایه پزشکیاری باید بنا به پیشنهاد رئیس بهداری شهرستان مربوطه و موافقت وزارت بهداری طبق برنامه خاصی بدون دریافت هزینه سفر یا فوق العاده روزانه و غیره بمرکز آمده دوره آموزش سه ماهه را که سالی یکمرتبه از طرف وزارت بهداری دائر میشود طی نموده و از عهده امتحان کتبی و شفاهی دوره مذکور برآمده گواهینامه توفیق در امتحان پزشکیاری دریافت نمایند.
ماده چهارم – تشکیل دوره آموزش و صدور گواهینامه پزشکیاری مذکور در ماده فوق مادامی است که به تشخیص وزارت بهداری پزشکیاران بند ۱ بحد کافی برای احتیاجات پزشکی و بهداشتی در کشور نباشند.
چنانچه رفع احتیاج مؤسسات بهداری یا پزشکیاران بند ۱ مقدور باشد صدور گواهینامه پزشکیاری ممنوع میگردد.