ماده واحده
موافقتنامه همکاری بین دولت شاهنشاهی ایران و دولت ایالات متحده آمریکا مشتمل بر یک مقدمه و شش ماده که در چهاردهم اسفندماه ۱۳۳۷ در آنکارا به امضاء نمایندگان مختار دولت شاهنشاهی ایران و دولت ایالات متحده آمریکا رسیده است تصویب می‌شود.
قانون فوق که مشتمل بر ماده واحده و متن موافقتنامه همکاری ضمیمه است در جلسه یکشنبه هفدهم اسفندماه یک هزار و سیصد و سی و هفت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
رییس مجلس شورای ملی – رضا حکمت
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۷/۱۲/۲۰ به تصویب مجلس سنا رسیده است.
متن موافقتنامه دولت شاهنشاهی ایران و دولت متحده آمریکا
نظر به اینکه مایلند اعلامیه‌ای را که در تاریخ ۲۸ ژوئیه ۱۹۵۸ در لندن به آن ملحق شده‌اند مورد اجرا گذارند؛
نظر به اینکه به موجب ماده اول پیمان همکاری متقابل که در بغداد در تاریخ ۲۴ فوریه ۱۹۵۵ به امضاء رسیده امضاکنندگان موافقت کرده‌اند که برای امنیت و دفاع خود اشتراک مساعی نمایند، و همچنین چون به شرح مندرج در اعلامیه مذکور در فوق، دولت کشورهای متحده آمریکا به منظور صلح جهانی قبول کرده است که با دولتهایی که اعلامیه مذکور را برای امنیت و دفاع کشور خود امضاء کرده‌اند اشتراک مساعی نمایند؛
با ملاحظه اینکه در اعلامیه فوق، اعضاء پیمان همکاری متقابل که اعلامیه را امضاء کرده‌اند تصمیم خود را در حفظ امنیت دسته‌جمعی و مقاومت در مقابل تجاوز مستقیم و غیر مستقیم تأیید نموده‌اند؛
به علاوه نظر به اینکه دولت کشورهای متحده آمریکا در کارهای کمیته‌های عمده پیمان همکاری متقابل که در بغداد در تاریخ ۲۴ فوریه ۱۹۵۵ به امضاء رسیده پیوستگی دارد؛
نظر به علاقه به تحکیم صلح بر طبق اصول منشور ملل متحد؛
نظر به اینکه دو دولت حق خود را در اشتراک مساعی برای امنیت و دفاع خود طبق ماده ۱۵ منشور ملل متحد تأیید می‌نمایند؛
نظر به اینکه دولت کشورهای متحده آمریکا، حفظ استقلال و تمامیت کشور شاهنشاهی ایران را برای منافع ملی خود و صلح جهانی امر حیاتی تشخیص می‌دهد.
نظر به اینکه اختیاراتی را که کشورهای متحد آمریکا برای دادن مساعدتهای مقتضی به موجب قانون امنیت مشترک مصوب سال ۱۹۵۴ و اصلاحات آن و همچنین به موجب قطعنامه مشترک برای ایجاد صلح و ثبات در خاورمیانه به رییس جمهوری آمریکا داده است به رسمیت می‌شناسد؛
نظر به اینکه موافقتنامه‌های مشابهی بین دولت آمریکا و دولت ترکیه و دولت پاکستان جداگانه منعقد شده است؛
به شرح زیر موافقت می‌کنند:
۱- دولت شاهنشاهی ایران مصمم است که در مقابل تجاوز مقاومت کند. در صورت تجاوز به کشور ایران، دولت کشورهای متحده آمریکا طبق قانون اساسی آمریکا اقدامات مقتضی را که شامل استفاده از نیروی نظامی خواهد بود به طوری که مورد توافق طرفین باشد، و به شرح مندرج در قطعنامه مشترک برای ایجاد صلح و ثبات در خاورمیانه، به منظور مساعدت با دولت شاهنشاهی ایران، بر حسب درخواست آن دولت به عمل آورد.
۲- دولت کشورهای متحده آمریکا طبق قانون امنیت مشترک مصوب سال ۱۹۵۴ و اصلاحات آن [Mutual Security Act of 1954] و قوانین مربوطه کشورهای متحد آمریکا، و طبق قراردادهای مربوطه که بین دولت ایران و دولت کشورهای متحده آمریکا تاکنون بسته شده یا بعد از این بسته خواهد شد، بار دیگر تأیید می‌کند که به مساعدتهای نظامی و اقتصادی به نحوی که دولت ایران و دولت کشورهای متحده آمریکا توافق کنند، برای کمک به دولت ایران در حفظ استقلال ملی و پیشرفت مؤثر اقتصاد آن کشور ادامه خواهد داد.
۳- دولت شاهنشاهی ایران تعهد می‌کند که این گونه مساعدتهای نظامی و اقتصادی را که دولت کشورهای متحده آمریکا به عمل می‌آورد، به نحوی که با منظورها و مقاصدی که دول امضاکننده اعلامیه لندن مورخ ۲۸ ژوئیه ۱۹۵۸ مقرر داشته‌اند موافق باشد، و به منظور ایجاد وسیله مؤثر برای توسعه اقتصاد کشور ایران، در حفظ استقلال و تمامیت آن کشور مورد استفاده قرار دهد.
۴- دولت شاهنشاهی ایران و دولت کشورهای متحده آمریکا با سایر دولی که به اعلامیه لندن مورخ ۲۸ ژوئیه ۱۹۵۸ پیوستگی دارند به منظور تهیه شرکت در اقدامات دفاعی که طرفین آن را مطلوب تشخیص دهند به شرط موافقت با سایر شرایط مندرج در این موافقتنامه اشتراک مساعی خواهند نمود.
۵- مواد این موافقتنامه فعلی، در اشتراک مساعی که دو دولت به شرح پیش‌بینی شده در قراردادهای بین‌المللی یا ترتیبات دیگر به عمل خواهند آورد مؤثر نخواهد بود.
۶- این موافقت از تاریخ امضای آن مجرا است، و تا مدت یک سال پس از وصول یادداشت کتبی از هر یک از دول – دولت مبنی بر این که قصد دارند به آن خاتمه دهند، به قوت خود باقی خواهد بود.
این قرارداد در دو نسخه در تاریخ ۱۴ اسفند ماه ۱۳۳۷ تحریر یافت.
از طرف دولت شاهنشاهی ایران – سرلشگر حسن ارفع
از طرف دولت کشورهای متحده آمریکا – فلیجر وارن
متن موافقتنامه فوق، ضمیمه قانون مربوط به موافقتنامه همکاری بین کشورهای شاهنشاهی ایران و دولت کشورهای متحده آمریکا بوده و صحیح است.
رییس مجلس شورای ملی – رضا حکمت