مصوب ۱۳۵۶/۳/۳۱
[قانون راجع به ورود و اقامت اتباع خارجه در ایران]
ماده ۱ـ به مسافران و کارکنان وسایل نقلیه هوایی و آبی که در حین عبور از داخل مرزهای هوایی یا آبی کشور شاهنشاهی ایران به واسطه حوادث قهری یا اشکالات فنی و یا به هر علت موجه دیگری ناگزیر از توقف موقت در ایران شوند از طرف مراجع ذیصلاح اجازه توقف موقت داده خواهد شد.
ماده ۲ـ خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسیول شرکتهای هواپیمایی و کشتیرانی مربوط موظف می باشند فهرست و مشخصات کامل افرادی که قصد پیاده شدن را دارند تهیه و در اختیار مراجع ذیصلاح قرار دهند.
ماده ۳ـ اجازه توقف موقت پس از شناسایی کامل مسافران توسط مراجع ذیصلاح به مسولیت خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسیول شرکتهای هواپیمایی و کشتیرانی مربوط با رعایت ماده ۳ داده خواهد شد.
ماده ۴ـ گواهینامه فنی و یا گواهی اشتغال خلبان و ناخدا و خدمه و کارکنان موضوع ماده ۱ به منزله مدرک مسافرت معتبر بوده و پس از اخذ آن اجازه توقف موقت داده می‌شود، و هنگام پایان مدت توقف مدارک مزبور مسترد گردد.
ماده ۵ـ اجازه توقف موقت تا زمانی که از طرف خلبان و ناخدا و نمایندگان مسئول شرکتهای هواپیمایی و کشتیرانی مربوط ترتیب ادامه مسافرت داده نشده است معتبر خواهد بود.
ماده ۶ـ پس از رفع علت توقف موقت و مراجعه مسافران برای ادامه مسافرت خلبان و ناخدا و یا نمایندگان مسئول شرکتهای هواپیمایی و کشتیرانی مربوط موظف به پذیرفتن و سوار نمودن مسافران مربوط خواهند بود مگر آنکه امتناع نامبردگان از ادامه مسافرت مستند به عذر موجهی باشد.
ماده ۷ـ معاهدات و یا موافقتنامه‌های بین دولت شاهنشاهی ایران و دول متبوع افرادی که ناگزیر به توقف موقت در ایران می‌باشند رعایت خواهد شد.
عباسعلی خلعتبری – هوشنگ انصاری – امیر قاسم معینی
وزیر امور خارجه – وزیر امور اقتصادی و دارایی – وزیر کشور