ماده واحده – به وزارت جنگ اجازه داده میشود دوازده نفر مهندس و متخصص آلمانی از اتباع آلمان غربی برای مدت دو سال جهت خدمت در کارخانجات اداره تسلیحات ارتش استخدام و حقوق و مزایای ارزی و ریالی و هزینه مسافرت آنان به ایران نسبت به سال ۱۳۳۷ از محل صرفهجوئی های بودجه سال ۱۳۳۷ وزارت جنگ قابل پرداخت خواهد بود و برای بقیه مدت اعتبار لازم در بودجه سال های بعد منظور خواهد شد.
تبصره ۱ – مبنای حقوق و مزایای مهندسین و متخصصین مزبور بشرح صورت ضمیمه میباشد و منحصراً شصت درصد حقوق آنان قابل پرداخت بمارک بوده و بقیه به ریال پرداخت خواهد شد.
تبصره ۲ – کلیه مهندسین و متخصصین منظور از مالیات بر درآمد حقوق و مزایای دریافتی معاف میباشند.
تبصره ۳ – در صورت احتیاج وزارت جنگ میتواند قرارداد استخدام دوازده نفر مستخدمین منظور را برای دو سال دیگر تمدید نماید.
تبصره ۴ – کلیه دوازده نفر مستخدمین نامبرده بالا از یک ماه مرخصی با حقوق و مزایا استفاده خواهند نمود.
تبصره ۵ – هزینههای برآوردی ردیف های یک و دو صورت ضمیمه فقط برای یک مرتبه قابل پرداخت خواهد بود.
تبصره ۶ – سایر شرایط استخدامی مهندسین فوق طبق قانون کنترات مستخدمین خارجی مصوب ۲۳ عقرب ۱۳۰۱ شمسی میباشد.
قانون فوق که مشتمل بر ماده واحده و شش تبصره است پس از تصویب مجلس سنا در جلسه پنجشنبه بیست و هشتم اسفند ماه یکهزار و سیصد و سی و هفت به تصویب مجلس شورای ملی رسید.
نایب رئیس مجلس شورای ملی – دکتر موسی عمید
صورت حقوق و مزایا و هزینه و رفت آمد ۱۲ نفر مستخدمین از کشور آلمان غربی برای اداره تسلیحات ارتش
شماره ردیف
|
شرح
|
برای مدت دو سال
|
مبلغی که اعتبار بودجه سال ۳۷ بایستی تأمین شود
|
||
مارک
|
ریال
|
مارک
|
ریال
|
||
۱
|
هزینه آمد و رفت یکنفر سر مهندس با همسر او با بلیط درجه یک هواپیما و ۳۰ کیلو گرم بار اضافی
|
||||
۲
|
هزینه رفت و آمد ۱۱ نفر مهندس و متخصص با بلیط درجه ۲ هواپیما و ۳۰ کیلو گرم بار اضافی
|
||||
۳
|
حقوق سر مهندس مزبور از قرار ماهیانه ۱۹۸۰ مارک و ۲۶۴۰۰ ریال
|
۴۷۵۲۰
|
۸۶۵۵۲۹/۳۰
|
۷۹۲۰
|
۱۴۴۳۵۴/۸۸
|
۴
|
حقوق ۱۱ نفر مهندس و متخصص منظور از قرار ماهیانه هر نفر ۹۶۰ مارک و ۱۲۸۰۰ ریال
|
۲۵۳۴۴۰
|
۴۶۱۶۱۵۶/۱۵
|
۲۶۸۸۰
|
۴۸۹۵۹۲/۳۲
|
صورت فوق ضمیمه قانون راجع به اجازه استخدام دوازده نفر مهندس و متخصص از اتباع آلمان غربی بوده و صحیح است
نایب رئیس مجلس شورای ملی – دکتر موسی عمید
قانون بالا در جلسه ۱۳۳۷.۱۲.۱۸ به تصویب مجلس سنا رسیده است.