اولاً براساس مقرره مورد شکایت دستگاهها می‌توانند حداکثر پنج درصد حداقل حقوق موضوع ماده ٧۶ قانون مدیریت خدمات کشوری را از محل کمکهای رفاهی به کارمندان دورکار بپردازند و این در حالی است که کار در منزل از موارد مشمول کمکهای رفاهی نیست. ثانیاً امکان پرداختی بیشتر به کارمندانی که در منزل و دور از محیط کار به انجام وظایف میپردازند، نوعی تبعیض ناروا محسوب میشود و مغایر با بند ٩ اصل سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است. بنا به مراتب فوق، ماده ٨ آیین‌نامه دورکاری (کار در خانه) موضوع تصویبنامه شماره ٧۶۴٨١/۴۴٧٢۶ مورخ ٧/۴/١٣٨٩ وزیران عضو کمیسیون امور اجتماعی و دولت الکترونیک خلاف قانون است و مستند به بند ١ ماده ١٢ و ماده ٨٨ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ١٣٩٢ ابطال میشود.
هیأت عمومی دیوان عدالت اداری