بر مبنای تبصره ۵ ماده ٢۰ قانون مربوط به مقررات امور پزشکی و دارویی و مواد خوردنی و آشامیدنی (الحاقی مصوب ١۰/٨/١٣٧٩)، وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی میتواند اجازه تشکیل کمیسیونهای قانونی مـؤسسات پزشکی و داروسـازی را به شرح مقرر در این تبصره به هر یک از دانشگاهها یا دانشکدههای علوم پزشکی و خدمات بهداشتی، درمانی واگذار نماید و این کمیسیونها براساس ترکیب مقرر و به ریاست رئیس دانشگاه و عضویت معاون درمان و داروی دانشگاه تشکیل میگردند و ملاک تصمیم رأی اکثریت بوده و وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی در صورت تشخیص تخطّی کمیسیونهای مـذکور میتواند آنها را منحل و وظایف مربوط به آن استان یا شهرستان را به کمیسیون مرکزی محول نماید. با توجه به اینکه مستنبط از حکم قانونی فوق این است که تقسیم کمیسیون قانونی مرکز (کمیسیون تشخیص امور مربوط به داروخانه‌ها و شرکتهای توزیع کننده دارو موضوع ماده ٢۰ قانون مربوط به مقررات امور پزشکی و دارویی و مواد خوردنی و آشامیدنی مستقر در سازمان غذا و دارو) و کمیسیون قانونی دانشگاه (مستقر در دانشگاه مربوطه) به مراجع عالی و تالی و پیشبینی صلاحیت مازاد برای کمیسیون قانونی مرکز به عنوان مرجع تجدیدنظر و همچنین تبدیل آرای قطعی کمیسیون قانونی دانشگاه به آرایی غیرقطعی و قابل اعتراض در کمیسیون قانونی مرکز، فاقد وجاهت قانونی بوده و در صورت انحلال کمیسیون قانونی دانشگاه با تشخیص وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، کمیسیون قانونی مرکز صرفاً میتواند جایگزین آن شده و نسبت به تصمیم گیری در خصوص موضوعات مطروحه اقدام نماید و اساساً صلاحیتی به عنوان مرجع تجدیدنظر برای آن متصور نیست، لذا ماده ٢ دستورالعمل در خصوص اعتراض به تصمیم کمیسیون قانونی ماده ٢۰، خارج از حدود اختیار مرجع صادرکننده آن و خلاف قانون است و مستند به بند ١ ماده ١٢ و مواد ١٣ و ٨٨ قانون تشکیلات و آیین دادرسی دیوان عدالت اداری مصوب سال ١٣٩٢ از تاریخ تصویب ابطال میشود.
رئیس هیأت عمومی دیوان عدالت اداری ـ حکمتعلی مظفری