ماده واحده – موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلامی افغانستان در خصوص ارتباط بین المللی راه آهن مشتمل بر یک مقدمه و (۱۲) ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می شود.
تبصره ۱ـ در اجرای این موافقتنامه و اصلاحات بعدی آن رعایت اصول هفتاد و هفتم (۷۷)، یکصد و بیست و پنجم (۱۲۵) و یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران الزامی است.
تبصره ۲ـ در ماده (۴) موافقتنامه، رعایت مفاد موافقتنامه ها یا کنوانسیون های بین المللی مصوب پیش از انقلاب اسلامی و اعمال قوانین و مقررات جاری طرف مقابل منوط به عدم مغایرت با موازین شرع می باشد.
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلامی افغانستان در خصوص ارتباط بین المللی راه آهن
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری اسلامی افغانستان که از این پس «طرفها» نامیده خواهند شد، بر اساس روابط و دوستی دیرین، حسن تفاهم، حسن همجواری و همکاری سودمند متقابل، با اهمیت دادن به هماهنگی فعالیت های حمل و نقل راه آهن دو کشور، با تمایل به تأمین ارتباط بین المللی راه آهن بین دو کشور و همچنین گذر از طریق قلمرو یکدیگر به کشورهای ثالث، به شرح زیر توافق نمودند:
ماده ۱ ـ طرفها موافقت نمودند با هدف انجام حمل و نقل بین المللی مسافر و کالا بین کشورهای خود ارتباط مستقیم راه آهنی برقرار نمایند.
ماده ۲ ـ طرفها موافقت نمودند نسبت به پذیرش و ارائه خدمات مربوط به مسافر و کالا، از جمله گذر هنگام انجام عملیات حمل و نقل راه‌آهنی بین دو کشور اقدام نمایند. پرداخت های مربوط به خدمات طبق تعرفه هایی که در قلمرو دو کشور معتبر است صورت خواهد گرفت. ثبت رسمی اسناد، انجام حمل و نقل بار با راه آهن و واگن و نحوه استفاده از راه آهن و واگن و ترتیب حمل و نقل مسافر طبق موافقتنامه های دوجانبه بین دستگاههای (ادارات) ذی‌ربط طرفها تنظیم خواهد شد.
ماده ۳ ـ طرفها موافقت نمودند به موقع در جهت تأمین وسایط نقلیه راه آهنی و خدمات مسافری به لحاظ مبادلات تجاری خارجی و بارگذر که به پایانه های (ترمینال های) راه آهنی می رسند اقدام نمایند و آنها را برای مقاصد بعدی طبق قواعد بین المللی حمل و نقل معتبر در قلمرو طرف ذی‌ربط اعزام نمایند.
ماده ۴ ـ طرفها موافقت نمودند که در زمینه نظارت های بهداشتی گمرکی و مرزی هنگام عبور و مرور مسافر و بار مفاد موافقتنامه ها یا کنوانسیونهای بین المللی که طرفها عضو آن هستند رعایت شود و در صورت بروز هرگونه مسأله ای که در این موافقتنامه و یا کنوانسیونهای بین المللی مورد حکم قرار نگرفته، قوانین و مقررات جاری در قلمرو کشورهای طرفها اعمال شود.
ماده ۵ ـ طرفها موافقت نمودند که بر اساس موافقتنامه های دوجانبه بین خود، مراجع صلاحیتدار هر طرف در قلمرو طرف دیگر، نمایندگان، شعب و نمایندگی های خود را جهت تنظیم امور مسافرین و حمل و نقل بار تأسیس نمایند. فعالیت های این نمایندگان، دفاتر و نمایندگی ها تابع قوانین و مقررات جاری طرف اخیر می باشد.
ماده ۶ ـ هر یک از طرفها باید با مسافر و کالاهای طرف دیگر به نحوی که با مسافر و کالای خود رفتار می نمایند عمل کنند. این نحوه رفتار شامل دسترسی آزاد به نقاط مقصد، تأمین فضا برای بارهای موجود در پایانه ها (ترمینال ها)، تخلیه و بارگیری آنها، سوار و پیاده شدن مسافرین، استفاده از خدمات مرتبط با ارتباط بین المللی راه آهنی می باشد.
ماده ۷ ـ مراجع صلاحیتدار طرفهای مسؤول نظارت بر اجرای این موافقتنامه به این شرح می باشند:
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران ـ راه آهن جمهوری اسلامی ایران
از طرف دولت جمهوری اسلامی افغانستان ـ اداره خط آهن جمهوری اسلامی افغانستان.
ماده ۸ ـ طرفها موافقت می نمایند با حفظ اولویت برای توسعه منسجم حمل و نقل راه آهنی، تحقیقات علمی و سایر اقدامات لازم در این زمینه و نیز آموزش کارکنان حمل و نقل راه آهنی اقدام نمایند. طرفها مراجع صلاحیتدار خود را مسؤول تنظیم و تصویب برنامه ها و شرایط همکاری یاد شده و اجرای آنها می نمایند.
ماده ۹ ـ تمامی اختلافات ناشی از تفسیر یا اجرای این موافقتنامه توسط مراجع صلاحیتدار طرفها و بر اساس مشورت و مذاکره از طریق مجاری دیپلماتیک حل و فصل خواهد شد، چنانچه مراجع صلاحیتدار در خصوص موارد مورد اختلاف به توافق نرسند، موضوع توسط طرفها مورد بررسی قرار می گیرد.
ماده ۱۰ ـ مفاد این موافقتنامه ناقض حقوق هر طرف از نظر اتخاذ و اجرای اقدامهای لازم برای حفظ امنیت ملی، نظم عمومی، بهداشت و اصول اخلاق اجتماعی و منافع اقتصادی آن طبق قواعد حقوق بین الملل و حقوق ملی آن طرف نمی باشد.
ماده ۱۱ ـ این موافقتنامه با توافق طرفها قابل اصلاح و تغییر می باشد. تمامی اصلاحات این موافقتنامه به صورت سند الحاقی (پروتکل) های جداگانه تنظیم خواهد شد که بخشهای جدایی ناپذیر این موافقتنامه را تشکیل خواهند داد و با رعایت ماده (۱۲) لازم الاجراء خواهند شد.
ماده ۱۲ ـ این موافقتنامه از تاریخ آخرین اطلاعیه هر یک از طرفها به طرف دیگر مبنی بر اینکه اقدامات لازم را طبق قوانین و مقررات خود در باره لازم الاجراء شدن این موافقتنامه به عمل آورده است برای مدت پنج سال لازم الاجراء خواهد شد. پس از مدت مزبور این موافقتنامه خود به خود برای دوره های مشابه تمدید خواهد شد، مگر اینکه یکی از طرفها شش ماه قبل از خاتمه دوره مربوط، عدم تمدید آن را به طور کتبی به اطلاع طرف دیگر برساند.
این موافقتنامه در تاریخ 16 /10 /1397 هجری شمسی مطابق با 06 /01 /2019 میلادی در دو نسخه به زبان فارسی در تهران به امضا رسید و هر دو نسخه دارای اعتبار یکسان است.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران از طرف دولت جمهوری اسلامی افغاستان
سعید محمدزاده محمد یما شمس
معاون وزیر راه و شهرسازی رئیس عمومی اداره خط آهن ج. ا. افغانستان
رئیس هیأت مدیره و مدیرعامل
راه آهن ج.ا.ایران
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و دو تبصره منضم به متن موافقتنامه، شامل مقدمه و دوازده ماده در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ پنجم دی ماه یکهزار و چهارصد مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ 15 /10 /1400 به تأیید شورای نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی ـ محمدباقر قالیباف