شماره ۲۹۶۸۵ – ۱۳۹۹/۳/۱۳
فصل اول – تعاریف
ماده ۱) معانی واژه ها و اصطلاحات بکار رفته در این دستورالعمل به شرح ذیل می باشد:
الف – سازمان: سازمان امور مالیاتی کشور.
ب – قانون: قانون پایانه های فروشگاهی و سامانه مودیان مصوب ۲۱ / ۰۷ /۱۳۹۸ مجلس شورای اسلامی.
پ – دوره مالیاتی: دوره مالیاتی مطابق موضوع بند (پ) ماده ۵ قانون و ماده ۱۰ قانون مالیات بر ارزش افزوده [مصوب ۱۳۸۷].
ت – جمع صورتحساب: جمع مبالغ کلیه صورتحسابهای الکترونیکی بابت کالا و خدمات مشمول مالیات بر ارزش افزوده که در یک دوره مالیاتی توسط مودی صادر شده است. طبق بند (چ) ماده ۱ قانون.
ث – واحد جدیدالتاسیس: مودی مالیاتی که پس از مهلت موضوع ماده ۳ قانون، شروع به فعالیت و کسب و کار می‌نماید.
ج – واحد فاقد سابقه مالیاتی: مودی مالیاتی که مشمول واحد جدیدالتاسیس نبوده و برای دوره مشابه سال قبل در نظام مالیاتی کشور دارای سابقه مالیاتی نمی باشد.
چ – مالیات: با توجه به ماده ۲ قانون مالیات بر ارزش افزوده شامل مالیات و عوارض موضوع قانون مالیات بر ارزش افزوده به استثناء موارد مندرج در فصول هشتم و نهم و عوارض آلایندگی موضوع تبصره ۱ ماده ۳۸ قانون مالیات بر ارزش افزوده، خواهد بود.
ح – حد مجاز فروش: حداکثر سقف مجاز فروش کالا و ارایه خدمت مشمول مالیات بر ارزش افزوده در یک دوره مالیاتی که مودی مکلف به فروش آن از طریق صدور صورتحساب الکترونیکی می باشد.
خ – فروش اظهار شده: مبلغ فروش کالاها و خدمات مشمول مالیات بر ارزش افزوده که مودی در یک دوره مالیاتی به یکی از طرق ذیل به سازمان اعلام می نماید:
– تسلیم اظهارنامه الکترونیکی مالیات بر ارزش افزوده.
– صورتحسابهای الکترونیکی ثبت شده در سامانه مودیان.
د – مرکز: مرکز تنظیم مقررات موضوع ماده ۲۷ قانون.
فصل دوم: محاسبه حد مجاز فروش
ماده ۲) حد مجاز فروش مودیان به صورت زیر تعیین می گردد:
الف – برای واحدهای جدیدالتاسیس و فاقد سابقه، حد مجاز فروش به میزان سه برابر معافیت موضوع ماده ۱۰۱ قانون مالیاتهای مستقیم همان سال برای یک دوره مالیاتی می باشد.
ب – برای سایر مودیان که بعنوان کسب و کار جدیدالتاسیس و فاقد سابقه محسوب نمی شوند حد مجاز فروش معادل است با سه برابر فروش اظهاری دوره مشابه سال قبل که مالیات آن به سازمان پرداخت یا ترتیب پرداخت آن داده شده است.
تبصره – در صورتی که مالیات دوره مشابه سال قبل به طور کامل پرداخت نشود به نسبت آن میزان از مالیات پرداخت شده، سه برابر حد مجاز فروش برای مودیان موضوع بند (ب) تعیین می گردد.
ماده ۳) سازمان موظف است، به منظور آگاهی مودی از حد مجاز فروش تعیین شده موضوع ماده ۲ این آیین‌نامه برای هر دوره مالیاتی ایشان، تمهیدات لازم را در کارپوشه اختصاصی مودی فراهم نماید.
ماده ۴) مودی به منظور افزایش حد مجاز فروش می بایست به یکی از روش های زیر از طریق کارپوشه خود اقدام نماید:
الف – پرداخت مالیات میزان افزایش حد مجاز مورد درخواست.
ب – ارایه تضامین کافی از قبیل سپرده بانکی، ضمانت بانکی یا وثیقه ملکی به میزان مازاد حد مجاز فروش درخواستی پس از تایید درخواست توسط اداره امور مالیاتی مربوطه.
تبصره ۱ – در صورتی که مودی بعلت عدم پرداخت کل مالیات بر ارزش افروده از حداکثر حد مجاز فروش موضوع بند (ب) ماده ۲ این آیین‌نامه استفاده نکرده باشد با پرداخت یا ترتیب پرداخت مانده بدهی مالیات دوره مشابه سال قبل، می تواند از حد مجاز فروش مذکور استفاده نماید.
تبصره ۲ – سازمان موظف است به محض پرداخت مالیات جهت افزایش حد مجاز فروش یا ارایه تضامین کافی به نسبت مالیات پرداخت شده با تضمین داده شده، حد مجاز فروش مودی را افزایش دهد.
تبصره ۳ – افزایش حد مجاز فروش پس از اتمام هر دوره امکان پذیر نمی باشد.
ماده ۵) افزایش حد مجاز از طریق کارپوشه مودیان به صورت برخط در حافظه یا حافظه های مالیاتی مودی و یا دریافت کد تخصیصی افزایش حد مجاز، جهت اعمال در حافظه مالیاتی حسب مقررات اعلامی توسط مرکز امکان پذیر می باشد.
ماده ۶) اگر جمع مبالغ فروش کالا و خدمات مشمول مالیات بر ارزش افزوده صورتحساب جدید و صورتحسابهای الکترونیکی قبلی در همان دوره مالیاتی بیش از حد مجاز فروش باشد، مالیات بر ارزش افزوده مبلغ فروش کالا و خدمات مازاد بر حد مجاز فروش در صورتحساب درج نشده و برای خریدار این مبلغ اعتبار محسوب نمی شود، لیکن فروشنده ملزم به پرداخت کل مالیات بر ارزش افزوده متعلقه به صورتحساب الکترونیکی می باشد.
ماده ۷) جهت بهره مندی خریدار از اعتبار مالیاتی صورتحساب الکترونیکی موضوع ماده ۶ این آیین‌نامه، فروشنده مکلف است حد مجاز فروش خود را متناسب با میزان فروش کالا و خدمات مشمول مالیات بر ارزش افزوده صورتحساب افزایش داده و سپس صورتحساب الکترونیکی اصلاحی مربوطه را بر اساس مقررات اعلامی توسط مرکز حداکثر تا پایان همان دوره مالیاتی، صادر نماید.
فرهاد دژپسند