آیین‌نامه اجرایی ماده (۶۳) قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین [مصوب ۱۳۹۹]

شماره: ۸۷۳۴۵/ت۵۷۶۴۴هـ – ۱۳۹۹/۸/۳

هیأت وزیران در جلسه ۱۳۹۹/۷/۲۷ به پیشنهاد مشترک وزارتخانه های راه و شهرسازی و امور اقتصادی و دارایی و سازمان برنامه و بودجه کشور و بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران و به استناد ماده (63) قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین – مصوب 1373 – آیین‌نامه اجرایی ماده یاد شده را به شرح زیر تصویب کرد:

ماده 1 – در این آیین‌نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می روند:
1 – قانون: قانون وصول برخی از درآمدهای دولت و مصرف آن در موارد معین – مصوب 1373 –
2 – شرکت: شرکت فرودگاه ها و ناوبری هوایی ایران (مادرتخصصی)
3 – سازمان: سازمان هواپیمایی کشوری
4 – هواپیما: پرنده یا وسیله نقلیه‌ای که بتواند در نتیجه عکس العمل هوا خود را در فضا نگه دارد.
5 – هوانوردی عمومی و منطقه‌ای: کلیه فعالیت های هوانوردی اعم از پروازهای برنامه ای و غیربرنامه ای مسافری، باری، آموزشی، تفریحی، خدمات ویژه و شخصی با هواپیماهای دارای حداکثر وزن برخاست (9 تن).

ماده 2 – بهای خدمات موضوع بند (الف) ماده (63) قانون، به شرح جدول شماره (1) پیوست که تأیید شده به مهر دفتر هیئت دولت است، تعیین می شود و شرکت از مقامات، مهمانان و مسافران خارجی که از سالن های اختصاصی (پاویون) فرودگاه های کشور استفاده می کنند، مبالغ مندرج در جدول یاد شده را دریافت می نماید.

تبصره – اتباع کشورهایی که حسب اعلام وزارت امور خارجه از مقامات و مسافران ایرانی وجوه مشابهی دریافت نمی کنند، مشمول این ماده نخواهند بود.

ماده 3 – بهای خدمات فرودگاهی و پروازی موضوع بند (ب) ماده (63) قانون به شرح جداول شماره (1 – 2) و (2 – 2) پیوست که تأیید شده به مهر دفتر هیئت دولت است، تعیین می شود.

تبصره 1 – مبنای محاسبه وزن هواپیما، حداکثر وزن مجاز هواپیما هنگام برخاست (MTOW) مندرج در گواهینامه معتبر صلاحیت پرواز هواپیما می ‌باشد. در صورت عدم ارایه گواهینامه مذکور توسط شرکت های هواپیمایی، حداکثر وزن مجاز هواپیما رقم مندرج در نشریه کارخانه سازنده هواپیما یا نشریات معتبر بین المللی (به انتخاب شرکت) است.

تبصره 2 – هواپیماهای دولتی اعم از نظامی و غیرنظامی که حسب مجوزهای خاص صادر شده از سوی سازمان، غیر از انجام وظایف اختصاصی خود، به حمل و نقل مسافر، بار و محمولات پستی به صورت تجاری مبادرت می ورزند، مشمول بهای خدمات مقرر در جداول شماره (1 – 2) و (2 – 2) پیوست می باشند.

ماده 4 – هواپیماهایی که در مالکیت یا اجاره اشخاص ایرانی هستند، مشروط بر اینکه مرکز فعالیت آنها در ایران باشد، مشمول پرداخت معادل ریالی مبالغ تعیین شده در جداول شماره (1 – 2) و (2 – 2) پیوست خواهند بود.

ماده 5 – مدیریت های ذی‌ربط در فرودگاه هایی که توسط مؤسساتی غیر از شرکت اداره می ‌شوند، از جمله فرودگاه های امام خمینی (ره)، کیش، قشم، عسلویه و پیام موظفند بهای خدمات موضوع (2 – 2) و بخش (الف) از ردیف (1) جدول شماره (1 – 2) پیوست را از هواپیماهای خارجی یا داخلی دریافت و به حساب درآمدهای شرکت در نزد خزانه واریز نمایند و یا بهای خدمات مذکور مستقیماً به حساب شرکت نزد خزانه واریز گردد. سایر خدمات ناوبری هوایی و فرودگاهی که توسط شرکت به فرودگاه های مذکور ارایه می گردد، از طریق انعقاد قرارداد و یا صدور صورتحساب مربوط خواهد بود.

ماده 6 – برای دریافت معادل ریالی مبالغ ارزی مذکور در جداول پیوست این آیین‌نامه، نرخ رسمی اعلام شده توسط بانک مرکزی جمهوری اسلامی ایران مبنای محاسبه قرار می گیرد.

ماده 7 – موارد زیر مشمول پرداخت بهای خدمات موضوع جداول شماره (1 – 2) و (2 – 2) پیوست نمی‌باشند:

1 – هواپیماهای اختصاصی رؤسای کشورها یا مقامات دولتی که توسط دولت جمهوری اسلامی ایران دعوت شده اند.

2 – هواپیماهایی که با موافقت مراجع صلاحیت دار مربوط (هر یک از وزارتخانه های راه و شهرسازی، کشور، اطلاعات، امور خارجه و یا ستاد کل نیروهای مسلح) به منظور همکاری های نظامی، تجسس، امداد و نجات در موارد غیرمترقبه مانند سیل و زلزله از فرودگاه های کشور استفاده می‌ نمایند.

3 – پروازهای آزمایشی که به دستور سازمان و به منظور احراز صلاحیت پرواز هواپیما انجام می شوند.

4 – پروازهای وارسی پرواز که به منظور واسنجی (کالیبراسیون) دستگاه های کمک ناوبری زمینی و یا اعتبارسنجی طرح‌ها و دستورالعمل های پروازی و فرودگاهی انجام می شوند.

ماده 8 – صد درصد (100 %) وجوه حاصل از اجرای جداول شماره (1)، (1 – 2) و (2 – 2) پیوست، متعلق به شرکت بوده و جهت هزینه کرد در اجرای مأموریت های شرکت از جمله نوسازی سامانه های ناوبری هوایی و توسعه فرودگاه های تحت مالکیت شرکت، به حساب درآمد شرکت نزد خزانه واریز می شود.

ماده 9 – بهای ارایه خدمات موضوع ردیف های (2) و (4) جدول شماره (2 – 2) پیوست، برای شرکت های حمل و نقل هوایی ایرانی که مرکز فعالیتشان در ایران می باشد، در پروازهای داخلی به شرح زیر است:
1 – فرودگاه های امام خمینی (ره)، مهرآباد، مشهد، شیراز و کیش به میزان صد درصد (100 %) بهای خدمات مذکور.
2 – فرودگاه های اهواز، اصفهان، تبریز و بندرعباس به میزان نود درصد (90 %) بهای خدمات مذکور.
3 – فرودگاه های کرمان، آبادان، یزد، کرمانشاه، زاهدان، قشم، عسلویه، بوشهر، رشت، ارومیه و ساری به میزان هفتاد درصد (70 %) بهای خدمات مذکور.
4 – سایر فرودگاه های کشور به میزان پنجاه درصد (50 %) بهای خدمات مذکور.

ماده 10 – به منظور رونق و توسعه حمل و نقل هوایی، ایجاد و حفظ شرایط رقابتی:

1 – در پروازهای عبوری و پروازهای بین المللی در فرودگاه های کشور، شرکت مجاز است نسبت به کاهش و یا افزایش بهای خدمات جدول شماره (2 – 2) پیوست، تا سقف پنجاه درصد (50 %) و اعطای مشوق های ممتاز برای مشتریان بالقوه و بالفعل، با تصویب هیئت مدیره شرکت و در چهارچوب دستورالعمل ابلاغی وزیر راه و شهرسازی اقدام نماید.

2 – در پروازهای هوانوردی عمومی و منطقه ای (هواپیماهای دارای حداکثر وزن (9) تن) در فرودگاه های کشور، شرکت مجاز به کاهش و یا افزایش بهای خدمات موضوع جدول شماره (1 – 2) پیوست تا سقف سی درصد (30 %)، با تصویب هیئت مدیره شرکت و در چهارچوب دستورالعمل ابلاغی وزیر راه و شهرسازی می باشد.

3 – میزان بهای خدمات موضوع جداول شماره (1 – 2) و (2 – 2) پیوست و نحوه وصول آنها در فرودگاه های تحت مالکیت شرکت که بر اساس قوانین و مقررات کشور، با مشارکت و سرمایه گذاری بخش خصوصی داخلی و یا خارجی ایجاد و یا توسعه می یابند، بر اساس طرح توجیه اقتصادی و الگوی مالی پروژه و طرح‌های مربوط قابل افزایش یا کاهش است و عوارض یاد شده پس از تصویب وزیر راه و شهرسازی، قابل اجرا و وصول است.

4 – شرکت ملی پالایش و پخش فرآورده های نفتی ایران مجاز است با هماهنگی شرکت نسبت به اعطای تخفیف در نرخ سوخت تحویلی به هواپیماهای خارجی که صرفاً به منظور سوخت گیری در هر یک از فرودگاه های کشور توقف می نمایند، اقدام نماید.

ماده 11 – تشخیص میزان مناسب، در مواردی که در جداول پیوست برای آنها حداقل و حداکثر در نظر گرفته شده است، توسط شرکت انجام می شود.

ماده 12 – اشخاص حقیقی و حقوقی استفاده کننده از خدمات موضوع جداول شماره (1 – 2) و (2 – 2) پیوست، موظفند ظرف یک ماه پس از وصول صورت حساب بهای خدمات فرودگاهی و ناوبری و یا بر اساس مدت زمان مصرح در قرارداد منعقده، نسبت به واریز آن به حساب درآمدهای شرکت نزد خزانه اقدام نمایند.

ماده 13 – در صورت عدم پرداخت به موقع صورتحساب های ارسالی، اقدامات زیر انجام می شود:

1 – ارسال اخطار کتبی در دو مرحله به فاصله ده روز.

۲ـ [اصلاحی ۱۴۰۳/۱/۵]
دریافت خسارت تأخیر تأدیه به صورت زیر انجام می‌پذیرد:

الف ـ در رابطه با مبالغ ریالی: به صورت روزشمار و براساس شاخص تورم اعلامی مرکز آمار ایران.

ب ـ در رابطه با مبالغ دلاری: به صورت روزشمار و به میزان هشت درصد (۸%) سالیانه.

تبصره ـ
[الحاقی ۱۴۰۳/۱/۵]
[اصلاحی ۱۴۰۳/۲/۲۶]
به منظور رونق و توسعه حمل و نقل هوایی، هیئت مدیره شرکت مجاز است در مواردی که قراردادی وجود ندارد در رابطه با دیون ارزی و ریالی، نسبت به عدم دریافت خسارت تأخیر تأدیه تا میزان صددرصد (۱۰۰%) منوط به تأدیه اصل بدهی به صورت یکجا و برقراری مجدد، حفظ و یا افزایش پرواز پس از تأیید رییس مجمع عمومی شرکت اقدام نماید.

3 – اعلام شرکت هواپیمایی بدهکار به سازمان.

4 – جلوگیری از صدور مجوز درخواست پروازهای جدید شرکت های هواپیمایی بدهکار و یا سایر اقدامات به تشخیص سازمان در چهارچوب قوانین و مقررات مربوط.

5 – انجام کلیه اقدامات اداری و قضایی برای وصول مطالبات شرکت های هواپیمایی از جانب شرکت، موضوع بند (5) ماده (53) قانون احکام دایمی برنامه های توسعه کشور – مصوب 1395 -.

ماده 14 – تصویب‌نامه های شماره ۸۰۶۸۹/ت۳۵۶۳۲هـ مورخ ۱۳۹۱/۴/۲۷، شماره 120944/ت47645هـ مورخ 15 /10 /1393، شماره 123440/ت51533هـ مورخ 22 /9 /1394 و شماره 71774 /ت55271هـ مورخ 3 /6 /1397 لغو می شوند.

معاون اول رئیس جمهور – اسحاق جهانگیری

جدول 1 ، جدول 2-1 ، جدول 2-1 ، جدول 2-1 ، جدول 2-1 ، جدول 2-1 ، جدول 2-2 ، جدول 2-2 ، جدول 2-2 ، جدول 2-2