ماده واحده – موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری آذربایجان راجع به همکاری در زمینه پیشگیری، محدودسازی و کاهش پیامدهای شرایط اضطراری مشتمل بر یک مقدمه و بیست و یک ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می شود.
تبصره – رعایت اصول هفتاد و هفتم (۷۷) و یکصد و سی و نهم (۱۳۹) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران در اجرای این موافقتنامه الزامی است.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری آذربایجان راجع به همکاری در زمینه پیشگیری، محدودسازی و کاهش پیامدهای شرایط اضطراری
موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری آذربایجان راجع به همکاری در زمینه پیشگیری، محدودسازی و کاهش پیامدهای شرایط اضطراری دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری آذربایجان که از این پس به عنوان طرفها نامیده می شوند؛
با ابراز تمایل نسبت به حمایت از تلاش کشورهای خود و سازمان ملل متحد در امر پیشگیری و محدودسازی اثرات شرایط اضطراری؛
براساس قوانین و مقررات داخلی کشورهای خود و اصول حقوق بین الملل؛
با در نظر گرفتن اینکه تدابیر همکاری در زمینه پیشگیری، محدودسازی و کاهش پیامدهای شرایط اضطراری می تواند به توسعه و امنیت هر دو کشور کمک کند؛
در موارد زیر توافق نمودند:
ماده ۱ – حیطه شمول
۱ – هدف از این موافقتنامه ایجاد چهارچوب قانونی لازم برای همکاری در جهت پیشگیری، محدودسازی و کاهش اثرات شرایط اضطراری و تسهیل ارائه کمک متقابل می باشد.
۲ – در چهارچوب ایجادشده توسط این موافقتنامه، در صورت وقوع یا قریب الوقوع بودن شرایط اضطراری که پیامدهای آن در قلمرو کشور طرفی که در معرض تهدید یا ابتلا قرار گرفته است با اقدامات و امکانات آن طرف به طور کامل قابل کاهش نباشد، هریک از طرفها بنا به درخواست، کمک متقابل را به یکدیگر ارائه خواهند نمود.
ماده ۲ – تعاریف
از نظر این موافقتنامه، تعابیر فهرست شده زیر دارای معانی زیر می باشند:
الف ) «شرایط اضطراری»
وضعیتی است که در اثر حادثه یا پدیده خطرناک طبیعی، فاجعه، سانحه طبیعی یا هرگونه سانحه دیگر در تأسیسات، قسمت خاصی از قلمرو یا در پهنه آبی رخ دهد و موجب خسارات جانی، مالی یا زیست محیطی یا زیانهای اساسی گردیده و یا می تواند موجب گردد و همچنین شرایط زندگی انسانها را مختل کرده یا قادر به مختل ساختن آن باشد.
ب ) «طرف درخواست کننده»
طرفی است که درخواست کمک می نماید.
پ ) «طرف درخواست شونده»
طرفی است که مخاطب درخواست کمک قرار می گیرد.
ت ) «گروه امدادرسان»
گروهی از متخصصان می باشند که در حوزه مربوط آموزش دیده و تجهیزات لازم از جمله سگهای جستجو و نجات در اختیار آنها قرار گرفته و از جانب طرف درخواست شونده مأمور ارائه کمک شده اند.
ث ) «تجهیزات»
مواد، ابزار فنی و وسایل حمل و نقل خاص از جمله کالاهای لازم برای تأمین نیازهای شخصی اعضای گروههای امدادرسان که در اختیار طرف درخواست کننده قرار دارد یا از پیش در اختیار گروه امدادرسان قرار داشته است.
ج ) «وسایل امدادی»
کالاهای اساسی مادی مورد استفاده برای محدودسازی و کاهش اثرات شرایط اضطراری که به صورت رایگان در اختیار طرف درخواست کننده قرار می گیرد.
چ ) «ارائه کمک»
انجام اقدامات پاسخ اضطراری و یا تأمین کارکنان ویژه، تجهیزات و کالا توسط طرف درخواست شونده به منظور حمایت از طرف درخواست کننده برای پیشگیری، محدودسازی و کاهش پیامدهای شرایط اضطراری
ح ) «داده های شخصی»
اطلاعات مربوط به شخص حقیقی شناسایی شده یا قابل شناسایی به ترتیب نام، نام خانوادگی، تاریخ تولد، نشانی، داده های مربوط به اشتغال، حرفه، محل کار و در صورت لزوم وضعیت سلامتی
خ ) «شاخص های وضعیت»
کمیت های عددی و قابل سنجش که برخی از مشخصات و ویژگی های شرایط اضطراری را در مقطع زمانی خاصی بیان می کنند.
د ) «کشور گذر»
کشور یکی از طرفها که گروههای امدادرسان یا تجهیزات یا امکانات انسان دوستانه با هدف امدادرسانی به کشور ثالث از قلمرو کشور آن عبور می کند.
ماده ۳ – مراجع صلاحیتدار
۱ – به خاطر اجرای مفاد این موافقتنامه، طرفها مراجع زیر را که از این پس مراجع صلاحیتدار نامیده می شوند تعیین می نمایند:
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران: سازمان مدیریت بحران کشور: وزارت کشور
از طرف دولت جمهوری آذربایجان: وزارت شرایط اضطراری
۲ – مراجع صلاحیتدار به منظور اجرای مفاد این موافقتنامه به صورت مستقیم با یکدیگر همکاری نموده و در تماس خواهند بود. برای نیل به این منظور، مراجع صلاحیتدار ظرف مدت شصت روز از زمان لازم الاجراء شدن این موافقتنامه یکدیگر را درخصوص نهادها و اشخاص منصوب شده به منظور حفظ ارتباط دائمی مطلع خواهند ساخت تا از استمرار آن و نیز روزآمد کردن داده های مربوط به اشخاص و نقاط تماس به محض ثبت هرگونه تغییر در رابطه با آنها اطمینان حاصل نمایند.
ماده ۴ – گروه کاری مشترک
۱ – به منظور تحقق مفاد این موافقتنامه، طرفها ضمن تشکیل گروه کاری مشترک (که از این پس گروه کاری مشترک نامیده می شود) تعداد، ترکیب، وظایف و مقررات کاری اعضای گروه را تعیین خواهند کرد.
۲ – گروه کاری مشترک پس از لازم الاجراء شدن این موافقتنامه، برنامه اقدام درخصوص همکاری را تدوین و به گونه مشخص شده تأیید می نماید.
ماده ۵ – درخواست کمک و تبادل اطلاعات
۱ – در صورت وقوع شرایط اضطراری یا قریب الوقوع بودن این شرایط، طرفها صرفاً براساس درخواست مکتوب مرجع صلاحیتدار طرف درخواست کننده از طریق مجاری ارتباطی مورد توافق کمک متقابل را ارائه می نمایند.
۲ – طرف درخواست کننده در درخواست مکتوب موارد زیر را قید می نماید:
الف) مکان، تاریخ، زمان، نوع، اندازه و شاخص وضعیت خطر یا شرایط اضطراری در تاریخ درخواست؛
ب) تدابیر اتخاذ شده قبلی و اقداماتی که از پیش برنامه ریزی شده اند؛
پ) ماهیت کمک درخواست شده و اولویت های آن؛
ت) هرگونه جزئیات لازم دیگر
۳ – مراجع صلاحیتدار می توانند درخصوص استفاده از شکل استاندارد درخواست یا پاسخ برای ارائه کمک توافق نمایند.
۴ – طرف درخواست شونده بدون تأخیر و در کوتاهترین زمان ممکن درخصوص ارائه کمک تصمیم گیری و طرف درخواست کننده را از قابلیت های فوری پاسخ خود و همچنین درخصوص ماهیت، کمیت و شرایط ارائه کمک آگاه می کند.
۵ – به منظور اعمال مفاد این موافقتنامه، تبادل اطلاعات به جز در مواردی که در بندهای (۱) تا (۴) قید گردیده از طریق مراجع صلاحیتدار و نهادهایی که به طور ویژه برای این منظور تعیین شده اند و نیز در چهارچوب فعالیت های گروه کاری مشترک صورت می پذیرد.
۶- ماهیت، کمیت، فراوانی، شکل، موضوع و سایر ویژگی های توصیف کننده مربوط به تبادل اطلاعات موضوع بند(۵)، با رضایت و توسط گروه کاری مشترک تعیین می گردد.
ماده ۶ – راههای ارائه کمک
براساس این موافقتنامه، برای حفظ جان انسان ها، حفاظت از سلامتی مردم، محدودسازی خسارات به اموال دارای ارزش مادی و فرهنگی و همچنین اثرات جانبی در صورت وقوع هرگونه شرایط اضطراری یا قریب الوقوع بودن آن، کمک می تواند از طریق قراردادن تجهیزات، مواد، کارکنان متخصص، کمک و اطلاعات در اختیار طرف درخواست کننده و نیز از طریق انجام اقدامات واکنشی، گزارش کارشناسی و عملیات جستجو و نجات صورت پذیرد.
ماده ۷ – سایر اشکال همکاری
۱ – همکاری طرفها در چهارچوب این موافقتنامه می تواند علاوه بر هدف اصلی ارائه کمک درصورت وقوع شرایط اضطراری اشکال همکاری های زیر را نیز شامل شود:
الف ) ترغیب پروژه های مشترک در زمینه پیش بینی، پیشگیری، ارزیابی، محدودسازی، کاهش اثرات شرایط اضطراری توسط مؤسسات متخصص دو طرف؛
ب ) سازماندهی فرآهمایی (کنفرانس)ها، بازدید های مطالعاتی، برنامه های علمی، دوره های آموزشی، تبادل تجربیات، برگزاری تمرین ها و مانورهای مشترک از طریق همکاری بین مراجع صلاحیتدار و مؤسسات مربوط کشورهای متبوع طرفها
پ ) تبادل اطلاعات درخصوص منشأ خطراتی که می تواند باعث ایجاد وضعیت اضطراری به ویژه در مواردی که می تواند بر قلمرو کشور طرف دیگر تأثیرگذار باشند. اطلاعات متقابل در چهارچوب محدوده‌های ایجادشده براساس بند (۶) ماده (۵) ارائه می گردد.
ت ) تبادل اسناد درخصوص نتایج پژوهش های علمی و نتایج تحقیق و بررسی در رابطه با علت شرایط اضطرار، ارزیابی اثرات آنها و تدابیر حفاظتی لازم
۲ – گروه کاری مشترک می تواند سایر اشکال همکاری را نیز چنانچه از نظر این موافقتنامه ضرورت داشته باشد، پایه ریزی نماید.
ماده ۸ – گذر
۱ – در شرایط ارائه کمک به طرف ثالث که دچار شرایط اضطراری شده، هر طرف برای تسهیل عبور کارکنان، مواد، تجهیزات و محموله امدادی قرار داده شده در اختیار طرف ثالث توسط یکی از آنها در قلمرو کشور آن طرف، تشریفات گمرکی را ساده سازی کرده و کاهش خواهد داد.
۲ – گذر و تشریفات گذر پس از تأیید کتبی پذیرش عبورگذری توسط مرجع صلاحیتدار طرفی انجام می شود که چنین درخواست گذری را دریافت کرده است.
۳ – مراجع صلاحیتدار در زمان مناسب، ضرورت گذر را به یکدیگر اطلاع داده و درخصوص ترتیب و نحوه انجام آن توافق می کنند و در صورت لزوم و در جریان گذر، گروههای امدادرسان را مشایعت (اسکورت) خواهند نمود.
ماده ۹ – هماهنگی و انجام عملیات امداد رسانی
۱ – انجام عملیات در قلمرو کشور طرف درخواست کننده به منظور پیشگیری، محدودسازی و کاهش پیامدهای وضعیت اضطراری، توسط اشخاص و مراجع صلاحیتدار طرف درخواست کننده هماهنگ شده و به مرحله اجراء در می آید.
۲ – گروههای امدادرسان که توسط طرف درخواست شونده به کار گرفته می شوند در جریان مشارکت خود در عملیات طبق بند (۱) صرفاً دستورات صادرشده از سوی رهبران گروه خود را دریافت کرده و از آنها تبعیت خواهند نمود.
۳ – افراد تعیین شده توسط مرجع صلاحیتدار طرف درخواست کننده باید رهبر گروه امدادرسان طرف درخواست شونده را در جریان شرایط ایجادشده در اثر وضعیت اضطراری، تحولات آن، برنامه اقدام، وظایف محول شده، نحوه همکاری با سایر گروههای مشارکت کننده و تسهیلات پشتیبانی موجود قرار دهند و همچنین باید بنا به درخواست، مترجم و سایر خدمات یا وسایل لازم را تأمین نمایند.
۴ – طرفها خود را متعهد می سازند تا دقیقاً طبق تخصص، استعداد و آموزش گروههای امدادرسان که در اختیار آنها قرار می گیرد از آنها استفاده کنند.
۵ – طرف درخواست شونده سهمیه و جیره ترکیبی کافی برای مدت هفتاد و دو ساعت در قلمرو کشور طرف درخواست کننده را برای گروههای امدادرسان تأمین خواهد کرد.
۶ – طرف درخواست کننده با حمایت مراجع داخلی، انجام سریع امور گمرکی و سایر تشریفات مربوط برای حمل و نقل محموله های امدادی و توزیع آنها در میان اهالی آسیب دیده را تضمین می کند. نمایندگان طرف درخواست شونده می توانند در امر توزیع محموله های امدادی مشارکت داشته باشند.
۷ – گروههای امدادرسان در یکی از شرایط زیر اقدام به توقف فعالیت خود می نمایند:
الف) مأموریت انجام شده باشد.
ب) مراجع صلاحیتدار طرفها توافق کنند که انجام عملیات، دیگر ضرورتی ندارد.
پ) درخواست ها و تعهدات مندرج در این موافقتنامه محقق نشده باشند.
ماده ۱۰ – عبور از مرز کشوری
۱ – پیش از رسیدن گروههای امدادرسان به قلمرو کشور طرف درخواست کننده و یا کشور گذر، مرجع صلاحیتدار طرف درخواست شونده فهرست اعضای گروه را با درج جزئیات و اسناد هویتی آنها به طرف درخواست کننده و یا کشور گذر ارسال می کند.
۲ – طرف درخواست کننده و کشور گذر طبق قوانین ملی و تعهدات بین المللی خود ترتیباتی را برای تشریفات ورود و خروج اولویت دار گروههای امدادرسان طرف درخواست شونده ایجاد خواهند کرد.
۳ – ورود اعضای گروههای امدادرسان به قلمرو کشور طرف درخواست کننده یا کشور گذر و خروج آنها از طریق مبادی ورودی مورد توافق طرفها با استفاده از اسناد هویتی معتبر به رسمیت شناخته شده توسط طرف درخواست کننده و کشور گذر انجام می شود.
۴ – در صورت لزوم طرف درخواست کننده و کشور گذر روادید اعضای گروههای امدادرسان را در اسرع وقت صادر خواهند نمود.
۵ – هیچ یک از طرفها درخصوص پوشیدن لباس متحدالشکل توسط اعضای گروههای امدادرسان و استفاده از علائم و نشانهای مشخص بر روی وسایل حمل و نقل طرف درخواست شونده محدودیتی ایجاد نخواهد کرد.
۶ – اعضای گروههای امدادرسان باید قوانین و مقررات داخلی کشور طرف درخواست کننده را رعایت نمایند، هیچ گونه فعالیت مغایر با روح این موافقتنامه را نداشته باشند و هیچ گونه اقدام سیاسی در قلمرو کشور طرف درخواست کننده را انجام ندهند. طرف درخواست شونده کلیه تدابیر لازم را در این خصوص انجام خواهد داد.
ماده ۱۱ – عبور کالاهای عادی از مرز کشوری
از نظر این موافقتنامه، طرفها درخصوص موارد زیر به توافق رسیدند:
۱ – سرپرست گروه امدادرسانی فهرست تجهیزات و وسایل امدادی واردشده با هدف واکنش اضطراری را که مقامهای صلاحیتدار طرفهای درخواست شونده و درخواست کننده در مورد آن توافق کرده اند را به مقامهای گمرکی کشور طرف درخواست کننده و یا کشور گذر ارائه خواهد داد.
۲ – تجهیزات و وسایل امدادی که به موجب این موافقتنامه وارد یا خارج می شوند از تمامی عوارض گمرکی، مالیات ها و دیگر عوارض معاف خواهند بود.
۳ – ترخیص گمرکی تجهیزات و وسایل امدادی طبق قوانین کشور طرفها به عنوان یک موضوع اولویت دار صورت خواهد گرفت.
۴ – پس از اتمام کار امدادرسانی، تجهیزاتی که به قلمرو کشور طرف درخواست کننده وارد شده اند (به استثنای آنهایی که کاملاً مصرف شده اند یا از بین رفته اند) توسط طرف درخواست شونده خارج خواهند شد. موضوع امحاء یا مصرف کامل تجهیزات و نیز توزیع وسایل امدادی در بین اشخاص آسیب دیده توسط مرجع صلاحیتدار کشور طرف درخواست کننده مستندسازی خواهد شد. چنانچه بنابر شرایطی خاص امکان خارج ساختن تجهیزات نباشد انتقال آنها به طرف درخواست کننده حسب مورد براساس توافق طرفها صورت خواهد گرفت.
۵ – در رابطه با گردش کالاها و موادی که دارایی گروههای امدادرسان یا تشکیل دهنده محموله امدادی به گونه تعریف شده در بند (ج) ماده (۲) می باشند هیچ گونه ممنوعیت و محدودیتی اعمال نخواهد گردید.
۶- آوردن سلاح، مهمات و مواد منفجره به قلمرو کشور طرف درخواست کننده ممنوع می باشد.
۷- مراجع صلاحیتدار طرف درخواست کننده اجازه نظارت بر استفاده و انبار کالا، تجهیزات و مواد مذکور در این ماده را دارند.
ماده ۱۲- استفاده از هواپیماها
۱ – برای حمل و نقل گروههای امدادرسان، تجهیزات و محموله های امدادی که در اختیار طرف درخواست کننده قرار داده شده است و همچنین برای انجام عملیات مشارکتی به منظور پیشگیری، محدودسازی و کاهش اثرات شرایط اضطراری می توان از هواپیما استفاده نمود.
۲ – درصورت استفاده از هواپیماها برای ارائه کمک، اطلاعاتی که براساس رویه های قیدشده در ماده (۵) منتقل می شود باید شامل داده های زیر باشد:
نوع هواپیما، کشور ثبت، نشانهای کشور، تعداد خدمه هواپیما، نوع حمل و نقل، ماهیت بار، جدول پرواز، فهرست اسامی مسافرین و خدمه، مسیر پرواز، محل فرود، توصیف بار و هرگونه جزئیات ذی ربط دیگر
۳ – طرفها اقداماتی را اتخاذ خواهند نمود تا اطمینان حاصل نمایند که هواپیماهای مورد استفاده برای اهداف ذکرشده در بند (۱) می توانند ضمن رعایت دالان (کریدور)های پروازی تخصیص داده بر فراز فضای هوایی کشور آنها به پرواز درآیند و در مکانهای مشخص شده توسط مرجع صلاحیتدار طرف درخواست کننده حتی بدون استفاده از فرودگاههای بین المللی فرود آمده و یا از آنها بلند شوند. چنانچه هواپیماها در مکانهای دیگری به غیر از فرودگاههای بین المللی فرود آمده و یا از آنها بلند شوند مراجع صلاحیتدار مندرج در بند (۱) ماده (۳) بدون تأخیر از طریق انتقال داده های قید شده در بند (۲)، نزدیکترین مرجع گمرکی به آن مکانها و همچنین مقام هواپیمایی صلاحیتدار را برای اجازه پرواز بر فراز فضای هوایی ملی آگاه خواهند کرد.
۴ – از نظر این موافقتنامه به جز در شرایطی که طرفها توافق می کنند تا به گونه‌ای دیگر عمل کنند، پرواز هواپیماها طبق مقررات سازمان بین المللی هواپیمایی کشوری (ایکائو) و قوانین حاکم در قلمرو کشور طرفها صورت می پذیرد.
ماده ۱۳ – غرامت
۱ – هریک از طرفها از طرح هرگونه ادعایی علیه طرف دیگر در صورت واردآمدن خسارت به اموال آن توسط اعضای گروه امدادرسان در جریان انجام مأموریت مربوط به اجرای این موافقتنامه و همچنین از طرح هرگونه ادعایی به دلیل خسارت ناشی از جراحت یا فوت عضوی از گروه امدادرسان صرف نظر خواهد کرد. مشروط بر اینکه خسارت وارده در جریان انجام وظایف ناشی از اجرای این موافقتنامه صورت گرفته باشد.
۲ – چنانچه عضوی از گروه امدادرسان در جریان انجام وظایف ناشی از اجرای این موافقتنامه موجب واردشدن خسارت به شخص ثالث در قلمرو کشور طرف درخواست کننده شود غرامت توسط طرف درخواست کننده تقبل خواهد شد.
۳ – چنانچه خسارت ناشی از رفتار نادرست عمدی یا تقصیر سنگین باشد و این امر توسط دادگاه کشور طرف درخواست کننده احراز شده باشد مفاد بندهای (۱) و (۲) این ماده قابل اعمال می باشد.
۴ – در موردی که در بند (۲) این ماده پیش بینی شده و همچنین چنانچه ادعاها علیه عضوی از گروه امدادرسان ناشی از فعل یا ترک فعلی باشد که در جریان انجام وظایف آنها برای اجرای این موافقتنامه رخ نداده است و خسارت توسط دادگاه کشور طرف درخواست کننده احراز شده باشد غرامت توسط طرف درخواست شونده تقبل خواهد شد.
۵ – مفاد این ماده درخصوص خسارات واردشده توسط عضوی از گروه امدادرسان از زمان ورود به قلمرو کشور طرف درخواست کننده تا زمان خروج از آن حاکم است.
۶ – پوشش بیمه اعضای گروههای امدادرسان توسط طرف درخواست شونده صورت خواهد گرفت. مراجع صلاحیتدار طرفها برای ارزیابی شرایط وقوع خسارت و تسهیل تسویه غرامت همکاری خواهند نمود. بدین منظور آنها هرگونه اطلاعات موجود را مبادله خواهند نمود.
ماده ۱۴ – هزینه ها
۱ – به جز در مواردی که طرفها به گونه ای دیگر توافق کنند، ارائه کمک براساس مفاد این موافقتنامه رایگان است.
۲ – طرف درخواست شونده از پرداخت هزینه های مربوط به ناوبری هوایی، فرود، روشنایی، استقرار و تأمین غذا معاف می باشد.
۳ – بازپرداخت هزینه ها، اسناد مثبته، شرایط پرداخت و سایر جزئیات مربوط به این جوانب توسط گروه کاری مشترک تصمیم گیری خواهد شد.
۴ – هزینه های مربوط موردنیاز جهت اجرای انواع همکاری ذکرشده در ماده (۷) بر اساس عمل متقابل در چهارچوب حدود بودجه های پیشنهادشده توسط گروه کاری مشترک و تأیید طرفها به وسیله هریک از طرفها تقبل خواهد گردید.
ماده ۱۵ – همکاری با سازمان های ملی و بین المللی
طرفها می توانند با موافقت دوجانبه در زمینه فعالیت های مربوط به اجرای این موافقتنامه، درخواست مشارکت سازمان های ملی و بین المللی مربوط و یا تخصصی را بنمایند.
ماده ۱۶- حفاظت از داده های شخصی
در صورت درخواست انتقال داده های شخصی به خاطر اجرای مفاد این موافقتنامه، مفاد زیر اعمال خواهد گردید:
۱ – هر طرف بنا به درخواست و به موجب شرایط قیدشده در ماده (۵) این موافقتنامه و فقط در راستای اهداف مشخص گردیده در درخواست، تنها داده های شخصی مندرج در بند (ح) ماده (۲) را به طرف دیگر منتقل می نماید. طرف دریافت کننده این داده ها می تواند از آن در اهداف دیگری استفاده کند که صرفاً با موافقت طرف ارائه دهنده مشخص گردیده است.
۲ – داده های شخصی دریافت شده می تواند توسط طرف دریافت کننده صرفاً به مراجع آن طرف که برای اجرای مفاد این موافقتنامه همکاری می کنند و از حق حفظ و انتقال داده های شخصی برخوردارند، منتقل گردد. این داده ها می تواند صرفاً با موافقت قبلی طرف ارائه دهنده آن به مراجع دیگر انتقال داده شود. اطلاعات دریافت شده محرمانه می باشد.
۳ – طرف ارائه دهنده داده ها مسؤول صحت و دقت آنها می باشد. چنانچه مشخص شود اطلاعات نادرست و غیردقیق منتقل شده است، طرف ارائه دهنده بلافاصله طرف دریافت کننده را مطلع ساخته و راه تصحیح آنها یا لزوم از بین بردن آنها را اعلام خواهد کرد. طرف دریافت کننده تعهد دارد که بلافاصله آنها را تصحیح کند یا حسب مورد نسبت به از بین بردن داده های نادرست اقدام نماید.
۴ – طرفها خود را متعهد می نمایند که بنا به درخواست، اشخاصی که داده های مربوط به آنها را در چهارچوب این موافقتنامه و مبانی قانونی پردازش می کنند، آگاه نمایند. بنا به درخواست افراد ذی حق، طرفها داده های غیردقیق را تصحیح کرده و داده هایی را که به طور غیرقانونی نگهداری شده از بین خواهند برد و یکدیگر را از تدابیر اتخاذ شده بدین منظور آگاه خواهند ساخت.
۵ – طرف ارائه دهنده داده های شخصی می تواند طبق قوانین ملی حاکم، انتشار آنها را ممنوع و محدود سازد. چنانچه طرف انتقال دهنده از این حق برخوردار باشد ممکن است از اعمال حق قیدشده در بند (۴) توسط فرد مشمول داده های شخصی امتناع گردد. طرف ارائه دهنده باید طرف دریافت کننده را از محدودیت های اعمال شده آگاه سازد. استفاده کننده از داده ها باید به جز در موارد قیدشده در قانون، فرد مربوط را از دلیل این امتناع آگاه سازد.
۶ – داده هایی که در دسترس قرار گرفته است در تاریخی که توسط طرف ارائه کننده تعیین می شود یا در زمانی که دیگر برای هدف مورد درخواست لازم نمی باشد از بین برده خواهد شد. طرف ارائه کننده از داده های مربوط و دلیل از بین بردن آنها آگاه خواهد شد.
۷ – طرف مربوط سابقه ارسال و دریافت داده های شخصی و سابقه اقدامات فنی و سازمانی لازم برای حفاظت مؤثر از داده ها در برابر دسترسی غیرمجاز، تغییر، نابودی و ویرایش آنها را حفظ خواهد نمود.
۸ – در هر صورت، داده های شخصی منتقل شده از همان حفاظتی برخوردار خواهند شد که طرف دریافت کننده برای داده های هم سطح آنها قائل می شود.
ماده ۱۷ – انتقال و حفاظت از اطلاعات طبقه بندی شده
از نظر این موافقتنامه، داده ها یا اطلاعات طبقه بندی شده بدون موافقت مکتوب و قبلی طرفها قابل انتشار یا انتقال به طرف ثالث نمی باشد.
ماده ۱۸ – ارتباط با سایر موافقتنامه های بین المللی
هیچ یک از مفاد این موافقتنامه، بر حقوق و تعهدات طرفها که ناشی از عضویت آنها در سایر موافقتنامه های بین المللی باشد تأثیری نخواهد داشت.
ماده ۱۹- حل و فصل اختلاف ها
هرگونه اختلاف ناشی از تفسیر یا اجرای این موافقتنامه از طریق مذاکره و مجاری دیپلماتیک حل و فصل خواهد گردید.
ماده ۲۰ – اصلاحات و اضافات
هرگونه اصلاحات و اضافات این موافقتنامه با موافقت متقابل طرفها انجام می گردد. این اصلاحات و اضافات به صورت تشریفات (پروتکل هایی) جداگانه که جزء لاینفک این موافقتنامه می باشد، تنظیم می گردد و براساس مفاد ماده (۲۱) این موافقتنامه به اجراء گذاشته خواهند شد.
ماده ۲۱ – بندهای نهائی
۱ – این موافقتنامه در سی اُمین روز پس از تاریخ دریافت آخرین اطلاعیه مکتوب طرفها از طریق مجاری دیپلماتیک مبنی بر تأیید تکمیل تشریفات داخلی مربوط به آنها که برای لازم الاجراء شدن این موافقتنامه مقرر شده است، لازم الاجراء خواهد شد. این موافقتنامه برای مدت سه سال معتبر خواهد بود. این موافقتنامه هربار به صورت خودکار برای دوره مشابه تمدید خواهد شد مگر اینکه یکی از طرفها نود روز پیش از انقضای دوره سه ساله تصمیم خود را مبنی بر فسخ آن از طریق مجاری دیپلماتیک به اطلاع طرف دیگر برساند.
۲ – فسخ این موافقتنامه بر تعهدات تقبل گردیده در جریان اجرای آن در رابطه با فعالیت های مشترکی که حداقل شش ماه پیش از تاریخ فسخ این موافقتنامه آغاز یا برنامه ریزی شده تأثیری نخواهد داشت.
این موافقتنامه در تاریخ ۴ /۱۲ /۱۳۹۴هجری شمسی مطابق با ۲۳ /۲ /۲۰۱۶ میلادی در دو نسخه اصلی هریک به زبانهای فارسی، آذربایجانی و انگلیسی در تهران تنظیم شد که کلیه متون از اعتبار یکسان برخوردار است. در صورت بروز اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی ملاک خواهد بود.
از طرف – دولت جمهوری اسلامی ایران – محمد جواد ظریف – وزیر امور خارجه
از طرف – دولت جمهوری آذربایجان – المار ممدیاراف – وزیر امور خارجه
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده و یک تبصره منضم به متن موافقتنامه، شامل مقدمه و بیست و یک ماده در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ دوازدهم مهرماه یکهزار و سیصد و نود و شش مجلس شورای اسلامی تصویب شد و در تاریخ ۲۶ /۷ /۱۳۹۶ به تأیید شورای نگهبان رسید.
رئیس مجلس شورای اسلامی – علی لاریجانی