ماده واحده – موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری آفریقای جنوبی در زمینه همکاریهای بهداشتی مشتمل بر یک مقدمه و دوازده ماده و پروتکل الحاقی به موافقتنامه همکاریهای بهداشتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری آفریقای جنوبی درخصوص اشتغال متخصصان بهداشتی ایران در آفریقای جنوبی مشتمل بر یک مقدمه و یازده ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آنها داده می‌شود.
اعلامیه توضیحی – برداشت دولت جمهوری اسلامی ایران از واژه «امضاء» در جزء (الف) ماده (۱۲) موافقتنامه، طی مراحل موضوع اصل یکصد و بیست و پنجم (۱۲۵) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران است و اصلاحات موضوع ماده (۱۱) موافقتنامه نیز پس از تشریفات مزبور نافذ خواهد شد.
بسم الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری آفریقای جنوبی در زمینه همکاریهای بهداشتی و پروتکل الحاقی به موافقتنامه همکاریهای بهداشتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری آفریقای جنوبی درخصوص اشتغال متخصصان بهداشتی ایران در آفریقای جنوبی
مقدمه
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری آفریقای جنوبی (که از این پس به‌طور مشترک به عنوان «طرفین» و به‌طور مفرد به عنوان «طرف» نامیده می‌شوند)؛ با اقرار به روابط نزدیک دوستانه و صمیمی بین طرفین؛ با اقرار به این که مبادله دوجانبه دانش و عقاید می‌تواند روابط دوستانه در زمینه بهداشت وعلوم پزشکی بین طرفین را تقویت نموده و به خدمات بهداشتی اولیه آفریقای جنوبی کمک نماید؛ با در نظر گرفتن این موضوع که یادداشت تفاهم بین طرفین درباره همکاری در زمینه بهداشتی که در شهر تهران در تاریخ ۱۶/۱۱/۱۳۸۰ هجری‌شمسی (پنجم فوریه ۲۰۰۲ میلادی) امضاء گردید، در تاریخ ۱۵/۱۱/۱۳۸۲ هجری‌شمسی (چهارم فوریه ۲۰۰۴میلادی) منقضی شد؛ بدین‌وسیله درخصوص موارد زیر توافق نمودند:
ماده ۱ – تعاریف در این موافقتنامه، اصطلاحات به شرح زیر تعریف می‌گردد مگر این که بافت جمله، مفاهیم دیگری را مدنظر داشته باشد:
ظرفیت‌سازی: به معنای قوی‌نمودن یک فرد داخل یک مجموعه به‌منظور حصول اطمینان از این است که فرد در مجموعه مؤثرتر گشته و در پیشرفت ظرفیت فردی خود تعهد نشان می‌دهد.
بیماری واگیر: به معنای بیماری است که در نتیجه عفونت به علت عامل بیماری‌زا یا سم‌ناشی از آن عامل ایجاد می‌شود و به دنبال انتقال مستقیم یا غیرمستقیم عامل از منبع، به میزبان تولید می‌شود.
مؤسسه بهداشتی: به معنای مؤسسه عمومی بهداشتی است یعنی مؤسسه بهداشتی که متعلق به نهاد دولتی و در کنترل آن برای ارائه خدمات بهداشتی به عموم می‌باشد.
افراد متخصص بهداشتی: به معنای فردی است که نزد نهاد قانونی به ثبت رسیده‌است و دارای مهارت، تجربه یا دانش کافی در زمینه یا فعالیت خاص می‌باشد.
تحقیق سیستمهای بهداشتی: به معنای تحقیقی است که هدف آن تهیه اطلاعاتی است که باعث پیشرفت عملکرد سیستم بهداشتی شده و در نهایت باعث به وجود آمدن وضعیت بهداشتی پیشرفته می‌گردد. این نوع از تحقیق نحوه سیاستگذاری و اطلاعات علمی را به ایفاکنندگان نقشهای کلیدی در سیستم بهداشتی نشان می‌دهد.
تولیدات دارویی: به معنای تمام داروها، مواد و اقلام مرتبط با فرآیند درمان یا پیشگیری بیماری است.
ماده ۲ – حیطه شمول موافقتنامه
۱- طرفین، همکاری در زمینه بهداشت و علوم‌پزشکی در حوزه صلاحیت خود را از طریق بررسی امکانات براساس اصل برابری و منافع متقابل ترغیب کرده و توسعه خواهندداد.
۲- پروتکلهای مرتبط با حوزه‌های خاصی از همکاری، هما‌ن‌گونه که در این موافقتنامه در نظر گرفته شده، ممکن است بین طرفین منعقد گردد. چنین پروتکلهایی طبق قانون داخلی مربوط طرفین منعقد شده و جزء لاینفک این موافقتنامه را تشکیل خواهدداد.
ماده ۳ – مقامات صلاحیتدار مقامات صلاحیتدار مسؤول برای اجرای این موافقتنامه عبارتند از:
الف – از جانب کشور ایران، وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که نماینده آن اداره کل روابط بین‌الملل وزارت متبوع از طریق سفارت جمهوری اسلامی ایران در پرتوریا می‌باشد.
ب – از جانب کشور آفریقای جنوبی، اداره ملی بهداشت از طریق سفارت جمهوری آفریقای جنوبی در تهران نماینده می‌باشد.
ماده ۴ – حوزه‌های همکاری همکاری بین طرفین در حوزه‌های زیر به عمل می‌آید:
الف – تهیه داروها و تجهیزات پزشکی.
ب – مراقبت پزشکی و خدمات بهداشتی.
پ – ظرفیت‌سازی در زمینه بهداشتی.
ت – مبادله افراد متخصص در زمینه بهداشتی.
ث – تحقیق سیستمهای بهداشت.
ج – آموزش در سطوح تکمیلی.
ماده ۵ – تهیه داروها و تجهیزات پزشکی همکاری درخصوص تهیه داروها و تجهیزات پزشکی شامل:
الف – به اشتراک گذاردن قواعد و مقررات مرتبط با نظام دارویی طرفین.
ب – تبادل نظریات درباره قوانین و شیوه‌های تحقیق و کنترل کیفیت داروهای تولیدشده.
پ – همکاری در زمینه صدور، فروش و ساخت تجهیزات پزشکی.
ت – به اشتراک گذاردن اطلاعات راجع به تجهیزات پزشکی و بیمارستانی یک بار مصرف و تجهیزات بیمارستانی تولیدشده مورد نیاز.
ث – سرمایه‌گذاری مشترک به منظور ساخت و تجهیز کارخانه‌های تجهیزات بیمارستانی و دارویی.
ج – اقدامات مشترک در زمینه‌های محصولات دارویی، تجهیزات بیمارستانی و پزشکی براساس اطلاعات مشترک و انتقال تکنولوژی باتوجه ویژه به قانونهای داخلی جاری در کشورهای طرفین.
ماده ۶ – بهداشت و درمان همکاری در حوزه‌های بهداشت و درمان عبارتند از:
الف – تبادل اطلاعات و تجربه در زمینه شبکه‌های بهداشتی روستایی.
ب – تبادل اطلاعات و همکاری در زمینه مبارزه با بیماریهای غیرواگیر و بیماریهای واگیر.
پ – ارسال افراد متخصص پزشکی به منظور ارائه خدمات در زمینه‌های مختلف توسط ایشان با توافق دوجانبه.
ت – تبادل تجربیات در زمینه مراقبت بهداشتی اولیه.
ماده ۷ – تحقیق سیستمهای بهداشتی همکاری در حوزه‌های تحقیق سیستمهای بهداشتی عبارتند از:
الف – تبادل نمایندگان به منظور بررسی مراکز تحقیقاتی واطلاع‌رسانی و به منظور بازدید از مراکز تحقیقاتی علوم پزشکی و مراکز اطلاع‌رسانی طرفین.
ب – اجرای پروژه‌های تحقیقاتی مشترک طبق توافق طرفین.
ماده ۸ – آموزش در سطوح تکمیلی همکاری در زمینه آموزش در سطوح تکمیلی عبارتند از:
الف – تبادل بورسیه در سطح تکمیلی در زمینه بهداشتی برای رشته‌های توافق شده.
ب – تبادل اطلاعات درمورد نظامهای آموزش پزشکی در دانشگاههای علوم پزشکی در کشورهای طرفین.
ماده ۹ – ترتیبات أخذ روادید(ویزا) و انجام سفر ترتیبات مالی برای افرادی که در زمینه فعالیتهای موضوع این موافقتنامه مسافرت می‌کنند به شرح زیر می‌باشد، مگر این که در شرایط خاص به گونه دیگری بین طرفین توافق صورت گرفته باشد.
الف – طرف اعزام‌کننده، هزینه‌های سفر تا مرز کشور میزبان و برگشت به کشور خود را
تقبل می‌نماید.
ب – کشور میزبان هزینه‌های سفر و اقامت در داخل کشور میزبان را می‌پردازد.
پ – هر طرف، ترتیبات اخذ روادید(ویزا) برای دانشجویان و کارشناسان خود را که قصد
سفر به کشور دیگر را دارند، انجام می‌دهد.
ماده ۱۰ – حل اختلافات هر اختلافی که ممکن است در طی مراحل اجراء و تفسیر این
موافقتنامه بین طرفین رخ دهد، از طریق مشورت و مذاکره بین طرفین یا مجاری
دیپلماتیک به‌طور دوستانه حل و فصل می‌گردد.
ماده ۱۱ – اصلاحیه توافقنامه این موافقتنامه با رضایت دوجانبه طرفین از طریق مجاری
دیپلماتیک با تبادل یادداشتها اصلاح می‌گردد.
ماده ۱۲ – لازم‌الاجراءشدن، مدت و خاتمه الف – این موافقتنامه به محض امضاء به
مرحله اجراء در می‌آید.
ب – این موافقتنامه تا تاریخ نامشخصی لازم‌الاجراء باقی خواهدماند اما هر طرف
متعاهد می‌تواند در هر زمانی با ارائه یادداشت کتبی شش ماهه قبلی از طریق مجاری
دیپلماتیک قصد خود را برای خاتمه این موافقتنامه به اطلاع طرف دیگر برساند.
پ – پایان این موافقتنامه بر روی پروژه‌های موجودی که تحت شرایط این موافقتنامه
ایجاد شده‌اند، تأثیری ندارد. چنین پروژه‌هایی تا زمان تکمیل آنها ادامه می‌یابد.
برای گواهی مراتب فوق امضاءکنندگان زیر که به‌طور مقتضی از سوی دولتهای متبوع خود
مجاز شده‌اند، این موافقتنامه را در دو نسخه به زبانهای انگلیسی و فارسی که هر دو
نسخه از اعتبار یکسان برخوردار است در تاریخ بیست و چهارم آذرماه ۱۳۸۳ هجری‌شمسی
برابر چهاردهم دسامبر ۲۰۰۴ میلادی در تهران مهر و امضاء نموده‌اند.
از طرف دولت از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران جمهوری آفریقا جنوبی دکتر مسعود
پزشکیان دکتر شابالالامسیمانک وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی وزیر بهداشت
جمهوری آفریقای جنوبی پروتکل الحاقی به موافقتنامه همکاریهای بهداشتی فی‌مابین
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری آفریقای جنوبی درخصوص اشتغال متخصصین
بهداشتی ایران در آفریقای جنوبی مقدمه وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی به
نمایندگی از سوی دولت جمهوری اسلامی ایران (که از این به بعد «ایران» نامیده
خواهدشد) و اداره بهداشت ملی به نمایندگی از سوی دولت جمهوری آفریقای جنوبی (که از
این به بعد «آفریقای جنوبی» نامیده خواهدشد)، که به‌طور مشترک «طرفین» و به صورت
مفرد «طرف» نامیده خواهندشد؛ با ابراز تمایل نسبت به تدوین چهارچوب حقوقی مربوط به
اشتغال متخصصین بهداشتی ایرانی جهت فعالیت در آفریقای جنوبی؛ با یادآوری ماده(۲)
یادداشت تفاهم همکاری در امور بهداشتی منعقده بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت
جمهوری آفریقای جنوبی، که طی آن مشخصاً به تدوین توافقات تکمیلی میان طرفین
به‌منظور سازماندهی زمینه‌های مشخصی از همکاریهای بهداشتی اشاره شده‌است؛ با تصدیق
این مطلب که مقامات ذی‌ربط دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت آفریقای جنوبی اخیراً
تعداد یکصد و سی و شش نفر پزشک عمومی را جهت مشارکت در اولین مرحله از پروژه
اشتغال متخصصین بهداشتی ایرانی در آفریقای جنوبی مورد شناسایی و انتخاب قرار
داده‌اند.
بدین وسیله درخصوص موارد زیر موافقت نمودند:
ماده ۱ – اشتغال متخصصین بهداشتی بنا به درخواست آفریقای جنوبی از طریق اداره
بهداشت ملی آن، ایران در زمینه شناسایی، اشتغال و اختصاص متخصصین بهداشتی براساس
مفاد این پروتکل مساعدت خواهدنمود.
ماده ۲ – هدف از پروتکل ۱- هدف از این پروتکل تأمین چهارچوب حقوقی برای اشتغال
متخصصین پزشکی ایران جهت رفع کمبود متخصصین بهداشتی در بخش بهداشت دولتی آفریقای
جنوبی است.
۲- متخصصین بهداشتی منحصراً با هدف ارائه خدمات بهداشتی به مناطق محروم و روستایی،
در مناطقی که چنین خدماتی ناکافی است شامل استانهای لیمپوپو، امپومالانگا و
شمال‌غربی اشتغال خواهند ورزید. چنین خدماتی در برگیرنده موارد زیر خواهدبود:
الف – مساعدت به ارائه خدمات کافی بهداشتی در بیمارستانها، کلینیکها و مراکز
بهداشتی و سایر مؤسسات ذی‌ربط در استانهای یادشده.
ب – آموزش و حمایت از متخصصین بهداشتی محلی که در چنین مناطق و مؤسساتی مشغول
فعالیت هستند.
ماده ۳ – کمیته نظارتی ۱- بدین وسیله کمیته نظارتی که مسؤولیت نظارت بر اجرای این
پروتکل را خواهدداشت، ایجاد می‌گردد.
۲- کمیته نظارتی مرکب از افراد زیر خواهدبود:
الف – از طرف آفریقای‌جنوبی:
– نمایندگانی از اداره بهداشت ملی.
– نمایندگانی از اداره‌های بهداشت استانی آفریقای جنوبی که پزشکان ایرانی را
براساس مفاد این پروتکل به استخدام در آورده‌اند.
ب – از طرف ایران:
– نمایندگانی از وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی.
– نمایندگان سفارت جمهوری اسلامی ایران در آفریقای جنوبی.
– نمایندگان پزشکان مشغول به کار در آفریقای جنوبی.
۳- کمیته نظارتی در محل مورد توافق در آفریقای جنوبی بنا به درخواست هریک از طرفین
حاضر در کمیته نظارتی جهت نظارت بر اجرای پروتکل تشکیل جلسه خواهدداد و جلسات آن
باید حداقل هر سه ماه یک‌بار برگزار شود.
ماده ۴ – قرارداد کار ۱- طرفین اطمینان خواهندیافت که هریک از متخصصین بهداشتی به
کار گرفته شده به موجب این پروتکل، قرارداد کاری را با تشکیلات استانی ذی‌ربط به
امضاء خواهندرساند که شامل موارد زیر می‌شود:
الف – سمتی که متخصص بهداشتی به آن منصوب می‌شود.
ب – حقوق سالیانه و شرایط فعالیت.
پ – مدت فعالیت که از سه سال بیشتر نخواهد بود.
ت – منطقه یا مناطقی از استانهای ذی‌ربط که متخصص بهداشتی ملزم به ارائه خدمات در
آنها است، که این منطقه یا مناطق پس از مشورت با کمیته نظارتی تعیین خواهدشد.
ث – شرح وظایف، کاملاً مشخص متخصصین بهداشتی ایرانی که مشابه با شرح وظایف متخصصین
بهداشتی آفریقای جنوبی خواهدبود.
ج – سایر مواردی که در قرارداد مطرح خواهدشد.
۲- متخصص بهداشتی از قواعد داخلی مربوط به مؤسسات بهداشتی ذی‌ربط قبل از شروع به
فعالیت، اطلاع خواهدیافت.
ماده ۵ – شرایط کار آفریقای جنوبی شرایط فعالیت زیر را تحت نظارت کمیته نظارتی
درخصوص متخصصین بهداشتی استخدام شده طبق این پروتکل تأمین و اعمال خواهدنمود.
الف – حقوق، مرخصی و مزایای جانبی که برابر با موارد مشابه اختصاص داده شده به
متخصصین بهداشتی ذی‌ربط آفریقای جنوبی براساس قانون خدمات عمومی مصوب ۱۹۹۴ میلادی
برابر با ۱۳۷۱ هجری شمسی (قانون شماره ۱۰۳ سال ۱۹۹۴) آفریقای جنوبی خواهدبود.
ب – بلیط هوایی رفت و برگشت درجه ۳ (اقتصادی) به آفریقای جنوبی برای متخصصین
بهداشتی و اعضای خانواده وی در ابتدا و انتهای قرارداد سه‌ساله، و ۱- درخصوص
متخصصین بهداشتی مجرد تأمین بلیط هوایی رفت و برگشت درجه۳(اقتصادی) به ایران دو
بار در طول دوره قرارداد.
۲- درخصوص افراد کادر پزشکی متأهل و اعضای خانواده، تأمین بلیط هوایی رفت و برگشت
درجه ۳(اقتصادی) به ایران یک‌بار در طول دوره قرارداد، و ۳- هزینه ایاب و ذهاب از
فرودگاه در آفریقای جنوبی تا محل اسکان و بالعکس از محل اسکان تا فرودگاه.
پ – تأمین امکان ایاب و ذهاب جاده‌ای در آفریقای جنوبی تا زمان استقرار کامل برای
یک دوره چهارماهه.
ت – پرداخت هزینه ۱۲۰ کیلوگرم اضافه‌بار به هنگام عزیمت به آفریقای جنوبی و بازگشت
به ایران متخصص بهداشتی در ابتدا و انتهای قرارداد.
ث – جبران هرگونه خسارت یا آسیب‌های ناشی از فعل یا ترک فعل در زمان ارائه خدمت در
سمت رسمی از سوی متخصص بهداشتی به میزانی که براساس قوانین آفریقای جنوبی مجاز
شمرده می‌شود.
ج – بیمه مسافرتی برای متخصصین بهداشتی و وسایل همراه آنان در هنگام سفر هوایی
مندرج در این ماده.
چ – ارائه خدمات درمانی و بهداشتی دولتی با افراد متخصص بهداشتی و خانواده آنها.
ح – مساعدت به صندوق کمکهای پزشکی براساس قانون خدمات عمومی آفریقای جنوبی مصوب
۱۹۹۴ میلادی برابر با ۱۳۷۱ هجری‌شمسی(قانون شماره ۱۰۳ سال ۱۹۹۴) و سایر قوانین
قابل اعمال در صورتی که متخصص پزشکی داوطلب چنین کمک پزشکی باشد.
خ – پرداخت هزینه‌های مربوط به حمل ماترک متخصص بهداشتی و اعضای خانواده وی در
صورت مرگ وی یا عضوی از خانواده او در آفریقای جنوبی با مشورت سفارت جمهوری اسلامی
ایران در آفریقای جنوبی.
د – تأمین مسکن یارانه‌ای برابر با آنچه که به متخصص بهداشتی مربوط آفریقای جنوبی
اختصاص داده می شود از سوی تشکیلات استانی ذی‌ربط.
ماده ۶ – الزامات کلی ۱- هریک از متخصصین بهداشتی استخدام شده براساس این پروتکل:
الف – از مدارک علمی مربوط به دانش و مهارتهای حرفه‌ای لازم جهت ایفای وظایف خود
به گونه‌ای که شورای نظام پزشکی آفریقای جنوبی مشخص کرده‌است، برخوردار خواهدبود.
ب – باید مجوز فعالیت در جمهوری اسلامی ایران را دریافت نموده باشد.
پ – باید از شورای نظام پزشکی آفریقای جنوبی، قبل از شروع فعالیتهای کلینیکی در
این کشور، مجوز لازم را دریافت نموده و اعتبار این مجوز استمرار یابد.
قرارداد کار توسط متخصصین بهداشتی در ایران به امضاء رسیده و پس از عودت
قراردادهای یادشده به آفریقای جنوبی مراحل ثبت و صدور مجوز از سوی شورای نظام
پزشکی آفریقای جنوبی آغاز خواهدشد. فرآیند ثبت، قبل از اعزام متخصصین بهداشتی به
اتمام خواهدرسید.
ت- مشمول قانون حرفه‌های بهداشتی مصوب ۱۹۷۴ میلادی (۱۳۵۳ هجری‌شمسی) آفریقای جنوبی
(قانون شماره ۵۶ سال ۱۹۷۴ میلادی) خواهندبود.
ث – باید به زبان انگلیسی مسلط باشند، به گونه‌ای که بتوانند به آسانی و به
گونه‌ای مؤثر با همکاران خود و کارکنان و افراد جامعه ارتباط برقرار کنند.
ج – تنها در بخش دولتی (بیمارستانها، کلینیکها و مراکز بهداشتی عمومی و مراکز
درمانی) به استخدام درخواهند آمد.
۲ – طرفین اطمینان خواهندیافت که متخصص بهداشتی به استخدام درآمده به موجب شرایط
این پروتکل توجه کاملی را به ایفای وظایف خود معمول خواهدداشت و به صورتی مناسب به
ارائه خدمات درمانی براساس استانداردهای آفریقای جنوبی و پروتکلها و رهنمودهای
سازمان بهداشت جهانی، متعهد خواهدبود.
۳- متخصصین بهداشتی به قوانین داخلی مربوط و همچنین مقررات و ضوابط تشکیلات استانی
ذی‌ربط که متخصص بهداشتی را به استخدام خود در آورده‌است، متعهد خواهندبود. در
صورتی که متخصص بهداشتی هریک از قوانین داخلی را نقض نماید، دیوان قضائی یا اداری
صالح، صلاحیت رسیدگی به موارد را خواهدداشت. در چنین مواردی، آفریقای جنوبی، سفارت
جمهوری اسلامی ایران در آفریقای جنوبی را ظرف مدت سه روز کاری از موضوع مطلع
خواهدساخت.
۴- درصورتی که متخصص بهداشتی توسط دیوان قضائی یا اداری به جهت سوءرفتار، مجرم
شناخته شود، آفریقای جنوبی حق فسخ یک جانبه قرارداد را خواهدداشت. دلایل مربوط به
چنین فسخی ارائه خواهدشد. در چنین مواردی آفریقای جنوبی هزینه بازگشت متخصص
بهداشتی و در صورت اقتضاء، خانواده وی، به جمهوری اسلامی ایران را تقبل خواهدنمود.
ماده ۷ – تعهدات ایران ۱- علاوه بر تعهدات مندرج در موافقتنامه یا این پروتکل،
ایران:
الف – متخصص بهداشتی واجد شرایط استخدام را براساس شرایط و مقررات مشخص و مورد
توافق طرفین شناسایی خواهدنمود.
ب – در شناسایی متخصصین بهداشتی که واجد شرایط لازم از جهت مهارتها و صلاحیتهای
حرفه‌ای و زبان انگلیسی خواهندبود، مساعدت خواهد نمود.
پ – در صدور مجوز خروج متخصصین بهداشتی شناسایی شده مساعدت خواهدنمود.
۲- ایران اطمینان خواهد یافت که متخصصین بهداشتی استخدام شده براساس این پروتکل از
حقوق و تعهدات خود ناشی از این پروتکل، قبل از استخدام اطلاع خواهندیافت. این
موضوع مسؤولیتهای آنها را درخصوص کلیه هزینه‌های مربوط به اقامت آنان در آفریقای
جنوبی که براساس مفاد این پروتکل از سوی هریک از طرفین تقبل نمی‌شود، در بر
می‌گیرد. این مسأله از جمله شامل موارد زیر خواهدبود:
الف – مسافرت هوایی جهت مراجعت به ایران به جز مواردی که توسط آفریقای جنوبی تقبل
شده‌است.
ب – ایاب و ذهاب در آفریقای جنوبی به جز ایاب و ذهاب به محل فعالیت.
ماده ۸ – تعهدات آفریقای جنوبی ۱- علاوه بر تعهدات مندرج در موافقتنامه و یا این
پروتکل، آفریقای جنوبی:
الف – به انتخاب افراد داوطلب در جمهوری اسلامی ایران جهت تضمین دارابودن شرایط
لازم از حیث صلاحیتها، مهارتها و زبان انگلیسی مساعدت خواهدنمود.
ب- اطمینان می‌یابد که مراکز استانی ذی‌ربط قرارداد کار را با هر متخصص بهداشتی به
امضاء خواهندرساند.
پ – به متخصص پزشکی در دریافت مجوز از شورای نظام پزشکی آفریقای جنوبی در
گروه‌بندی «خدمات عمومی» مساعدت خواهدنمود. مقامات ذی‌ربط آفریقای جنوبی هزینه
اولیه ثبت‌نام در شورای نظام پزشکی آفریقای جنوبی را از سوی متخصص بهداشتی پرداخت
خواهند نمود و این مبلغ متعاقباً از حقوق وی کسر می‌گردد.
ت – به متخصص بهداشتی و اعضای خانواده همراه وی جهت دریافت مجوز مربوط و روادید
ورود به کشور و فعالیت در آفریقای جنوبی مساعدت خواهدنمود.
ث – کمیته نظارتی را از خاتمه قرارداد کارمتخصص بهداشتی و دلایل چنین خاتمه‌ای
مطلع خواهدساخت.
۲- در صورتی که متخصص بهداشتی به HIV یا هر بیماری مهلک دیگری مبتلا شود، آفریقای
جنوبی درمان استاندارد بیماری را معمول خواهدداشت. در مورد ابتلا به HIV درمان PEP
(پروفیلاکسی پس از بروز بیماری) را که از سوی سازمان جهانی بهداشت پذیرفته شده‌است
به کار خواهد گرفت.
۳- آفریقای جنوبی کلیه قوانین و مقررات موضوع این پروتکل را به ایران ارائه
خواهدنمود.
ماده ۹ – حل اختلاف هرگونه اختلاف بین طرفین که ممکن است در حین اجراء یا تفسیر
این پروتکل بروز نماید به صورت دوستانه از طریق مشورت و مذاکره بین طرفین و با
دخالت کمیته نظارتی یا از طریق مجاری دیپلماتیک حل و فصل خواهدشد.
ماده ۱۰ – اطلاعات این پروتکل می‌تواند با رضایت متقابل طرفین با مبادله یادداشت
از طریق مجاری دیپلماتیک، اصلاح گردد.
ماده ۱۱ – لازم‌الاجراءشدن، مدت اعتبار و خاتمه ۱- این پروتکل سه ماه پس از
تاریخ‌امضاء به اجراء درخواهد آمد.
۲- این پروتکل از تاریخ لازم‌الاجراءشدن برای یک دوره سه‌ساله معتبر خواهدبود، پس
از آن نیز خود به خود برای دوره‌های سه‌ساله دیگر قابل تمدید می‌باشد. در عین حال
هر یک از طرفین می‌تواند قصد خود مبنی بر فسخ این پروتکل را در هر زمان با ارائه
یادداشت کتبی از طریق مجاری دیپلماتیک از شش ماه قبل اعلام نماید.
۳- فسخ این پروتکل هیچ‌گونه تأثیری بر قراردادهای موجود یا تعهدات پذیرفته شده در
ارتباط با این پروتکل نخواهدداشت. چنین قراردادها یا تعهداتی تا زمان تکمیل آنها
ادامه خواهد یافت، مگر آن که بین طرفین به صورت کتبی توافقات دیگری به عمل آید.
برای گواهی مراتب بالا، امضاءکنندگان زیر که از سوی دولتهای متبوع خود به‌طور
مقتضی برای این امر مجاز شده‌اند، این پروتکل را در شهر تهران و در تاریخ بیست و
چهارم آذرماه ۱۳۸۳ هجری شمسی برابر با چهاردهم دسامبر ۲۰۰۴ میلادی در دو نسخه به
زبانهای فارسی و انگلیسی که هر دو متن از اعتبار یکسان برخوردار خواهندبود، مهر و
امضاء نموده‌اند.
از طرف دولت – از طرف دولت
جمهوری اسلامی ایران – جمهوری آفریقا جنوبی
دکتر مسعود پزشکیان – دکتر شابالالامسیمانک
وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی – وزیر بهداشت جمهوری آفریقای جنوبی
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده ، منضم به متن موافقتنامه، شامل یک مقدمه و دوازده‌ماده و پروتکل الحاقی در جلسه علنی روز چهارشنبه مورخ سوم مردادماه یکهزار و سیصد و هشتاد و شش مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۷/۵/۱۳۸۶ به تأیید شورای نگهبان رسید.
غلامعلی حدادعادل
رئیس مجلس شورای اسلامی