ماده واحده – موافقتنامه همکاری امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری ایتالیا، مشتمل بر یک مقدمه و سیزده ماده به شرح پیوست تصویب واجازه مبادله اسناد آن داده میشود.
بسمالله الرحمن الرحیم
موافقتنامه همکاری امنیتی بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری ایتالیا
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری ایتالیا که از این پس «طرفین» نامیده میشوند؛
در چارچوب روابط دوستانه بین دو کشور و با آگاهی از اینکه جرائم سازمان یافته فراملی در تمامی زمینهها، به هر دو کشور ضربه میزند و نظم و امنیت عمومی و همچنین رفاه و جان شهروندان آنها را به مخاطره میاندازد:
با آگاهی از اهمیت تقویت و افزایش همکاری امنیتی بین طرفین و همکاری بینالمللی در مبارزه علیه جرائم سازمان یافته فراملی:
با اراده قاطع برای احترام به حاکمیت ملی، تمامیت ارضی، حقوق انسانی و قانونی اتباع هریک از دو کشور، قوانین و مقررات ملی و تعهدات بینالمللی:
با یادآوری کنوانسیونهای سازمان ملل متحد در زمینه قاچاق مواد مخدر و مواد روانگردان، تروریسم، جرائم سازمان یافته فراملی که از سوی هردو طرف به امضاء رسیده است.
با عنایت به یادداشت تفاهم بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری ایتالیا برای همکاری جهت مبارزه با قاچاق مواد مخدر، مواد روان گردان و مواد شیمیایی پایه
که در رم در تاریخ ۱۳۷۷.۱۲.۱۹ هجری شمسی برابر با ۱۰ مارس ۱۹۹۹ میلادی به امضاء رسید و بیانیه مشترک همکاری بین وزیر کشور جمهوری اسلامی ایران و وزیر کشور جمهوری ایتالیا که در تهران در تاریخ ۱۳۷۹.۱۰.۱۸ هجری شمسی برابر با ۷ ژانویه ۲۰۰۱ میلادی به امضاء رسید.
در چارچوب اختیارات وزارت کشور طرفین در زمینههای زیر توافق نمودند:
ماده ۱ – موارد همکاری
طرفین، متعهد میشوند به منظور تضمین امنیت و مقابله با جرائم سازمان یافته فراملی در تمامی اشکال آن، با هدف پیشگیری، انجام تحقیقات و مبارزه با اقدامات تبهکارانه، در زمینههای ذیل همکاری نمایند.
– جرائم سازمان یافته
– تروریسم
– قاچاق مواد مخدر
– قاچاق آثار هنری از جمله موارد متعلق به میراث فرهنگی، قاچاق ارز و اشیاء قیمتی و سایر مواد و کالاهایی که قاچاق آنها از سوی قوانین ملی دو کشور، جرم محسوب شود.
– جعل اسناد دولتی، ارز، اوراق بهادار، کارتهای اعتباری مهرهای رسمی و مهر ومومهای دولتی، جرائم اقتصادی مانند تطهیر پول.
– جعل گذرنامه، روادید و سایر مدارک مسافرتی و یا استفاده از آنها.
– قاچاق اسلحه، مهمات، مواد منفجره، مواد هستهای، مواد رادیواکتیو، موادشیمیایی و مواد میکروبی
– ترددهای غیرمجاز مرزی و فعالیتهای مجرمانه مرتبط با آن.
– قاچاق انسان و به خصوص در ارتباط با سوء استفاده از کودکان.
– جرائم رایانهای و سایر جرائمی که با استفاده از وسایل ارتباطی، صورت میگیرد.
ماده ۲ – مبارزه با تروریسم
طرفین، متعهد میشوند که برای پیشگیری و سرکوب فعالیتهای گروههای تروریستی – که این فعالیتها براساس قوانین داخلی دو کشور و یا کنوانسیونهای بینالمللی مربوطه که هر دو طرف به آنها ملحق شدهاند، جرم شناخته میشوند و در صورتی که این جرائم نسبت به اتباع یا منافع هریک از دو طرف واقع شود، با یکدیگر همکاری کنند.
طرفین به ویژه در زمینههای ذیل توافق نمودند:
– مبادله اطلاعات درخصوص فنون و روشهای عملکرد گروههای تروریستی وجرائم مرتکب شده از سوی آنها و مواردی که دارای اهداف حمایت لجستیکی و مالی باشد.
– توسعه همکاری پلیس برای شناسایی و تعقیب افراد مسؤول اقدامات تبهکارانهای که از سوی قوانین ملی دو کشور جرم تلقی شده است، در کنار همکاریهایی که در چارچوب اینترپل صورت میپذیرد.
– مبادله اطلاعات و تجربیات در مورد روشها و فنون استفاده شده به منظور پیشگیری و مبارزه با تروریسم.
ماده ۳ – مبارزه با قاچاق مواد مخدر
طرفین در چارچوب قوانین جاری دو کشور و اختیارات خویش، طبق کنوانسیونهای تدوین شده و تصویب شده از سوی سازمان ملل متحد، در زمینههای ذیل برای پیشگیری و مبارزه با تولید، قاچاق و توزیع مواد مخدر، مواد روان گردان و مواد شیمیایی پایه، با یکدیگر همکاری خواهند داشت:
– تبادل اطلاعات درخصوص انواع جدید مواد مخدر، مواد روان گردان، مواد شیمیایی پایه، مواد اولیه و گیاهان پایه، در مورد گرایشات بازار، روشهای استفاده شده توسط قاچاقچیان، فنون و تجارب تحقیقاتی و پیشگیری از جرایم مربوط به قاچاق مواد مخدر منجمله کنترل مرزها.
– برنامهریزی برای دورههای آموزش حرفهای کارشناسان و مأمورین پلیس، تبادل تجربیات و روشهای تعلیم و استفاده از سگ در عملیات مبارزه با مواد مخدر.
– تبادل تجربیات و تدابیر اتخاذ شده برای پیشگیری از استفاده از مواد مخدر ومواد روان گردان.
ماده ۴ – روشهای همکاری
طرفین به منظور پیشگیری و مبارزه با جرائم سازمان یافته فراملی و تروریسم و سایر جرائم یاد شده در این موافقتنامه، همچنین در زمینههای ذیل با یکدیگر همکاری خواهند کرد:
– مبادله اطلاعات در مورد افراد و گروههای دخیل در جرایم فوق.
– مبادله اطلاعات در مورد قوانین حاکم بر جرائم پیشبینی شده در این موافقتنامه.
– مبادله کارشناسان و متخصصین بر مبنای درخواست یکی از طرفین.
– برگزاری دورههای آموزشی مشترک برای کارشناسان وزارت کشور و نیروهای پلیس، که در چارچوب توافقهای رسمی جداگانهای اقدام خواهد شد.
– مبادله اطلاعات و تجربیات در زمینه کنترل تردد از مرزها و حضور اتباع خارجی تحت تعقیب مراجع قضایی در هر یک از دو کشور.
– مبادله اطلاعات و تجربیات در مورد تدابیر اتخاذ شده برای امنیت حمل و نقل جادهای، ریلی، دریایی و هواپیمایی کشوری.
– مبادله تجربیات در مورد سازماندهی، اداره، تعلیم و آموزش نیروهای پلیس.
– مبادله اطلاعات و تجربیات در مورد تسلیحات و مهمات، مواد منفجره، مواد هستهای و سایر مواد رادیواکتیو و مواد شیمیایی و میکروبی خطرناک.
در خواستهای مربوط به دریافت اطلاعات میبایست همراه با خلاصهای از دلایل توجیهی آن، به مقامات ذیصلاح مسؤول اجرای موافقتنامه حاضر که در ماده (۸) به آنها اشاره شده، ارائه شود.
ماده ۵ – همکاری فنی – علمی
طرفین در زمینه تحقیقات علمی و مبادله اطلاعات فنی مربوط به نظم و امنیت عمومی، ارتقاء شیوهها و ابزار و آلات پیشگیری و مقابله با جرائم و تبادل نمونههای ابزار وآلات در اختیار پلیس، در صورت تقاضای یکی از طرفین، با یکدیگر همکاری خواهند کرد.
ماده ۶ – همکاری بین دفاتر اینترپل
طرفین همکاری بین دفاتر مرکزی اینترپل دو کشور را به طرق زیر تقویت نموده و توسعه خواهند داد:
– مبادله اطلاعات در مورد قاچاق انسان و در مورد تشکیلات جنایتکارانهای که آن را اداره میکنند.
– ارسال هرچه سریعتر اطلاعات به همراه عکس، اثر انگشت و سوابق تخلف اتباع دستگیر شده در خاک کشور دیگر به دفتر مرکزی اینترپل در کشور طرف مقابل.
– ارسال هرچه سریعتر اطلاعات به همراه عکس، اثر انگشت و سوابق تخلف اتباعی که در فعالیتهای جرائم سازمان یافته یا تروریسم در قلمرو کشور مقابل دخالت داشتهاند به دفتر مرکزی اینترپل در کشور طرف مقابل.
ماده ۷ – فعالیتهای کارآگاهی
همکاری در زمینه مبارزه علیه جرائم سازمان یافته و تروریسم و جستجوی افراد فراری مظنون به ارتکاب اقدامات تبهکارانه یا تروریستی از طریق دفاتر اینترپل دو کشور صورت خواهد گرفت.
هریک از طرفین براساس ابتکار عمل خود یا درخواست طرف مقابل، در قلمرو خود دست به فعالیتهای کارآگاهانه، از جمله جستجوی افراد مظنون و مقصر، خواهد زد.
آن بخش از نتایج این عملیات کارآگاهانه که به طرف مقابل مربوط شود، از جمله اطلاعات مربوط به صاحبان شمارههای تلفن ثابت یا همراه و یا اموال توقیف یا مصادرهشده، برای تحقیقات بیشتر در قلمرو کشور دیگر، مورد مبادله طرفین واقع میشود.
ماده ۸ – اجرای موافقتنامه
وزارت کشور جمهوری اسلامی ایران و وزارت کشور جمهوری ایتالیا سازمانهای مسؤول و ذیصلاح دو کشور برای اجرای موافقتنامه حاضر میباشند.
برای اجرای عملی این موافقتنامه از سوی جمهوری اسلامی ایران اداره کل امنیتی وزارت کشور برای جنبههای مربوط به امور انتظامی و امنیتی و دفتر امور بینالملل وزارت کشور برای سایر جنبههای موافقتنامه و از سوی جمهوری ایتالیا سرویس همکاری بینالمللی پلیس از اداره مرکزی پلیس جنایی وزارت کشور برای جنبههای جنایی و سرویس روابط بینالملل اداره هماهنگی و برنامهریزی نیروهای پلیس وزارت کشور برای سایر جنبههای موافقتنامه، مسؤولیت دارند.
برای فراهم ساختن امکان مبادله متقابل اطلاعات، طرفین به صورت کتبی مراجع تماس را به یکدیگر اعلام خواهند کرد.
ماده ۹ – کمیته مشترک
طرفین در مورد تشکیل یک کمیته مشترک، به ریاست معاون وزیر کشور از طرف جمهوری اسلامی ایران و معاون وزیر کشور از طرف جمهوری ایتالیا و متشکل از شش عضو از سوی هریک از دو طرف، توافق میکنند.
این کمیته موظف به انجام همکاری دوجانبه، ارزیابی و نظارت بر اجرای این موافقتنامه و ارائه پیشنهاداتی برای تغییرات احتمالی، میباشد.
کمیته همچنین در مورد هزینههای مالی ناشی از اجرای موافقتنامه حاضر، تصمیم میگیرد. کمیته همچنین صلاحیت تصمیمگیری درخصوص اختلافات احتمالی ناشی از اجرای این موافقتنامه را دارد.
جلسات کمیته مشترک یک بار در سال و به صورت متناوب در دو کشور و درصورت اضطرار و به درخواست یکی از طرفین جلسه فوقالعاده برگزار میشود.
ماده ۱۰ – اطلاعات و اسناد
اطلاعات و اسناد مبادله شده براساس این موافقتنامه، محرمانه میباشد و تنها درجهت اهداف و شرایط مورد نظر طرف ارائه کننده مورد استفاده قرار خواهد گرفت، اینگونه اسناد و اطلاعات فقط در صورت کسب موافقت قبلی و کتبی طرف ارائه کننده دراختیار طرف ثالث قرار خواهد گرفت. در هر صورت اطلاعات و اسناد ارائه شده بوسیله کشور گیرنده، طبق قوانین جاری مورد حفاظت و مراقبت قرار خواهد گرفت.
ماده ۱۱ – موارد امتناع از همکاری
طرفین میتوانند انجام تمام یا بخشی از درخواست طرف دیگر برای همکاری را در موارد زیر، رد کنند:
– به مخاطره افتادن حاکمیت ملی.
– به مخاطره افتادن یا تهدید نظم و امنیت عمومی، منافع ملی یا سایر منافع حیاتی کشور.
– تضاد با قوانین ملی.
– به مخاطره افتادن دستیابی به نتیجه مثبت در روند دادرسی در قلمرو کشور درخواست شونده.
در چنین مواردی طرف مورد درخواست باید در اسرع وقت از طریق مجاری مندرج در بند دوم ماده (۸) و در صورت لزوم از طریق مجاری دیپلماتیک، دلایل خودداری از پذیرش تمامی یا بخشی از درخواست همکاری را به صورت کتبی به طرف درخواستکننده اعلام نماید.
ماده ۱۲ – ارتباط با سایر موافقتنامهها
این موافقتنامه ناقض انجام تعهدات ناشی از سایر تعهدات بینالمللی، دوجانبه یا چند جانبه که به امضای طرفین رسیده، نمیباشد.
ماده ۱۳ – اعتبار موافقتنامه
الف – این موافقتنامه سیروز بعد از تاریخ دریافت آخرین اعلامیه رسمی درخصوص به انجام رسیدن مراحل داخلی تصویب در هر دو کشور معتبر خواهد شد.
ب – مدت اعتبار این موافقتنامه نامحدود است مگر آن که هرکدام از طرفهای متعاهد تمایل خود را مبنی بر پایان دادن به اعتبار این موافقتنامه به صورت کتبی به طرف مقابل اعلام کند که در این صورت خاتمه آن شش ماه پس از اعلام به طرف مقابل، عملی خواهد شد.
ج – محتوای موافقتنامه حاضر میتواند با توافق طرفین از طریق مجاری دیپلماتیک اصلاح شود.
در تائید مراتب فوق، نمایندگان امضا کننده زیر که از سوی دولتهای متبوع خود بطور مقتضی مجاز میباشند، این موافقتنامه را امضا نمودند.
این موافقتنامه در شهر رم به تاریخ نهم آبان ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و یک هجری شمسی مطابق با سی و یک اکتبر سال ۲۰۰۲ میلادی، در دو نسخه اصلی و هر یک به زبانهای فارسی، ایتالیایی و انگلیسی شامل یک مقدمه و سیزده ماده که همه متون از اعتبار یکسان برخوردار هستند، به امضاء رسید.
در صورت اختلاف در تفسیر، متن انگلیسی ملاک است.
از طرف دولت جمهوری اسلامی ایران - از طرف دولت جمهوری ایتالیا
سیدعبدالواحد موسوی لاری - جوزپه پیزانو
وزیر کشور - وزیر کشور
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و سیزده ماده در جلسه علنی روز سهشنبه مورخ بیست و سوم دی ماه یکهزار و سیصد و هشتاد و دو مجلس شورای اسلامی تصویب و نظر شورای نگهبان در مهلت مقرر موضوع اصل نود و چهارم (۹۴) قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران واصل نگردید.