به موجب ماده ۱۳۶ مکرر قانون آیین دادرسی کیفری و ماده ۱۴۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری در صورت احضار متهم و عدم حضور او بدون عذر موجه یا عدم معرفی وی از ناحیه کفیل یا وثیقه‌گذار نامبردگان مکلف به اجرای تعهد بوده و نسبت به وصول وجه التزام وجهالکفاله و یا ضبط وثیقه اقدام می‌شود. و چنانچه هر یک از افراد مذکور نسبت به اجرای این امر معترض باشند می‌توانند به جهات مندرج در ماده ۱۱۶ قانون مزبور به دادگاه تجدید نظر شکایت نمایند. بنابراین اجرای حکم نمی‌تواند دستور قانونی مزبور به دادگاه تجدیدنظر شکایت نمایند. بنابراین حکم نمی‌تواند دستور قانونی رئیس حوزه قضایی را در مورد وصول وجهالکفاله ابطال نموده و یا رافع مسئولیت کفیل باشد. بنا به مراتب آرا شعب ۲ و ۱۲ دادگاه تجدیدنظر به شماره‌های ۱۳۱۹-۷/۱۰/۱۳۷۸ و ۳۸۴-۲۳/۴/۱۳۷۹ که منطبق با این نظر است به اکثریت آرا اعضا هیأت عمومی دیوان‌عالی کشور قانونی تشخیص و به استناد ماده ۲۷۰ قانون آیین دادرسی دادگاه‌های عمومی و انقلاب در امور کیفری در موارد مشابه برای شعب دیوان‌عالی کشور و دادگاه‌ها لازم‌الاتباع است.
