ماده واحده – موافقتنامه حمل و نقل جاده‌ای و ترانزیت مسافر و کالا بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری تونس مشتمل بر یک مقدمه و بیست ماده به شرح پیوست تصویب و اجازه مبادله اسناد آن داده می‌شود.
بسم‌الله الرحمن الرحیم
موافقتنامه حمل و نقل جاده‌ای و ترانزیت مسافر و کالا بین دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری تونس
مقدمه :
دولت جمهوری اسلامی ایران و دولت جمهوری تونس که از این پس «طرفهای متعاهد» نامیده می‌شوند با تمایل به تسهیل و توسعه حمل و نقل جاده‌ای کالا و مسافر بین دو کشور و به صورت ترانزیت (عبوری) از طریق قلمرو کشورهای خود، در موارد زیر به توافق رسیدند:
بخش اول – تعاریف و حوزه اجرا:
ماده ۱ – تعاریف
از نظر این موافقتنامه:
۱ – منظور از اصطلاح «مقامات صلاحیتدار» عبارت است از:
در مورد دولت جمهوری اسلامی ایران
وزارت راه و ترابری (سازمان حمل و نقل و پایانه‌های کشور)
در مورد دولت جمهوری تونس:
وزارت حمل و نقل (اداره کل حمل و نقل زمینی)
۲ – اصطلاح «متصدی حمل و نقل» عبارت است از هر شخص حقیقی یا حقوقی مقیم تبعه هر
یک از دو طرف متعاهد که دارای مجوز حمل و نقل‌بین‌المللی مسافر و کالا برطبق
قوانین و مقررات ملی کشورش می‌باشد.
۳ – وسیله نقلیه: عبارت است از هر وسیله نقلیه جاده‌ای دارای نیروی محرکه که واجد
شرایط زیر باشد:
الف – برای حمل و نقل مسافر و یا کالا ساخته شده باشد.
منظور از اصطلاح وسیله نقلیه حمل کالا عبارت است از یک وسیله نقلیه واحد و یا
ترکیبی از یک وسیله نقلیه با یدک یا نیمه یدک.
ب – در قلمرو یکی از طرفهای متعاهد ثبت شده باشد.
۴ – وسیله نقلیه مسافری: هر وسیله نقلیه ساخته شده جهت حمل و نقل مسافر که تعداد
صندلی‌های آن با احتساب صندلی راننده بیش از نُه عدد باشد.
۵ – حمل و نقل عمومی مسافر: عبارت است از حمل عمومی مسافر در ازای دریافت کرایه از
سوی متصدی حمل و نقل مجاز واقع در کشور محل ثبت‌وسیله نقلیه.
۶ – حمل و نقل منظم عمومی مسافر: عبارت است از حمل عمومی مسافر بر طبق شرایط از
پیش تعیین شده ثابت که قبلاً به اطلاع عموم می‌رسد(شامل اعلام مسیر حرکت، زمان
حرکت، تعرفه و نوع وسیله نقلیه مشخص).
۷ – حمل و نقل جهانگردی: عبارت است از جابجائی گروهی مسافر به صورت دربست با یک
وسیله نقلیه یا بیشتر در طول یک مسیر که مبدأ آن از‌کشور محل ثبت وسیله نقلیه آغاز
و مقصد آن در قلمرو طرف دیگر باشد و در قلمرو طرف اول ختم شود، وسیله نقلیه
می‌تواند خالی یا در حال عبور به‌مقصد یک کشور ثالث باشد.
این حمل توسط آژانسهای مسافرتی، هتلداران و هر شرکتی که مجاز به انجام حمل و نقل
بین‌المللی جهانگرد با استفاده از وسایل نقلیه ملکی یا‌استیجاری باشد، سازماندهی و
اجرا می‌گردد.
ماده ۲ – حوزه اجرا:
مفاد موافقتنامه حاضر در مورد حمل و نقل جاده‌ای مسافر و کالا که بین قلمرو
طرفهای متعاهد یا به صورت ترانزیتی (عبوری) از قلمرو آنها توسط‌متصدیان حمل و نقل
با استفاده از وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو هر یک از دو طرف متعاهد انجام
می‌گیرد، قابل اجرا است.
بخش دوم – ضوابط ورود وسایل نقلیه
ماده ۳ – ورود وسایل نقلیه به قلمرو هر یک از طرفهای متعاهد تابع شرایط زیر است:
۱ – وسیله نقلیه باید کلیه اسناد تعیین شده در قوانین طرف دیگر را به همراه داشته
باشد.
۲ – وسایل نقلیه بر طبق قوانین حاکم در دو کشور تابع شرایط ورود موقت می‌باشند.
مقامات گمرکی دو کشور در مدت تعیین شده از سوی مقامات‌گمرکی از مطالبه مالیات،
حقوق و عوارض ورودی خودداری خواهند نمود.
ماده ۴ – وسایل نقلیه حمل و نقل کالا و مسافر که وارد قلمرو طرف دیگر متعاهد
می‌شوند نمی‌توانند بیش از مدت تعیین شده در آن کشور توقف کنند‌مگر در موارد
اضطراری و غیر ارادی با مجوز مقام صلاحیتدار ذی‌ربط.
ماده ۵ – وسایل نقلیه ورودی به قلمرو یکی از طرفهای متعاهد باید طبق قوانین حاکم
در آن کشور دارای بیمه شخص ثالث باشند.
بخش سوم – حمل و نقل عمومی مسافر
ماده ۶ – تحت شرایط این موافقتنامه، متصدیان حمل و نقل تعیین شده از سوی مقامات
صلاحیتدار هر یک از دو کشور، می‌توانند خدمات حمل و نقل‌عمومی منظم مسافر را بین
شهرهای طرفهای متعاهد و توسط وسایل نقلیه مسافری راه‌اندازی نمایند.
شرایط این حمل طی یک قرارداد دوجانبه بین متصدیان حمل و نقل تعیین شده تنظیم و پس
از تأیید مقامات صلاحیتدار هر دو کشور به اجرا در می‌آید.
ماده ۷ – حمل و نقل نامنظم مسافر بین دو کشور توسط متصدیان حمل و نقل هر یک از
طرفهای متعاهد با استفاده از وسایل نقلیه ثبت شده در قلمرو‌آنها منوط به اخذ مجوز
قبلی از مقامات صلاحیتدار طرف متعاهد دیگر است به استثنای عملیات حمل و نقل ذیل:
حمل و نقل مسافر توسط وسایل نقلیه‌ای که تعداد صندلی آنها با احتساب راننده از
نُه‌نفر کمتر باشد.
حمل و نقل جهانگردی و حمل گروههای هماهنگ (گروههای ورزشی، هنری، دانشجوئی و …)
به وسیله اتوبوس بین شهری مشروط به ارائه مجوز‌صادره از سوی مقام صلاحیتدار کشور
محل ثبت وسیله نقلیه مسافربری.
حمل و نقل ترانزیتی (عبوری) مسافر.
ماده ۸ – رانندگان وسایل حمل و نقل مسافر باید لیست مسافرین خود را همراه داشته
تا در صورت مطالبه دستگاههای ذی‌ربط ارائه نمایند.
بخش چهارم – حمل و نقل کالا
ماده ۹ – وسایل نقلیه ثبت شده در یکی از دو کشور مجاز هستند بدون نیاز به اخذ
مجوز قبلی، نسبت به حمل و نقل کالا بین دو کشور و یا به صورت‌ترانزیت (عبوری) از
طریق قلمرو طرف دیگر مبادرت ورزند.
ماده ۱۰ – وسایل نقلیه حمل کالا ثبت شده در قلمرو یکی از طرفهای متعاهد می‌توانند
با بار یا بدون بار وارد قلمرو طرف دیگر شده و در مسیر برگشت‌به مقصد کشور محل ثبت
خود بارگیری نمایند.
بخش پنجم – مقررات عمومی
ماده ۱۱ –
الف – وسایل نقلیه حمل کالا یا مسافر یک طرف متعاهد مجاز به انجام عملیات حمل و
نقل داخلی در قلمرو طرف متعاهد دیگر نخواهد بود.
ب – حمل کالا یا مسافر از یا به قلمرو یک کشور ثالث نمی‌تواند انجام پذیرد مگر با
مجوز مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد.
ماده ۱۲ – متصدیان حمل و نقل و رانندگان وسایل نقلیه یک طرف متعاهد در کلیه
مواردی که در این موافقتنامه یا سایر موافقتنامه‌های بین‌المللی که‌طرفین متعاهد
در آن عضویت دارند مورد حکم قرار نگرفته است، موظفند در طول اقامت در قلمرو طرف
دیگر قوانین و مقررات حاکم در طرف یاد شده‌را رعایت نمایند.
ماده ۱۳ – طرفهای متعاهد کلیه اقدامات لازم را به منظور تسریع و تسهیل امور گمرکی
و سایر تشریفات اداری مربوط به حمل و نقل مسافر و کالا به‌عمل آورند.
ماده ۱۴ – وزن و ابعاد وسایل نقلیه باید مطابق با مقررات ملی جاری در طرف متعاهد
دیگر باشد.
در صورت تجاوز وزن و ابعاد وسایل نقلیه از حدود مجاز در کشور مقابل، اخذ مجوز از
مقام صلاحیتدار طرف ذی‌ربط که شرایط حمل و به ویژه زمان‌سفر و مسیر آن را معین
می‌کند، ضروری است.
ماده ۱۵ – متصدیان حمل و نقل طرفهای متعاهد مجازند درآمدهای ناشی از عملیات حمل و
نقل مسافر و کالا در چهارچوب موافقتنامه حاضر را طبق‌قوانین جاری ارزی هر کشور
انتقال دهند.
ماده ۱۶ –
۱ – وسایل نقلیه ثبت شده در یکی از دو کشور در قلمرو طرف دیگر از پرداخت کلیه
مالیاتها و عوارض مربوط به مالکیت یا بهره‌برداری به جز‌هزینه‌های استفاده از
جاده‌ها یا تأسیسات زیربنائی خاص معاف هستند.
۲ – سوخت و روغن موجود در مخازن وسایل نقلیه ورودی به خاک هر یک از دو طرف از
پرداخت هرگونه عوارض و مالیات ورودی معاف خواهد‌بود. این مخازن عبارت است از
آنهائی که توسط کارخانجات سازنده بر روی وسایل نقلیه تعبیه شده باشد.
۳ – لوازم، لاستیکها و قطعات یدکی وسایل نقلیه از پرداخت هرگونه عوارض و مالیات
ورودی به شرط رعایت مقررات گمرکی در هنگام ورود به خاک‌هر یک از دو کشور معاف
خواهد بود و لوازم یدکی استفاده نشده و همچنین لوازم تعویض شده باید مرجوع شود و
یا تحت نظارت مقامات گمرکی‌اسقاط گردد.
ماده ۱۷ – مقامات صلاحیتدار هر یک از طرفهای متعاهد تلاش خواهند نمود تا متصدیان
حمل و نقل شرایط این موافقتنامه را رعایت کنند.
قوانین و مقررات ملی مربوط به عبور و مرور جاده‌ای از جمله مقررات مربوط به حمل
کالاهای خطرناک، مدت کار و حداکثر ساعات رانندگی مجاز در‌کشور طرف دیگر متعاهد
لازم‌الاجراء می‌باشد.
ماده ۱۸ – مقامات صلاحیتدار کشور محل ثبت وسیله نقلیه می‌توانند علیه متصدی حمل و
نقلی که در کشور مقابل مرتکب تخلف شده، به درخواست‌کشور اخیر اقدامات زیر را اتخاذ
نمایند:
۱ – صدور اخطار.
۲ – ممانعت موقت یا دائمی از انجام هر نوع فعالیت حمل و نقل توسط متخلف از کشور
مقابل یا بالعکس. تصمیمات اتخاذ شده فوق در هر مرحله به‌اطلاع طرف دیگر خواهد
رسید.
ماده ۱۹ – کار گروه مشترکی متشکل از نمایندگان مقامات صلاحیتدار طرفهای متعاهد
تشکیل می‌شود به منظور:
۱ – نظارت بر حسن اجرای این موافقتنامه و تلاش در جهت توسعه همکاریهای حمل و نقل
جاده‌ای بین دو کشور.
۲ – هماهنگی اجرائی در خصوص چگونگی راه‌اندازی خطوط حمل و نقل عمومی منظم مسافر.
۳ – بررسی و توافق نسبت به اصلاح موافقتنامه حاضر.
تصمیمات کار گروه مشترک از سوی طرفها لازم‌الاجراء خواهد بود. این کار گروه بنا
به درخواست یکی از طرفها و به صورت متناوب در هر یک از دو‌کشور تشکیل جلسه خواهد داد.
ماده ۲۰ –
۱ – این موافقتنامه بر طبق مقررات ملی دو کشور تصویب خواهد شد و سی روز پس از مبادله اسناد تصویب لازم‌الاجراء خواهد گردید.
۲ – هرگونه اصلاح در این موافقتنامه تابع شرایط مصرحه در بند (۱) این ماده خواهد بود.
۳ – این موافقتنامه به مدت سه سال معتبر است و مادامی که یکی از طرفهای متعاهد
تمایل خود را نسبت به اصلاح یا لغو آن به صورت مکتوب و شش‌ماه قبل از پایان مدت
اعتبار به طرف دیگر اعلام نکرده باشد، خود به خود برای مدتهای مشابه تمدید می‌گردد.
این موافقتنامه در تاریخ ۱۳۸۰.۲.۳ هجری شمسی برابر ۲۳ آوریل ۲۰۰۱ میلادی در تهران
در دو نسخه اصلی به زبانهای فارسی، عربی و فرانسه به‌امضاء رسید که کلیه متون
دارای اعتبار یکسان بوده و در موارد اختلاف در تفسیر، متن فرانسه معتبر خواهد بود.
ازطرف – ازطرف
دولت جمهوری اسلامی ایران – دولت جمهوری تونس
قانون فوق مشتمل بر ماده واحده منضم به متن موافقتنامه شامل مقدمه و بیست ماده در جلسه علنی روز یکشنبه مورخ چهاردهم بهمن ماه یکهزار و سیصد و هشتاد مجلس شورای اسلامی تصویب و در تاریخ ۱۳۸۰.۱۱.۲۴ به تأیید شورای نگهبان رسیده است.
مهدی کروبی
رئیس مجلس شورای اسلامی