شماره ۲۲۱۰۷ت۲۳۸۷۶هـ – ۱۳۸۰.۵.۱۰
هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۸۰.۵.۳ بنا به پیشنهاد شماره ۳۱۹.۱۵۴۶-۱۰۵.۶۰۸۳ مورخ ۱۳۷۹.۹.۲۲ سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و به استناد ماده (۱۱۲) قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی – مصوب ۱۳۷۹ – آیین‌نامه اجرایی ماده یاد شده را به شرح زیر تصویب نمود:
ماده ۱- در این آیین‌نامه، اصطلاحات زیر در معانی مشروح مربوط به کار می‌روند:
الف – صنایع ارتباطی: صنایعی که با استفاده از دستگاهها، قطعات الکترونیکی یا نوری و نرم افزارها، تجهیزات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مورد استفاده در مخابرات و یا شبکه‌ها را طراحی و تولید نموده و یا خدمات مبتنی بر آنها را ارایه می‌کند.
ب – صنایع اتوماسیون: صنایعی که با استفاده از دستگاهها، قطعات الکترونیکی یا نوری و نرم افزارها، ابزار و تجهیزات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مورد استفاده در مانیتورینگ، سیستم‌های کنترلی با اتوماسیون صنعتی و اداری را طراحی و تولید نموده یا خدمات مبتنی بر آنها را ارایه می‌کند.
ج – صنایع رایانه‌ای: صنایعی که با استفاده از دستگاهها، قطعات الکترونیکی یا نوری، ارتباطات، نرم افزارها، فن آوری اطلاعات، تجهیزات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری و سیستم‌های رایانه‌ای برای ذخیره و بازیابی، پردازش، تبادل و فن‌آوری اطلاعات را طراحی و تولید نموده یا خدمات مبتنی بر آنها را ارایه می‌کند.
د- صنایع الکترونیک نوری: صنایعی که با استفاده از دستگاهها و قطعاتی که فن آوری نور توام با الکترونیک در آنها به کار گرفته شده است، تجهیزات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری لازم را طراحی و تولید نموده یا خدمات مبتنی بر آنها را ارایه می‌کند.
هـ – صنایع قطعات الکترونیک: صنایعی که عناصر، قطعات و مدارات مجتمع الکترونیکی را اعم از فعال یا غیرفعال و مجزا یا هایبرید، طراحی و تولید نموده یا خدمات مبتنی بر آنها را ارایه می‌کند.
و – صنایع الکترونیک عام: صنایعی که با استفاده از دستگاهها، قطعات الکترونیکی یا نوری و نرم افزارها، تجهیزات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مورد استفاده در عموم صنایع الکترونیک یا الکترونیک مصرفی را طراحی و تولید نموده یا خدمات مبتنی بر آنها را ارایه می‌کند.
ز – صنایع الکترونیک خاص: صنایعی که با استفاده از دستگاهها، قطعات الکترونیکی یا نوری و نرم افزارها، تجهیزات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مورد‌استفاده در کاربردهای ویژه و تخصصی خارج از حوزه الکترونیک را طراحی و تولید نموده یا خدمات مبتنی بر آنها را ارایه می‌کند.
ح – صنایع الکترونیک: به صنایع ارتباطی، رایانه‌ای، اتوماسیون، الکترونیک نوری، قطعات الکترونیک، الکترونیک عام و خاص اطلاق می‌شود.
تبصره – مصادیق و کدهای استاندارد بین‌المللی متناظر این صنایع از سوی وزارت صنایع و معادن اعلام خواهد شد.
ماده ۲ – [اصلاحی ۱۳۸۰/۸/۱۶]
به منظور بررسی راهکارهای توسعه صنعت الکترونیک و ایجاد هماهنگی در اجرای سیاست‌های توسعه صنعت الکترونیک کمیته‌ای متشکل از نمایندگان وزارتخانه‌های صنایع و و معادن، پست و تلگراف و تلفن، علوم و تحقیقات و فناوری، دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح، بازرگانی، نیرو و سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران به ریاست وزیر صنایع و معادن و با عنوان «کمیته هماهنگی امور صنعت الکترونیک کشور» تشکیل می‌شود.
تبصره – دبیرخانه کمیته هماهنگی امور صنعت الکترونیک کشور در وزارت صنایع و معادن تشکیل و دبیر آن از سوی وزیر صنایع و معادن تعیین می‌گردد.
ماده ۳ – وظایف کمیته هماهنگی امور صنعت الکترونیک کشور که از طریق ایجاد گروههای کارشناسی در دبیرخانه کمیته یاد شده انجام می‌شود، به‌شرح زیر است:
الف – تدوین برنامه راهبردی توسعه صنعت الکترونیک.
ب – تدوین نظام مهندسی صنعت الکترونیک
ج – مطالعه، تهیه اسناد پشتیبان و طرح اجرایی و پیگیری ایجاد منطقه آزاد و ویژه صنایع مبتنی بر فن آوری برتر یا تاکید بر صنعت الکترونیک
د – کمک به توسعه صادرات صنعت الکترونیک.
هـ همکاری با شورای عالی استاندارد به منظور تدوین سیاست‌ها و هدایت مسیر تدوین استانداردهای صنعت الکترونیک
و – ایجاد شبکه اطلاع رسانی صنعت الکترونیک کشور، توسعه و روز آمد کردن آن.
ز – تهیه و پیشنهاد سیاست‌های لازم برای جلب سرمایه گذاری داخلی و خارجی در صنعت الکترونیک.
ح – تبیین سیاست‌های لازم برای حمایت از حقوق مالکیت فکری (معنوی) در زمینه صنعت الکترونیک کشور.
تبصره ۱ – اعتبارات لازم برای فعالیتهای جاری کمیته و دبیرخانه آن در قالب بودجه سنواتی وزارت صنایع و معادن و اعتبارات لازم برای انجام طرح‌ها و پروژه‌ها و امور گروههای کارشناسی از محل طرح‌های عمرانی دستگاههای عضو کمیته یا سایر منابع پیش‌بینی و تأمین می‌شود.
تبصره ۲ – وزیر صنایع و معادن موظف است در پایان هر سال، گزارش عملکرد کمیته یاد شده را به اطلاع هیأت وزیران برساند.
ماده ۴ – سازمان مدیریتی و برنامه‌ریزی کشور موظف است اعتبارات لازم برای تدوین و پیشبرد سیاست‌های راهبردی و حمایتی برای توسعه صنعتی الکترونیک کشور، از قبیل ایجاد شهرک‌ها و مجتمع‌های الکترونیک، ایجاد مناطق آزاد و ویژه صنایع مبتنی بر فناوری برتر با تاکید بر صنعت الکترونیک، پارک‌های فناوری را در بودجه‌های سنواتی طی برنامه سوم توسعه پیش‌بینی و پیشنهاد نماید.
ماده ۵ – وزارتخانه‌ها و دستگاههای دولتی موظفند اطلاعات مورد نیاز شبکه اطلاع رسانی صنعت الکترونیک کشور نیز گذاشته شود تا به اطلاع همگان رسانیده شود. بدین منظور، دبیرخانه کمیته هماهنگی امور صنعت الکترونیک کشور، دستورالعملی تهیه می‌کند و پس از تصویب هیأت وزیران برای دستگاههای دولتی لازم الاجرا می‌باشد.
ماده ۷ – به منظور پشتیبانی از فعالیتهای صنایع الکترونیک کشور، تضمین صندوق حمایت از تحقیقات و توسعه صنایع الکترونیک در مورد قراردادهای مربوط به صنایع الکترونیک که نیاز به ارایه تضمین از سوی طرف قرارداد با دستگاهها و شرکتهای دولتی داشته باشد ، کفایت می‌کند. صندوق مزبور باید پوشش اعتباری و بیمه‌ای لازم را برای تضمین‌های جاری یاد شده فراهم آورد. اجرای این ماده در سال‌های بعد منوط به پیش‌بینی حکم مشابه بند «ل» تصره (۲) قانون بودجه سال ۱۳۸۰ کل کشور در قوانین مربوط است.
معاون اول رییس جمهور – حسن حبیبی