شماره: ۵۳۳۸۱ت۲۲۹۶۸هـ
تاریخ: ۱۳۷۹.۱۱.۲۴
هیأت وزیران در جلسه مورخ ۱۳۷۹.۱۱.۵ بنابه پیشنهاد شماره ۱۱.۱۳۰۱۰ مورخ ۱۳۷۹.۳.۷ سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور و به استناد ماده (۳) قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران – مصوب ۱۳۷۹ -، آیین‌نامه اجرایی بندهای (ب) و (ج) ماده یاد شده را به شرح زیر تصویب نمود:
ماده ۱- در این آیین‌نامه سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور، کمیته موضوع ماده (۲) و قانون برنامه سوم توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران – مصوب ۱۳۷۹- به اختصار “سازمان”، “کمیته” و “قانون” نامیده می‌شوند.
ماده ۲- به منظور تحقق اهداف بندهای (ب) و (ج) ماده (۳) قانون، در هر یک از
وزارتخانه‌ها و سازمانهای مستقل وابسته به ریاست جمهوری، “کمیته برنامه‌ریزی نیروی
انسانی” مرکب از معاون اداری و مالی، مدیر کل امور اداری (یا عناوین مشابه)،
نماینده سازمان و دو نفر از مدیران و دست‌اندرکاران مسائل نیروی انسانی به انتخاب
وزیر یا رییس سازمان مستقل یاد شده تشکیل می‌شود.
ماده ۳- مستخدمان مازاد بر نیاز، آن دسته از کارکنان رسمی، پیمانی و عناوین مشابه
کلیه وزارتخانه‌ها، شرکت‌ها و مؤسسات دولتی مشمول قانون نظام هماهنگ پرداخت
کارکنان دولت ـ مصوب ۱۳۷۰ـ هستند که توانایی و صلاحیت لازم برای ادامه خدمت در بخش
دولتی را دارند ولی بنا به‌تشخیص کمیته، وزارتخانه یا سازمان مستقل یا مؤسسات و
شرکت‌های وابسته به آن به خدمات آنها نیاز ندارد.
ماده ۴- دستگاههای اجرایی موظفند مشخصات مستخدمان مازاد بر نیاز دستگاه مربوط را
در طول سال های اجرای قانون براساس برگه ای که از سوی سازمان در اختیار آنها قرار
می‌گیرد تا پایان خرداد ماه هرسال به سازمان اعلام نمایند و دستگاه اجرایی نیز
مازاد بر نیاز بودن را به طریق مقتضی به‌اطلاع مستخدمان ذی‌ربط می‌رساند.
ماده ۵ – آن دسته از دستگاههای اجرایی که سازمان‌ها، شرکت‌ها و مؤسسات تابع و
وابسته (مؤسسات اقماری) دارند، موظفند نیروی انسانی مورد‌نیاز خود را در وهله اول
از محل مستخدمان مازاد مجموعه سازمانهای تابع و اقماری خود تأمین و جابجا نمایند
و در صورت نبودن نیروهای واجد شرایط یا عدم آمادگی مستخدمان مازاد بر نیاز دستگاه
برای انتقال به استان‌ها و شهرستان‌های نیازمند، نسبت به درخواست تأمین نیرو، از
محل نیروهای مازاد بر نیاز مشخص شده در بانک اطلاعاتی سازمان اقدام نمایند.
ماده ۶ – سازمان موظف است با تشکیل بانک اطلاعات مستخدمان مازاد بر نیاز و اطلاع رسانی در این زمینه، امکان تأمین بخشی از تقاضای نیروی انسانی دستگاههای اجرایی را فراهم نماید.
تبصره – سازمان هنگام صدور مجوزهای استخدامی جدید، فهرستی از افراد دارای شرایط
را از بانک اطلاعات مستخدمان مازاد بر نیاز استخراج و به‌دستگاه متقاضی نیروی
انسانی اعلام می‌نماید. دستگاه‌ها موظفند برای تأمین نیروی انسانی مجوزهای
استخدامی خود، از افراد دارای شرایط فهرست اعلام شده استفاده نمایند. صدور مجوز
انتشار آگهی برای استخدام نیروی جدید توسط سازمان موکول به نبودن فرد دارای شرایط
در بانک اطلاعات یاد‌شده است.
ماده ۷ – دستگاههای اجرایی موظفند نسبت به اعلام نیاز خود به سازمان، با قید
مشخصات مستخدمان دارای شرایط سایر دستگاه‌ها در چارچوب‌مجوزهای استخدامی یا نیاز
تأیید شده توسط سازمان اقدام نمایند.
تبصره – دستگاه‌ها می‌توانند نیاز خود را بدون قید مشخصات مستخدمان، به صورت
تجمیعی، به تفکیک محل خدمت و رشته‌های شغلی به‌سازمان اعلام نمایند تا سازمان نسبت
به تأمین نیروی انسانی مورد نیاز آنها با رعایت مقررات این آیین‌نامه اقدام نماید.
ماده ۸ – سازمان پس از بررسی و تأیید نیاز دستگاه متقاضی، مقدمات لازم را جهت
انتقال مستخدمان با رعایت نکات زیر فراهم می‌آورد:
الف – مستخدمانی که شهر محل خدمت آنها تغییر نمی‌کند، مراتب به دستگاه متبوع آنها
اعلام می‌شود تا نسبت به صدور حکم انتقال اقدام شود.
ب – مستخدمانی که شهر محل خدمت آنها تغییر می‌کند، مراتب از طریق دستگاه متبوع به
مستخدم اعلام می‌شود تا پس از جلب موافقت مستخدم، دستگاه مربوط نسبت به صدور حکم انتقال اقدام نماید.
ماده ۹ – مستخدمانی که در اجرای این آیین‌نامه محل جغرافیایی خدمت آنها تغییر می‌کند، به شرح زیر از مزایای گروه ارفاقی برخوردار می‌شوند:
الف – مستخدمانی که به شهرستان‌های داخل استان یا شهرستان‌ها و مناطق غیرمحروم
استان‌های دیگر منتقل می‌شوند، یک گروه .
ب – مستخدمانی که به شهرستان‌ها و مناطق محروم استان‌های دیگر منتقل می‌شوند، دو گروه.
تبصره ۱- ملاک تشخیص محرومیت منطقه، جدول فوق العاده محرومیت از تسهیلات زندگی
موضوع جدول شماره یک تصویبنامه شماره ۲۰۲۷۲ت۵۱۵هـ مورخ ۱۳۷۴.۱.۱۴ (آیین‌نامه
فوق‌العاده‌های بدی آب و هوا، محرومیت از تسهیلات زندگی و محل خدمت، موضوع
بندهای “ب”، “پ” و “ت” ماده (۳۹) قانون استخدام کشوری) است. مناطق گروه (۱) تا (۵)
جدول یاد شده، مشمول بند (الف) و مناطق گروه‌های بالاتر مشمول بند (ب) هستند.
تبصره ۲ – گروه‌های تشویقی تا زمانی به مستخدم تعلق دارند که مستخدم قبل از پایان
پنج سال به محل خدمت اولیه خود یا محل دیگری که فاقد شرایط مقرر در این ماده است،
منتقل نشود. چنانچه مستخدم قبل از انقضای پنج سال به محل خدمت سابق خود یا محل
دیگری که فاقد شرایط مقرر‌در این ماده است، منتقل شود، از تاریخ انتقال، گروه تشویقی مسترد می‌شود.
تبصره ۳ – برخورداری مستخدمان مشمول این ماده از گروه‌های تشویقی موضوع این
آیین‌نامه، مانع از برخورداری آنها از گروه‌های تشویقی موضوع‌تبصره (۴) ماده (۳)
قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت و بالعکس نیست.
ماده ۱۰ – فوق العاده محل خدمت مستخدمانی که در اجرای این آیین‌نامه منتقل می‌شوند، به میزان پنج درصد (۵%) علاوه بر فوق العاده موضوع ماده (۳) تصویبنامه یاد شده برقرار می‌شود.
ماده ۱۱ – فوق العاده جذب (موضوع ماده ۶ قانون نظام هماهنگ پرداخت کارکنان دولت)
مستخدمانی که در اجرای این آیین‌نامه از دستگاهی به‌دستگاه دیگر منتقل می‌شوند ـ
در صورت تعلق ـ به میزان بیست درصد (۲۰%) افزایش می‌یابد.
ماده ۱۲ – چنانچه در اثر انتقال مستخدمان موضوع این آیین‌نامه از دستگاهی به
دستگاه دیگر، مجموع حقوق و فوق العاده‌های مستخدم کاهش‌یابد، تفاوت مربوط، به
عنوان فوق العاده جذب یا تفاوت تطبیق حقوق به مستخدم پرداخت می‌شود.
ماده ۱۳ – انتقال مستخدمان مشمول این آیین‌نامه به تهران و از شهرهای یک استان به
مرکز استان و از شهرهای محروم به شهرهای برخوردار، مشمول گروه تشویقی موضوع ماده
(۹) این آیین‌نامه نیست.
ماده ۱۴ – انتقال مستخدمان پیمانی و عناوین مشابه در مقررات استخدامی خاص که با
مجوزهای قانونی جذب شده‌اند، پس از معرفی توسط سازمان به دستگاه جدید، از طریق
انعقاد قرارداد با دستگاه جدید صورت می‌گیرد.
تبصره ۱- مستخدمان پیمانی که در اجرای این آیین‌نامه به دستگاههای دیگر منتقل
می‌شوند، به هنگام تبدیل وضع موضوع تبصره (۲) ماده (۷) قانون نحوه تعدیل نیروی
انسانی دستگاههای دولتی ـ مصوب ۱۳۶۶ ـ از شرط سابقه خدمت در دستگاه واحد معاف هستند.
تبصره ۲ – مستخدمان پیمانی که در اجرای این آیین‌نامه به دستگاههای دیگر منتقل
می‌شوند، از نظر تعیین حقوق و مزایا موضوع تصویبنامه شماره ۶۲۷۰۵ت۲۰۲۴۱هـ مورخ
۱۳۷۸.۵.۱۹ (اصلاح آیین‌نامه استخدام پیمانی)، مشمول افزایش‌های پیش بینی شده در این آیین‌نامه برای کارکنان مشابه‌هستند.
ماده ۱۵ – وزارتخانه‌ها و مؤسسات دولتی می‌توانند مستخدمان رسمی یا ثابت و عناوین
مشابه را که مازاد بر نیاز هستند، بنا بر تقاضای کتبی آنها ـ مشروط بر آنکه دارای
شرایط بازنشستگی نباشند ـ براساس قوانین و مقررات مربوط و مفاد این آیین‌نامه بازخرید نمایند.
تبصره ۱- به مستخدمان با مدرک تحصیلی دپیلم و پایین تر از دیپلم که به موجب این
آیین‌نامه بازخرید می‌شوند، علاوه بر وجوه مربوط به بازخرید‌سنوات خدمت و
مرخصی‌های استحقاقی استفاده نشده بر اساس قوانین و مقررات مربوط به ازای هر سال
سابقه خدمت قابل قبول، معادل چهل و پنج(۴۵) روز آخرین حقوق، فوق العاده شغل و فوق
العاده جذب به عنوان وجوه بازخریدی تشویقی پرداخت می‌شود.
تبصره ۲ – به مستخدمان با مدرک تحصیلی فوق دیپلم و بالاتر که به موجب این
آیین‌نامه بازخرید می‌شوند، علاوه بر وجوه مربوط به بازخرید‌سنوات خدمت و
مرخصی‌های استحقاقی استفاده نشده بر اساس قوانین و مقررات مربوط به ازای هر سال
سابقه خدمت قابل قبول، معادل پانزده روز‌آخرین حقوق، فوق العاده شغل و فوق العاده
جذب به عنوان وجوه بازخریدی تشویقی پرداخت می‌شود.
تبصره ۳ – در محاسبه وجوه بازخریدی موضوع این ماده، کسر سال چنانچه زاید برشش ماه باشد، یک سال و در غیر این صورت به نسبت مدت ملاک عمل قرار می‌گیرد.
تبصره ۴ – مستخدمانی که در اجرای قانون رسیدگی به تخلفات اداری ـ مصوب۱۳۷۲ـ یا
مقررات انضباطی مشابه محکوم به بازخرید می‌شوند و‌سایر مستخدمانی که این آیین‌نامه
مستند بازخرید آنها نیست، مشمول دریافت وجوه بازخریدی تشویقی نمی‌شوند.
ماده ۱۶ – اعتبار مورد نیاز به منظور پرداخت وجوه بازخریدی تشویقی، در اعتبارات
سالانه دستگاه‌ها یا در ردیف‌های متمرکز بودجه موضوع قانون بودجه سالانه کل کشور
در هر یک از سال‌های اجرای قانون پیش بینی می‌شود و دستگاه‌ها موظف به پرداخت وجوه
مقرر در این‌آیین‌نامه به مستخدمان بازخرید شده هستند.
ماده ۱۷ – دستورالعمل‌های لازم جهت اجرای این آیین‌نامه در صورت لزوم توسط سازمان تدوین و ابلاغ می‌شود.
ماده ۱۸ – نیروهای مسلح و وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح و شرکت‌های تابع و وابسته به آنها در خصوص استفاده از این آیین‌نامه حسب‌مورد و درخواست، تابع دستورالعمل خاصی هستند که پس از تهیه توسط وزارت یاد شده به تصویب هیأت وزیران می‌رسد.
حسن حبیبی – معاون اول رییس جمهور